Misschien denkt u er heel anders over hoor. Dat kan. Maar weet u aan wie ik me altijd mateloos irriteer als ik televisie kijk? Aan die man van ‘Blik op de weg’. U weet wel, die presentator met die brede schouders die altijd zo triomfantelijk kijkt.
Ik weet niet eens hoe hij weet en dat wil ik ook graag zo houden. Tjonge, jonge, wat is die man belerend zeg!! Ik weet dat ik er zelf ook iets van kan, dat zegt mijn vrouw althans en die kan het weten, maar hij kan er echt wat van. Alsof hij hoogstpersoonlijk de verkeersregels heeft bedacht en ingevoerd, legt hij op een pedant toontje uit wat wel en wat niet mag. En wel zo dat al je nekharen recht overeind gaan staan.
Agressie Misschien is hij in het dagelijks leven best een aardige vent, maar als ik in de auto zit ga ik spontaan harder rijden als ik alleen maar aan hem denk. Veel te hard, welteverstaan. Gewoon vanwege de agressie die hij in me los maakt.
Nu is dat natuurlijk mijn persoonlijke mening. Misschien deelt u die niet, dat kan. Iedereen heeft recht op zijn eigen mening. Wat zou er nu gebeuren denkt u, als ik bijvoorbeeld op een feestje iemand zou spreken die zo’n andere mening heeft. iemand die hem, de man van ‘Blik op de weg’, een hele kundige, aardige en boeiende presentator vindt. De kans is groot dat ik dan met nog veel meer verve zou uitleggen wat er zo beroerd is aan die man. Wat hij zoal mist. Wat zijn gebreken zijn. En ik zou duidelijk maken dat mijn mening door heel veel mensen in mijn omgeving wordt gedeeld.
Vasthouden De Amerikaanse managementgoeroe Robert Cialdini heeft voor dat gedrag wetenschappelijk bewijs aangedragen. Hij verklaart aan de hand van zijn principe van consistentie dat mensen graag vasthouden aan hun eenmaal ingenomen standpunt of geformuleerde mening. Mensen worden namelijk graag gezien als consistent in hun oordeel, houding en gedrag. Wie voortdurend van mening verandert is al snel iemand die met alle winden meewaait. Vandaar dat wij vaak zo krampachtig vast blijven houden aan een eenmaal ingenomen en uitgesproken oordeel.
Prijsdruk Wat heeft dit alles met prijsdruk te maken, vraagt u zich misschien af. Stelt u zich de situatie voor dat uw klant zegt dat u duur bent. Of erger: te duur. Dat is een mening. Wel of niet terecht. Al dan niet gebaseerd op harde feiten.
Wat gaat er nu gebeuren als u laat merken het daar niet mee eens te zijn? U raadt het al. Uw klant gaat consistent gedrag vertonen en de weerstand wordt alleen maar groter. Wat is dan de oplossing? Simpel: meeveren! U geeft gewoon aan dat u zijn mening deelt. Dus als uw klant opmerkt dat u erg duur bent, zeg dan gewoon: ‘Ja, ik vind het zelf ook heel veel geld.’ Laat daarna, niet onbelangrijk, een stilte vallen. Tien tegen een dat uw klant zijn mening iets gaat nuanceren door bijvoorbeeld aan te geven dat de prijs natuurlijk maar een van de criteria is waarop besloten zal gaan worden. Of hij zegt dat hij al wel had verwacht dat u niet de goedkoopste zou zijn, gezien uw reputatie als kwaliteitsleverancier. En zie, u bent gewoon weer in gesprek.
Begrip Begrip krijgen vraagt om begrip hebben voor de ander. Maar begrip hebben is niet gemakkelijk, zeker niet als je eigenlijk geen enkel begrip op kunt brengen voor de mening van de ander.
Advies: Ga niet te snel in de verdediging, als uw klant prijsbezwaren heeft. Probeer eerst enig begrip op te brengen en veer mee. U blijft dan in gesprek en vergroot de kans op begrip van uw klant.
U bedoelt waarschijnlijk het programma Wegmisbruikers met Andre van der Toorn. Gezien uw omschrijving sluit dat beter aan dan Blik op de Weg. Maar zoals u aangeeft, het is uw mening.
Het principe van consistentie is nog ouder dan de weg naar Kralingen; Euclides en Aristoteles hebben daar al uitspraken over gedaan; maar dat ter zijde. Velen hebben een andere perceptie van zichzelf en/of anderen en kennelijk komt Leo de Haas anders op de schrijver over dan op mij, maar dat zegt meer over de schrijver dan over de genoemde presentator. Ik zie even niet het verband tussen het al of niet geven van kortingen, maar dat zal aan mij liggen. Kortingen werden altijd al verstrekt en zullen altijd wel gegeven worden als onderdeel van het zakelijke spel en de vraag/aanbod situatie van een bepaald moment. Het gebruik maken van een bevestiging van de hoogte van de prijs en het daarna de mond houden is ook niet nieuw. Jan Wage, een van de eerste schrijvers over de psychologie van verkopen, beschreef dit 40 jaar geleden al in een van zijn boeken maar heb er persoonlijk nooit een doorslaggevend bewijs van gezien dat het ook werkt; telling is not selling! Kortom, niets nieuws onder de zon. Blijft nog die vervelende situatie als men zich in het bijzijn van andere kritisch uitlaat over een bepaalde persoon. Meeveren als er tegenstoom wordt gegeven? Het lijkt mij beter geen kritiek te uiten over iemand die niet aanwezig is. Dat voorkomt vervelende situaties, loopt men de kans wat aardiger gevonden te worden en, aangezien we graag zaken doen met mensen die we aardig vinden, komt het onderwerp 'korting' misschien zelfs niet ter sprake.
Beste Phil,
Ik ken ook mensen die een heeeeeele lange adem nodig hebben om uiteindelijk tot de 'sissende nietsdoende voetzoeker' te komen.
Lubbers, van Dijk, Balkenende, Donner, Bos, Netelenbos, Plassterk, ik noem er maar een paar. Nu hebben we gelukkig een nieuwere lichting te weten Rutte en de Jager. Wat Balkenende deed in Brussel, falsificatie van een handtekening namens de Nederlandse belastingbetaler, onder het verdrag van Lissabon, kwam ook hij met 'korting' naar huis weet je nog?
Nederland ging niet 4 miljard meer betalen aan Brussel. Neenee. Hij had bedongen dat we 1 miljard minder zouden gaan betalen en 1 miljard aan extra subsidies extra terug gingen krijgen. Geen hond die dat geloofde natuurlijk want als je 4 miljard moet betalen dan moet je gewoon 4 miljard betalen.
Nu even naar de realiteit. Rutte roept 90 miljard. De Jager herroept dat en heeft het over 150 miljard, en plots blijkt het te gaan om bijna, let op, ruim 200 miljard tot 2014. Die Grieken, Italianen, Spanjaarden en Ieren kunnen er wat van. Afdingen en bedingen.
Weet je waar de crux hem nu zit? Rutte, wellink noch Jan Treesje de Jager kan de tweede kamer iets toezeggen wat niet wordt gesteld.
Namelijk..... als we even nuchter gaan berekenen en becijferen, kunnen de reeds voorgeschoten bedragen en wat nu in de pijplijn zit, door de betreffende kredietafnemers al niet eens meer worden opgebracht tot in lengte van dagen. Die zijn alleen nog maar bezig met het inlossen van de rente op die en reeds toebedeelde kredieten.
Weet je wat ik persoonlijk zo erg vind? Dat iedereen in Den Haag nu zo hard loopt te kwelen Brussel dan maar de gehele regie te nemen. Misschien zou het beter zijn als we deze generatie incompetente zielen dan maar meteen zeggen dat zij zich bezondigen aan hetzelfde van waar zij de voorgaande kabinetten van beschuldigden.
Het gelegaliseerd afpersen van de belastingbetaler en tomeloze impotentie en incompetentie. Zij bereiden de BV NL nu voor op een krankzinnig scenario die van te voren kan worden gezien.
Namelijk, dat bij de volgende dip, en die signalen zijn er al van verschillende kanten, de BV deze miljarden brood nodig zal hebben voor de conversie naar een nieuwe Nederlandse munt eenheid. Want wie nu nog vast blijft houden aan dit debacle, is zijn positie in het Haagse pluche niet meer waardig.
Dat gel overigens voor vele ambtenaren eveneens. Over een Rotterdamse punchline gesproken met een omweg via tietjerkstradeel.
Het kan zomaar zo zijn dat de burger en bedrijfsleven van de bv NL, het betalen een beetje zat zijn. Hoezo private investering van de banken? Wie bezorgen de banken van fondsen? Oh ja, diezelfde belastingbetaler en spaarder.
Die zijn wel zo'n beetje 'uitgeveerd.'
Me dunkt ;O)
Gert-jan
|
|
18
-
08
-
2011
|
09
:
38
uur
Ik sluit mij wel aan bij M. de Vries. Als je het hebt over belerende mannetjes, dan vind ik het wegmisbruikersduo met Koos Spee in de hoofdrol het summum. Met zijn gouden montuurtje legt hij het allemaal nog eens uit hoe het zit en rijzen bij mij de nekharen ten berge. Die man geef ik noooit korting...
Over de auteur:
