Het lijkt een Cruyffiaanse uitspraak die ik vaak gebruik in gesprekken met opdrachtgevers. Ze koesteren hoge verwachten van medewerkers. Terecht natuurlijk, want deze directeuren en managers staan zelf ook behoorlijk onder druk. Maar dat rechtvaardigt niet het idee dat iedereen alles wel kan leren als 'hij/zij maar wil'. Misschien is het de invloed van het positieve denken dat managers deze gedachte koesteren. Ik hoor in ieder geval niet bij die school.
In veel organisaties zien we grote veranderingen. Back office wordt frontoffice. Van de specialist wordt verwacht dat hij ook een deel van de sales voor zijn rekening neemt of ook de consultancy erbij neemt. Soms is het een grote uitdaging, waar medewerkers zich in kunnen ontwikkelen. Soms is het een mission impossible. Medewerkers komen in een baan terecht waar ze nooit naar gesolliciteerd zouden hebben en die ze ook nooit echt onder de knie krijgen.
Uitstel
Iedereen weet dat banen niet voor het leven gegarandeerd zijn. Medewerkers en leidinggevenden kijken samen vooruit om inzicht te krijgen in de mogelijkheden op de langere termijn. Medewerkers zijn wat mij betreft ook zelf verantwoordelijk om aantrekkelijk te blijven op de arbeidsmarkt. Een organisatie verandering kan een zegen zijn, maar staat ook altijd garant voor persoonlijke drama's. Eén van die drama's is dat een medewerker op een functie terecht komt die hij nooit waar zal maken. Zij pakt de functie wel aan omdat er geen alternatief is. De medewerker doet haar best, de manager ook. Zeker als ze een goede relatie hebben met elkaar dan kan deze situatie jaren duren. Maar bij een wisseling van manager sneuvelt de medewerker vaak alsnog.
Criteria
Het is niet comfortabel te constateren dat het niet gaat. Maar wanneer stop je ermee? De manager zal daarin het initiatief moeten nemen. Ik denk dat een proeftijd kan helpen. En dan een proeftijd met duidelijke criteria. Wat moet iemand aan het einde van die periode kunnen? Wat wil je dan gezien hebben? Vooraf bedenken wat redelijk is, en achteraf bepalen of dat inderdaad zo was en beslissen of iemand geschikt is voor die functie of niet. Natuurlijk zo open mogelijk, zodat een medewerker weet waar hij aan toe is.
DNA
Als het om de attitude gaat is het meestal wel snel duidelijk. Als je niet van nature dienstverlenend, communicatief, servicegericht of een teamplayer bent, ruimtelijk of cijfermatig inzicht hebt, dan wordt het moeilijk om dat nog aan te leren.
Lef
Meestal weet je diep van binnen wel wat je beslissing moet zijn. Neem die beslissing dan zo snel mogelijk, dan is er zoveel mogelijk tijd voor de medewerker om verder te gaan. Moeilijke beslissingen zijn als kikkers op je lepel. Zo snel mogelijk doorslikken.
We roepen namelijk al jaren dat het een illusie is dat elk mens maar van alles is te leren. Het tweede saillante detail daarbij is dat je heel wat mensen hebt rondlopen die zich te buiten gaan aan iets wat heet 'norm gedrag'.
Zij 'vertonen' precies dat gedrag, of pretenderen dat in CV's, wat op dat moment zakelijk opportuun is voor hen met alle gevolgen van dien. Je haalt dat er namelijk met die hausse aan assessment testen ook niet zo makkelijk uit en aan de andere kant, ik zie niet elke werkgever de moeite nemen iedereen een assessment afnemen.
Je zal dus moeten gaan kijken naar iets wat men mometeel Talent Managent 'hyped'. Plots is de halve zakenwereld, de toeleveranciers dan wel te verstaan, bezig met talent management. Het grappige is dat vrijwel niemand goed weet te verwoorden wat dat nu precies is, laat staan dat men talent [h]erkent.
Om dit alles te vermijden is er wel een methode en die methode onderstreept precies wat Aad hier stelt. Neen, de uitdaging ligt hem echt niet te denken dat iedereen maar alles aan te leren is en dus .......
De uitdaging ligt hem juist te kunnen [h]erkennen welke vaardigheden iemand van nature in latentie bezit.
Koppel daar aan dat mensen heel vaak in een totaal andere richting bezig is, lees hier gewoon een ander loopbaan pad heeft verkozen omdat ...... en u weet waarom men jammer genoeg niet altijd het allerbeste uit zichzelf weet te halen.
Mooie uitspraak is dat: 'een Cruyffiaanse uitspraak'. Die had ik nog niet eerder gezien. Je hebt gelijk dat je meestal zelf wel inziet als je niet meer goed op je plek zit, maar soms blijf je wel zitten totdat je iets anders hebt, met vooral de financiele aspecten van je baan in het oog.
Over de auteur:
