Hoe vaak heb ik wel niet moeten aanhoren, dat je wel een rat moet zijn, om in de top van het bedrijfsleven te komen en jezelf daar te handhaven. Wat een onzin, sprak ik toen en nu nog steeds uit.
Je moet gewoon jezelf zijn en blijven en een eenheid met de mensen en de organisatie blijven vormen.
Als ik aan een manager op de vloer vroeg waarom hij werkte? Kreeg ik vaak het antwoord: om mijn targets te halen en de aandeelhouders tevreden te houden. Wat een krom antwoord dacht ik dan, jullie zijn hier toch gewoon, om het werk waar je goed in bent, steeds beter te doen. Dat zijn toch je kernkwaliteiten/ activiteiten.
Daarom zijn de aandeelhouders jullie toch gaan voeden met hun kapitaal.
Dubbel shareholders value daar gaat het om. Daarna kreeg je vervolgens een hele management-preek over je heen van zo’n geestelijke smurf, dat er geen jaar plannen of strategie meer nodig zijn in deze tijd. De wereld zou ineens zo complex zijn geworden. Hebzucht op de troon en duurzaamheid plat op haar knieën.
Meer opmaken dan je hebt. Je groter of anders voordoen dan je bent. Beloven zonder waar te maken. Snelle praatjes met opgeklopte added-value.
Veel HR managers op schoot bij de directie, om een nice pair of hands te zijn. Ze missen het verbindend vermogen wat nodig is om een succesvol bedrijf te blijven.
De CFO’s die zo goed zijn om het weer van gisteren te voorspellen en hun Pelleboer- effect niet inzien. Accountancy die daarbij het weer ook nog eens afdekken en overgieten met het sausje van het weglopen der cijfers.
High potentialis leren iedere twee jaar door te stromen, omdat zij anders het spel der besten verloren hebben. De beste ben je los van elke positie als je trouw blijft aan jezelf, omdat je jezelf volledig wilt realiseren.
Financieel managers van top (kwaliteit) raken een miljard euro van de klant kwijt, door hebzucht en kapitale blunders. Vertellen vervolgens de zelfde klant, dat zij geen hypotheek kunnen krijgen, omdat zij een te groot risico zouden vormen. Een dubbel moraal, met dubbele waarden, rijp voor exit.
Een crisis laat zich vertalen als: een hoogte punt van een bepaalde situatie. Als deze financiële crisis het hoogte punt van deze tijdsgeest is, dan kunnen deze piraten- managers, nog mooi massaal afscheid, op hun hoogte punt nemen.. Kunnen wij eindelijk, kwailiteit, betrouwbaarheid en echtheid begroeten als de basis van spiritueel leiderschap. Zonder dogma’s of ratdraaiers. We zijn klaar voor gezonde bedrijvigheid. Nu direct, vindt u ook niet?
Over de auteur:
Albert Desaunois is organisatieadviseur, trainer/coach en eigenaar van Adamant-HRM.
Brijant in alle facetten van HRM en Medezeggenschap.
Liefde voor het vak en vanuit betrokkenheid en oprechte interesse in organisaties en de mensen die er in werken.
Hmm, het zou ook wel héél raar zijn als dhr. Desaunois, als organisatieadvsieur, mensen zou willen klaarstomen voor het ''rattendom''. Maar de werkelijkheid is helaas wat weerbarstiger.
Ik heb van dichtbij meegemaakt dat rattengedrag wel degelijk kan lonen. Het beroerde is dat dergelijke subversieve kwaliteiten vaak omgekeerd everedig zijn met de werkelijke capaciteiten. Na een jaar of twee komt men er wel achter hoe zo iemand in elkaar zit, maar dan is hij/zij meestal wel opgemerkt door een headhunter en klaar voor de volgende stap.
Ik ben zeker niet voor rattengedrag, maar als jij je iedere dag het lazarus werkt - en ook nog eens goed bent in je werk -, dan ben je het ook aan je bedrijf verplicht om jou en je werk af en toe eens goed in de etalage te zetten. Je werkgever is meer gebaat om op een toppositie een topvent/wijf neer te zetten (jij dus), dan het zoontje van de CEO's golfbuddy.
Martin van de Wardt-Olde Riekerink
|
|
29
-
12
-
2008
|
09
:
48
uur
Gelul. Als je echt goed bent en jezelf wilt verwezenlijken dan blijf je onder het glazen plafond. Buiten het spel om de macht en de knikkers is er veel meer te beleven. Vrijheid bestaat niet uit het keurslijf van het rattendom.
Oh, en als je jezelf wilt handhaven op board-niveau kun je maar beter wel meedoen met het grote graaien, voor je het weet heb je een mes in je rug. En omdat angst een slechte raadgever is zijn er slechts weinigen die het kunnen volhouden.
Tenzij je oud geld bent, dan kun je je de vrijheid veroorloven, ik was helaas niet in die positie...
Ik durf te stellen dat rattengedrag een voorwaarde is voor zakelijk succes.
In de meeste organisaties waarvoor ik werkte signaleerde ik rattengedrag. Ook bij organisaties, waar je het niet zou verwachten is rattengedrag te zien, zoals bij Goede Doelen organisaties.
Eerlijkheid wordt alleen gewaardeerd in de onderkant van de maatschappij.
Albert
|
|
29
-
12
-
2008
|
12
:
25
uur
Beste Jos,
De situatie die jij schets, komt overeen met laag overvliegende doorstroom-managers met het haasje over-effect.
Korte termijn denkers.
Een topper hoef je niet te zoeken, die stijgt boven iedere middelmaat uit.
Een CEO die het zoontje van zijn golf-buddy op een toppositie neerzet, slaat meer in de put dan zijn bal alleen.
Albert
|
|
29
-
12
-
2008
|
12
:
57
uur
U neemt verkeerd gedrag waar,doet er vervolgens niets mee en gaat het ook nog een verwarren met voorwaarde voor zakelijk succes.
Uw opmerking: dat eerlijkheid alleen gewaardeerd zou worden in de onderkant van de maatschappij is een misvatting. Dit voorrecht kan iedereen waarmaken, zonder aanzien des persoons.
Albert
|
|
29
-
12
-
2008
|
13
:
24
uur
Beste Martin,
Kwaliteit laat zich niet verbeteren door middelmaat.
Board-leden die graaien en met messen in de rug steken, zijn angstbijters. Ze proberen hun angst te maskeren door misbruik van hun positie te maken. Hun angst hangt samen met gebrek aan kunde en zeer laag ontwikkelde sociale vaardigheden.
Het is dan ook niet zo vreemd, dat organisaties letterlijk ziek worden, van zulk leiderschap.
Ze streven namelijk ieder doel waarvoor ze in de organisatie zijn voorbij. Centraal staat hun eigen gewin.
Je opmerking over vrijheid kan ik niet zo goed plaatsen. Vrijheid kent geen leeftijdskader en laat zich niet beperken, zeker niet door ratten.
In mijn beleving en ervaring word rattengedrag in de organisatie redelijk snel onderkent en zelfs ook afgestraft. Het lijkt mij geenszins zo dat rattengedrag als zodanig wordt beloont. Sterker lijkt het mij dat dergelijk gedrag zelfs op sociale gronden word afgewezen. Zelf heb ik dergelijk gedrag slechts éénmaal meegemaakt en het heeft de persoon in kwestie in elk geval zakelijk niet vooruit geholpen.
RC
Albert
|
|
31
-
12
-
2008
|
11
:
03
uur
Beste R.Civile,
Goed dat dit uw beleving/ervaring is, het is inderdaad het zelf zuiverend vermogen van managers die dit ratten-gedrag kunnen voorkomen.
Rattengedrag wordt helaas nog vaak wel beloond. Een recent voorbeeld is een top manager van de bank met een piramide-spel van 50 miljard dollar. Dit is zeker geen uitzondering in het bedrijfleven. Ik kan daar, als ik dit zou willen, een nieuwjaars converence mee vullen.
R. Veenstra
|
|
31
-
12
-
2008
|
13
:
01
uur
een artikel naar mijn hart. Alleen aandacht voor de belangen van de aandeelhouders (euh Shareholders value) kan niet anders dan leiden tot korte termijn denken. Alle acties moeten op korte termijn financieel resultaat opleveren. Flink reorganiseren, daadkracht suggereren, acties verzilveren en weer weg. Op een gegeven moment is de rek uit de organisatie (mensen).
De belangen van andere groepen zoals werknemers, omgeving (noem het stakeholder value) is langere termijn werk.
tania
|
|
1
-
01
-
2009
|
13
:
07
uur
beste r.civile,
Als wat je zegt werkelijk zo is, mag je je zo gelukkig prijzen met de firma waar je in werkt.
Er zijn maar heel weinig van die bedrijven.
Zelf heb ik maar 6 maanden zo'n baas gehad en spijtig genoeg was het de enige omgeven door ratten en waren de messen van jaloezie en angst te scherp om zich er alleen tegen te verzetten.6 maanden uitstekend werk in 1 maand weer vernietigd door een jaloerse rat. vertrouwen en motivatie van werknemers werd gelijktijdig met de grond gelijk gemaakt.
Albert
|
|
2
-
01
-
2009
|
00
:
37
uur
Geachte heer R. Veenstra,
Inderdaad, in balans zijn met je omgeving en jezelf en daar de vruchten van plukken. Dat is de kunst van lange termijn groei.
Gelukkig is dit tegenwoordig weer bespreekbaar,in het bedrijfsleven. Roofbouw en hebzucht zijn uit de tijd. Ik verheug me op nieuw leiderschap, waarin geven en in care zijn, de sleutel voor een nieuw tijdperk vormen.
Albert
|
|
2
-
01
-
2009
|
00
:
55
uur
Beste Tania,
Toch is het ook fijn van jou te vernemen dat je ook een goede leidinggevende heb mogen ontmoeten. Ook al was dat helaas maar voor een korte tijd, je zal dat nimmer meer vergeten.
Zoals we zien, bestaan deze toppers gelukkig wel.
Ze willen ook graag door de kleilaag van (midden) managment heen om het beste voor mens en organisatie geven. De medewerkers op de vloer weten vaak te laat hoe de schoen wringt, met alle gevolgen van dien.
Hoe wil je nu een gezonde organisatie worden, zonder motivatie en vertrouwen van je medewerkers? Kansloos.
Albert
De kleilaag van het middenmanagement, is een heel mooie metafoor.
Ik werkte veelal in organisaties waar het middenmanagement weggevallen is, door ziekte/conflict e.d. Dan is de organisatie een prooi voor de consultants, die hun slag slaan. De ontbrekende kleilaag wordt razendsnel weer ingevuld door andere disfunctionerenden en de organisatie blijft ziek, omdat er in de top van de organisatie iets niet deugt. De werknemers op de werkvloer (academici) kunnen in zo'n geval niets anders doen dan vertrekken.
M. Rovers
|
|
3
-
01
-
2009
|
14
:
42
uur
Helaas gaat het bij de meeste managers nog steeds alleen maar om targets en om het scoren.
Albert
|
|
4
-
01
-
2009
|
01
:
36
uur
Beste R.
Het feit dat midden management wegvalt is een ware zegen voor mens en organisatie. Dan moeten de mensen op de vloer wel de juiste verantwoordelijkheid en middelen krijgen om dit waar te maken. Je krijgt dan een soort meewerkend voorman en nog het liefst roulerend over het team ook. Dat werkt, is mijn ervaring, hij/zij is dan een soort aanvoerder van het team.
Consultancy, die medewerkers niet kunnen begeleiden tot mede-eigenaarschap zijn een verliespost op de balans.
Met je constatering,dat je niets zou kunnen doen, dan alleen maar vertrekken, ben ik het niet eens.
Indien iedereen op de vloer, zich echt als mede eigenaar opstelt, is er slechts plaats in de organisatie, voor leiderschap die hier naar leeft en die het waarmaakt.
Albert
|
|
4
-
01
-
2009
|
01
:
53
uur
Beste M.Rovers,
Ik lees uw constatering. Maar ik mis uw visie,over hoe dit op te lossen. Ik ben benieuwd naar uw oplossingen, hoe zien dat er naar uw mening uit?
Over de auteur:
