Als ik de directeur van een groot bedrijf bel, hoor ik niet de vertrouwde stem van zijn secretaresse. Een jongensstem zegt ‘met Jeffrey’. Als ik doorvraag hoor ik hem zeggen ‘Mam, het is voor jou’. De secretaresse ligt op haar vrije dag een boek te lezen in de tuin, haar zoon neemt de telefoon op. Ik doe gewoon zaken met haar. 24/7.
Herkent u de situatie waarbij uw organisatie op kosten moet besparen? Vaak wordt daarvoor de kaasschaaf methode gebruikt: alle afdelingen moeten een percentage van hun budget inleveren. Zo realiseert de organisatie haar besparing en de pijn daarvan is eerlijk verdeeld.....
Met enige regelmaat raken mensen verstrikt in heftige discussies, bijvoorbeeld naar aanleiding van mijn weblogs over loyaliteitsmythes. In die weblogs probeer ik mijn stellingen zoveel mogelijk te onderbouwen met bestaand onderzoek. De reactie is met enige regelmaat: "Ja, maar dat ben ik helemaal niet met je eens want bij mij (ons) is dat allemaal anders!" Wat is hiervan de oorzaak?
Het is een goede gewoonte van de meeste organisaties om de taken die de organisatie kent te clusteren in functies, om daarna de functies weer te clusteren tot afdelingen, waarna soms de afdelingen weer worden samengevoegd tot business units. Daarna worden mensen, medewerkers, weer ingepast in de functies en afdelingen.
Het is een aantrekkelijk idee, maak fans van uw klanten. Deze schare fans maakt gratis reclame voor uw bedrijf. U hangt lekker achterover in uw luie stoel. De gebraden hanen vliegen uw mond binnen. U hoeft nooit meer aan (koude) acquisitie te doen. Het is inderdaad een geweldig idee. Maar misschien ook een beetje onrealistisch….?!
Op linkedin las ik vandaag een klacht van een, ik denk, bemiddelaar voor verkopers. Hij beklaagde zich dat er zoveel van zijn kandidaten werden afgewezen door HR medewerkers, alleen al op basis van hun CV. Zijn stelling was dan ook dat HR mensen niet capabel zouden zijn om verkopers te werven..
Het lijkt een waterdichte redering: luister naar de klant en geef hem wat hij wil hebben. Doe dit zo goed mogelijk en tevreden klanten zijn uw deel. Een hoge mate van tevredenheid leidt tot loyale klanten. U hoeft niet telkens op zoek naar nieuwe klanten en de verkoopkosten dalen. Intuïtief is er geen speld tussen te krijgen. De boodschap voelt aan als een warme deken. Helaas liggen de zaken lang zo eenvoudig niet als de goeroes prediken.
Ofwel een betere strategie dan de vierdaagse werkweek.
In het kader van "het geeft niet wat je roept, als je maar iets roept" heeft de PvdA getracht door te laten schemeren dat de politiek toch nog bezig is met het oplossen van de problemen die door de kredietcrisis zijn veroorzaakt.
Het grote geheim van koude acquisitie is de mensen waar u contact mee opneemt nieuwsgierig te maken. U zegt of doet iets waarmee u de aandacht trekt. Daardoor raken prospects betrokken bij hetgeen u met ze wilt bespreken. Naast prikkelende vragen stellen zijn er ook nog andere methoden om de nieuwsgierigheid op te wekken...
Per jaar besteden Nederlandse bedrijven honderden miljoenen aan training en opleiding. De trend is dat de opleidingsduur korter wordt en dat de kosten ervan stijgen. Iets meer dan de helft van de deelnemende bedrijven is na een training tevreden*. Op een rapport zou dat een 5,5 zijn. Hoe kan dat beter?
...maakt het niet uit welke weg je neemt. Deze variatie op een oud chinees spreekwoord schoot me te binnen, toen ik enkele uitspraken hoorde over strategie. !
Nu de heisa rond, wat inmiddels "Het drama van Apeldoorn" heet voorbij is, wordt het weer tijd om over te gaan naar de orde van de dag.
Verder met onze reeks songteksten met vandaag " I've never been to me" van Charlene.
Verkopers vinden het vaak lastig om contact te maken met nieuwe klanten. Het is een interessante vraag: waarom scoort de ene verkoper aan de lopende band nieuwe klanten en heeft de andere verkoper de grootste moeite om zelfs een gesprekje over de telefoon aan te knopen?
Mijn buurman Arie is rundveehouder: uit mijn werkkamer kijk ik uit over zijn 12 hectare grasland, waar hij het voer voor zijn koeien verbouwt. Vroeger zou ik hebben gezegd: ‘waar zijn koeien grazen’, maar dat is niet meer van deze tijd. Tegenwoordig staan de koeien in een loopschuur, waar ze het gras opeten dat de boer op het land voor ze gemaaid heeft. Zie waar zijn procesplanning lijkt op die van u!
