De afgelopen week is er door politiek Den Haag druk overleg geweest over maatregelen om de recessie snel en goed door te komen. Helaas werd het debat weer eens misbruikt om politieke stokpaardjes te gaan bereiden. De hypotheekrente aftrek kwam weer eens voorbij, een maatregel die de overheid weliswaar veel geld zal opleveren, maar de economie zwaar zal treffen.
Ook de verhoging van de AOW leeftijd kwam weer voorbij. Verhogen van de AOW leeftijd naar 75 jaar levert de schatkist een besparing op van 8 á 9 procent op de kosten van de AOW, maar omdat deze besparing op zijn vroegst over 34 jaar zal worden bereikt, omdat de regeling wordt opgebouwd in 24 jaar en waarschijnlijk pas zal gelden voor mensen die momenteel jonger dan 56 zijn, is het geen maatregel die nu zoden aan de dijk zet. Het is zelfs de vraag of de maatregel de komende employmentcrisis al kan en zal voorkomen.
Omdat met ingang van 2010 de naoorlogse generatie, een beetje oneerbiedig de babyboomers genaamd, het arbeidsproces zal gaan verlaten en er voor iedere 10 gepensioneerden slechts 6 tot 7 jongeren zullen instromen, zal er een geweldig tekort aan arbeidskrachten ontstaan. Om te voorkomen dat er vanaf 2010, als de economie ongetwijfeld hersteld zal zijn, niet kan worden voldaan aan de aanzwellende vraag, het nu tijd om te anticiperen en te investeren in met name arbeid. Bedrijven moeten nu beginnen met het verbeteren van efficiëntere en effectievere werkmethodes, excellence modellen gaan implementeren en de aanwezig kennis en ervaring gaan borgen. Als het voor een bedrijf onmogelijk is om alle mensen in dienst te houden, moeten er voorzieningen komen waar mensen ofwel worden omgeschoold, ofwel elders, zo nodig tijdelijk, aan het werk worden gehouden. Juist hier kan en moet de overheid bijspringen. In de recessie van de jaren ’80, die een heel andere aard had als deze, heeft de overheid vele duizenden banen geschapen voor ambtenaren. Hoewel toen het doel was om het werkeloosheidscijfer kunstmatig laag te houden, omdat een hoger werkeloosheid het imago van de toenmalige regering niet ten goede zou komen, is dat momenteel ook een goede oplossing. De overheid moet banen scheppen, leerbanen, waarin mensen worden voorbereid voor de toekomst, een toekomst waarin met minder mensen meer productie zal moeten worden gemaakt. Talentmanagement, ontdekken welke verborgen talenten mensen hebben en met name talenten die geschikt zijn voor die sectoren waar momenteel veel vraag is naar medewerkers (zorg, defensie, onderwijs) gericht ontwikkelen. Door het werken in deze sectoren aantrekkelijker te maken, zullen veel mensen die nu door de lage beloning en slechte werkomstandigheden worden afgeschrikt, besluiten om hun talenten te gaan inzetten in deze sectoren.
Omdat niet te verwachten is dat de overheid snel van de aloude stokpaardjes af zal stappen, uit vrees voor electoraal verlies, wat een verwerpelijke houding is bij een crisis situatie als heden, zal het bedrijfsleven, samen met de sociale partners de regie moeten gaan nemen. Werkgevers en werknemers hebben immers momenteel, meer dan ooit, een gezamenlijk belang.
Ad de Beer is een gedreven all round business coach en interim manager die organisaties helpt om vanuit de kracht van mensen verbeteringen te realiseren.
Het losmaken van de kracht van mensen is een voorwaarde voor bedrijven en organisaties om succesvol en te zijn en optimaal te presteren. Zijn bedrijf F-ektief Business Coaching begeleidt bedrijven in deze processen.
Over veranderen door mensen schreef hij het boek “klantgericht veranderen”.
Ook is hij een onderhoudend spreker over diverse onderwerpen.
Ook is hij eigenaar van Interim-anders, agamedes, zzp-marktplaats.eu en de community managersenondernemers.nl
telefonisch is hij te bereiken op 0612724659
Wel een aardige suggestie op www.numoquest.nl/crisis.doc, ik citeer:
''Wat hier nodig is, is een breed veld van
crisismanagers, visionairs en saneerders, en specialisten, uit het bedrijfsleven. Deze dient (door Balkenende c.s.) maar 1 mandaat te worden gegeven. U bent boven de politiek verheven om voor de duur van 2 jaar het overheidsapparaat en diens uitgaven onmiddellijk te saneren. Zij die u hierbij in de weg staan kunnen afvloeien''
Je artikel gelezen te hebben herken ik veel van je commentaar richting regering of beter gezegd de politiek. Ne weten we allemaal dat wanneer je geen succes in het bedrijfsleven hebt, je dan altijd nog de politiek ik kan gaan.
De regeringen wisten al vanaf 1946, 1947 dat er een geboortegolf was. Die golf veroorzaakte scholen te kort, dus scholen bijbouwen en die golf was de oorzaak voor voldoende arbeidskrachten en bouwden na de oorlog het land weer op.
Iedereen en zeker de regeringen wisten dat in 2011 en 2012 al deze mensen 65 jaar worden en dan recht op AOW krijgen. Dus er had een buffer voor de AOW opgebouwd kunnen worden. Maar pas in 2000 kwamen de eerste signalen uit de politiek dat er iets moest gebeuren.
Regeren is vooruitzien, maar in de praktijk is regeren 2 jaar doen wat je zegt en dan 2 jaar voorbereiding voor de verkiezingen, dus alles weer te niet doen.
Voor het bestrijden van deze crisis is een maatregel als langer werken na je 65 e jaar klinkklare onzin.
En zelfs maar gaan praten over afschaffing van de hypotheekaftrek, al is het maar voor huizen boven de 300.000 euro, is de meest achterlijke reactie (kan je van de PvdA verwachten) die je maar kan opperen.
De huizen staan op dit moment langer dan 6 maanden tot een jaar te koop, banken verstrekken amper leningen (anders raken ze de miljarden voor bonussen aan zichzelf kwijt) en dit soort uitspraken verslechterd deze huizenmarkt nog meer. Stort de huizenmarkt in dan is een echte ramp niet te overzien.
Maar politici zijn geen managers en hebben zeker geen kennis van echte zaken.
Helaas hebben de managers uit het bedrijfsleven de laatste jaren zeker geen sterke indruk bij me achter gelaten. Bankmanagers zijn de oorzaak van de ellende, het vullen van de eigen zakken was belangrijker dan het verzorgen van hun klanten. Managers van pensioenfondsen hebben ook bewezen geen enkele verantwoording te willen nemen voor hun falen. Door te gaan gokken op de aandelenmarkten hebben ze het ingelegde vermogen van de mensen vergokt.
Helaas heb ik geen enkele wettelijke inspraak in het pensioenfonds en niet de managers worden ontslagen of gedwongen gratis te gaan werken tot de fondsen weer 125 % dekking hebben, maar de gepensioneerden krijgen gewoon minder en de huidige betalende werkende mensen moeten gewoon het verlies maar ophoesten of het bedrijf moet de tekorten maar aanvullen.
Naast de regering heb ik ook geen hoge pet op van organisaties als het VNO/NCW en MKB voor de toekomst.
De regering heeft de afgelopen 5 jaar d.m.v. de taskforce groep GrijsWerkt de problematiek van de vele oudere werkelozen aan de kaak proberen te stellen bij de werkgevers en dat is geen succes geweest. Op de slotmanifestatie was er niet een vertegenwoordiger van de werkgeversclubs aanwezig. Deze organisaties hebben zich uitsluiten druk gemaakt over het ontslagrecht of over kreten als demotivatie.
Nog steeds proberen de werkgevers eerst de ouderen eruit te werken bij elke reorganisatie en het laten instromen van ouderen is bar weinig aan de orde. (Behalve ouderen met heel specifieke kennis of naamsbekendheid uitgezonderd)
Net nu de pijn een beetje voelbaar ging worden op de arbeidsmarkt met de instroom van nieuwe mensen, kunnen de werkgevers weer mensen lozen en is er geen noodzaak om het beleid bij te stellen.
We hebben een hele rij problemen te verwerken en de toekomst zal weer uitwijzen wat echte ondernemers zijn, die nu gewoon hun visie handhaven en wat zaken tijdelijk bijstellen om deze fase te overleven.
Van de regering moeten we het niet hebben, die hebben nog nooit een crisis opgelost, het zijn altijd de ondernemers geweest die het opbouwen van de economie doen.
Alleen wanneer de regering weet wat er leeft onder hun burgers, wat de mogelijkheden van het bedrijfsleven is, dan kunnen ze zorg dragen dat de middelen geschapen worden voor herstel. Dus minder regels, minder belastingen, meer zakelijk opstellen naar Europa en Azië (Amerika krijgt toch al veel te veel van ons en Europa, geld dumpen in een bodemloze put heet dat) en dit omzetten in goed afspraken en wetten.
Na 2011 is 45% van de beroepsbevolking 65 jaar en verlaten het arbeidsproces. Binnen de middenstand kan dat 40% sluiting van kleine winkels en bedrijven betekenen.
Kortom de uitdagingen zijn er genoeg, nu nog de juiste mensen op de juiste plaatsen krijgen en je kan alleen maar weer omhoog.
Goede ondernemers laten hun mensen niet verdwijnen, maar behouden de kennis en gebruiken deze tijd om hun werknemers klaar te scholen voor straks.
Zelf hoop ik daar de extra hulp te kunnen bijdragen voor deze bedrijven.
@WR een aardige optie, echter, het overheidsapparaat nu saneren waardoor het efficient en effectief wordt, levert duizenden extra werklozen op. De overheid kan klantgerichter en efficienter werken, dat staat als een paal boven water. Ik schat in dat de overheid met 40 tot 50% minder menskracht een betere prestatie zal leveren dan nu. Deze operatie zal meteen na de crisis ingezet kunnen worden, waardoor de kosten van het overheidsapparaat aanmerkelijk kunnen dalen, waardoor de staatsschuld die nu wordt gemaakt snel kan worden ingelopen en competente ambtenaren (is dat een contradictio in terminis) in het bedrijfsleven het tekort aan arbeidskrachten kunnen gaan aanvullen. Rijksgebouwen kunnen dan worden omgebouwd en aangepast aan de instroom van ouderen, waardoor dat probleem ook simpel en voordelig wordt opgelost.
arvel
|
|
23
-
02
-
2009
|
14
:
52
uur
In plaats van de 67 plus oplossing die pas over lange tijd werkt, doe ik een suggestie:
Er zijn echter een aantal beroepsgroepen die al ver voor hun 65e verjaarjag stoppen met werken.
Zo heb ik een buurvrouw die in de gezondheidszorg zit en die door haar afdeling personeelszaken voor gek werd verklaard toen ze besloot om geen gebruik te maken van de fantastische regelingen die het mogelijk maken om met 62 jaar al uit te stappen, met volledig behoud van inkomen.
Zo heb ik een zusje die in het onderwijs zit en daar gebruik maakt van een evenzo fantastische zogenaamde fpu regeling, waarmee je als docent al op de 57e kunt stoppen met nauwelijks minder inkomen.
Ik gun het ze graag, maar weet u wat dit de samenleving kost???
Als we wat aan de betaalbaarheid van de AOW willen doen, dan zou ik deze waanzin eerst maar eens stoppen. Het zijn notabene de sectoren waar om kwalitatief goed geschoold personeel wordt gevochten.
Koos den Dunnen
|
|
1
-
03
-
2009
|
13
:
25
uur
Wat mij opvalt in dit forum is dat iedereen beter weet hoe deze crisis aan te pakken waarbij concrete voorstellen ontbreken. Het zijn allemaal vage algemene opmerkingen.
Niemand zag deze crisis aankomen en hij kent zijn gelijke niet in de geschiedenis. Wat we wel wisten is dat mensen, hoe goed ze ook zijn, overbetaald zijn met bonussen die nergens meer op sloegen. Ook wisten we dat jonge mensen altijd alles volledig op orde moesten hebben. Daar waar ouderen gewend waren te sparen moesten jongeren auto's en keukens aanschaffen omdat leven anders onmogelijk was. We zaten er allemaal middenin. Nu nog met z'n allen eruit zien te komen. Laten we gezamenlijk eens een opsomming maken van concrete voorstellen met wat uitgangspunten:
1. De overheid helpt maar de werkgevers en werknemers moeten het samen opknappen.
2. De mensen moeten hun geld blijven uitgeven en moeten dus vertrouwen hebben in de economie of in de wil om er samen uit te komen.
3. Er moeten lessen worden getrokken uit de belangrijkste oorzaak van de crisis: hebberigheid van zowel management als de aandeelhouder.
Zomaar een opsomming van mogelijkheden:
a. Maximering van het loon van 'niet eigen bedrijven' naar de Balkenende norm met ingang van heden.
b. Een bonus van het hoger management mag nooit hoger zijn dan 4 x de winstdeling van een medewerker.
c. Bedrijven zijn verplicht om een flink percentage van de winst jaarlijks te reserveren om slechte tijden op te vangen. De huidige IFRS regels staan dat momenteel niet toe en wellicht de fiscus in Nederland ook niet.
d. Bedrijven blijven de eigen werknemers in dienst houden of zijn verplicht om elders werk te zoeken voor de eigen werknemers. Dat kan ook door dat 'potje' en dat vergroot de samenwerking tussen bedrijven onderling. In ruil daarvoor krijgt men onder voorwaarden (continuiteit e.d.) subsidie van de overheid of men hoeft geen sociale lasten te betalen o.i.d.
e. Alleen als bedrijven dreigen failliet te gaan mag men werknemers ontslaan. Voor beursgenoteerde bedrijven betekent dit helaas voor de aandeelhouders dat men geen opbrengst heeft. Kortom: geen ontslagen meer om de aandeelhouders te spekken.
f. Bedrijven zijn verplicht om medewerkers continu te scholen. Daar zijn al voldoende subsidies voor maar het kan beter.
g. Pensioenfondsen mogen niet meer dan 15% van hun geld beleggen in aandelen. Gokken met andersmans geld is over.
h. Om uit de misere te komen de komende jaren geen indexatie van de pensioenen (minimaal 2 jaar)
i. De lonen worden eveneens 2 jaar bevroren maar daar staat een belastingverlaging tegenover om de koopkracht op peil te houden.
j. De AOW blijft op 65 jaar maar er wordt een bescheiden belastingverhoging doorgevoerd voor meerverdieners.
Het zijn wat voorbeelden waarover apart kan worden gediscussierd maar op deze manier komen we uiteindelijk tot een acceptabele lijst. Ik zie uit naar aanvullingen.
het is een illusie dat de lonen in ons land kunnen worden gefixeerd op de balkenende norm.
Het inkomen van de minister president is gezien zijn bijdrage aan de maatschappij al aan de hoge kant en de meeste managers in ons land hebben een veel hogere bijdrage aan de welvaart en het reilen en zeilen van ons land.
Verlaag de inkomens van managers dan gebeurt er exact het zelfde wat er is gebeurt met de sport, onze topsporters vertoeven in het buitenland, we hebben een mickey mouse voetbalcompetitie en Mart Smeets probeer enthousiast te doen over een paar mannen en vrouwen die in staat zijn om 25 rondjes achter elkaar te schaatsen in een overdekte hal, een sport waar geen enkel ander land interesse in heeft.
Dat gebeurt er dan met ons bedrijfsleven, we houden wat minibedrijfjes over en de echte bedrijven verhuizen naar het buitenland.
Het socialistische ideaal van geen gezeik iedereen rijk werkt niet, zelfs niet in landen die zogenaamd socialistisch zijn, met name daar is een corrupte bende zelfverrijkers aan de top.
Ik ben momenteel de interesse aan het peilen om brainstormgroepen te vormen die, in tegenstelling tot de overheid, met concrete acties kunnen komen om deze recessie snel te laten eindigen, we hebben namelijk geen tijd, de volgende crisis is al in aantocht.
Koos den Dunnen
|
|
1
-
03
-
2009
|
19
:
08
uur
Ad,
Ja, het is een illusie om de Balkenende norm breed in te voeren maar dat was niet de strekking van het verhaal. Wat concreter worden, daar ging het mij om. Overigens is een illusie zo groot als je hem zelf inschat. Momenteel verdient een bankdirecteur in de VS minder dan Zalm hier. Maar het gaat mij om een norm.
De vergelijking van Balkenende met een manager gaat naar mijn mening niet op. De functies zijn niet vergelijkbaar maar hoe meet je de opbrengst van iemand in de politiek. Dat doet de geschiedenis, bij een manager wordt dat onder (te) grote druk elke dag gedaan.
Dat buitenland verhaal hoor ik ook al jaren. Buitenland trekt of trekt niet, zo is steeds de conclusie. Voor geld laat men de familie niet altijd achter. Als we dat echter tegen elkaar blijven zeggen geloven we het nog ook.
Mensen vinden dat ze veel verdienen in vergelijking met anderen. Als de hele schaal wordt verlaagd van het managersdom dan gaat het slechts om een andere vergelijking.
Voor alle duidelijkheid: geen rood gepraat van mijn kant. De werkgevers en de werknemers moeten dit samen aanpakken en de overheid moet helpen. Niet andersom.
Ik vind alleen dat de maatschappelijke verantwoordelijkheid van bedrijven en aandeelhouders verder gaat dan korte termijn denken. Doen ze dat niet, dan dwing je het af, zoals er zoveel wordt afgedwongen. Dan bereik je duurzaamheid.
Het doet me goed dat er aan brainstorm groepen wordt gewerkt waaruit concrete acties kunnen worden bedacht. Maar dan wel alles onder ogen zien, duurzaamheid voorop en niet aarzelen om zaken echt aan te pakken.
Vandaar mijn voorkeur voor een grote lijst met concrete acties die per actie op voor- en nadelen kan worden gewogen. Dat de overheid dat (nog) niet doet heeft ook te maken met de verdeeldheid van werkgevers en werknemers. Vervolgens commentaar hebben op de overheid is een zwaktebod van beide partijen.
als je eens wist hoeveel managers in ons land hun spullen en familie oppakken om zich vervolgens in het buitenland te vestigen. Je verlaat je familie niet, je verlaat je land en neemt ook nog eens je beste mensen mee, zo zal het gaan.
Politiek heeft geen opbrengsten, de doorsnee regering zit een jaar of 2-3, dan valt het kabinet, dus politiek is per definitie korte termijn en met name gericht op electoraal gewin. Gezien de peilingen zijn er nu partijen die meer baat hebben bij het laten vallen van de regering dan het oplossen van de problemen en de regering doet helemaal niks. Ja, Balkenende gaat iedere twee weken samen met de andere europese leiders op de foto, maar daar komt alleen maar een afspraak voor de volgende foto uit. Wellicht gaat deze regering weer eens 100 dagen luisteren naar actiegroepen, iets wat ze al eerder hebben gedaan, waarna meteen werkgroepen en commissies worden opgericht die na weer eens 100 dagen worden teruggestuurd omdat ze niet met het antwoord komen dat Woutertje aanstaat.
Verdeeldheid werkgevers en werknemers? Daar sta je boven en je neemt besluiten, de stompzinnige gepolder kun je niet gebruiken ten tijde van crisis. Maar ja, een paar duizend aandeelhouders van Fortis beroven kun je politiek verantwoorden, oneenigheid met de vakvereniging leidt tot zetelverlies en dat is erger toch?
Kortom, de bedrijven staan er alleen voor en zullen het alleen moeten oplossen. Laten we dat dan maar doen, gewoon door in actie te komen. Niet door het Malieveld te bestormen of door het maagdenhuis te bezetten, maar door samen door deze recessie te komen. Aan de overheid heb je niks, zeker niet met de egootjes die nu samen de regering vormen.
Over de auteur:
