De kamer valt stil als de voetballer en de medewerkers van het veranderteam de deur achter zich dichttrekken. De collega's kijken elkaar vragend aan. 'Wat moeten we hier nu weer mee aan?' Ze deden wat ze konden om de voetballer op z'n gemak te stellen. Onbegonnen werk als je helemaal niets gemeenschappelijk hebt. Ze zijn tekort geschoten. Ze schamen zich. Wat heeft deze topsporter met onze reorganisatie te maken?
Het antwoord daarop is eenvoudig. Het bedrijf gaat van 4 naar 3 afdelingen, een grote reorganisatie in de beleving van de personen die daar verantwoordelijk voor zijn. Grote reorganisaties hebben een naam. De zoektocht naar een naam resulteerde in de naam van de voetballer, een plaatselijke topper met het rugnummer 43. Van 4 naar 3, logisch toch?!
Leuk kereltje
Zo'n 50 jaar geleden besloot de politiek dat actie noodzakelijk was om de melkplas te laten verdwijnen. De kleine Joris Driepinter werd gelanceerd. Met 1 hand tilde hij een olifant boven zijn hoofd omdat hij '3 glazen melk per dag' dronk. Nu de melkprijs voor de boeren veel te laag is wordt Joris Driepinter wéér te voorschijn getoverd om de consumptie van zuivel op te voeren. Een dubieuze actie met een leuk kereltje die de kinderen wijs moet maken dat melk gezond is.
Rugnummer
Grote militaire operaties krijgen ook altijd een codenaam, een naam met kracht en snelheid, als Dessert Storm en Operatie Sinbad. Het gaat meestal om snelle, overzichtelijke en planbare activiteiten. Een enorme inzet met een enorm resultaat, dat is tenminste de bedoeling. Bedrijven hebben de metafoor van de militaire operatie overgenomen, en de codenamen zijn van tanks als Centurion en Leopard, of van een voetbalspeler met rugnummer 43.
De naam is de boodschap
Veel grote of invloedrijke projecten starten met een kick-off, met een ludieke presentatie van de naam van het project. Soms is dat grappig, toepasselijk, maar vaak zit je erbij met plaatsvervangende schaamte. De suggestie van actie, kracht en snelheid gelooft niemand. De naam en de metafoor leiden af. Het lijkt of een naam de actie legitimeert. Op internet zijn hele discussies over de terugkeer van Joris Driepinter, maar daarin lees je zelden dat zuivel helemaal niet zo gezond is, maar dat het gaat om de hele financieringsstructuur van de landbouw en dat we graag koeien in de wei willen zien. Zo lijkt de Joris-actie al wel geslaagd.
Maar dan heb je ook wat
De actie met de voetballer moeten we nog maar afwachten. De aftrap leek op deze afdeling niet succesvol. Ze zagen geen overeenkomsten en wisten niet waarover te praten. De topscoorder traint dagelijks zijn techniek, is jong en stopt als hij 35 is. Deze mensen werken (hier) tot ze 67 zijn en gaan nog heel wat reorganisaties meemaken en weten nu al wie de schuld krijgt als de verandering niet soepel loopt. Dan kunnen medewerkers natuurlijk weer niet niet omgaan met veranderingen en onzekerheden. Het ligt nooit aan de aanpak, kosten nog moeite zijn gespaard.
Ik verzamel op het moment namen van 'operaties' in bedrijven. Wie biedt?
Een veranderproces een naam geven is wat militaristisch. Maar binnen grote organisaties zien we het wel met regelmaat. Centurion bij Philips om maar een voorbeeld te noemen.
Bij de overheid heb ik het idee dat de eerste 6 maanden van die ellenlange veranderprocessen worden besteedt aan het verzinnen van een leuke naam.
Zo kwam ik een keer bij een gemeente waar ze het project ''Met de benen op tafel'' hadden genoemd, en dat deden ze bijna letterlijk, praten, praten, praten, koffie, praten, praten...
Ik heb het project toen maar omgedoopt in ''Met beide benen op de grond'' en snel een analyse van de nogal ernstige problemen gegeven en de oplossingsrichting aangegeven.
Veranderprocessen zijn zelden leuk, de grijpen in op de organisatie, op de medewerkers, zowel zakelijk als privé. Daar een beetje ludiek mee omgaan vind ik niet echt kunnen. Geen voetballers, celebrities of motivators bij de aftrap, maar de algemeen directeur die komt vertellen wat we gaan doen en hoe we het gaan doen en zeker wat de planningshorizon is. Na dat moment heb je twee maanden om het proces te doorlopen, tenzij je natuurlijk een hoop onrust wilt.
R
|
|
29
-
03
-
2010
|
10
:
42
uur
Wat dacht je van PuMa? Dat staat voor Publishing Managementsysteem. Binnen een grote juridische uitgeverij moesten alle medewerkers gaan werken met 1 en hetzelfde contentmanagementsysteem dat nog gebouwd moest worden en dat PuMa zou gaan heten. Dat project begon in 2001. Anno 2010 is dit project nog steeds niet afgerond en werkt nog maar 20% van de medewerkers met PuMa. Nog nooit heb ik zo'n langzame puma gezien. ;-)
Over de auteur:
