Geschiedenis: Het: Gemeenschappelijk Begeleidings Instituut Ondernemingsraden (GBIO), is in 1975 opgericht door de Stichting van de Arbeid (STAR), in opdracht van de Sociaal Economische Raad (SER). Het bestuur bestaat uit vertegenwoordigers van de centrale werkgevers en werknemersorganisaties.
Het GBIO ondersteunt, begeleidt, coördineert en stimuleert de scholing van ondernemingsraden; het bevordert goed functionerende medezeggenschap en maakt scholing en vorming van ondernemingsraden mogelijk met een financiële bijdrage van (maximaal) 50% aan de scholingskosten. Hier is op zich niets mis mee zou je denken. Niets is minder waar!
Scheve schaats. In haar eigen voorwaarden acht het GBIO het onwenselijk vanwege de kwaliteit en de continuïteit te werken met vrijwel uitsluitend, freelancers of ZZP’ers. Deze bepaling komt naar haar eigen zeggen: tegemoet aan de behoefte aan enige flexibiliteit in verband met pieken en dalen in de cursusproductie, bijzondere expertise of bij vervanging bij ziekte (ziekteopvang). Over wiens behoefte, spreekt het GBIO? Juist over de behoefte van de gevestigde opleidingsinstituten.
Concurrentievervalsing.
Dat het GBIO, ook tot taak had, vrije-marktwerking van de scholingsmarkt van OR’en tegen te gaan, was mij niet eerder bekend. Het toetsingbeleid van het GBIO, zorgt voor een oneerlijke en onevenwichtige concurrentiepositie voor zelfstandige ondernemers zonder personeel ZZP’ers/freelancers, ten opzichte van gevestigde opleidingsinstituten.
Concurrentievervalsing van de bovenste plank. Door deze werkwijze ben je als ZZP’er al snel 50 procent duurder dan je concurrent van de gevestigde orde. Door dit protectionisme zijn veel zelfstandig ondernemers kansloos.
Men moet eens proberen als (nieuwe) bakker je brood voor 4,00 euro te verkopen, als de gesubsidieerde bakker dit voor 2,00 euro doet.
Welk belang dient deze concurrentievervalsing? Zeker niet het belang van Ondernemingsraden, voor wie deze begeleiding bedoeld is.
Eigen leest.
Natuurlijk mag de GBIO een kwaliteitstoets afnemen bij ondernemers die vinden dat zij die kwaliteit in huis hebben. Daar is niets mee mis. Maar houdt de markt open en transparant. Het GBIO moet zich niet met ondernemers bemoeien, maar toezien op de kwaliteit van de scholing van ondernemingsraden. Daar is erg veel mee mis, dus schoemaker houdt u bij uw eigen leest.
Zieke markt. Freelance Ondernemers ook wel ZZP’genoemd, zijn deze manier van subsidie verstrekken, meer dan zat. Het gelijkheidbeginsel gaat uit van gelijke kansen. De marktprijs voor training en scholing blijft door deze status-quo, op kunstmatig hoog niveau. ZZP’ers hebben geen torenhoge overheadkosten door te belasten aan hun klanten. Maar zijn wel twee keer zo duur, door deze subsidie. Snapt u het nog?
Tijd voor inhoud. Het wordt de hoogste tijd voor een echt kwaliteitskeurmerk voor opleidingsinstituten en Freelancers/ZZPérs. Transparant, kwaliteit, keuren. Los van kwantiteit en een zeker financieel-economisch zegel waaraan ondernemers zouden moeten voldoen. Oh ja, hoe ging het ook alweer met de kwaliteit van de medezeggenschap? Moet het GBIO niet op toezien op de kwalitieit van scholing en vorming van OR'en?
Daarvoor hebben ze, een dikke onvoldoende verdient. Als alle scholingsplannen door OR'en volledigheid waren uitgevoerd, zou het beeld wat FNV Bondgenoten schetst, nooit hebben bestaan. Dus wie maakt een einde aan dit pinokio-effect?
OR’en moeten professioneler worden
Echter, ongeveer 15 procent van de OR-en is volgens FNV Bondgenoten maar ‘professioneel’. Aan de ‘onderkant’ functioneert bijna de helft marginaal. Ongeveer 30 á 40 procent van de OR-en is ‘middelmatig’. Beelden die bij deze laatste categorie horen zijn: een ongelijke overlegverhouding met de directie, slecht achterbancontact, een reactieve en procedurele houding van veel OR-en, overbelasting van de OR-agenda.
Politiek.
Volgens recent onderzoek van FNV bondgenoten, is er dus veel mis met de professionalisering van Ondernemingsraden. Het opleidingsniveau van ondernemingsraden is beneden alle pari. De kwaliteitsmetingen van het GBIO blijken onbetrouwbaar te zijn.
Het GBIO, ondersteunt, begeleidt, coördineert en stimuleert scholing van Ondernemingsraden. De traditionele opleidingen schieten zwaar te kort, evenals veel traditionele opleidingsinstituten. Het traditionele GBIO, heeft zijn langste tijd gehad.
Het wordt tijd voor een transparant kwaliteitskeurmerk, zonder politiek. Wellicht dat de SER, hier moet ingrijpen.
Voor mij heeft het GBIO de gouden eikel al gewonnen!
Over de auteur:
Albert Desaunois is organisatieadviseur, trainer/coach en eigenaar van Adamant-HRM.
Brijant in alle facetten van HRM en Medezeggenschap.
Liefde voor het vak en vanuit betrokkenheid en oprechte interesse in organisaties en de mensen die er in werken.
Een artikel naar mijn hart Albert.
Al jaren lang schrijf ik over dit onzinnige instituut, die zichzelf in stand houdt en dit met medewerking van o.a. de geweldige PVDA.
Opvallend is dat de directeur daar altijd binding mee heeft en door de politiek wordt beschermd.
Uit een rapport van het Ministerie van SZW in 2000, kwam de conclusie dat na 27 jaar medezeggenschap er weinig tot niets kwalitatief was verbeterd.
Denk u dat daar het G.B.I.O. op gereageerd heeft of de bij hun erkende scholingsinstituten er iets over hebben gezegd.
Natuurlijk niet want dan nemen ze een risico met hun inkomen.
Alleen een paar kleine zelfstandigen hebben daar op gereageerd.
Het G.B.I.O. controleert de instituten op de volgende zaken:
Zijn er op één dag drie dagdelen, zijn het aaneengesloten dagen en wordt er een enquête ingevuld.
Het instituut heeft o.g. 9 werknemers in dienst en die zijn absoluut niet in staat om om echt te controleren. Dus ze controleren het programma en de uitslag van de enquête.
Leuk voorbeeld, zelf heb ik een OR cursus van 3 dagen meegemaakt, waarin het programma op papier klopte en het gemiddelde cijfer uit de enquête een 10 was!
De waarheid was dat we 3 dagen lang niets gedaan hebben wat met het programma te maken had en wanneer het gemiddelde een 10 was, dan mag je afvragen of er wel een capabele werknemer aanwezig is op het subsidiebureau.
In 2006 was er een PVDA kamerlid, die een onderzoek deed naar het G.B.I.O.
Ze werd door het hoofdbestuur op het matje geroepen, want de toenmalige (PVDA) directeur was daar niet van gediend en probeerde druk uit te oefenen via het bestuur om deze persoon te laten stoppen met het onderzoek. Dit kamerlid liet zich niet afschrikken door de dreigementen en heeft met 3 kleine zelfstandigen een gesprek gehad.
Door o.a. deze actie en kritisch te zijn naar ene meneer Bos , is deze persoon niet meer op de verkiezingslijst gezet, dus van dit probleem is het G.B.I.O. en de PVDA weer af!
Dus blijf als ondernemingsraad maar geloven in de goede werking van de G.B.I.O. en de door hen erkende instituten en blijf gewoon OR’ tje spelen. Wil je echt wat leren, neem dan een door de praktijk ervaren echte medezeggenschapper met veel praktijkervaring
Hoeveel echte medezeggenschappers werken er bij die instituten als trainer?
Echte praktijkervaring zal je er dus niet aantreffen.
Nu hebben die 26 erkende G.B.I.O. scholingsinstituten ook een vereniging opgericht en zullen wel heel snel overgaan tot een eigen keurmerk, dan hebben ze meer mogelijkheden tot bescherming van hun inkomen.
Zelfs is er een vereniging voor trainers die in de medezeggenschap werken en ook die zullen met een keurmerk komen.
Hoe hou je echte medezeggenschappers weg van de voederbak medezeggenschap.
Geld verdienen is de enige drive voor vele instituten en door een fort te bouwen en gebruik te maken van het G.B.I.O. houden ze de echte goede mensen weg bij de medezeggenschapscholing.
Dus de opmerking, iedere OR verdient dat bureau wat ze zelf kiezen, wordt weer waarheid.
Wanneer we over 25 jaar weer een onderzoek doen, dan zal de uitslag weinig afwijken van 2000, dus ondernemingsraden slaap lekker verder en gooi het bedrijfsgeld gewoon op de grote hoop.
Wanneer je kennis inkoopt dan mag je ook eisen stellen en je niet laten leiden door de “trainer”, maar het instituut afrekenen op de resultaten.
Over de auteur:
