Op linkedin las ik vandaag een klacht van een, ik denk, bemiddelaar voor verkopers. Hij beklaagde zich dat er zoveel van zijn kandidaten werden afgewezen door HR medewerkers, alleen al op basis van hun CV. Zijn stelling was dan ook dat HR mensen niet capabel zouden zijn om verkopers te werven..
Ofwel een betere strategie dan de vierdaagse werkweek.
In het kader van "het geeft niet wat je roept, als je maar iets roept" heeft de PvdA getracht door te laten schemeren dat de politiek toch nog bezig is met het oplossen van de problemen die door de kredietcrisis zijn veroorzaakt.
...maakt het niet uit welke weg je neemt. Deze variatie op een oud chinees spreekwoord schoot me te binnen, toen ik enkele uitspraken hoorde over strategie. !
Nu de heisa rond, wat inmiddels "Het drama van Apeldoorn" heet voorbij is, wordt het weer tijd om over te gaan naar de orde van de dag.
Verder met onze reeks songteksten met vandaag " I've never been to me" van Charlene.
In mijn serie blogs over lessen en filosofieën uit de pop-muziek heb ik vorige week geschreven over de hit van Kansas, Dust in the Wind. Deze week had ik een wat vrolijker nummer in gedachten, maar gezien de gebeurtenissen van afgelopen weken kies ik toch voor Sympathy for the Devil van The Rolling Stones.
"Boeken zijn de beste vrienden van de mens". Zijn ogen priemden door de zaal bevolkt door eerstejaars studenten, die vol verwachting het eerste college van de vermaarde hoogleraar volgden. Een siddering ging door de zaal, sommigen kregen een bekneld gevoel in de maagstreek, anderen voelden prikkels van opwinding in hun lichaam.
Talent management is hot. En ook met talentmanagement is het net als met sex, iedereen praat erover, iedereen denkt er verstand van te hebben, maar voor de echte bevrediging is meer nodig dan basale kennis.
In een eerder blog schreef ik al dat sociale innovatie eigenlijk niet nieuw is. Maar eigenlijk was dit een verkeerde uitspraak, ik had moeten schrijven dat Sociale Innovatie eigenlijk niets nieuw zou moeten zijn.
De financiële crisis wordt door veel mensen aangegrepen om aan te geven dat de maatschappij door deze crisis ingrijpend zal gaan veranderen. Helaas, of juist gelukkig, is dit niets meer dan wishful thinking.
Het was in de jaren ’60 of misschien nog wel de jaren ‘’50 van de vorige eeuw. Zondag, verplicht bezoek aan opa en oma. Mijn opa, voetballiefhebber in hart en nieren, maar meer nog voetbalpooler, zat met zijn oor in de radio, waar Frits van Turenhout met zijn sonore stem de uitslagen van de competitie bekend maakte. “Willem II-Ajax, twee nul” waarbij met name de nul een fameuze klank had. De romantiek van die tijd.
Terwijl de politiek niet verder komt dan het uit de kast halen van aloude stokpaardjes en naïeve idealen, wat eigenlijk niets meer is dan het bewijs dat iedere vorm van visie ontbreekt bij de mensen die ons land besturen, raast de recessie door.
Het is duidelijk, het is recessie. En hoewel recessie net als economie een menselijk artefact is, zijn er veel lieden die hun kansen grijpen. Zowel positief, neutraal als negatief.
Het valt niet meer te ontkennen, de kredietcrisis en het negativisme hebben ook ons land in een recessie weten te krijgen. De overheid die eerst redelijk besluitvaardig leek toen het verloren ABN-AMRO gevoel terug gekocht kon worden, zit met de handen in het haar,
