Ontmoeten; opzettelijk samenkomen. Deze vorm van ontmoeten vinden wij zo belangrijk, dat het recht hierop is opgenomen in onze grondwet. In de artikelen 8 en 9 om heel precies te zijn. Voor de detaillisten onder ons:
Artikel 8 ‘Het recht tot vereniging wordt erkend. Bij de wet kan dit recht worden beperkt in het belang van de openbare orde.’
Artikel 9 Lid 1. ‘Het recht tot vergadering en betoging wordt erkend, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.’
Een belangrijk recht. Het moet niet. Het mag. Dit is voor mij de lading van ontmoeten; het mogen ontmoeten van een ander. Maar het niet moeten, het
ont-moeten in rust.
Synchroniciteit
Wat mij aanspreekt is ontmoeten in de betekenis van toevallig tegenkomen. Maar dan niet in de vorm van zomaar toevallig, maar in synchroniciteit. Toeval met betekenis. Een opvallende ontmoeting of gesprek bijvoorbeeld die een kettingreactie teweeg kan brengen. Synchroniciteit is in 1930 bedacht door Jung, een Zwitserse psychiater en psycholoog. Volgens Jung ervaar je een synchroniciteit als iets meer dan gewoon toeval is, omdat de gebeurtenissen, of hetgeen bijvoorbeeld gezegd wordt, voor de ontvanger met elkaar te maken schijnen te hebben, maar niet omdat het ene het andere heeft voortgebracht. Maar weer andere stromingen schrijven synchroniciteit toe aan sturende hogere (goddelijke)machten. Ik zelf zie synchroniciteit als een signaal van de eigen geest, gevoed door natuurlijke energie en signalen. Zeg maar het poldermodel tussen de twee eerder genoemde stromingen.
Oppervlakkig
Een mens heeft de hele dag contact met bijvoorbeeld zijn dierbare naaste, voor het schoolplein, met mensen zomaar in het voorbij gaan, cliënten en met collega’s. De meeste van deze contacten zijn oppervlakkig. Natuurlijk worden de benodigde woorden en signalen uitgewisseld. Maar ontmoet je deze personen ook daadwerkelijk? Weet je wat zijn of haar drijfveren zijn? Of waar de passie ligt? Wat deze persoon bezig houdt? Waar je mee zou kunnen helpen? Wellicht kan je elkaar aanvullen? Of ben jij de sleutel tot iemands anders zijn uitdaging. Of andersom.
Ondanks het vele ‘gecommuniceer’ weet je vaak maar heel weinig van de personen die je tegenkomt. Van een echte ontmoeting is dan geen sprake. Eigenlijk gaat het niet eens over het uitwisselen van heel veel woorden, communiceren doe je immers slechts voor een minuscule stukje verbaal, maar om die uitwisselende vonk.
Ont-moeten
Ont-moeten leidt uiteindelijk tot ontmoeten. Ont-moeten en ontmoeten hebben dus beide hun eigen betekenis. Verbale en non-verbale communicatie wordt beïnvloed door regels, normen en waarden die worden bepaald door onze omgeving. We gedragen ons naar dat geen wat er van ons verwacht wordt, vanuit de rol die ons wordt toegeschreven of die wij ons zelf hebben toegedicht in de loop van ons leven.
Uiteindelijk gaat hier een zekere dwang vanuit. Communicatie is dan alleen nog maar een rationeel proces. Zonder dat wij naar ons hart luisteren. Om te ontmoeten dien je deze ’opgelegde’ wijze van communicatie naast je neer te leggen. In eerste instantie kan dat nogal wat weerstand opleveren in je omgeving, je doet immers niet meer wat je ’moet’ doen. Maar uiteindelijk leidt deze weg naar het daadwerkelijk ontmoeten van mensen (en jezelf…).
Echte communicatie gebeurd zonder je gedachten, en daarmee je woorden, constant door allerlei ’opgelegde filters’ heen te halen. Je communiceert dan op basis van je werkelijke zelf, omdat je authentiek bent.
Authentiek
Authentiek is als je activiteiten en keuzes tegen het licht houdt, dicht bij je eigen natuur blijft en daarbij jezelf de vraagstelt of deze nuttig zijn in de dans met jezelf en de omgeving om je heen. Dit moet zeker geen rationeel proces zijn, maar meer een luisteren naar je hart. Luisteren bedoel ik niet figuurlijk, maar letterlijk. Luisteren met het hart is zeker geen empathische onzin. In de hersenen is namelijk het limbisch systeem betrokken bij je emotie en motivatie. Onderdeel van dit systeem is de hypothalamus die de regulering van je bloeddruk en hartslag verzorgd. Emotie communiceert via je lichaam tot jezelf en daarmee tot de omgeving.
Het is onmogelijk om tegen jezelf te liegen. De kunst is om de geringste versnelling van je hartslag waar te nemen. Op dit principe is de leugendetector gebaseerd. Overigens moeten de koffiedrinkers oppassen, cafeïne beïnvloed namelijk de hartslag en daarmee de objectiviteit bij het er naar luisteren.
Buber
De filosoof Martin Buber (1878 - 1965) definieert in menselijke relaties (communicatie) twee fundamentele verschillen; I-It en I-Thou relations.
’An I-Itrelation is the normal everyday relation of a human being towards the things surrounding him. Man can also consider his fellows as an It - and that is what he does most of the time -, he views the other from a distance, like a thing, a part of the environment, forged into chains of causality. Radically different the I-Thou relation. The human being enters into it with his innermost and whole being, in a meeting, in a real dialogue this is what both of the partners do.’
Tot slot, ontmoeten is communiceren door te ont-moeten en vooral te luisteren naar hetgeen het hart te zeggen heeft. Daar is lef voor nodig omdat er tegen regels, waarde en normen gebokst moet worden. De ‘prijs’ om daadwerkelijk authentiek te communiceren; een stille wens van ieders geest...
Anthony van der Zwan, IT ondernemer in Zeeland (Walcheren) met TeamLogic IT helpt ondernemers naast IT problemen op te lossen en te voorkomen, om IT doelgericht en strategisch in te zetten.
Beste Anthony,
Mooi beeld dat je schetst. Interessante redenering.
Wat ik me afvraag, is of het verstandig is, of mogelijk om je verstand als het ware even offline te halen bij het werkelijke ontmoeten. Zou er dan niet een unheimisch gevoel bij je blijven kriebelen, mocht je verstand het niet eens zijn met je hart?
Congruentie tussen wat je voelt en denkt faciliteert denk ik de meest authentieke ontmoeting tussen mensen. Als ''het'' klopt in je hoofd wat je voelt, zal het makkelijker zijn om je ontmoeting diepzin te geven en een blijvende plek in je hart.
Ieder is tenslotte voorzien van zijn eigen script; met overtuigingen. Die kunnen rationeel of juist gevoelsmatig in de weg zitten bij een ontmoeting. Daar oog voor hebben en bewust een keus maken, creëert voor jezelf de mogelijkheid om de ander daadwerkelijk te ontmoeten.
Ik spreek daarmee je waarneming niet tegen, maar vul het aan. Ik denk ook dat het goed is om je hart en ziel niet te laten leiden door wat je ouders, je buren of de overheid je zegt. Het is wel goed om er je bewust van te zijn en op basis van je hart en je verstand een keus te maken.
Bewust on-moeten om bewust te ontmoeten zeg maar....
Herkenbaar, die tekst over ont-moeten. Ik zou bijna denken dat die rechtstreeks van mijn website (www.ont-moeten.nl) is gekopieerd:
''De naam ''ont-moeten'' heeft een dubbele betekenis. Allereerst: niet meer moeten, maar mogen en willen. Dat schept ruimte voor de tweede betekenis: het ontmoeten van jezelf en van elkaar''.
Ont-moeten; een basisvoorwaarde voor ontmoeting!
Groet, René Kramer
Anthony
|
|
24
-
11
-
2008
|
12
:
17
uur
@Rene Kramer,
Ik heb net je website bekeken. Een inspirerende benadering!
Groet,
Anthony
Anthony
|
|
24
-
11
-
2008
|
12
:
21
uur
@Patrick
Patrick, die vragen houden mij ook bezig! Ik ga er over nadenken of misschien juist niet...
Beste Anthonie.
Er zijn meerdere byzonder ont-woorden.
In de coaching laat ik mensen ont-dekken, ont-wikkelen en ont-ketenen. Ik heb dat ook in mijn logo gestopt. Haal de bedekking, de wikkel en de keten eraf en kom tot de eigen talenten.
Synchroniciteit is voor mij ook een byzonder woord. Ik accepteer dat iets, wat toevallig lijkt, niet zo toevallig is geweest als ik of iemand anders er na een tijd op terug kijkt. Deepak Chopra heeft er in zijn boeiend boek 'Quantumgenezing' ook het een en ander over geschreven.
J.B.
|
|
25
-
11
-
2008
|
12
:
32
uur
Beste Anthony,
Je hebt over deze zaken goed nagedacht zo lijkt het. Fijn dat je deze diepere overwegingen en inzichten deelt in je blog. Wat volgens mij ook van Jung komt en toepasselijk is in deze context is het volgende: ''Je kunt niet denken zonder te voelen en niet voelen zonder te denken''.
Is het toeval of synchroniteit dat ik dit onderwerp als zo actueel ervaar en merk dat het meerdere mensen aanspreekt? Hoe meer ik me hiermee bezig houd hoe meer dingen lijken te gebeuren die voor mij kloppen en in het verlengde liggen van wat ik met m'n leven wil. Geen toeval dus dat ik met een aantal mensen een tijdje geleden een initiatief heb opgestart die het ontmoeten met het ont-moeten combineert: (Klik hier)
Ook interessant vind ik de benadering van het uitschakelen (of leidend maken) van gedachten. Een tijdje geleden kreeg ik een link naar een YouTube filmpje, hetgeen wellicht een inspirerende verduidelijking biedt op dit onderwerp: (Klik hier)
Deze vrouw (een hersenchirurge die zelf een stroke heeft meegemaakt) maakt duidelijk onderscheid in de werking van de rechter en linker hersenhelft.
De rechter gaat voornamelijk om 'dit moment', door sommigen 'het NU' genoemd en plaatst ons in onze omgeving (context). Het maakt tegelijkertijd contact met alles om je heen (het werkt parallel).
Deze linker hersenhelft bevat je logisch denkvermogen (het werkt lineair en methodisch), het vermogen om te vertalen (letterlijk via taal) van en naar het verleden en naar de toekomst. Het interpreteert (selecteert) zeg maar je context puur door hetgeen je hebt geleerd in het verleden en wat je van de toekomst verwacht. Het maakt het verschil tussen je omgeving en jezelf en maakt het dat wij onszelf als individu zien los van al het andere.
We hebben geleerd met name de linker te denken en te doen en daar is een groot deel van onze huidige maatschappij op gebouwd.
Wanneer je als mens inhaakt op datgene wat er binnenkomt is het dus een soort van logisch dat er dingen gebeuren die je logisch niet kunt verklaren (linker hersenhelft), maar die compleet inhaken op wat je als prettig ervaart (rechter hersenhelft). Synchroniteit heeft in mijn ogen dan ook te maken met de omgeving (de energie waarop je resoneert). Technisch gesproken een combinatie van de rechter en linker hersenhelft, waarbij de linker vertaalt wat de rechter ingeeft. De rechter helft kent volgens mij geen geprojecteerde angst (alleen oprechte angst) en zal daar dan ook niet vanuit willen handelen. En juist het al dan niet aanwezig laten zijn van geprojecteerde angst bepaalt uiteindelijk de mate van authenticiteit.
Ik heb het gevoel hier nog tijden over door te kunnen typen, maar wil het hier even bij laten. Ik wil tot slot aan Anthony en aan René vragen of ik vanuit het ontmoetingsspel een link mag leggen naar resp. het blog en de site, aangezien ik erg geïnspireerd ben door jullie zienswijze. Wanneer iemand anders iets heeft wat kan bijdragen aan ons initiatief dan zijn deze reacties uiteraard ook welkom!
Beste Marcel,
Prima als je een link naar de site plaatst. Ik vind het spel ook een leuk initiatief. Ga later wat uitgebreider kijken.
Tot de volgende ont-moeting!
René
Anthony
|
|
27
-
11
-
2008
|
14
:
30
uur
@Marcel
Is prima! Een leuke initiatief.
Bedankt voor je uitgebreide reactie.
Over de auteur:
