Mijn humeur is meestal goed want ik heb een opgeruimd karakter. Het is mijn levensmotto om stralend door het leven te gaan. Binnenkort is dat voorbij. Als ik dan een pasfoto wil laten maken voor mijn nieuwe paspoort, mag ik niet meer lachen. Boos of verdrietig kijken is er ook niet bij. Ik word geacht ‘neutraal’ te kijken en mijn mond gesloten te houden. Dit lachverbod staat beschreven in de aangescherpte regels voor foto’s op het nieuwe elektronische paspoort dat eind augustus wordt ingevoerd.
Screensaver gezichtsuitdrukking
Wellicht is het idee achter deze wet dat ik beter herkenbaar ben als mijn emotieloze gezicht is afgebeeld op het reisdocument. Het is gewenst dat ik er op de foto uit zie zoals ik mij over straat beweeg en niet op de manier waarop ik mijn geliefde aanstaar. Het is immers een feit dat mensen er in het openbaar niet altijd even vrolijk uitzien. In trams, bussen en auto’s tonen we onze screensaver gezichtsuitdrukking en die ziet er allesbehalve vrolijk uit. Sterker nog: als ik mij lachend over straat voortbeweeg, twijfelt men al snel aan mijn geestelijke vermogen. Waar is toch het vertrouwen in de oprechtheid van mijn glimlach gebleven?
Lachend over straat
Glimlachen mag niet, baarden en snorren mogen nog wel. De nadruk lijkt te liggen op de ogen: deze moeten goed zichtbaar zijn en de foto moet scherp zijn. Wellicht is de gedachtegang dat glimlachen de mimiek rondom de ogen verandert. Hierdoor zijn we minder goed door elektronische apparatuur te scannen als we ons op straat voortbewegen. Een tip voor criminelen die niet opgespoord willen worden is dan: kijk serieus op de foto, maar ga in het vervolg lachend over straat. En voor u volgt daarop de waarschuwing: treft u een voorbijganger met een grijns van oor tot oor aan, houd dan liever uw hand op uw portemonnee.
Lachen tegen het vogeltje
De nieuwe richtlijnen zullen overigens nog een interessante uitdaging bieden aan de fotografen die de plaatjes voor de paspoorten moeten schieten. Voorheen wrongen zij zich soms in allerlei bochten om ons maar aan het lachen te maken. Niet omdat het beschreven stond dat we er vrolijk uit moesten zien, maar omdat we er zo voordelig mogelijk op wilden staan. Een lachend gezicht wordt geassocieerd met vreugde en gezondheid en zo willen we het liefst op de foto. We zullen er aan moeten wennen dat ons gezicht in het vervolg minder opgewekt wordt afgebeeld in ons reisdocument dan we ons zelf graag willen zien.
Blijf lachen
Hoe dan ook: straks heeft ook u een paspoort met een chagrijnige foto er in. Want zelfs als u deze wet belachelijk vindt, mag dat niet te merken zijn aan uw gezichtsuitdrukking. Laat u dit echter niet weerhouden om in het dagelijks leven te blijven lachen. Door te glimlachen straalt u sympathie uit. Het kan u zeker helpen bij het leggen van contacten met anderen en het bereiken van uw doel. Managers die er een gewoonte van maken om welgemeend te glimlachen, worden meer gewaardeerd en kunnen makkelijker aansluiting bij anderen vinden. Ze bereiken meer bij hun medewerkers en zorgen ervoor dat klanten terugkeren. Maar nog belangrijker dan dit alles: ze voelen zich ook prettiger!
Wat mij immer verbaast is dat de wetgever steeds meer belachelijke regels opstelt en dat zij zelf geen consequenties trekt uit haar eigen fouten mbt diezelfde regels.
Het paspoort van mijn partners is fout ingescand bij de gemeente, waardoor zij letterlijk een "punthoofd" op de pas heeft. Toen zij een nieuw paspoort aanvroeg zag de gemeente geen noodzaak de (overduidelijk) foute foto opnieuw in te scannen.
Reden: de computer heeft het gedaan. (Dus dan is het goed?)
Frank van Marwijk
|
|
21
-
07
-
2006
|
13
:
27
uur
En wat ook zo spijtig is... Er zijn van die mensen die nooit op een foto willen. Als er iemand met een camera in hun buurt komt, duiken ze meteen onder tafel. Van deze mensen blijven alleen hun pasfoto's bewaard.
Jammer voor het nageslacht dat die in de toekomst hun voorvaderen alleen nog maar met een nors gezicht kunnen memoreren. Wat mij betreft is het dus zeker een goed streven om te blijven lachen, al is het maar voor de familiealbums, de geschiedenisboeken en de geneologie.
heer M Nobelen
|
|
20
-
07
-
2006
|
16
:
28
uur
Welke onbenullige ambtenaar of politicus heeft dit nu weer voor ons bedacht?. Een verplichte schaterlach op de foto van het paspoort zou je moeten verplichten. Heb je meteen de gebitsgegevens. Dáár heb je wat aan.
En wat gebeurt er als ik met lyposuctie m'n kraaienpootjes weg laat halen en mijn vrouw haar lippen laat vullen? Komen we dan het land niet meer in of uit, of moeten we beiden een nieuw paspoort aanvragen?
Zolang dit geen EU-regelgeving is blijf ik lachen op de foto voor een reisdocument. En ik zal waarschijnlijk niet de enige zijn. Laat het Europees Hof in Straatsburg zich hier maar eens over buigen. Er bestaat nog altijd zoiets als het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM).
Mark Nobelen Bussum
Pam Veen
|
|
5
-
08
-
2006
|
17
:
33
uur
Typisch Amerikaans onderwerp. Gaat alleen maar om uiterlijkheden
Marijke Oever
|
|
30
-
08
-
2006
|
01
:
51
uur
Als alle Hollanders nou een hoed of een pet op mochten houden en alle Moslims hun hoofddoeken verplicht af moesten doen, zou dat dan geen discriminatie zijn?
Ik denk dat wij Hollanders te veel pikken in ons eigen land waar WIJ gediscrimineert worden!!!
heer GKA Clever
|
|
31
-
08
-
2006
|
23
:
01
uur
Reactie over petten en hoofddoeken? Waar gaat deze reactie nu over in de context van het onderwerp?
heer P.T. Kanis
|
|
1
-
09
-
2006
|
10
:
23
uur
TYoevallig heb ik in een voor gaande baan veel te maken gehad met paspoorten, rijbewijzen en andere vormen van identificatie.
Het feit of iemand wel of niet lacht of sjacherijnig kijkt op een foto doet helemaal niet terzake. Een foto vergelijking baseer je op symetriek van het gezicht, en afstand tussen bepaalde vaststaande ijkpunten in het gezicht. Ook heeft hoofd vorm er iets mee te maken. Hierop is ook de computerherkenning van foto's gebaseerd.
Dit is waarschijnlijk weer zo'n onnodige regel die bedacht is door iemand die zijn hele werkende leven nog niet achter zijn bureau vandaan is gekkomen om te kijken wat er werkelijk speelt.
De reden van deze regel is mij dus ook volkomen onduidelijk.
Daarbij koomt dat wij waarschijnlijk het enige of in ieder geval een van de weinige landen zijn die deze regel hebben.
Marijke van den Oever:
ermm, Wat?
Waar heb je het over? En waarom in deze contekst?
Over de auteur:
