Kunnen managers als gevolg van email en internet de grote lading informatie nu wel of niet aan? Twee proefschriften, twee verschillende conclusies. Suzanne de Bakker promoveerde op een proefschrift waarin ze concludeert dat het allemaal wel meevalt. Marketingfacts haalt echter een andere dissertatie aan, waarin de informatieoverload toch echt een probleem lijkt te zijn. Wie heeft er gelijk?
Suzanne de Bakker stelt dat werknemers van nature 'copingmechanismen' ontwikkelen om met de toegenomen hoeveelheid informatie om te gaan. Ze weten hoofd- en bijzaken goed te scheiden, lezen minder aandachtig en negeren onbelangrijke informatie.
Volgens Ksenia Iastrebova worden managers echter overladen met informatie en zien ze door de bomen het bos niet meer. Zou dat echt zo zijn?
Natuurlijk is het irritant als medewerkers standaard hun superieuren cc'en, het liefst met eindeloze Word- en Excel-bijlagen waaruit hun noeste arbeid moet blijken. Maar daar voldoet het 'copingsmechanisme' deleten toch prima. En al die rapporten die de manager al dan niet digitaal onder ogen krijgt, die bleven toch ook in het pre-emailtijdperk al ongelezen?
Dus ja, wordt de manager nu overladen met informatie of niet? Ervaringen, tips en trucs zijn van harte welkom.
Ik vind het nogal een non-probleem. Ik lees erover, maar herken het niet. Natuurlijk komt er meer informatie op mij af, maar zoals Akkerma al schrijft, doet de delete-knop wonderen. Ook instrueer ik mijn personeel: stuur mij geen dingen waar ik niks mee kan. 'Ter info' of FYI-mailtjes zijn bij mij niet welkom en dat weten mijn medewerkers.
jopi@hccnet.nl
|
|
27
-
03
-
2006
|
09
:
02
uur
Beste Fred,
Ik vraag me af in hoeverre zoiets als informatie(over)load cultuurbepaald is. (Weer een nieuw onderzoeksonderwerp?! ) Is het niet al te gemakkelijk om teveel/te weinig informatie als excuus in te zetten? Zijn deze managers mogelijk communicatief niet al te sterk en verschuilen ze zich achter de p.c.? Simpelweg de juiste vragen stellen lijkt mij toch wel het meest effectief.
Groeten van Joke van Galen
Norman Dragt
|
|
27
-
03
-
2006
|
10
:
25
uur
Maar zou de vraag niet eigenlijk moeten zijn:
Wat betekent het voor medewerkers als ze merken, dat hun informatie onbelangrijk gevonden wordt door hun manager?
Passen medewerkers zich daaraan aan en gaan ze zoals Jan Maasland zegt alleen belangrijke informatie verspreiden? Of gaan medewerkers zitten kniezen over het onderscheidt dat gemaakt wordt tussen wat zij doen en en wat collegas doen?
Zou het kunnen dat managers die niet duidelijk zijn over wat ze aan informatie willen, maar dat impliciet laten blijken, juist overspoeld worden met informatie, omdat medewerkers niet weten wat ze moeten leveren en dan maar alles sturen waarvan ze denken, dat het belangrijk kan zijn?
Michel Vademeulen
|
|
27
-
03
-
2006
|
12
:
20
uur
Gewis en zeker is er informatieoverload. Dat kan toch niet anders vermits alle functies breder worden, en problemen alleen maar complexeren, zodat de finale toetsing steeds belangrijker wordt. Tenzij het natuurlijk zo is dat elke manager een batterij van stafmedewerkers heeft en een coordinerend secretartiaat dat al die zaken kan overnemen. Maar dan zou ik wel niet in zijn schoenen willen lopen.
De oplossing lijkt me iets dat weer tijdconsumerend is, maar bij goed gebruik ook tijdsparend: netwerking, in de organisatie zelf, en daarbuiten. Het gaat dan over netwerking rond visies, verantwoordelijkheden, regelgeving, met als eigenheid dat het vanuit de praktijk dan en in realiteit is geplaatst met gezond verstand, en dus niet vanuit theorie, hype, technologische concepten. Want wat daarin aan overload wordt gecreeerd.. .
Jan van Asveldt
|
|
29
-
03
-
2006
|
09
:
53
uur
Voor onderwijsbegrippen een enorme overload van informatie temeer daar men op de meeste scholen slechts 1 personeelsfunctionaris heeft die wordt geacht op de juiste wijze uitvoering te kunnen geven aan alle wetten en wijzigingen die de laatste tijd op ons dak vallen.
Hans Dekker
|
|
29
-
03
-
2006
|
14
:
21
uur
Ik begrijp dat de vraag in het artikel is of de manager teveel informatie uit zijn organisatie en/of netwerk krijgt.
Het lijkt mij een kwestie van je medewerkers laten weten welke informatie je wel en niet belangrijk vindt. Een manager die elke bon of punt op papier zelf wil controleren heeft een moeilijke taak. Werknemers die Exel sheet etc attachen om te laten zien dat ze erg hun best doen geeft ook een indicatie over de management stijl.
Probleem blijft inderdaad dat er erg veel informatie op je afkomt en het niet doenlijk is om een perfect "filter" op te zetten. Er zullen altijd irrelevante zaken in je mailbox blijven komen.
Mijn oplossing is meestal, scan de "onderwerpen" en lees hetgeen wat niet direct belangrijk is op een rustiger moment... En vooral laat je niet gek maken.
vmaas60@yahoo.com
|
|
31
-
03
-
2006
|
16
:
04
uur
In mijn ervaring ervaren veel nederlanse werknemers inderdaad een informatie overload. Ikzelf vind dat dat bijna altijd komt doordat de direct leidinggevende niet goed functioneerd. Deze moet mensen goed aansturen en zelf de informatie schiften of deze taak aan een of meer mederwerkers (b.v. voor verschillende gebieden) toevertrouwen.
Als je geen goede ledinggevende hebt en geen goede informatievoorziening vanuit het bedrijf denk ik inderdaad dat de meeste mensen al snel door de bomen het bos niet meer zien.
Daarbij komt dat om informatie te beoordelen iemand deskundigheid moet bezitten. Het omgaan met informatie van internet vereist bijzonder veel deskundigheid - er wordt ook bijzonder veel onzin gepubliceerd op internet. (en verstuurd via e-mail).
Ik vind het de taak van de leidinggevende om hierin een beleid te ontwikkelen en niet om te zeggen dat hij niet gediend is van bepaalde informatie (zie dhr. Hans Dekker - hierboven)
Petra Megens
|
|
5
-
04
-
2006
|
11
:
06
uur
Informatie is een levensvoorwaarde voor de bedrijfsvoering. Voor de meeste medewerkers vormt 'omgaan met informatie' de hoofdmoot van het werk. De hoeveelheid informatie is enorm gegroeid en tegelijk is de vorm wezenlijk veranderd: door internet en mobiele telefonie worden we altijd en overal met nieuwe informatie bestookt. Vanzelfsprekend bestaat ons coping-mechanisme dan uit 'minder aandacht' besteden aan de informatie. Vanuit het perspectief van de individuele werknemer 'valt het mee' met de info-overload. We leren te zappen naar de interessante zaken en de rest te negeren. Maar vanuit de bredere perspectieven van bedrijf en maatschappij valt het helemaal niet mee met de overload. Onze nieuwe coping-mechanismen hebben als resultaat dat we collectief steeds minder aandacht hebben voor steeds meer informatie-prikkels. We trainen onszelf in ADHD. Dat valt beslist niet mee!
Over de auteur:
