Outdoor is toch geen hype. Nog steeds komen er nieuwe aanbieders op de markt en het lijkt inmiddels normaal om regelmatig met je team op avontuur te gaan. Het ouderwetse bedrijfsuitje is nu teambuilding, dus af te boeken op het opleidingsbudget. Maar hoe avontuurlijk wil je zijn?
Als nieuw lid van een managementteam werd een vrouwelijke directeur uitgenodigd om, vooruitlopend op haar nieuwe functie, alvast deel te nemen aan een outdoor weekend. Met z’n allen door spelonken kruipen, rotsen beklimmen en kamperen in het vrije veld. Ze vroeg zich terecht af hoe ze als financieel directeur met haar atletisch vermogen een goede eerste indruk kon maken op haar jongere mannelijke collega’s.
Een andere financieel directeur weigert principieel aan dit soort evenementen deel te nemen. Met meer werkgerelateerde uitjes en andere informele activiteiten gaat hij altijd mee. Hij maakt bezwaar tegen activiteiten die fysieke behendigheid vereisen. Ik heb hem hierin altijd bevestigd.
Vrijwillig
Het is inmiddels bekend dat dit soort avontuurlijke activiteiten niet geheel ongevaarlijk zijn. Bij een wedstrijdje paintball schoot een baas tegen het hoofd van één van zijn medewerkers met een hersenschudding als gevolg. Ze heeft een week niet kunnen werken. En het kan nog erger.
Deelname lijkt vrijwillig, maar veel deelnemers hebben het gevoel dat ze niet kunnen weigeren, behalve als je gehandicapt bent. Als je weigert ben je al een spelbreker voordat het spel begint. Je doet mee, ook als je denkt dat je het niet kunt of durft. De begeleiders verzekeren je dat je bij moeilijkheden altijd geholpen wordt door je collega’s, dat is waar teambuilding over gaat, en die hulp kan je al helemaal niet weigeren. Als je dat doet kan je er zeker van zijn dat je een bespreekgeval bent als bij het kampvuur onder deskundige leiding van een trainer iedereen een beurt krijgt. Bij dat kampvuur is alles bespreekbaar, behalve de groepsdruk die bepaalt dat je daar bent waar je niet wilt zijn.
Een ander spel
Om het uiteindelijke effect hoef je dit soort avonturen echt niet aan te gaan. Een team gaat geen betere beslissingen nemen als gevolg van een gezamenlijke buitensport ervaring. Metaforisch en symbolisch wordt onterecht een relatie gelegd tussen de buitenactiviteit en het werk. Iemand met een grote vakinhoudelijk kennis en een geringe mogelijkheid tot fysieke prestaties, krijgt ‘outdoor’ ineens een hele andere plaats in het team. Ook de management ervaring en de persoonlijke positie in het bedrijf spelen geen enkele rol meer. Het team in de spelonken is een heel ander team met een heel ander doel dan het managementteam. Vaak kan je het ook helemaal geen teamwerk noemen. Een aantal deelnemers is namelijk vooral bezig persoonlijke angsten voor benauwde ruimtes of steile wanden te lijf te gaan. Daar gaat een team niet structureel beter van functioneren.
Buitensporten voor teambuilding is meestal onzin. Neem gewoon de dagelijkse werkelijkheid, die kent voldoende situaties en frustraties om van te leren. Investeer eens een paar dagen in het team terwijl je samen een complex probleem oplost en haal daar dan eens een deskundige bij. Dat is pas een avontuur waar moed voor nodig is. Of kies je dan toch liever voor de tokkelbaan?
Ben het helemaal met het artikel eens.
Menig bedrijfs/teambuildingsuitje eindigt met een bezoek aan de ehbo.
Gezellig op brommertocht? gebroken been, bingo
Slapen in een zeilbootje? 3 weken longontsteking
Tokkelen in de Ardennen? Schouder uit de kom
Laseren op een paintballbaan? Gebroken enkels
Stormbaan bij een zeskamp? Gebroken arm en gebroken pols
Carten met onervarenen? 3 gebroken ribben en een beknelde voet
Op een vlot van een stuw af? .......
Behalve de laatste is het in mijn werkomgeving allemaal voorgekomen. Ik schat de kans in op 15%
Nu kan er altijd wat gebeuren, ook als je normaal je werk aan het doen bent of tijdens een werklunch een voedselvergiftiging oploopt, maar de arbo zou eens goed kunnen gaan kijken welke activiteiten er nou geschikt zijn voor mensen, die altijd achter hun bureau of hun vergadertafel zitten.
Ik vind een werkgerelateerd probleem oplossen eventueel in een andere setting een prima alternatief!
Duidelijk artikel en vooral de opmerking over het zogenaamde teamvormen op deze wijze.
En natuurlijk je bent een watje wanneer je niet durft te doen!
Dus mensen nemen risico’s en daar gaat het fout. En natuurlijk de kans om de baas onderuit te zien gaan is een van de leuke kansen voor de onderschikten, leuk om dat op het bedrijf zo af en toe eens te laten vallen op de afdeling.
De aanbieders van deze activiteiten zijn toen als paddestoelen de grond uit geschoten en daar zitten hele goede en hele slechte onder.
De goede zijn er niet op uit om wilde ideeën om te zetten, zonder heel goed door te praten wat nu eigenlijk de bedoeling van het uitje moet zijn.
In de Heen (vlakbij Steenbergen) zit een bedrijf die “gevaarlijke” uitjes heeft omgezet in een goede veiligheid training als team. Daar heb je de kans om op een heel goed begeleide wijze de dag voor te bereiden, plannen te maken, regels op te stellen en dan te gaan kijken of deze regels ook zijn uit te voeren. Alleen in dit stukje zitten vele onderdelen van bedrijfsvoering, planning en teamtraining. Tevens is er ook genoeg activiteiten om daarnaast leuke zaken met elkaar te doen, zonder dat er ook maar iemand niet mee kan doen.
Dan heb je nog de leuke bedrijfsuitjes, waarin activiteiten zowel geestelijk als lichamelijk als ontspanning en een beetje gezellige binding in teams plaatsvinden.
En dan moet je niet met mensen gaan varen in een rubberboot op een revier waar stuwen zijn. Dan krijg je de rekening waar je recht op hebt en zelfs de werkgever die dit goed vindt kan aansprakelijk worden gesteld. Verzekeringsmaatschappijen hebben niet voor niets dit soort activiteiten uit hun pakket gehaald.
Dus bezint voor je begint en denk heel goed na wat je met een activiteit wilt bereiken en laat je niet verleiden door mooie verhalen van aanbieders.
F Schophuizen
|
|
8
-
11
-
2007
|
21
:
35
uur
Afgezien van de gevaren van dergelijke ''teambuilding'' activiteiten, zijn ze ook nog eens competitief. Je hebt winners en losers; wie niet mee kan of wil doen, of daar in ''slecht'' presteert is een loser. Dit doet afbruik aan de groep als team.
Veel belangrijker is het om te leren ontdekken wat de kracht is van elke persoon, en hoe hij of zij optimaal kan bijdragen aan het resultaat van het team. Je kunt beter iets doen waarmee je juist voorkomt dat er winnaars en verliezers zijn, maar wel een goede onderling (sociale) verstandhouding ontstaat.
marcel
|
|
5
-
01
-
2008
|
13
:
34
uur
Een teambuilding afmeten aan je Fysieke Gesteldheid. Dat is natuurlijk absurd. Fysieke uitdagingen kunnen tot doel hebben jezelf over een grens te halen in wat je zelf niet voor mogelijk houd.
Een andere omgeving zorgt wel voor een andere kijk op de dagelijkse bezigheden die je hebt in je functie. Door daar met elkaar mee bezig te zijn, ontstaan er vaak gesprekken die tot vernieuwde ideen kunnen leiden.
Ons werkgebied ligt dan ook buiten in de natuur, waarbij de nadruk niet ligt op ''we moeten'' teambuilden, maar op, terug naar de basis.
Door de vele slechte voorbeelden van de laatste jaren die gepaard gingen met ongelukken en bijna ongelukken is dit ook een onderwerp waar wij goed over nagedacht hebben.
Geen vlot bouwen, niet afdalen en al dat soort zaken. Dat is iets voor degene die daar bij voorbaat voor kiezen, en dat als een uitdaging zien. Iemand die goed knopen kan leggen zou dan ineens een goede leider zijn omdat het vlot sneller af is dan die van het andere team.
als je niet beschikt over het beste van alles, moet je het beste maken van alles waarover je beschikt.
Wij doen teambuilding activiteiten en met name leiderschapstrainingen door de zin hierboven duidelijk te krijgen aan degene die deelneemt.
Geen wedstrijd elementen, maar jezelf laten nadenken over jouw en andermans idealen en hoe je die combineert met je team.
de prijs die je wilt betalen om je dromen te verwezenlijken staan in verhouding tot de waarde die je jezelf toekent.
Over de auteur:
