Veel mensen hebben het idee dat zij het meest leren van de fouten die zij maken. Zij menen dat zij zich voortdurend ontwikkelen door trial and error. Door vallen en opstaan worden ze steeds bedrevener in hetgeen ze doen, denken zij. Bij het observeren van mijn jongste zoon ontdekte ik dat dit een onjuiste gedachtegang is. Het zijn niet de fouten waar we het meest van leren; het zijn onze successen!
Met vallen en opstaan
Mijn jongste zoon van bijna 10 maanden is vandaag voor het eerst zelf gaan staan. Vanaf dat moment hield het niet meer op. Hij grijpt nu elk moment aan om zich weer op zijn benen te hijsen. Hij gebruikt de bank, de spijlen van de box of onze knieën om zich omhoog te trekken. Af en toe gaat het mis en dan valt hij op zijn billen. Leren met vallen en opstaan, noemen we dat. Toch heb ik, als ik hem een poosje gadesla, niet het idee dat hij het meest leert van zijn fouten, maar meer van zijn successen.
De afgelopen paar weken is mijn jongste telg al enthousiast bezig geweest zich naar boven te werken. Vanuit de kruippositie trok hij zich steeds opnieuw omhoog op zijn knieën. Soms viel hij om, maar dat weerhield hem er niet van om hetzelfde nog eens te proberen, en nog eens. Na een poosje ontdekte hij dat hij nog hoger kon komen als hij zijn voeten bijschoof. Het lukte hem gisteren zich omhoog te trekken aan een speelgoedmand, maar hij kukelde er aan de andere kant over heen. Zijn eerste bloedneus was het gevolg. Toch gaf hij niet op en bleef gestaag doorgaan. Hij werd vooral gemotiveerd door de successen die hij met zijn pogingen behaalde. Steeds als hij nieuwe mogelijkheden ontdekte, oefende hij daarmee voort. Zijn fouten maakten hem niet extra voorzichtig. Ze leerden hem ook niet hoe het wel moet.
Van fouten leer je weinig
Het proces van vallen en opstaan, doet me ook denken aan de tijd dat ik voor het eerst op een surfplank stond. Daarbij werd elke fout die ik maakte afgestraft door een koude plons in het water. Mijn val maakte mij snel duidelijk dat ik iets verkeerd deed, maar leerde me niet hoe het dan wel moest. Pas op momenten dat ik even de slag te pakken had, begon ik in te zien welke techniek ik het beste kon toepassen. Het voortdurend vallen was niet wat mij motiveerde om mijn best te doen. Het was vooral het feit dat er iets wel lukte. Dit gaf mij de ‘drive’ om telkens weer op de plank te klimmen. Als het mij echter niet één keer was gelukt om op de plank te blijven staan hadden de fouten mij niet gemotiveerd, noch iets nieuws geleerd. Fouten, die keer op keer gemaakt worden, kunnen enorm demotiveren. Verder nodigen fouten uit tot onnodige voorzichtigheid en vermijden van risico's. Successen zijn juist geweldige motivatoren en geven de moed om (weer) nieuwe dingen te experimenteren.
Door schade en schande wordt men niet zo wijs!
Veel mensen hebben nog steeds het idee dat ze het meest leren door de fouten die ze maken. Toch is dit een onjuiste gedachtegang. Fouten hebben een signaalfunctie dat iets niet goed gaat, maar vertellen u niet hoe het dan wel moet. Weinig creatieve producten zijn tot stand gekomen door alleen een proces van trial and error. De ontwikkeling van nieuwe producten is vooral een opeenvolging van dingen die wel lukken. Het behaalde resultaat kan nieuwe ideeën bieden voor een volgende creatieve stap. Succes leidt tot positieve ontwikkeling en motivatie. Als u bepaalde projecten evalueert is het belangrijk om niet alleen stil te staan bij wat er fout ging. Kijk vooral naar wat er goed ging en bouw daarop voort. Succes is uw beste leermeester voor volgend succes.
Waanzinnig artikel en echt knap hoe jij steeds weer de essentie van zaken weet te raken.
Richt je aandacht op wat je wilt en juist niet op wat je niet wilt. Spekkie naar mijn bekkie, alleen hoe jij het verwoord, is mooi en aansprekend.
Heel fijne feestdagen en gegarandeerd, wij gaan elkaar treffen iin het mooie uitdagende jaar wat weer voor ons ligt.
Groeten
Hans oelen
Rick
|
|
24
-
12
-
2007
|
12
:
33
uur
Het is inderdaad beter om vanuit een positieve gedachtegang te werken (dat werkt motiverender), echter weet je pas wat goed is als je fout kent. Als je gelijk op de surfplank zou gaan staan en alles zou gelijk goed gaan bij iedereen, dan zou die eerste stap van het blijven staan op de surfplank minder motiverend werken. Doordat het als een uitdaging wordt gezien, is de overwinning des te groter. Wie alleen succes kent, zal minder moeite doen om verdere successen te behalen (dat is als vanzelfsprekend, fouten zijn onbekend). Bij succes wordt (zoals in het artikel ook wordt genoemd) minder stilgestaan, zo wordt er meer lovend gesproken over de eerste babystapjes dan bijvoorbeeld de eerste keer dat de baby geluid maakt of de ogen open doet (die successen lijken standaard behaald te worden, daarin zitten geen fouten waar je van leert). De fouten die gemaakt worden bij het leren staan zorgen er als je toch succes wilt behalen, op het begin voor dat je 'wilt laten zien dat je ondanks het falen het toch kan (het is een 'spannende' uitdaging)'. Als je dan eenmaal succes heb, verteld het succes dat het mogelijk is en je dus niet hoeft op te geven. Elk daarop volgend succes werkt als extra stimuls om nog meer je best te doen. Waarschijnlijk is het zelfs zo dat je doordat je faalt in het leerproces, je verschillende stappen eraan toekent, bijvoorbeeld: eerst leer je bewegen, dan een beetje rechtop komen/de hoogte in gaan, dan op je voeten leunen (eerste keer tot staan komen, maar nog niet blijvend), dan door ergens tegenop te klimmen lange tijd blijven staan, vervolgens zelfstandig leren staan en daarna leer je lopen. Als je bij geboorte gelijk wanneer je op de grond kwam weg zou lopen, zou dat mogelijk als 1 stap kunnen worden gezien en dus ook 1 leermoment. Het succes van het slagen (met kleine stapjes) zorgt er ook voor dat je meer vertrouwen in je eigen kunnen krijgt (je bent 'trots' op jezelf), daarmee push je jezelf om nog verder te komen ('ik kan deze berg beklimmen, kan die nog hogere dan ook? Als deze al niet lukt, dan die al helemaal niet, ik geef het op'). Succes is een grotere motivator, maar falen is nodig om extra waarde toe te kennen aan dat succes om het nog effectiever te maken.
Erwin
|
|
25
-
12
-
2007
|
00
:
17
uur
Het feit dat volgens u de meeste mensen het idee hebben dat zij het meeste leren van de fouten die ze maken, komt doordat de zin c.q. het spreekwoord ''van fouten kun je leren'' verkeerd gebruikt wordt. Of u doet in deze weblog (misschien opzettelijk?) voorkomen dat deze zin door de meeste mensen verkeerd gebruikt wordt. Deze zin is in eerste instantie bedoeld om de barrière weg te halen om iets te proberen, niet als leidraad. Verder sta ik wel achter de strekking van dit verhaal en gebruik ik zelf altijd de zin ''van ervaring kun je leren''.
A.J. van der Horst
|
|
27
-
12
-
2007
|
11
:
21
uur
Onzin. Je leert niet van je succes. Je leert reduceren tussen alle verschillende opties als je iets nieuws probeert; je begint bij optie a en als die niet werkt probeer je optie b. Als dat niet werkt ga je naar optie c, enzovoort. Totdat het wel lukt en die optie blijf je dan gebruiken. De beloning zorgt voor stimulus en doorzettingsvermogen. Zonder beloning geef je op en richt je je vizier op andere zaken. Wat wij geneigd zijn te vergeten is het succes te analyseren. Dat je precies weet wat je gedaan hebt om de huidige status van succes te bereiken zodat je het kunt reproduceren. Dat onderscheid succesvolle mensen ook van minder succesvolle mensen: het vermogen tot reproduceerbaarheid van het succes.
Over de auteur:
