Af en toe duikt het weer de kop op: het nature/nurture gesteggel. Zijn bepaalde vaardigheden aangeboren of aangeleerd? Zo ook deze week naar aanleiding van mijn artikel 'Waarom verkopers niet kunnen verkopen'. Sommige mensen beweerden: 'Verkopen zit in je. Je hebt het, of je hebt het niet'. Kortom: het is een aangeboren talent. Waarom is dit debat zinloos?
In dit debat staan twee opinies soms lijnrecht tegenover elkaar en kan het er heftig aan toegaan. Met nurture bedoelt men dat mensen als een onbeschreven blad ter wereld komen en vervolgens hun vaardigheden aanleren tijdens het leven aan de hand van hun ervaringen en allerhande omgevingsfactoren.
Aan de andere kant van het spectrum heb je mensen die geloven dat alle vaardigheden / talenten zijn aangeboren, in je genen zit. Dit zijn natuurlijk twee uitersten.
Onhoudbare stellingen
Geen van beide uitersten zijn houdbaar. Voor beide standpunten is tot op zekere hoogte natuurlijk wel iets te zeggen. Ik kom daarmee terug op een eerder ingenomen standpunt waarin ik te nadrukkelijk aanleunde tegen het nurture standpunt. Begrijpelijk voor een trainer, maar niet zo slim.
Het debat is zinloos omdat je nooit een behoorlijk antwoord op deze vraag kunt geven. Het is een Gordiaanse knoop van genen, omgevingsfactoren en ervaringen.
Wikipedia zegt hierover: veel moderne psychologen vinden de vraag naïef. De psycholoog Donald Hebb zou ooit een vraag van een journalist hierover beantwoord hebben met een grappige tegenvraag:
'Wat draagt meer bij aan een vierkant, de lengte of
de breedte van het vierkant?'
Zo is het maar net. Je komt er niet uit. De 'waarheid' ligt waarschijnlijk ergens in het midden.
Akelig kantje
Wat ik in het verleden heb willen zeggen (of duidelijker had moeten zeggen) is dat er een akelig kantje zit aan het idee van 'talent heb je of heb je niet'. Het getuigt van een fixed mindset. Psycholoog Carol S. Dweck deed jaren onderzoek naar dit fenomeen. Ze onderscheidt twee uitersten:
1. Fixed mindset
2. Growth mindset
Bij een fixed mindset verkeren mensen in de veronderstelling dat talent een vaststaand gegeven is waaraan je niks kunt veranderen. Dweck ontdekte dat deze mensen als iets te moeilijk wordt, vermijdingsgedrag vertonen. Soms beginnen ze helemaal niet aan een taak. Waarom zou je ook als je geen talent hebt?
Ook de mensen die gezien werden als talentvol (de andere zijde van de fixed mindset medaille) bleken sneller op te geven op het moment dat het ze te moeilijk werd. Omdat hun reputatie op het spel staat en ze geen gezichtsverlies willen lijden. Berucht zijn de eeuwige talenten die nooit doorbreken.
Groeien en bloeien
De growth mindsetter richt zich niet zozeer op zijn al of niet aangeboren talenten, maar bedenkt: 'O.K. ik ben er nog niet goed in, maar als ik hard genoeg mijn best doe, dan kom ik er wel.' Uit de onderzoeken van Dweck bleek dat growth mindsetters sneller en beter bijleren en zodoende de fixed mindsetters voorbijstreven. Toch handig om te weten.
Michel Hoetmer helpt ondernemers en verkopers nieuwe klanten te werven en meer te verkopen via praktische verkooptrainingen. Wilt u wekelijks praktische verkooptips ontvangen? Meld uzelf aan voor de gratis verkooptips van SalesQuest.
Ah Michel, ook dit is mij uit het hart gegrepen! Ik ben in 1979 gestopt met mijn studie psychologie omdat ik mijn buik helemaal vol had van het gesteggel hierover. Het ging ook niet meer om wat de ''waarheid'' was, maar om wie er gelijk had. Een soort drijfzand dat tot niets leidt.
De nieuwste inzichten in de werking van het brein geven aan dat er inderdaad een interactie bestaat tussen genetische aanleg en het opdoen van ervaringen.
Stel, je wordt geboren en meteen krijg je hevige buikkramp, terwijl je een zacht pianomuziekje hoort en je moeder een beschuit met muisjes eet terwijl ze je wiegt. De geur van anijs en dat pianomuziekje associeer je met de pijn. Voor jou is de geur van anijs dus niet prettig. Maar als je op dat moment heerlijk aan de borst van je moeder had gelegen, zouden anijs en muziek een andere betekenis voor je krijgen.
Kortom, er ontstaat inderdaad een Gordiaanse knoop van genetische en ervaringsinvloeden die bepaalt wie wij zijn. Omdat bij heftige, stressvolle ervaringen bepaalde vervelende associaties kunnen ontstaan, gaan wij ons gedrag daarop aanpassen. In PMA noemen we dat Bad Clusters, verkeerd opgeslagen informatie. Als je die Bad Clusters opspoort, kan je ze onschadelijk maken en heeft iemand de mogelijkheid om dingen te leren die eerder maar niet wilden beklijven.
Daarom vind ik ons vak nou zo leuk: er is altijd meer te leren!
Bedankt voor de leuke reactie. Met jouw voorbeeld verduidelijk je het probleem op fraaie wijze. Wellicht een leuke leestip: De vrije wil bestaat niet (van Victor Lamme).
Inderdaad, we zijn een mix van nurture en nature. en iedereen is een unieke mix daarvan. Daar ben ik helemaal van overtuigd. Maar hoe de hierboven ontstane 'bad clusters' iemands persoonlijkheid structuur blijven bepalen, dat is een hele andere discussie. In de Past Reality Integration (PRI) blijkt steeds weer dat hoe hard je ook jezelf ervan overtuigt dat je nu snapt waar iets vandaan komt en dat je niet meer zo hoeft te reageren, in gevallen van stress komen die 'ingeslepen' overlevingsstrategieen toch steeds weer naar boven. En dat heeft dan weer alles te maken met diezelfde hersenen, die vanuit een oermechanisme zorgt dat als er (op onbewust niveau) een herkenning plaats vind, hoe klein dan ook, wat gezien wordt als gevaarlijk, het alarmsysteem in werking treed. En deze weg van signalen gaat geheel buiten ons bewustzijn om. Ze gaan niet eens de cortex in. En wat in ons bewustzijn tevoorschijn komt, is de interpretatie van dit alarmsysteem. En zo wordt plotsklaps iets wat vervelend kan zijn, iets wat ondraaglijk is. en iets wat moet worden bestreden, vermeden, veranderd of genegeerd. of zorgt voor een deuk in je eigenwaarde. ''Het ligt zeker aan mij, dat dit zo is.''
Dus ik stop nog een element bij de nurture en nature discussie, namelijk die van de biologische historische ontwikkeling van alle diersoorten (dus ook de mens) om in een oogwenk iets te kunnen categoriseren als 'gevaarlijk' of niet, wat direct, samen met de mix van nurture en nature zorgt voor een output van gedrag en gedachten. Een soort som, Bx(NU+NA)= gedrag/gedachten.
Wellicht komen we dan steeds een beetje dichter bij het begrijpen waarom de mens is zoals die is, maar nog belangrijker, wat kunnen we er nu werkelijk aan veranderen? Voor mij lijkt de PRI hierop een antwoord te geven. Te komen tot werkelijk transformatie.
Over de auteur:
