De financiële crisis wordt door veel mensen aangegrepen om aan te geven dat de maatschappij door deze crisis ingrijpend zal gaan veranderen. Helaas, of juist gelukkig, is dit niets meer dan wishful thinking.
De afgelopen decennia zijn er meer dan 20 grote en minder grote bancaire crises geweest en uiteindelijk bleken ze niets meer te zijn dan een rimpeling in de oceaan. Veel mensen verwijzen graag naar de crisis in de jaren ’30 van de vorige eeuw, toen, zo schrijven de geschiedenisboekjes, de werkelozen in lange rijen stonden te wachten voor de gaarkeukens, in de hoop een hapje eten te krijgen. Hoopvol zenden de media nu beelden uit van lange rijen Amerikanen op weg naar een banenbeurs in een stadion waar normaal basketball of Football wordt gespeeld, om ons te doen geloven dat er een overeenkomst is met toen.
Ondertussen stonden er gisteren, tweede paasdag, lange files bij iedere Ikea, meubelboulevards, tuincentra en zelfs bouwmarkten. Een vreemde traditie, want wie gaat er nu op een van de eerste lentedagen rondneuzen tussen de Bjorns, de Billies en de Bennies en alle andere namen die je anders alleen maar bij een gay-escort bureau tegenkomt.
De jaren ’30.
Verwijzen naar de crisis van de jaren ’30 is mooi en leuk, maar heeft deze crisis de wereld veranderd? Het enige wat deze crisis opleverde was de opkomst van het fascisme, wat weer resulteerde in een verschrikkelijke oorlog, een oorlog die wereld wel iets veranderde, maar niet echt schokkend. De verworvenheden van de oorlog waren van technologische aard. De snelweg was uitgevonden, de auto voor iedereen (Volkswagen) was er gekomen, de technologie om naar de maan te reizen was ontwikkeld, maar de maatschappij was niet wezenlijk veranderd. De banken gingen weer doen wat ze voor de crisis deden, waar we nu dus weer last van hebben.
Ook nu zien we de opkomst van rechts. Wilders scoort hoog. Waarom? Aan de ene kant omdat "Het Volk" het vertrouwen in de politiek verloren is. Fortuyn scoorde daar al mee en Wilders zit heerlijk in de slipstream van de beweging die toen op gang is gezet. De politiek kan er niets aan doen, zit vast in de eigen dogma’s, denkt vanuit idealen, die per definitie ideëel, dus niet rationeel zijn. Vanuit deze ideële optiek wordt ook naar de crisis gekeken en Links ziet nu de ideale staat, vol solidariteit, zonder excessieve beloningen, zonder zelfverrijking, met gelijke kansen, vol diversiteit, multicultureel en ga zo maar door.
Helaas, Het Volk ziet het anders.
In tijden van crisis, die de politiek als katalysator voor "change" wil gebruiken, wat weer de reden is om de crisis erger te doen voorkomen dan hij eigenlijk is, kiezen de mensen voor overleven. We dalen af op onze piramide van Maslow. Juist dat is de voeding voor rechts, de verharding van de maatschappij, "eigen Volk eerst", eigenbelang, zelfverrijking…….
Kortom, de crisis verergert de verharding, de individualisering van de maatschappij juist. Werkelozen die willen werken zullen vechten voor de ene baan, ze gaan hem echt niet gunnen aan een ander en zeker niet aan een buitenlander. Normaal menselijk gedrag toch? De besluiteloosheid van de overheid en de non-oplossingen waarmee men na vier weken onderhandelen kwam en die nu opnieuw ter discussie worden gesteld versterkt dit gedrag alleen maar. De hoop op een andere, betere, maatschappij wordt door het beleid, of juist het gebrek daaraan, volledig teniet gedaan.
Idealen zijn mooi, maar naïef. Idealen zijn gebaseerd op emotie, niet op ratio.
De crisis van de jaren ’30 van vorige eeuw leidde daardoor naar de opkomst van het fascisme, wat weer leidde tot een van de meest verschrikkelijke oorlogen uit de geschiedenis van de wereld. Ook nu weer duikt extreem rechts op, wordt sterker, neemt de overhand. De hoop op een andere maatschappij, zonder zelfverrijking, extreme beloningen, meer solidariteit, multicultureel en zo voorts wordt juist door het gevoerde beleid (of het gebrek hieraan) de grond ingeboord. Het is een naieve wens, gebaseerd op emotie, niet op ratio.
Willen we echt naar een maatschappij vol solidariteit en zo voorts, dan moet de overheid voorzieningen scheppen die mensen hoger op de piramide van Maslow brengt. Crisis en recessie prediken, "Ja dat kunnen wij" prevelen gecombineerd met een non verbale communicatie die schreeuwt "ik geloof niks van mezelf en ik kan het ook nooit gaan doen", zet geen zoden aan de dijk. Met een huichelachtige gezicht zeggen dat "we er binnen een paar dagen wel uit zullen zijn" ook niet. Daadkrachtig management wel.
Mensen, het Volk, zijn voor politiek bijzaak, economie is hoofdzaak. De kans om deze crisis als change agent te gebruiken in de richting van een nieuwe maatschappij, een andere samenleving bestaat, maar dan moet de overheid de aandacht voor de economie verminderen en de aandacht voor de mensen verhogen. Aandacht voor wat er leeft bij mensen, niet vanuit een ideologie, maar vanuit de kennis van mensen.
Het gaat ook op voor bedrijven.
Dat geldt voor een overheid, maar ook voor bedrijven. Predikt U de crisis, verbaal of non verbaal? Het is de beste kans om ook in de crisis te komen. Uw medewerkers raken in een depressie, kiezen voor zichzelf, de ratten verlaten het schip en de ratten die het beste kunnen zwemmen gaan het eerste.
Als u er echter voor kiest uw medewerkers hoger op de piramide van Maslow te brengen, door positief, maar wel eerlijk te zijn. Door de talenten van medewerkers te ontdekken en deze talenten verder te ontwikkelen, waardoor uw medewerkers zich als mens verder ontwikkelen, dan zullen u en uw bedrijf sterker dan ooit uit deze crisis en recessie komen. Juist door mensen belangrijker te maken dan economische uitgangspunten, wordt uw bedrijf, maar ook u sterker en komt u sterker dan ooit uit deze recessie.
Ad de Beer is een gedreven all round business coach en interim manager die organisaties helpt om vanuit de kracht van mensen verbeteringen te realiseren.
Het losmaken van de kracht van mensen is een voorwaarde voor bedrijven en organisaties om succesvol en te zijn en optimaal te presteren. Zijn bedrijf F-ektief Business Coaching begeleidt bedrijven in deze processen.
Over veranderen door mensen schreef hij het boek “klantgericht veranderen”.
Ook is hij een onderhoudend spreker over diverse onderwerpen.
Ook is hij eigenaar van Interim-anders, agamedes, zzp-marktplaats.eu en de community managersenondernemers.nl
telefonisch is hij te bereiken op 0612724659
Beste Ad,
Geloven dat de wereld totaal veranderd omdat er nu een crisis is is inderdaad een illusie. Ik denk echter wel dat het een zuivering veroorzaakt. Ondernemingen die eerder met de flow meegaand, zonder al te veel moeite redelyk rendement konden maken, zullen nu hun echte skills moeten tonen. Echter als het durven ondernemen, stimulering van het team, creeren van een bevlogenheid, bewust sturen op resultaten niet in hun bloed zit, dan zal het een zwaar (wellicht onmogelijk) gevecht worden. Ik geloof echter wel dat het hebben van dromen, idealen, een visie en bevlogenheid essentieel is. Het geeft hoop, het bouwt teams en saamhorigheid. Passie voor je vak, je onderneming en je mensen is nodig, net als je vakmanschap. Dus stop nu niet met dromen, leg als onderneming niet je idealen aan de kant, maar creeer kansen, durf besluiten te nemen. Haal het beste uit je mensen, je proces en de markt.
De crisis bestaat, maar het is ook een angstsyndroom die we zelf creeeren. Het is een terugkomend fenomeen, dat hoort bij het ondernemerschap en de markt.
Al schrijvend aan mijn reactie over het nut van idealen merk ik op dat ik er niet van overtuigd ben. Ik vind het interessant om dat er dan maar even te laten zijn. Te kijken of je ook zonder idealen kunt. Het om te draaien. Wanneer ik opmerk wat er op dit moment is, bij mijzelf en in mijn omgeving, mijn eerste oordelen en conditioneringen even parkerend, en ik alert ben voor wat er dan in me opkomt kan ik daarnaar handelen. Dan gaat het niet zozeer om (conceptuele) idealen maar om bewustzijn, aanwezig zijn, handelen naar wat mooi en echt voelt, in verbinding met mezelf en mijn omgeving. Als je dat als ideaal bestempelt, vervreemd je er misschien weer van. Idealen kunnen veel energie geven en inspireren, maar je ook vervreemden van wat er is. Wie verkent met me mee?
ABC Doppenberg
|
|
15
-
04
-
2009
|
11
:
06
uur
''Een vreemde traditie, want wie gaat er nu op een van de eerste lentedagen rondneuzen tussen de Bjorns, de Billies en de Bennies en alle andere namen die je anders alleen maar bij een gay-escort bureau tegenkomt.''
Vragen stellen t.a.v. traditie prima, niet heel erg ter zake doende in dit stuk, tenzij de bedoeling was aan te geven dat het blijkbaar wel meevalt met het gevoel van een crisis wanneer je op Paas 2 de boulevards afgaat. Echter het laatste stukje m.b.t. de namen getuigen niet van iemand die de kracht in de mens wil losmaken. Geen goede reclame voor je onderneming en totaal niet relevant.
R.V. Molenbroek
|
|
15
-
04
-
2009
|
11
:
44
uur
Prachtige stukje en een mooie analyse van wat er nu gaande is.
Merk zelf ook dagelijks dat je heen en weer geschoven word tussen gevoel voor maatschappelijke verworvenheden en de behoefte je basis behoeften na te jagen.
Vooral nu, nu geld schaars wordt omdat facturen niet betaald worden en dus inkomen niet zo vanzelfsprekend is.
Maar als ik dan kijk wat ik ondanks dat nog allemaal doe en waar je dan toch nog geld aan uitgeeft is het toch nog niet zo slecht.
We maken de problemen voor een groot gedeelte zelf tussen onze oren.
Ad de Beer laat in zijn blog een moedig tegengeluid horen, niet erg populair in de huidige modernistische ''verandermanagement'' -cultuur, maar wel nuttig om ''idealisten'' voedsel tot nadenken te geven. Het kan tenslotte nooit kwaad om, volgens goed dialectisch gebruik, de eigen idealen eens kritisch tegen het licht te houden. Maar tegengeluiden leiden doorgaans niet tot oplossingen. Wat eerder tot echte oplossingen leidt is een geluid dat zowel ratio als idealen in zich verenigt. Leiders uit de politiek zoals Barack Obama, maar ook (ex-)topmensen uit het bedrijfsleven zoals Irving Wladawsky-Berger begrijpen dit. Deze 'change makers' hebben geleerd van de natuurwetten, die bewijzen dat werkelijke verandering niet wordt veroorzaakt door een beweging die woest heen en weer slingert, maar door de synthese (samenstelling) van gecombineerde these (stelling) en antithese (tegenstelling). Zij begrijpen dat synthesedenken, en niet reactie, richting creëert. Zij begrijpen dat idealisme in combinatie met pragmatisch handelen de enige manier is om tot werkelijke vooruitgang te komen – ook, en juist, als het gaat om het vinden van een uitweg in de huidige impasse.
Hiertegenover staan kennelijk nog altijd mensen(en sceptische coaches) die liever blijven geloven in de denkpatronen van vroeger en nog altijd denken in dichotomieën (tweedelingen). En die ten onrechte 'idealisme' verwarren met 'zich laten leiden door emotie'. Het is juist dit cultuursceptische links/rechts denken van Ad de Beer dat contraproductief is, zeker in deze onzekere tijd. Een nuchtere toon is zeker geboden – wat dat betreft schrijft hij zeker geen onzinnige dingen - , maar het over een kam scheren van idealen en emoties en het koesteren van achterhaalde vijandbeelden zijn de meest slechte raadgevers die men zich in deze roerige tijd kan denken. Werkelijke vooruitgang ligt besloten in het denken in termen van en/en, niet van of/of.
Over de auteur:
