Tijdens en na vorige economisch niet zo positieve tijden bleek dat bedrijven die bleven groeien helemaal niet zo'n spectaculaire acties hadden ondernomen, maar gewoon hun gezond ondernemersboerenveratdn gebruikt hadden.
Om adequaat op een economische dip te reageren hoeven we dus (zie de vorige blogpost) niets anders te doen dan onze organisaties en bedrijven als goede huisvaders (her in te richten en te) bestieren en dan komt alles in orde. Toch?
Niet helemaal. Er zit namelijk nog één addertje onder het gras. Of eigenlijk eerder een python. Een anaconda.
Geheel tegen de trend in kijken sommige onderzoekers toch eens achterom en zo kan het gebeuren dat er af en toe analyses verschijnen met titels als What did the winners in the last recession do right? (Accenture Outlook, januari 2003)
Deze studies kijken naar diverse al dan niet succesvolle recessiewerende maatregelen en komen stuk voor stuk met erg vervelende conclusies… Ten eerste hebben de recessieoverlevingskansen van een organisatie niets te maken met haar omvang: na de vorige recessie verdween een op drie van de bedrijven uit de top tien van hun branche. En slechts een op drie van hen heeft sindsdien die top weer opnieuw gehaald.
Ten tweede stellen rapporten als dat van Accenture vast dat ieder bedrijf en elke organisatie tijdens een recessie wild om zich heen gaat besparen. Geen nieuws. Maar om zich te handhaven en zelfs te groeien tijdens de dip moeten ze zich bovendien houden aan enkele regels. Het zijn… de vijf algemene bedrijfskundige raadgevingen uit de vorige bijdrage, samen te vatten als: meer waarde met en voor de klant creëren.
Maar dat alleen blijkt volgens het onderzoek niet voldoende te zijn: bedrijven die goed boerden hadden zich voor de recessie al goed voorbereid op tegenspoed door een noodpotje klaar te hebben, door zichzelf continu via autonome groei te versterken en door te zorgen voor focus zowel als voor flexibiliteit.
Nog een serie boerenverstandregels van en voor alle tijden dus….
Het plaatje krijgt nu dus een nog meer bizarre wending: niet alleen komt het enige soulaas tijdens moeilijke tijden van doodnormale bedrijfsvoering, maar bovendien blijkt deze alleen maar te helpen wanneer de organisatie haar zaakjes in betere tijden ook al goed voor elkaar had!
Het bekende spreekwoord luidt: te laat de put gedempt wanneer het kalf verdronken is. Analyses van bedrijfsresultaten tijdens en na periodes van economische neergang blijken echter veel onverbiddelijker te zijn in hun conclusie: te laat de put gedempt als het kalf al niet een zwemdiploma op zak heeft voor het te water raakt.
We komen tot niet meer of niet minder dan een darwiniaanse conclusie: er bestaan sterke organisaties en zwakke organisaties. En deze laatste vallen om bij (de minste) tegenwind.
Niet het recht van de sterkste of de grootste, maar het bestaansrecht van de meest geschikte.
Als u voor een sterke, goed voorbereide organisatie werkt, hebt u een relatief makkelijke opdracht: nog beter worden.
Wanneer u van op een sompige dijk de vloedgolf ziet aankomen of wanneer de zaak op springen staat, hebt u echter de viervoudige opdracht van een dijkgraaf:
1. probeer het water zo lang mogelijk buiten te houden
2. wanneer er echt geen houden meer aan is, durf dan ook gecontroleerd en selectief terrein prijs te geven
3. zet de pompen meteen aan het werk
4. en zorg er tenslotte voor dat het volgende springtij niet meer tot problemen leidt.
Op zich hebt u uw handen waarschijnlijk al meer dan vol aan de eerste drie punten. Maar nummer vier is minstens even belangrijk.
Daarbij hoop ik dat niemand bij de minste onraad meteen de schaar in de financiën zet. Maatregelen om kosten te drukken en/of omzet te verhogen geven een duidelijk signaal af richting medewerkers en klanten.
Maar het is een dubbel signaal: aan de ene kant wekken ondernemende managers en bedrijfsleiders een goede, solide en betrouwbare indruk door snel en met stevige hand in te grijpen.
Maar aan de andere kant wordt een recessie op die manier ook een selffulfilling prophecy: als iedereen merkt dat er maatregelen genomen worden, versterkt dit de indruk dat er écht iets fout is. En daalt het consumentenvertrouwen, zodat de omzet weer dreigt te dalen en er nog meer maatregelen nodig zijn.
In deze serie van 12 afleveringen kunt u enkele fragmenten lezen uit het boek WAKE-UP CALL: het gaat slecht dus moeten we weer gewoon doen.
Over de auteur:
Guido Thys helpt als bedrijfsverloskundige organisaties om waarde ter wereld te brengen voor zichzelf, klanten en andere belanghebbenden. Met meer dan 160 presentaties per jaar is hij de meest gevraagde zakelijke spreker van Nederland.
Hij is de inspirator van ?Next! Coaches, een groep bijzonder dwarsliggende management- en bedrijfscoaches.
Hij is auteur van o.m. "WAKE-UP CALL: het gaat slecht dus moeten we weer even normaal doen." Werk nu mee aan zijn nieuwe boek!
Volg Guido op Twitter: GuidoThys en LinkedIn
Eigenlijk verspilling van tijd om te reageren op deze stompzinnige column.
Vage platituden en een interessante kop. Ik baal ervan dat ik de tijd nam te lezen.
Om even terug te reageren:
Als je nodig moet: Ga dan plassen.
Vergeet niet: De handen te wassen.
Geen idee hoe ik op de site ben gekomen, maar ik wordt steeds sterker voorstander van een sterren systeem voor zoek-acties op internet.
Geen toegevoegde waarde ster is nul. Zoals deze column.
Jos A.M. van Gorkum
|
|
8
-
01
-
2009
|
00
:
01
uur
Ondanks de wat ''directe'' woordkeuze, ben ik het wel eens met Guus. Dit artikel gaat eigenlijk helemaal nergens over.
Ik ben de afgelopen 2 weken een paar keer op deze site geweest (en heb ook wat reacties geplaatst), maar ik ben tot nu toe weinig onder de indruk van het gebodene. Ik vind het strelend voor mijn ego dat ik alles wat ik lees ook al zelf al een keer heb bedacht, maar ik had liever een paar eye-openers gehad. Of goede, stevige discussies.
Met alle respect voor mevrouw Kalijan of mijnheer van Marwijk zou ik toch willen aanraden om wat meer zwaargewichten in te huren, om daarmee het niveau wat op te krikken.
Veel succes met deze site.
Vonne
|
|
10
-
01
-
2009
|
17
:
44
uur
Is het nou echt nodig om zo te reageren?
In het artikel staan waarheden en inderdaad, ze liggen voor de hand.
Mááár: Tóch komen veel bedrijven in de problemen, hoe kan dat dan?
Het is de angst die deze crisis laat voortbestaan en artikelen zoals deze, doen tenminste mee in een poging om wat van die angst weg te halen bij mensen.
Over de auteur:
