Een mooi staaltje hypocrisie: Britse werknemers vinden in meerderheid (62 procent) dat hun werkgever meer geld moet uitgeven aan het milieu. Maar als daardoor de persoonlijke bonus lager uitvalt, dan toch liever niet, dan hoeft het voor 8 van de 10 werknemers niet, zo blijkt uit een recent onderzoek. Beter kan het dilemma van maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) niet worden geïllustreerd.
Beste Fred,
Het is altijd wonderlijk hoe vrijgevig de "burgers" van Nederland zijn bij ramp en ontij. Maar het moet niet vaker dan 1 keer per jaar, want dan is de verzadiging al gauw bereikt. Trouwens, er zitten grote sommen geld van bedrijven en andere organisaties bij de totaalopbrengst van zo'n actie! Ook moet de televisie wel veel aan beelden kunnen tonen, anders is de belangstelling niet zo groot (vergelijk de tsunami met de aardbeving in Pakistan).
Ik ben een voorstander van verantwoord maatschappelijk ondernemen. Juist omdat grote bedrijven veel meer tot de verbeelding spreken, meer invloed hebben (die ze wel positief inzetten) en een voorbeeldfunctie vervullen. Als dat winst oplevert door het publiciteitseffect: so what? Dat zouden meer bedrijven moeten doen. Het zou het reclameblok op tv drastisch veranderen. Naast een verantwoord product ook nog een goed doel dienen. Je hebt als consument ineens veel meer te kiezen: binnen de grote massa zijn er bedrijven, die zich maatschappelijk verantwoord onderscheiden van de rest.
Werknemers dragen al veel bij aan allerlei zaken zonder dat ze zich dat zo bewust zijn. Naast de bekende personeelspotten zijn er legio fondsen opgericht waar iedere werknemer 0,0..%van zijn salaris in stort om de onbekende collega in nood te ondersteunen. Ook ken ik fondsen van werknemers, die een kind financieel hebben geadopteerd, enz, enz. Natuurlijk, geheel vrijwillig, maar wel gebruikelijk als je bij bedrijf X werkt. Toch ook een vorm van maatschappelijk verantwoord ondernemen, niet? Alleen die grote bedrijven kunnen het gewoon beter dan al die particuliertjes bij elkaar.
Groeten van Joke
Fred Akkerma
|
|
8
-
05
-
2006
|
04
:
18
uur
Beste Joke,
Je hebt een goed punt, maar ik stel me wel op als markteconoom en niet als filantroop (dat kan ik al burger alsnog doen). Als de vrijgevigheid van bedrijven tot gevolg heeft dat werknemers harder gaan werken en klanten meer gaan kopen, dan graag! Dan heeft de aandeelhouder er ook wat aan. Als het is om in de grachtengordel een graag geziene persoon te worden, dan liever niet.
Sowieso geloof ik niet zo in 'hulp' aan arme landen. Liever zie ik dat er schone(re) regeringe komen, die hun landen aantrekkelijk maken voor investeerders. Het kan. Zie: China, India, Vietnam, maar ook: Suriname en Zuid-Afrika.
Rampen zijn per definitie een uitzondering. Als die zich voordoen, dan moeten we voor elkaar klaar staan. Of dat nou in Pakistan, Thailand, Ethiopië of de VS (New Orleans) is. En ja, dus ook bedrijven mogen wat mij betreft dan wat bijdragen. Want als de nood hoog is, moet je je principes even laten varen, ook de mijne.
Tobi Stocker
|
|
10
-
05
-
2006
|
21
:
05
uur
Beste Fred,
Zeker heb ik begrip voor jouw stelling dat Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen (MVO) niet bij de doelstellingen van een bedrijf hoort. Een bedrijf dient winst te maken. Dat klopt, maar winst is maar een eindproduct. Om winst te maken moet een gezonde economie bestaan. Een gezonde economie existeert alleen in een functionerende maatschappij. De maatschappij vormt de context in die ondernemingen überhaupt kunnen bestaan en gebeurt niet pas als je thuis komt.
Daarom gaat het bij MVO niet alleen om “wat overhebben voor goede doelen”, maar het betekent voornamelijk duurzaam te ondernemen. Het betekent dat bedrijven in eigen interesse de basis voor hen bestaan waarborgen. Belangrijk is, dat het niet gaat over de volgende 4 jaar tot er weer een nieuwe topman komt, maar over echte continuïteit. Hoelang kan je hout blijven kappen zonder bomen te planten? 4 jaar zeker nog, misschien ook nog 40, maar 400 zeker niet meer. OP=OP. Elke aandeelhouder, manager of medewerker die geen belangstelling heeft voor de toestanden in 40 jaar tijd moet dat zijn kinderen misschien even uitleggen.
MVO eist fatsoen en vraagt erom duurzaam te ondernemen. Als econoom moet je MVO zien als het waarborgen van toekomstige winst. Zo is armoedebestrijding ook creatie van toekomstige consumenten; recycling een middel om toekomstige grondstofprijzen omlaag te brengen; en een goede reputatie is vandaag al een sterk concurrentievoordeel.
Ik geloof het zal nog “mainstream” moeten worden dat duurzaam ondernemen noodzakelijk is om op lange termijn winst te maken. In ieder geval heb ik er weinig begrip voor als ondernemingen ontkennen dat ze verantwoordelijkheid hebben voor de maatschappij in die zij bestaan.
Groeten van Tobi
Over de auteur:
