Vrouwen van nu hebben een druk leven. Ze hebben zo veel meer keuzes en mogelijkheden dan hun moeders en grootmoeders hadden. Dit biedt nieuwe kansen, maar kan ook voor onrust zorgen.
Herman pakte zijn aantekeningen uit zijn managementopleiding er even bij. Boos over het feit dat één van zijn medewerkers een opdracht niet had uitgevoerd. Onacceptabel! Maar hoe pak ik dit aan? Is dit nu een discipline-/correctiegesprek? Of kan er iets anders aan de hand zijn?
In dit snelle internettijdperk is de kans groot dat u offerteaanvragen via uw website of per e-mail ontvangt. Het groentje smult: het lijkt een prachtige kans op makkelijke productie. Ervaren rotten weten wel beter: weer veel werk zonder dat het iets oplevert. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden. De vraag is natuurlijk hoe u het kaf van het koren scheidt.
Waar mensen werken worden fouten gemaakt. Dat is nu eenmaal een gegeven. In de zorg willen wij als samenleving echter niet dat er fouten worden gemaakt. Willen artsen en verpleegkundigen zeker geen fouten maken. Willen patiënten al helemaal niet dat er fouten worden gemaakt.. Maar artsen en verpleegkundigen zijn geen machines. Wat staat ons nu te doen om vermijdbare schade te vóórkomen?
Politici hebben nu iets gevonden dat in de wereld van de therapie al heel lang in gebruik is. De softe sector heeft geen positief imago, maar toch leent iedereen graag uit de softe ruif die goed gevuld is met allerhande bruikbare theorie en praktijk. Daar is nu het 'framen' uitgehaald.
Harde politici framen een campagne, vraagstukken en oplossingen om de bevolking er de gewenste ervaring bij te geven
Hoe vaak hebt u het al gehoord dat u te duur bent? Elke ondernemer of ZZP-er heeft er mee te maken. Klanten zetten uw marges onder druk. Zeker in deze tijd.
Prijsconcessies kosten u geld. Niet alleen op de korte termijn, maar ook op de langere termijn. Want eenmaal weggegeven blijft weggegeven.
Het hele management zit op de hei om het jaarplan te bespreken. De cijfers en de plannen liggen klaar. Iedereen heeft de verslagen voor zich liggen. De laptop is aangesloten op de beamer. Zie je het voor je?
Uit onderzoek blijkt dat 91% van de managers op dit moment niet precies weet, welke koers men dient te varen, hoe men teams kan empoweren en effectief kan sturen met processen.
De Hamvraag is: welke toegevoegde waarde levert u werkelijk aan uw organisatie? In dit artikel leert u wat de drie essentiële tips zijn om uw toegevoegde waarde direct te vergroten.
De uitdaging: praat er met uw MT team over en degene die de beste oplossing levert en hier plaatst, beloon ik met een empowerment workshop van 1 uur. Alle deelnemers ontvangen mijn app om 3 - 6 keer sneller te lezen. Het enige wat u hoeft te doen: een reactie achter te laten waarin u vertelt wat u concreet doet om de toegevoegde waarde te vergroten!
Om een echte teamplayer te worden moeten de meesten van ons een behoorlijke weg afleggen. Het is vaak niet aangeboren, terwijl het voor steeds meer functies een vereiste is. Wat is de route die je aflegt om uiteindelijk te kunnen zeggen dat je een goede teamplayer bent?
Enkele dagen geleden verscheen op managersonline het artikel "Executive-uitstraling bepaalt in grote mate carrièrekansen" De executive uitstraling is volgens dit onderzoek noodzakelijk om hogerop te komen en bepaalt in hoge mate uw carrièrekansen. Is zo'n uitstraling maakbaar? Ik denk van wel...
Ik heb altijd al een vreselijke hekel gehad aan regeltjes en procedures. Ik kon me vroeger ontzettend opwinden als een collega zich beriep op 'zo hoort het nu eenmaal!' Het vervelende is dat er een type mens bestaat die dergelijke regeltjes tot op de letter nauwkeurig volgt en zijn eigen verstand - voorzover zo iemand dat heeft - volledig op nul zet. Zoiets is aanleiding tot malle toestanden en heel wat klantenleed.
Wist je dat het veiliger is om te vliegen of aan het verkeer deel te nemen dan om in een ziekenhuis te liggen? Dat het aantal doden door vermijdbare schade in ziekenhuizen op circa 1700 wordt geschat? En het aantal vermijdbare gevallen van schade op 30.000 wordt geschat met 6.000 gevallen met blijvende schade. Gelukkig hebben de ziekenhuizen de handen in elkaar geslagen. Slimmer werken aan veiligheid staat overal op de zorgagenda.
Er heeft zich een drama voltrokken langs de Nederlandse kust: Johannes is niet meer. Het schijnt dat heel Nederland zich druk heeft gemaakt over een gestrande walvis.
Uiteraard bemoeit de politiek zich er ook weer mee. Minister Kamp kondigt aan dat er een protocol moet komen voor alle soorten gestrande zeezoogdieren. Krabben en vissen schijnen niet te tellen. Maar dat ter zijde. Helaas is dit soort incidentenpolitiek niet alleen bon ton in Den Haag, maar ook in het managementkringen.
Klagen over de economische crisis is als klagen over het weer. We koesteren het irrationeel en onrealistisch verlangen naar een immer schijnende zon. De aandelen moeten voortdurend omhoog (de huizenprijzen ook), onze inkomens moeten ieder jaar boven de inflatie uitstijgen, we willen almaar gelukkiger worden, nog meer dingen kopen, de hele tijd gezond zijn… Maar wat omlaag gaat, gaat ook weer omhoog, dus waarom zijn we eigenlijk zo bang voor de Grote Boze Golf?
