"ik snap er niets van".
De licht kalende man, gestoken in een strakke krijtstreep, keek over zijn leesbril naar de jonge man tegenover zich. De man was aangetrokken door het bedrijf vanwege de geweldige prestaties bij zijn vorige werkgever, een concurrent in een moeilijke markt.
"Hoe kan het toch dat je resultaten hier zo slecht zijn? Wat gaat er fout? Ben je nu tevreden met je salaris en ga je de kantjes van aflopen?"
Herkenbaar? Voor veel andere bedrijven en organisaties wel. Machlas, een Griekse voetballer (dit voor de mensen die geen liefhebber zijn van deze mooie sport) werd door Vitesse naar Nederland gehaald, hij was een groot talent en scoorde aan de lopende band. Bij Vitesse speelde hij het eerste seizoen zo opvallend dat de supporters hem de nicknaam "Lachgas" meegaven. Het volgende seizoen scoorde de Griek maar liefst 34 keer en werd hij voor veel geld getransfereerd naar Ajax, waar hij weer nauwelijks tot scoren kwam.
Talent is mooi, maar de omgeving bepaalt of een talent tot ontwikkeling komt. Veel balvaardige voetballers hebben hun talent voor balcontrole gekregen door op hobbelige veldjes, op slecht bestraatte straten en pleintjes.
De omgeving bepaald of een talent wordt ontdekt en wordt ontwikkeld. In Amerika gaat een jongen (of meid) als hij een bal ziet daar meteen mee dribbelen, op talloze veldjes kan hij zijn al dan niet aanwezige talent voor basketballen ontdekken en ontwikkelen. In Nederland kennen we meer trapveldjes en schopt een jongen tegen de bal die hij toevallig tegenkomt. In een land waar weinig auto’s zijn, zullen meer goede lopers worden ontdekt.
Voor een bedrijf of organisatie die aan talentmanagement wil gaan doen is het daarom niet alleen belangrijk de vaak latent aanwezige talenten van medewerkers te ontdekken, te ontginnen en te ontwikkelen, maar is het zeker zo belangrijk de cultuur, de omgeving, waarin talent kan gedijen, te kennen en zo nodig aan te passen.
Een ondernemend figuur zal zich niet thuis voelen in een risicomijdende cultuur zoals we die kennen bij de overheid. Zijn talenten zullen daar niet optimaal ontwikkeld worden. Het omgekeerde geldt voor de risico-mijder, die in een puur ondernemende cultuur niet tot zijn recht kan en zal komen. En omdat talent is aangeboren, zal training, coaching, ondersteuning niet helpen. Talenten kunnen ontwikkeld worden, maar zonder talent is ontwikkeling zinloos.
Als bij het aantrekken van talent ook gelet wordt of er een fit is met de cultuur, de omgeving, het team waarin de kandidaat zal gaan werken, dan is de kans op een misfit, een verkeerde aankoop, met alle gevolgen van dien, te voorkomen.
Aan de andere kant is het zoeken, vinden en ontwikkelen van de verborgen talenten van medewerkers een garantie voor de toekomst, waarbij de resultaten uit het verleden zelfs een goede garantie kunnen zijn.
Ad de Beer is een gedreven all round business coach en interim manager die organisaties helpt om vanuit de kracht van mensen verbeteringen te realiseren.
Het losmaken van de kracht van mensen is een voorwaarde voor bedrijven en organisaties om succesvol en te zijn en optimaal te presteren. Zijn bedrijf F-ektief Business Coaching begeleidt bedrijven in deze processen.
Over veranderen door mensen schreef hij het boek “klantgericht veranderen”.
Ook is hij een onderhoudend spreker over diverse onderwerpen.
Ook is hij eigenaar van Interim-anders, agamedes, zzp-marktplaats.eu en de community managersenondernemers.nl
telefonisch is hij te bereiken op 0612724659
Bedankt Ad voor je artikel over het belang van het ontwikkelen van talent en de rol die de omgeving daarin speelt. Je schrijft dat talent aangeboren is. In mijn ogen heeft iedereen talent, een uniek talent die tot ontwikkeling kan komen. Ontwikkeling is daarom mijns inziens altijd zinvol, wel vanuit een heel open benadering, zodat het talent van het individu aangeboord kan worden.
Wat mij in de discussies over talent ontwikkeling en jonge professionals opvalt is dat er vaak geredeneerd wordt vanuit het goed willen regelen voor deze nieuwe medewerkers. Als je vanuit een vraag en dialoop op zoek gaat naar wat iemand nodig heeft om zijn talent volledig tot zijn recht te laten komen, creëer je samen de omgeving die je schrijft nodig te hebben.
Anton
|
|
22
-
06
-
2009
|
15
:
02
uur
Ad, ik ben het absoluut met je eens.
Henk
|
|
22
-
06
-
2009
|
22
:
06
uur
Naar aanleiding voelt u zich een miskent
talent (wat een hoge score)
De meeste mensen hebben een eigenbeeld wat niet klopt.
Zien zichzelf groter dan de werkelijkheid is.
De meeste mensen hebben niet in de gaten dat het eigenlijk gewone mannetjes en vrouwtjes zijn.
(jahaaa, maar dat geldt niet voor mij zei de lezer tegen zichzelf)
Wil talent tot ontwikkeling komen, vorm krijgen in een competentie, dan zal het er eerst moeten zijn.
En hoe komt talent tot stand? Welke zijn de ontwikkelingsvoorwaarden eigenlijk? Ik beperk me tot de kern:
* Er moet een voldoende basis liggen in de hersenen, d.w.z.het potentieel aan hersenfuncties en verbindingen, dat te maken heeft met het talent, moet aanwezig zijn.
* De bouw van het lichaam moet de talentontwikkeling mogelijk maken.(sport!)
* In de kritieke fasen van de ontwikkeling van het talent moet voldoende zijn gestimuleerd.
Deze derde is behoorlijk manipuleerbaar en wordt desondanks onderschat.De kritieke fase voor taal (en daarmee logisch denken, communicatie- en geheugenontwikkeling) begint al in de baarmoeder.En gaat door tot ongeveer het 2½e jaar.Alleen dàn wordt de ''taalschuur''aangelegd.
Wie in deze periode onvoldoende mee doet aan interactie met taal, die raakt gehandicapped tegenover zijn potentieel en vaak ook maatschappelijk. De baby/peuter die periodes van doofheid heeft in deze periode heeft met deze gevolgen te maken. Het is ook het kernprobleem van de Marokkaanse jongens in Nederland,die al heel vroeg de straat op worden gestuurd.De meisjes niet... Helaas bij politici en beleidsmakers totaal onbekend. Die lieden laten dat blijken door het alsmaar over ''taalachterstand'' te hebben. En vervolgens met peperdure en te hoog gegrepen taalprogramma's aan dit dode paard te trekken.
Taalkunstenaars als Freek de Jonge, Youp van't Hek, Ahmed Aboutaleb tot aan Ad de Beer toe, zijn allen zijn heel vroeg met taalinteractie in aanraking gekomen. Vaak vanuit een fundamentalistisch gelovige jeugd. Vader vaak dominee, imam, of aanhanger van een andere cultus.Als verschaffer/aanjager van veel taal en veel plichten en verboden vanuit de wieg. Heb je de pech gehad van een daardoor verloren jeugd? Wellicht dat er qua levensgeluk later nog wat in te halen valt, juist door de taalontwikkeling. En door wat je geleerd hebt door te moeten overleven.
Er zijn meer kritieke periodes.Bijvoorbeeld voor muziektalent, voetbaltalent etc. Zij beginnen allemaal ver onder het 10e jaar, het moment dat de opvoeding compleet moet zijn. Wie daarna begint moet nooit meer stoppen met oefenen om een gevorderd niveau te behalen en te behouden. Zo niet, dan valt het talent weer als los zand van je af.Het bleek een neptalent.
En wat ook sterk bijdraagt tot talenten is kinderen kort te houden. Dus in plaats van kant en klaar gekochte gadgets, cursussen, goed gereedschap, boeken etc.. Overmatige verwenning doodt zelfredzaamheid in den brede en daarmee talent.
Deze ''missing link'' zou ik graag willen toevoegen aan het artikel van Ad de Beer.Verder een uitstekend stuk.
Met groet van
Job te Pas
kinderpsycholoog
Den Haag
Anton
|
|
23
-
06
-
2009
|
16
:
11
uur
@ Job
Beste Job,
Jouw artikel plus die van Ad is de ultieme combinatie!
Een mooi artikel met enthousiaste, interessante reacties. Op deze wijze wil ik ook nog een kleine duid in het zakje doen. Graag wil ik spreken vanuit mijn ervaring met jong hoogopgeleid talent. Mijn organisatie richt zich volledig op deze doelgroep, de huidige generatie Y.
De heer de Beer schrijft dat het voor een bedrijf of organisatie die aan talentmanagement wil gaan doen minstens zo belangrijk is de cultuur, de omgeving, waarin talent kan gedijen, te kennen en zo nodig aan te passen. Dit klopt helemaal, talent (en in het bijzonder deze generatie Y) heeft een “match” nodig tussen persoonlijkheid van dat individu en de cultuur van de organisatie. Hieronder zullen beide partijen tot maximale synergie komen.
Overigens wil dat niet zeggen dat dit onmogelijk is! “Een ondernemend figuur zal zich inderdaad niet snel thuis voelen in een risicomijdende cultuur zoals we die kennen bij de overheid. En dus is het moeilijker om talenten daar optimaal ontwikkeld worden.”
Toch is dit goed mogelijk door jonge hoogopgeleide talenten te ondersteunen in de ontwikkeling van hun professionele vaardigheden en persoonlijke ontwikkeling. Geef daarbij “een ondernemend figuur” binnen een afgebakend kader te vrijheid om te vernieuwen, te innoveren en te ondernemen. Maak groepjes van deze talenten en laat hen door hun eigen inzichten verwonderen.
Dit moet dan overigens wel bij de doelstellingen van de organisatie passen! De overheid zoals de heer de Beer die kent heeft echt de ambitie om stappen te maken naar ondernemerschap. En dat kan juist door talent maximaal te faciliteren zich te ontplooien in een veranderende omgeving.
Iedereen bedankt voor de reacties, het ego heeft weer een aardige oppepper gehad :-).
@Job, mij in één adem noemen met Freek, Youp en Ahmed, streelt het ego nog meer natuurlijk. Je hebt gelijk dat ik uit een katholiek nest kom, streng weet ik niet, maar voldoende katholiek om mij als oudste zoon een roeping te geven. Slechtst de beperkingen van het celibaat heeft me ervan weerhouden priester te worden. Het vlees was zwak (wat een vreemde woordspeling).
Mijn kleine talent om met woorden te spelen is wel gevormd, verder ontwikkeld, op het klein seminarie, waar mijn leraar Nederlands mij stimuleerde om mijn opstellen steeds verder te perfectioneren, wat uiteindelijk leidde tot de eerste aanzetten van een roman: ''Zuster Betsie Bakt ze Bruin'', welk werk overigens nog steeds de status van ''onvoltooid'' heeft.
Later, omringd door meiden, was ik het middelpunt van diverse cabaretten, wat weer leidde tot een wens standup comedian (toen heette dat nog gewoon ''ouwe hoer'') te worden.
Uiteindelijk is het dan auteur van blogs en een incidenteel boek geworden en gelegenheidsspreker bij gezellige en minder gezellige bijeenkomsten. Wel de ideale combinatie tussen mijn visie op werk en organisatie en mijn verbale kwaliteiten.
Genoeg veren in de eigen kont.......
@Martijn.
Inderdaad wil de overheid naar meer ondernemerschap. Ik was eens betrokken bij een privatisering binnen een ministerie. Mooie kreet, zoals dat hoort bij de overheid ''van ambtenaar naar ondernemer''.
Mijn taak was de cultuurverandering die nodig was vorm te geven. Druk aan de slag, andere cultuur invoeren, voorbeeld gedrag. Op een dag een telefoontje van de DG of ik maar even naar Den Haag wilde komen, alwaar ik, staande op het matje voor zijn bureau, het verwijt kreeg dat ik ''onze cultuur niet had''. Tja, dan deed ik het, zo dacht ik, best goed met de cultuuromslag. Dit antwoord, ad rem, gegeven, leverde me meteen een paar aardige aantekeningen op de conduitte staat op.
Zo zie je maar dat wat de overheid met de mond beleid, lang niet altijd met het hart wordt beleefd.
Maar er zullen altijd risico mijders blijven en die hebben toch ook recht op een baan?
Mochten er overheden zijn die echt een meer ondernemende cultuur willen hebben, ergens op deze site zijn mijn coördinaten te vinden.
Over de auteur:
