Heb je een coach, dan moet je een doel hebben, en niet zomaar een doel. Bijna zonder uitzondering wordt je geconfronteerd met 'de man op de maan' van Kennedy in 1964 of met Martin Luther King en zijn droom. Als dat de voorbeelden zijn kan je natuurlijk niet achter blijven. Dan moet je ook wat verzinnen, iets waarmee je iedereen omver blaast. Think Big!!
Heb jij je doelen voor je coachtraject al klaar? Of voor je persoonlijk ontwikkelingsplan? Voor je team voor 2011? Met passie, groots en meeslepend én SMART? Heb je ze al gevisualiseerd? Gekoppeld aan je screensaver? Zijn het wel de juiste doelen? Zijn ze wel groot genoeg? Ga je er ook voor? Of weet je eigenlijk al dat het niet echt wat wordt, ga je je straks weer rot voelen omdat je ze niet gehaald hebt?
Geen topsport
Coaches en doelen zijn bijna één. Geen coach zonder doel, in het bedrijfsleven net als in de topsport. Ze vergelijken het bedrijfsleven met topsport, maar dat kan wat mij betreft helemaal niet. Een topsporter is volledig vrijgesteld om in 4 jaar te werken aan 1 seconde sneller, of 10 cm hoger of verder, en heeft daarvoor een team deskundigen beschikbaar. Niet dat het makkelijk is en dat ik er geen bewondering voor heb, maar vergelijk dat maar eens met de opdracht die jij hebt voor het volgende jaar.
Wereldkampioen K1
Stap je in een coachtraject, dan is de kans groot dat je onder druk grootse plannen gaat maken, waarvan je bijna zeker weet dat je ze niet kunt realiseren. Luchtfietserij. Niemand is ermee geholpen. Vraag een ambitieuze manager wat zijn grootste uitdaging is en stel dat hij dan zegt: 'Winnen van Sem Schild'. Sem is 2.12m en meervoudig wereldkampioen K1-vechten. Op de hele wereld zijn er maar een paar die partij voor hem zijn, en dan zou je als eenvoudige hobbyist met hem op de vuist gaan? Wel een groots doel, maar de uitkomst staat bij voorbaat vast.
Moeilijk aan te passen
Vaak vragen coaches je ook je doelen te delen met anderen. Dat zou dan werken als een stok achter de deur. Mijn ervaring is dat het tegendeel het geval is. Op het moment dat je je doelen deelt is dat wel prettig, het is net alsof het al zover is, maar dan moet je nog beginnen. Als het onderweg een beetje tegen zit kan je je plannen moeilijk aanpassen zonder gezichtsverlies te leiden.
Made in USA
Wil je mijn advies? Laat je niet opkloten door coaches met hun opgefokte prestatiedenken van over de plas. Bespaar jezelf de ellende en formuleer alleen doelen die bij je passen, die van binnenuit komen, die realistisch zijn voor jou. Hou ze vervolgens voor jezelf, probeer wat uit, stel je plannen bij en vier iedere volgende kleine stap die je in werkelijkheid zet. Laat je niet verleiden om de bink of macha uit te hangen, dan kan je daar ook geen spijt van krijgen.
Aart jammer dat je alle coaches over één kam scheert. Het klinkt alsof het wel degelijk iets met je doet. Wel eens van intuitieve coaches gehoord? niets pushen of je onder druk een richting op duwen die je niet wilt. Een onafhankelijk coach is ten eerste altijd een klankbord en iemand die zelf de nodige levensbagage meedraagt, iemad die werkt vanuit het hart vandaan. Bij deze nodig ik je uit om de uitdaging aan te gaan tot een kosteloze sessie,om daarna te beoordelen of je er iets of niets aan hebt gehad.Uiteindelijk heb je hierbij niets te verliezen en komt het wellicht in postieve zin naar je toe. Iemand waar ik zelf overigens veel bewondering voor heb is Paul Blot, Hoogleraar Spirituele Business Coaching van Universiteit van Nyenrode
Herkenbaar.De ''R'' in smart wordt nogal eens vergeten, ze staat voor ''realistisch''. Ik vraag mij af hoe dat komt? Komt dat omdat sommige coaches hun vak te academisch zien en dus onvoldoende praktisch en hands on zijn? Of wordt er vertrokken vanuit het objectief van de coach zelf of zijn meester , de directie die de factuur betaald, en niet of onvoldoende vanuit de effectieve behoeften van de persoon die je moet coachen? Mijn uitgangspunt in coaching is steeds de job maturiteit van de persoon verhogen , wat wil zeggen hem/haar in staat stellen om zelf te kunnen nadenken over een bepaalde problematiek, zelf conclusies te kunnen trekken en vervolgens zelf initiatief willen en kunnen nemen vanuit een intrinsieke motivatie . Ik stel nog vaak vast dat coaching te veel gaat over ''wat'' en onvoldoende over ''Hoe''. Dat vooral op ''willen'' wordt gewerkt en te weinig op ''kunnen''. Coaching ''resultaten'' moeten meetbaar zijn , ik ben benieuwd naar andere visies en ervaringen op dit vlak.
FRans Mooren
|
|
1
-
12
-
2010
|
20
:
20
uur
Wel een tikkeltje opportunistisch. Maar wel slim als je hogerop wil komen zonder echt verantwoording af te leggen. Is dat typisch voor macha's?
Ik weet niet welke coaches jij allemaal kent maar een coach met een beetje serieux pakt het wel net iets anders aan.
A@rt
|
|
3
-
12
-
2010
|
15
:
46
uur
Beste reageerders en andere lezers,
Nog even extra ter overdenking,
-waar komt coachen vandaan, hoe is het ontstaan, wat is haar geschiedenis......
- wat is de werkelijkheidsdefinitie van de coach.....
- wat is het verschil tussen een goede vriend, counselor, therapeut, Master of coach .....
A@rt
Ik belees het artikel en de reacties en denk dan bij mezelf, er zijn in Nederland maar heel erg weinig 'coaches' die het in zich hebben degene die ze bij staan op werkelijke en juiste merite te kunnen beoordelen.
Ik lees erg veel coachingtechnieken maar bij al die methodieken mis ik telkenmale een heel eenvoudig aspect. weet de coach van te voren eigenlijk wel wie hij of zij tegenover zich heeft? Weet die coach wel wat die persoon kent, hoe die in goede doen is? Hoe die reageert op situaties in de praktijk?
Ik weet dat dit in 99% van de gevallen NIET het geval is en dat er een flinke weg moet worden afgelegd, door een coach, om zover te kunnen komen.
Wat definieert een goed coach? In mijn ogen dan....... Die coach weet wat de potentie van die ander is en weet dit dan ook aan haar of hem uit te leggen. Gewoon heldere en eenvoudige taal. Die coach loopt mee en laat de ander niet alleen in waarde, maar ondersteund ook dat persoonlijke potentieel.
Kun je dit als coach niet? Dan moet je jezelf geen coach noemen want een van de eerste dingen die een coach moet kunnen, is inschatten en doorzien en daarmee de basis en doel voor degene die word begeleid, bepaald. Kun je dat niet? Prima. Noem jezelf dan geen coach want tegenwoordig kan iedereen zich met alle gemak 'coach' noemen.
Ik vind het artikel razend eenvoudig en met verwijzing naar mijn reactie in bovenstaande veeg ik graag al die assessment methodieken op een hoop. De vuilnishoop. Overigens met alle respect voor de individuele gebruik[st]er van die methodieken.
Orvan
|
|
6
-
12
-
2010
|
09
:
21
uur
Jouw advies (laatste alinea) onderschrijf ik helemaal. Juist om dat te realiseren kan een coach het verschil maken.
Op mij komt dit artikel over als een reactie op de personen die ''Ratelband''-achtige technieken gebruiken, mensen over vuur laten lopen en degene die dat niet in staat zijn rot laten voelen omdat ze niet in wonderen geloven die hen tot de beste, succesvolste, machtigste, rijkste en gelukkigste persoon op deze aarde omtoveren.
Gelukkig staat de meerderheid van (Nederlandse) coaches met beide benen op de grond. Ze kijken naar de coachee, zijn competenties, vaardigheden, verlangen en ambities. Mijn missie als coach is om mensen te ondersteunen bij het bereiken van degene dat in hun vermogen ligt. Dat betekent soms dat de lat heel hoog gelegd kan worden en soms is de acceptatie van de situatie zoals die is de beste weg naar rust en tevredenheid in het leven van coachee.
Wian Bulthuis
|
|
6
-
12
-
2010
|
11
:
22
uur
Beste A@rt
Een mooie spiegel die je ons voorhoudt en je zet me ook zeker aan het denken. Dank daarvoor.
Wanneer ik jouw website bezoek, ben ik enigszins verbaasd te lezen waar jullie 'voor' zijn:
* Verbetering van de bedrijfsresultaten
* Versterking van leiderschap in het bedrijf
* Aanscherpen van de koers
* Draagvlak voor verandering
* Constructieve samenwerking
Deze doelstellingen roepen bij mij het beeld op van een 'bink of macha.' Hoe plaats je dit rijtje ten opzichte van je weblog en aanvullende overdenkingen?
Hgr.,
Wian
R. Hengeveld
|
|
6
-
12
-
2010
|
11
:
45
uur
De coach zal in eerste instantie oprechte interesse in de mens moeten hebben i.p.v. direct een doel te formuleren. Wat voor de coach wellicht een appeltje-eitje casus is, kan voor degene die gecoacht wil worden behoorlijk belastend zijn. Ik schrijf bewust...WIL i.p.v. MOET worden gecoacht. Zodra het woordje MOET om de hoek komt kijken, is het belang van degene die tegenover de coach zit, al van ondergeschikt belang. Meestal is de werkgever dan de opdrachtgever. Helaas wordt coaching nog vaak ingezet om te kijken of de betreffende medewerker wel over de; in de ogen van de werkgever; benodigde capaciteiten heeft. Het is regelmatig voorgekomen dat al tijdens het zgn. coachingstraject de werknemer op zoek gaat naar een andere baan. M.i. is de coach in zo'n situatie een verlengstuk van de manager, die van bepaalde medewerkers af wil.
Een goede coach maakt samen met zijn cliënt een plan van aanpak. Het gevoel en beleving van de medewerker staat hierbij voorop. Ook zal de coach de mdewerker een gewenningsperiode moeten gunnen. Niet iedereen voelt zich namelijk vrij om zijn/haar gevoelens te tonen. Begrip voor de medewerker en uitleggen waarom er bepaalde stappen genomen worden is vaan het grootste belang. Dit kost tijd, maar het resultaat is vele malen beter en geeft dan ook een realistisch beeld. Snel geld maken is niet datgene wat een echte coach moet doen. Geld is leuk, maar het wel en wee van de medewerker moet voorop staan. Ik heb met deze aanpak goede resultaten weten te bereiken.
Coachen is inderdaad net als innovatie een soort container begrip aan het worden.
Waarschijnlijk wordt het allemaal met de beste bedoelingen gedaan. Waar het in feite om moet gaan is niet de coach, maar om de persoon die om hulp vraagt. Hij of zij is toch hoe dan ook altijd het vetrekpunt? Echte coaches weten dat! En dan ‘veranderen’ ja dat werk wel voor die gene die het bedenken, maar doe het maar eens,…kleine dingetjes niet meer doen. Laten we het trouwens ‘verbeteren’ noemen, waarom zou je het anders ‘anders’ gaan doen. Welke coach laat zich nog coachen door een onbekende collega ? Snij als chirurg eerst maar eens in eigen vlees. Al eens gehoort van ZKM?
Sjonge, dit artikel doet in ieder geval een boel stof opwaaien!
Ik weet alleen 1 ding zeker: het brein is een lui ding en het brein heeft een doel nodig om iets te bereiken. Wil je niets bereiken, dan stel je gewoon toch geen doelen? Wil je daarentegen wel wat bereiken.......... Tja, makkelijke keuze, toch?
Je benadering en op de hak nemen van hen die zich graag als coach presenteren met allerhande 'maniertjes' en 'methodiekjes' is geweldig.
Regel 1.
Ken diegene die je coached voor je gaat coachen en zorg ervoor niet in een 'vage zweem' van presentaties en doelen te belanden.
Regel 2.
Coach vanuit je achtergrond en denk niet dat het niet uit maakt wie en waar je coached, of welk vakgebied.
Regel 3.
Zorg dat je kan repeteren op een begrijpelijke en constante manier met degene die je coached. Hoe dichter je blijft van wie iemand in werkelijkheid is, des te krachtiger help je iemand op weg.
Bovenal, zorg dat je een manier hebt waardoor je WEET wat de primaire eigenschappen van iemand van nature is voor je denkt te kunnen gaan coachen. Anders moet je namelijk ellenlange gesprekken gaan voeren met alle consequenties en vertragingen van dien.
Succes.
George
|
|
7
-
12
-
2010
|
21
:
23
uur
Was leuk om alle verschillende reacties te lezen over wat een Coach is. Sinds 5 jaar heb ik een praktijk als Body & Mind coach in portugal. Ik gebruik massage als een ''tool''. Het lichaam ''liegt'' nooit. Met liegen bedoel ik dat mensen in 3 verschillende realiteitsniveaus kunnen leven. (1) Woorden, (2) Gedrag en (3) Weten wie je bent zijn de de aspecten die vaak niet of onvoldoende of niet altijd in tijd op elkaar zijn afgestemd. Het lichaam begint dan signalen af te geven. Met masseren worden de ''Mentale Spieren'' die onvoldoende zijn ontwikkeld zicht- en voelbaar. Langzaam komt de communicatie tussen Body en Mind op gang. Ik beleef dan pas dat het echte (coach) werk begint.
Leuk om dit uitgangspunt met anderen verder te ontdekken. Met vriendelijke groet. Nb: natuurlijk is doelen stellen goed. We doen dit elke seconde moment. Als we lopen of bewegen stellen we een doel. Als we wakker worden stellen we een doel en voeren die ook heel natuurlijk uit. Iedereen wilt natuurlijk weten waar die naar toe loopt. Fijn als iemand je helpt, als je het even niet meer weet.Logisch toch?!
George
bochem@clix.pt
Over de auteur:
