Het is een bekend gegeven, leiders, chefs, superieuren, ze gedragen, gedroegen, zich vaak als boeman. Voor enkelen onder hen is het afschaffen van lijfstraffen een onoverkomelijk bezwaar geweest om hun vak nog naar behoren te kunnen uitvoeren, maar zolang intimidatie, dreigementen en beledigen nog lijken te werken, oefenen ze hun vak met plezier uit.
Een van de concepten van de laatste tijd, naast alle 2.0 verzinsels, is "waardebepaling achteraf". Bij dit concept kan de ontvanger, zeg maar klant, van een product of dienst de waarde die het voor hem had of heeft vaststellen. Diverse congressen zijn al op deze wijze georganiseerd en ook bij onder andere trainingen begint dit concept ingang te vinden.
Door de kredietcrisis, die op zijn beurt de recessie wist te veroorzaken, worden, meer links dan rechts, wel eens vraagtekens gezet bij de manier waarop bedrijven en organisaties worden geleid.
ZZPers, zelfstandigen zonder personeel, eenmanszaken, zijn er van allerlei soort. Van bouwvakkers tot verpleegkundigen, van eigenaars van kleine kroegen tot professionele interim managers, van detaillisten tot accountants.
In een vorig blogje heb ik aandacht besteed aan klanttevredenheid en klantgerichtheid. Ik verhaalde over mijn ervaringen bij een ziekenhuis. Aan de hand van ervaringen beschreef ik dat medewerkerstevredenheid niet echt hoeft te leiden tot klantgerichtheid.
Oefeningen waarbij positief denken wordt gestimuleerd, hebben een schadelijke uitwerking op het gemoed van mensen met een onzeker karakter. Dat blijkt uit een nieuw onderzoek van Canadese wetenschappers.
Jan Ruijter, wie kent hem? Bijna niemand toch? Jan kon als jochie van 14 een bal vanaf 15 meter perfect in de kruising leggen, soms strak, soms boordevol effect. .
De afgelopen dagen verschenen er op managersonline.nl en op mijn Twitter enkele artikelen en tweets over tevreden medewerkers, pro-activiteit en de relatie tussen tevreden medewerkers en tevreden klanten.
"ik snap er niets van".
De licht kalende man, gestoken in een strakke krijtstreep, keek over zijn leesbril naar de jonge man tegenover zich. De man was aangetrokken door het bedrijf vanwege de geweldige prestaties bij zijn vorige werkgever, een concurrent in een moeilijke markt.
Mensen zijn bijzonder wezens. Mensen zijn nog minder voorspelbaar dan het weer, gedrag van nu zegt niets over het gedrag over 10 minuten, laat staan over het gedrag van morgen of volgende week.
"Van geven gaat de beste koe nog dood"
De typisch Brabantse boer, blauwe overal, sjekkie, doorweekt van speeksel ietwat scheef in de mond. (Blijkbaar hebben boeren nog wel het recht op een werkplek waar je mag roken, dacht ik), keek me doordringend aan.
Het is een goede gewoonte van de meeste organisaties om de taken die de organisatie kent te clusteren in functies, om daarna de functies weer te clusteren tot afdelingen, waarna soms de afdelingen weer worden samengevoegd tot business units. Daarna worden mensen, medewerkers, weer ingepast in de functies en afdelingen.
