Ik heb jarenlang enthousiast geschaakt. Een van de regels in dit prachtige denkspel is: aanraken, is zetten. Eén van mijn eerste trainers gaf me het advies: "Michel ga op je handen zitten!" Het idee erachter is om blunders te voorkomen. Grapig genoeg is er ook een directe relatie tussen het schaakspel en reageren op websites.
Tot mijn grote schade en schande vergat ik het advies van mijn wijze trainer regelmatig. Daarmee toverde ik soms prachtige stellingen om in een grote puinhoop. Impulsief reageren is niet altijd verstandig. Dat zie je ook op het internet. Je plaatst een reactie binnen enkele seconden. Maar eenmaal geplaatst betekent zo'n beetje dat de reactie eeuwig voor iedereen zichtbaar is. Aanraken, is zetten.
De bezorgde sollicitant
Ooit hoorde ik van een webmaster het volgende verhaal. Een dame belde hem op met het verzoek om enkele reacties die ze op de site had geplaatst te verwijderen. Ze was bang dat het haar kon schaden bij een sollicitatie. In deze reacties liet ze zich niet van haar beste kant zien.
Tja… ook werkgevers kijken tegenwoordig naar wat sollicitanten in een impulsieve bui op het internet kwakken.
Klanten doen het ook. Je zou maar druk bezig zijn een grote vis op het droge te slepen. Voordat ze met de verkoper in zee gaan doen ze nog eventjes een achtergondcheck via Google. Zouden ze nog wel met die verkoper verder willen wanneer ze een reactie van hem vinden die ze niet kunnen waarderen?
Twitter blooper
Een verkoper meldde op Twitter, voordat hij een vliegreis naar een klant ondernam: "Ik ga naar ... en zal die ezels eventjes een oor aannaaien." De klant las het ook. Dus maakte de verkoper een vergeefse reis. Zijn werkgever kreeg er ook lucht van en ontsloeg hem op staande voet.
Ook gij Brutus?
Ik heb me er in het verleden ook aan bezondigd. Ooit schreef ik een bijzonder venijnige reactie bij een artikel van een collega trainer. Dat is natuurlijk niet chique. Zijn wraak was mierzoet en een flinke klap in mijn gezicht. De man strafte me op een heerlijke manier af. In eerste instantie reageerde hij helemaal niet. Dat was wel zo verstandig. Enkele maanden er na – ik was het voorval weer vergeten – kreeg ik een e-mailtje met de volgende strekking:
"Michel heel hartelijk bedankt dat je destijds zo afwijzend op mijn artikel hebt gereageerd. Het trok de aandacht van een potentiële klant. Juist vanwege jouw scherpe mening heeft hij contact met mij gezocht en ik kan je tot mijn genoegen meedelen dat ik een groot trainingstraject hebt binnengehaald!"
De enige juiste reactie. Had ik maar niet zo dom moeten zijn.
Slecht voor je imago
Sommige mensen maken het wel heel erg bont door vrijwel altijd negatief te reageren op artikelen van anderen. Ze voeren een vendetta tegen een bepaalde auteur. Het is nooit goed of het deugd niet. Ook met persoonlijke aanvallen - het lijkt heel leuk wanneer je het opschrijft - scoor je over het algemeen niet.
Deze mensen vergeten de negatieve invloed die dergelijke opmerkingen hebben op hun eigen imago. Zeggen dergelijke reacties niet veel meer over de persoon die de reactie geeft dan over degene die hem om zijn oren krijgt? Andere lezers gaan dergelijke types zien als een betweter of nog erger als iemand die altijd wat heeft te zeiken (sorry voor mijn taalgebruik!)
Mensen waarderen het wanneer je met opbouwende kritiek komt of aanvullende suggesties geeft. Maar telkens anderen te willen overtreffen of in een hoek drukken is onverstandig. Je loopt het risico dat men je beoordeelt als een zielenpiet.
Wie heeft het initiatief?
Natuurlijk degene die de openingzet doet. De auteur bepaalt het speelveld. De kop boven het artikel en de inleidende tekst trekken de aandacht. Deze insteek was de reden om verder te lezen. De auteur heeft dus het voortouw bij de meningsvorming van de lezer. Valt het artikel in goede aarde? Dan is de opinie van de lezer in grote lijnen gevormd.
Wat daarna volgt is vaak mosterd na de maaltijd. Je verandert deze opinie niet meer door er venijnige opmerkingen bij te plaatsen. Integendeel. De lezer kiest intuïtief partij voor degene die wordt aangevallen. De lezer kan het zelfs ervaren als een aanval op z'n eigen (zojuist gevormde) mening. Zo verging het mij ook met mijn reactie op mijn collega. Oliedom. Was ik maar op mijn handen gaan zitten.
Hetzelfde geldt ook voor een ander type reactie. Er zijn nogal wat mensen die in dezelfde beroepsgroep opereren. Ze reageren op artikelen van collega’s en geven een reactie in de vorm van reclame voor zichzelf. Het liefst onder vermelding van hun eigen website. Het is vreselijk doorzichtig en lezers hebben daarvoor weinig waardering.
Mijn advies? Wanneer de stoom uit uw oren komt of u minachting heeft voor wat iemand anders heeft geschreven? Ga dan eventjes rustig op uw handen zitten voordat u reageert.
Michel Hoetmer helpt ondernemers en verkopers nieuwe klanten te werven en meer te verkopen via praktische verkooptrainingen. Wilt u wekelijks praktische verkooptips ontvangen? Meld uzelf aan voor de gratis verkooptips van SalesQuest.
Over de auteur:
