Mensen vragen me regelmatig: ‘Michel wat vind je van deze opzet voor mijn koude acquisitiegesprek, onze website of deze verkoopbrief?’ Het valt me telkens weer op hoe gemakkelijk het is om hun bedenksels te verbeteren. Het kost me geen enkele moeite om de fouten te ontdekken. Ben ik nu zo slim en zij zo dom? Of is er iets anders aan de hand?
Zelf iets creëren is een stuk lastiger dan commentaar op andermans werk leveren. U ziet het ook terug op de sportvelden.
Het publiek laat luidkeels zijn afkeuring blijken wanneer hun spits voor open doel mist. Wat een luilebol! Zo’n bal schiet een blinde er zelfs nog in!
Wat die mensen vergeten is, dat zij niet op die plek staan, nooit gestaan hebben en ook nooit zullen staan. Ze vragen zich zelden af ‘waarom niet?’
Tel daarbij op dat wij allemaal blinde vlekken hebben. Als er bij ons iets misgaat, ligt dat natuurlijk aan de omstandigheden. Maar bij anderen?
Wij schrijven hun falen toe aan hun onhandigheid, onnadenkendheid of zelfs minachting voor hun publiek. Bij bedrijven is het publiek de clientèle.
Populaire bezigheid Columnisten kunnen gemakkelijk scoren met verhalen over bedrijven die niet naar hun klanten zouden luisteren, of erger hun klanten negeren. De meute volgers zegt ‘zie je nu wel, hij slaat de spijker helemaal op z’n kop!’
Ik werd er opnieuw aan herinnerd door een column van Cor Hospes op nu.zakelijk. De column heeft de charmante titel ‘F#ck sociale media’. Het woord keert nog zo’n keer of acht terug in dezelfde column.
PS. Kom op Cor. Je hebt een geweldig scherpe pen, dus acht ik je in staat om het wat creatiever op te schrijven. Iets minder grof.
Wel een beetje gelijk Natuurlijk zit er een kern van waarheid in wat Cor vertelt. Bedrijven hebben het moeilijk met sociale media en ze opereren niet altijd even handig. Cor pakt ze stevig aan:
‘Begin bij het begin. Be, Add, Get. Het gaat over communiceren vanuit je kern. Maar als je niet weet wie je bent, weet je ook niet wat je voor anderen kunt betekenen. Wat je voor waarde kunt toevoegen.’
Omdat ze dat niet weten zouden sociale media zo vaak mislukken. Andere reden volgens Cor:
‘Bedrijven kunnen niet denken vanuit de klant’.
Klopt ook als een zwerende vinger. De grap is: ik kan dat ook niet. Sterker nog – ik heb de wetenschap opnieuw aan mijn kant – ik weet helemaal niet zo goed wie ik zelf ben. Laat staan dat een groot bedrijf met duizenden medewerkers precies weet wat hun ‘kern’ is.
En als ik toch ga luisteren? Dan krijg ik duizend verschillende meningen. Van die meningen is het nog maar de vraag of dat werkelijk is wat mensen denken. Ook daarover komt de wetenschap steeds meer te weten. Ons gedrag wordt in hoge mate bepaald door ons onbewuste. De verhouding onbewust / bewust is ongeveer 40 : 11.000.000!
Kortom: niet eens het topje van de ijsberg dat boven water uitkomt, maar een nietig sneeuwballetje op de top van die ijsberg. Mensen zeggen vaak het één en doen, onder invloed van hun ontoegankelijke onbewuste, het ander.
Opereren in de mist Ik merk het zelf ook met enige regelmaat en tot mijn grote spijt. Bijvoorbeeld wanneer ik een nieuwsbrief verzend. Je denkt een aantal interessante artikelen geschreven te hebben en dan valt de respons bitter tegen. Op een ander moment krijg je, wanneer je het totaal niet verwacht, plotseling veel respons.
Respons waar ik overigens lang niet altijd iets mee kan. In hoeverre is deze respons, meestal van enkelen, maatgevend voor mijn doelgroep? Geen idee.
Dat uw blog plotseling veel reacties krijgt, betekent nog niet dat u daarmee uw hele doelgroep hebt gekieteld, laat staan dat deze mensen een representatieve mening verkondigen. Meestal is ‘veel’ vergelijkbaar met de speld in de hooiberg. Gelooft u me niet? Vergelijk het dan eens met de reacties in uw netwerkje (als die er al zijn).
Te gemakkelijk Met het belerende vingertje wijzen is een verbijsterend eenvoudige bezigheid. Binnen een groot bedrijf alle neuzen dezelfde kant op laten wijzen is ietsie pietsie lastiger.
Zelf doen is altijd lastiger dan commentaar leveren. Komt nog bij dat een-op-een met iemand communiceren al een helse opgave is, laat staan met een-op-veel.
De tijd zal het leren Hoeveel mensen moet u aannemen om al die sociale media bij te houden? Wat mag wel en wat mag niet? Hoe houdt u alle kikkers in dezelfde emmer?
Het blijft voorlopig een kwestie van trial and error. En stel dat u ze zover krijgt om met dezelfde tong te spreken, dan…?
Dan is het weer niet goed, want dat druist in tegen het idee van sociale media: ‘vrije meningsuiting’! Want dat is volgens de fanaten de nieuwe orde: de vrije medewerker, die alles moet kunnen zeggen.
Eigenlijk weet u pas na enige tijd wat werkt en wat niet werkt. Zullen wij bedrijven de kans geven om dat eerst uit te vlooien? Want zeg nu eens zelf: ben u zo’n geweldige sociale media expert die alles tot in de puntjes voor elkaar heeft? Ik in ieder geval niet. Ik maak elke dag fouten en leer telkens bij.
Michel Hoetmer helpt ondernemers en verkopers nieuwe klanten te werven en meer te verkopen via praktische verkooptrainingen. Wilt u wekelijks praktische verkooptips ontvangen? Meld uzelf aan voor de gratis verkooptips van SalesQuest.
Over de auteur:
