Van mijn vriend en coauteur Frank Kwakman ontving ik enkele jaren geleden het boek The five secrets you must discover before you die. Dit boek van John Izzo is later in Nederland uitgebracht onder de afgezwakte titel De vijf geheimen van een goed leven. Een heel bijzonder boek, zo werd mij al snel duidelijk.
Ik hoorde de spreker in de fout gaan, toen iemand uit de zaal een vraag stelde. Zijn reactie – ‘Dan heeft u het niet goed begrepen’ – was niet echt handig. Ik zag de vragensteller dan ook enigszins verstarren.
Zowel in mijn tijd als hogeschooldocent als in mijn latere rol als spreker heb ik altijd geprobeerd om op vragen standaard te reageren met: ‘Dan heb ik het waarschijnlijk niet goed uitgelegd.’
Fluitend reed ik vanuit Brussel terug naar huis. Die middag had ik een presentatie gegeven voor managers van een multinational. Ik had onder meer een vurig pleidooi gehouden voor het geven van vertrouwen als basis voor succesvol zakendoen. Dit alles onder het motto ‘Wat je geeft, krijg je terug’. De Wet van Snuf dus.
De divisiedirecteur bedankte me na afloop niet alleen met bloemen.
Oud-president van de Verenigde Staten Theodore Roosevelt zei ooit: ‘Het allerbelangrijkste ingrediënt van succes is weten hoe je met mensen moet omgaan.’ Geduld hebben met anderen speelt daarin een essentiële rol. Het gezegde ‘Geduld is een schone zaak’ geeft al aan dat geduld een geschenk is dat door mensen wordt gewaardeerd.
Bestsellerauteur Kenneth Blanchard legde onlangs in een interview uit waarom straffen meestal niet werkt. Vol overgave vertelt hij hoe zijn vriend een pup probeert te leren om niet in huis te poepen. Elke keer dat het fout gaat, geeft hij de hond een tik met de krant en gooit hem vervolgens het huis uit.
Wie nooit meer een klant kwijtraakt, wordt vanzelf succesvol. Theoretisch gezien is het eenvoudig om al je klanten te behouden. Gewoon een kwestie van aandacht geven.
Kent u de Wet van Snuf? Niet? Dan leg ik u die graag even uit. Snuf is onze hond, het beest waar mijn vrouw Julia en ik gek op zijn. Of u nu wel of geen hondenkenner bent, ik wil u graag een vraag voorleggen en wel de volgende. Wie van de twee denkt u, Julia of Snuf, is echt áltijd vrolijk als ik thuiskom? Juist ja, Snuf! Goed geraden!
Overal zag ik mensen druk met elkaar in gesprek. Achter in de zaal stond een man alleen aan een statafel. Ik besloot op hem af te stappen. Een rasnetwerker ben ik niet, maar ik heb er ook geen moeite mee om onbekenden aan te spreken.
Voorkomen is beter dan genezen. Dat aloude gezegde gaat natuurlijk ook op als je figuurlijk ziek wordt van de shitprijzen die de markt dicteert. Prijsdruk voor zijn is beter dan later diezelfde prijsdruk te moeten weerstaan.
Jaren geleden, ten tijde van de Amsterdamse taxi-oorlog, liep ik het Centraal Station van de hoofdstad uit, op zoek naar een taxi. Het monopolie van taxibedrijf TCA was kort daarvoor beëindigd en met Taxidirekt als nieuwkomer was het taxi-aanbod uitgebreid en de onderlinge concurrentie fors toegenomen.
Misschien denkt u er heel anders over hoor. Dat kan. Maar weet u aan wie ik me altijd mateloos irriteer als ik televisie kijk? Aan die man van ‘Blik op de weg’. U weet wel, die presentator met die brede schouders die altijd zo triomfantelijk kijkt.
De Aldi is een geweldige formule. Voor wie ervan houdt. Zelf ben ik er niet zo’n liefhebber van. Sterker, ik ben er zelf nog nooit geweest. Maar ik hoor regelmatig van mensen dat het zo’n geweldige formule is.
