Het verhaal gaat dat Indianen kleden weven, waar ze expres een weeffout in maken. Met die weeffout tonen ze hun nederigheid tegenover de goden. Je gaat de competitie met de goden niet aan. Goden zijn perfect, mensen zijn dat per definitie niet. Hoe perfect moet een leider zijn?
De eisen die de samenleving stelt aan onze leiders is behoorlijk hoog. Van mensen ontwikkelen, empathisch zijn, resultaten boeken tot maatschappelijk verantwoord bezig zijn. People, planet, profit, en daarbij moet je wel dienstbaar zijn, ze mogen absoluut geen last van je hebben. Veel managers zijn daarom in opleiding of hebben een coach, doen een 360 graden feedback of krijgen via het medewerkerstevredenheidsonderzoek de opdracht aan hun performance te werken.
Wie is perfect?
Misschien maken Indianen in werkelijkheid helemaal geen weeffouten. De metafoor spreekt aan. Niemand is perfect, ook leiders niet. Niemand vindt het raar dat een fantastisch visionair niet zo'n goede planner is. Echt goede leiders doen niet eens hun best om perfect te zijn. Zij weten wat hun zwakten zijn, concentreren zich op hun sterkten en verzamelen een team van mensen om zich met aanvullende kwaliteiten.
Een grens
Zeker in het begin van je loopbaan als manager laat je zien dat je je functie waard bent. Je bent op tijd, vertrekt als laatste, bent altijd goed voorbereid, maakt goede nacalculaties en je kent de details. Het is een kwestie van je IQ en hard werken. Zo kan je een paar stappen maken, maar er is een grens. Als je dan doorslaat, nog harder gaat lopen, nog sneller gaat praten, als je er altijd wilt zijn, voor iedereen, en alles wilt kunnen, dan kan dat het einde zijn van je groei, het einde van je succes. De angst slaat toe om fouten te maken, dat je medewerkers je in de steek laten, dat collega's je pootje lichten. Dan is het ook niet leuk meer.
Iets anders nodig
Als je echt wilt doorgroeien dan moet je de switch maken van IQ naar EQ. Het gaat erom hoe je acties van medewerkers coördineert, faciliteert, cultiveert. Dat je nadenkt over wat je in de praktijk moet doen om obstakels te overkomen en echt voortgang te boeken met je afdeling.
Het ego voorbij
Met een hoog EQ ben je in staat om je eigen imperfectie te zien en hulp te zoeken bij anderen. Niet comfortabel. Het vraagt in de eerste plaats erkenning van je eigen zwakten en vervolgens de erkenning dat een ander ergens veel beter in is. Daarvoor moet het eigen ego opzij. Dan moet je ook nog samenwerken met iemand van een 'andere soort'.
Welk effect?
Maar stel dat je daartoe in staat bent…
Stel dat je in staat bent een stapje terug te doen en collega's en medewerkers een podium biedt. Misschien nodig je mensen wel uit om bij te dragen, terwijl je daar persoonlijk eigenlijk helemaal niet om verlegen zit. Wat denk je dat dat betekent voor de ontwikkeling van jouw leiderschap?
Over de auteur:
