Hebt u zich ook wel eens afgevraagd waarom relatief zo weinig Nederlanders zich hebben laten inschrijven in het nationale donor register? Ligt het aan de gebrekkige voorlichting? Is het gewoon een kwestie van onwil van de bevolking? Verkeerde wetgeving? Of is er nog een andere oorzaak?
Enorme publiciteitsgolf
Na de geweldige publiciteitsorkaan rond de grote donorshow van BNN is het onderwerp weer een beetje naar de achtergrond geschoven. Natuurlijk gaat de discussie verder want het onderwerp is ‘op de kaart gezet’ (wat dat dan ook mag betekenen). Sommigen zeggen letterlijk ‘nu is de politiek aan zet’. Want er moet een nieuwe wet komen die iedereen automatisch tot donor verklaart. Ik vraag mij af of dat wel zo verstandig is, want ik voorzie een eindeloze discussie over ‘het zelfbeschikkingsrecht over ons eigen lichaam’. Kortom veel gepolder en weinig actie.
Het probleem bekijken door de verkoopbril
Het is een bekende commerciële wet: als je aan de boom schudt dan valt er altijd wel iets naar beneden. De grote donorshow was een voorbeeld van heftig aan de boom schudden. Mensen konden zich dezelfde avond aanmelden. In één ferme klap was Nederland tienduizenden donoren rijker.
Eelt op hun billen
Wat hebben de instanties gedaan? Ze hebben een keertje, ergens rond 1996 een mailing naar de hele bevolking gestuurd. Die was succesvol. Normaal mag je rekenen op enkele procenten respons, soms nog veel minder. Nu was dat vele malen hoger. Als ik mij goed herinner ruim boven de 10% (als het niet meer is). Heel veel mensen vulden het formulier in. Uiteraard waren er ook mensen die aangaven hun organen niet te willen doneren. Maar ‘that’s all in the game’. Een veelvoud gaf wel toestemming. Hadden ze nou maar iets van direct marketing (DM) afgeweten. Dan hadden ze staan juichen bij deze respons. Daar likt elke DM-er zijn vingers bij af.
Ervaren DM-ers weten dat je nooit in één klap iedereen tot actie aanzet. Dus sturen slimme DM-ers enkele weken na de eerste mailing een tweede mailing. Die levert vaak net zo veel respons op als de eerste mailing. Hebben ze dat gedaan? Ik geloof van niet. Het aantal donoren zou zijn verdubbeld.
In plaats daarvan hebben ze tegen de bevolking lopen zeuren dat zo weinig mensen zich hebben aangemeld. En dat is ook een bekende wet in de verkoop: je klanten verwijten maken heeft een averechts effect.
Wat hadden ze dan verwacht? Dat iedere bewoner van het land meteen het formuliertje zou invullen? Een respons van 100%? Vergeet het maar. Met zulke overspannen verwachtingen is elke mailing een flop. Ze hadden moeten redeneren: nu hebben ruim 10% van de mensen gereageerd, prachtig! Straks pakken wij weer 10% en dan telkens weer een paar procent er bij. Kortom: stel realistische doelstellingen en bouw daarop voort.
Inhaken op de actualiteit werkt prima
Wat zou er gebeurt zijn wanneer ze zelf concreet op het programma van BNN hadden ingehaakt? Met bijvoorbeeld een mailing naar iedereen die zich nog niet heeft aangemeld? Of mensen die eerder ‘nee’ hebben gezegd, alsnog vragen ‘ja’ te zeggen? Het zou opnieuw storm hebben gelopen.
Maar wat deden de instanties? Ze bleven opnieuw passief. Terwijl elke DM-er je zal zeggen: de kracht ligt in de herhaling van de boodschap (lees mailing). Want dat weten DM-ers ook: het is vaak een kwestie van toeval en geen onwil of mensen reageren. Het is gewoon een kwestie van vragen, elk jaar opnieuw.
U ook?
Dus schud ik ook nog eventjes aan de boom. Voor als u er nog niet aan toe was gekomen. U bent slechts twee klikken verwijderd van een goede daad voor uw zieke medemens. Klik hier om het donorformulier te downloaden.
Probeer dit verhaal maar eens uit te leggen aan een politicus of een ambtenaar, dan staan ze je aan te kijken of ze water zien branden.
Michel Hoetmer helpt ondernemers en verkopers nieuwe klanten te werven en meer te verkopen via praktische verkooptrainingen. Wilt u wekelijks praktische verkooptips ontvangen? Meld uzelf aan voor de gratis verkooptips van SalesQuest.
Overheid en marketing, nee, dat wordt nooit wat. Daarvoor staat de overheid te ver van de maatschappij af, daarvoor leeft de overheid een een te vreemde wereld.
De ideeen van de heer Geenen, tja, het is wachten op de moralisten die onze maatschappij steeds verder verpesten als je dit soort voorstellen doet. Maar toch, een zelfmoordenaar die tussen de rails wordt uitgeplukt, daar zitten echt niet meer zoveel bruikbare spareparts op.
Nog wat ideeën:
- Verlaag de maximumsnelheid op de snelwegen nog verder, dan gebeuren er nog meer dodelijke ongevallen. Ook hier zullen de moralisten weer op tegen zijn, immers, ze denken dat hoge snelheden gevaarlijker zijn. Maar, kijk even de krant na van afgelopen week, alle doden zijn gevallen doordat een vrachtwagen achter op een file rijdt, en een file rijdt niet snel, anders was het geen file.
- Laat de leraren nog softer worden, dan zullen de kids nog minder respect krijgen voor waarden en normen en nog meer moorden gaan plegen. Train ze wel in het moorden zonder te gebruiken organen te beschadigen, maar dat is de doorsnee leraar wel toevertrouwd.
- Voer de intergratie verder door en maak eerwraak onderdeel van onze cultuur
Kortom, onze overheid heeft al voldoende geheime strategien ontwikkeld om aan organen te komen.
Jammer dat we met zijn allen niet kunnen besluiten om ons even op te geven. Het idee dat je verder leeft in het lichaam van een ander is toch best geil?
En, om eerlijk te zijn, als je eenmaal tot as bent wedergekeerd, snel via de oven, of langzaam door de wormen, dan heb je echt niets meer aan die nier, dat hart, die lever.
heer E Geenen
|
|
5
-
07
-
2007
|
08
:
04
uur
Uw analyse zou beste juist kunnen zijn. Maar voor interessante oplossingen en acties moet je vaak niet bij de starre overheid zijn.
In NL zijn er per jaar rond de 1500 mensen die niet meer willen leven. Veel mensen beeindigen hun leven op gruwelijke wijze waarbij daardoor ook anderen nog eens belast worden met een trauma of shock. In NL zijn ongeveer 1400 donors per jaar "nodig" voor nier, lever of harttransplantatie. Waarom de mensen die het leven zat zijn geen mooi zelfgekozen humane beeindiging geven waarbij op een menswaardige en pijnloze manier afscheid kan worden genomen tegenover hun vrijwillige donatie van hun organen? Voor sommigen te bizar voor woorden maar toch. Het moet overigens geen ruilhandel worden maar wel vrijwillig blijven.
Een ander idee waarbij mensen eerder geholpen worden indien zij zelf donor worden vind ik ook een aardige "aanbieding". Maar dat zijn gedachten die blijkbaar als vloeken in de kerk worden opgevat.
heer F.I Monchy
|
|
5
-
07
-
2007
|
13
:
56
uur
Hoetmer heeft groot gelijk. En dat de overheid hier niets van begrijpt is ook duidelijk, laat staan dat ze dit kan organiseren. Maar waarom niet outsourcen? Bepaal hoeveel donoren per jaar binnengehaald moeten worden en wat dat mag kosten en laat de klus doen door een goed marketingbureau. Maak er een (Europese) aanbesteding van en je blijft ook nog netjes binnen alle regels. Iedereen blij.
van den hout
|
|
7
-
07
-
2007
|
10
:
28
uur
reactie aan de heer Geenen.
Denkt u werkelijk dat iemand die vaak in een opwelling of angstpsychose, rekening ermee kan houden met de donatie??
Mijn vrouw staat op de donorlijst,en mijn zus heeft zelfmoord gepleegd.
het is een organisatieprobleem van de overheid.In nederland wordt er gewoon te veel gepraat en te weinig gedaan.Dat is het eerste probleem.
Daarnaast is het een mogelijkheid om de zelfde wetgeving te gaan invoeren als in alle buurlanden..automatisch iedereen donor,behalve als men zelf aan geeft het niet te willen zijn.De politiek moet gewoon doen,en niet steeds eindeloos praten.
Van den hout.
Michel Hoetmer
|
|
6
-
07
-
2007
|
16
:
31
uur
Bedankt voor de creatieve suggesties. Ik hou het voorlopig actief werven via tante pos.
heer E Geenen
|
|
9
-
07
-
2007
|
09
:
56
uur
Reactie aan Dhr. Van Den Hout.
Mijnheer Van Den Hout schreef: "Denkt u werkelijk dat iemand die vaak in een opwelling of angstpsychose, rekening ermee kan houden met de donatie??"
Mijn reactie: Nee, natuurlijk niet. Mijn statistische oplossing is niet realisisch. Maar daar gaat het niet om. Wat ik met mijn stukje bedoel ik dat er zo ontzettend bekrompen wordt gedacht en gedaan in NL (en het chr.hum.westen) mbt. doodgaan. Ieder mens wordt verplicht om te blijven leven. Dat is het uitgangspunt bij de wet. Zolang je het leven wel leuk vindt is het geen probleem en is er niets aan de hand. Er zijn mensen die bij hun verstand zijn, niet in een psychose zitten en die al jaren met een doodwens rondlopen maar die moeten blijven leven tot ze de knoop doorhakken en veelal op pijnlijke onhumane wijze afscheid nemen van hun leven. Voordat deze mensen tot hun daad komen worden er vaak horden hulpverleners op los gelaten. Deze mensen hebben daar geen enkele behoefte aan.
Anderzijds zijn er mensen die de wens hebben om te blijven leven maar waarbij hun lichaamfuncties "op" zijn. Helaas hoort doodgaan bij het leven. Het is niet anders. Ook hier zijn er horden hulpverleners die zich ermee bezig houden en mensen soms (valse) hoop en voor die mensen gelukkig vaak ook de mogelijkheid geven om verder te kunnen leven. Met het laatste is niets mis mee.
Mijn lichaam en geest zijn mijn bezit; niet van de staat, niet van een-of-andere grootheid. Ieder mens mag zelf beslissen over het donorschap en zijn leven dus ook een verplichting dat iedereen automatisch donorgever zou moeten zijn vind ik te ver gaan.
Een betere oplossing is het idee dat donorgevers automatisch eerder aan de beurt zijn als zij donorvragers worden. Degenen die geen donorgever zijn komen dan onder aan de lijst en pas later aan de beurt of helemaal niet. Jammer dan, maar het blijft eigen keus en het lijkt mij een betere prikkel om je al-dan-niet op te geven als donor.
Maar het is een feit dat elke overheid zowel de geit als de kool wil sparen. Vaak is het dan dat de kool het sop niet meer waard is.
met vr. groet Eduard Geenen
heer E Geenen
|
|
9
-
07
-
2007
|
10
:
00
uur
PS. Het idee dat donorgevers automatisch boven aan de lijst komen als zij donorvragers worden kan niet in NL, zo realiseerde ik me later. In NL hebben we een wettelijk gelijkheidsbeginsel. Maw. iedereen is gelijk en heeft gelijke rechten.
Ad de Beer
|
|
9
-
07
-
2007
|
10
:
35
uur
Inderdaad meneer/mevrouw van den Hout. U raakt de juiste snaar. We hebben een overheid die alleen maar bezig is met het maken van plannen, terwijl het leven gewoon doorgaat (vrij naar John Lennon).
Enige daadkracht is totaal verloren gegaan, zeker nadat Paars het Polderen heeft uitgevonden en eerst met iedereen gepraat moet worden, waarna men naar de grootste schreeuwers (de linkse actiegroepen) de oren laat hangen.
Onze huidige regering maakt het allemaal nog een graadje erger, eerste 100 dagen niks doen, dan gaan luisteren naar "de Maatschappij" (lees een paar actiegroepen) waarna gepraat gaat worden of dat stukje maatschappij wel weet waar het over gaat. Om daar achter te komen gaan de bewindslieden weer het land in om te praten en begint het hele circus weer van voren af aan.
Is er eenmaal een besluit genomen, ja, het komt voor> dan komen er weer 6 nieuwe actiegroepen die weer tegen het besluit zijn, voer de oppositie die vervolgens weer gaat praten met deze actiegroepen.......
Zo wist men in een paar weken tijd een aantal baanvakken van onze snelwegen te veranderen in filegebieden door er 80 kilometerzones van te maken. Het argument was dat dit beter zou zijn voor het milieu, maar de waarheid is dat de trefzekerheid van de tolpoorten dan groter wordt.
Toen bleek dat bij Utrecht daardoor de files veel langer werden (wat men waar had kunnen weten, want, hoewel er bij die beruchte bocht bij Rotterdam nu geen file meer staat, het rijdt gewoon langzaam, maar van Delft tot voorbij Den Haag staat wel alles stil, 24 uur per dag, 7 dagen per week, is de kamer gaan vergaderen en nu blijkt dat het maar liefst één heel jaar gaat duren om die 80Km weer om te zetten in 100Km. Naar mijn mening kan het vervangen van een stuk 0f 60 verkeersborden echt wel in een dagje klaar zijn.
Kortom, laten de politici van ons kleine landje eens een keer over de grens kijken. Dan zien ze hoe ze het bij onze buren hebben aangepakt.
Laat ze een keer gaan praten met een paar mensen die in onze buurlanden wonen, dan weten ze ook hoe het buitenland tegen onze cultuur aankijkt.
Over een mensenleven mag niet worden gediscusieerd, alles moet daarvoor wijken, als we een mens kunnen redden, een menswaardig bestaan kunnen geven, dan is iedere seconde overleg een verloren seconde.
Onze overheid moet dat eens gaan beseffen.
Vreemd overigens dat ze dat in 100 dagen geen een keer hebben gehoord, zeker naar het verkeerde stuk van de maatschappij geluisterd?
heer E Geenen
|
|
10
-
07
-
2007
|
09
:
41
uur
Ad de Beer schreef: "Over een mensenleven mag niet worden gediscusieerd, alles moet daarvoor wijken, als we een mens kunnen redden, een menswaardig bestaan kunnen geven, dan is iedere seconde overleg een verloren seconde."
Beste mijnheer de Beer,
Deze zin snap ik niet in de context van uw verhaal. Wilt u nu wel of niet dat de overheid zieltjes red of wilt u het liever overlaten aan de mensen zelf?
Ik haal hieruit dat u wilt dat de overheid besluiten neemt die mensenlevens redt. Maar waarom? Mogelijk is het voor de groei van de economie en het aantal banen wel beter.....immers het lijkt nog steeds dat de economie ondanks de wanbesluiten van deze regeringen nog steeds groeit. Of is het dankzij deze besluiten?
met vr. groet Eduard Geenen
Ad de Beer
|
|
10
-
07
-
2007
|
10
:
29
uur
OK, je daagt me uit......
Ik ben liberaal, in hart en nieren en ik vind dat de overheid zo veel mogelijk over moet laten aan het eigen initiatief, de eigen verantwoordelijkheid, van de mensen. Slechts in zeer bijzondere gevallen kan een overheid regels stellen. En dit is volgens mij zo'n geval.
Onze onderdelen opeisen nadat we dood zijn moet kunnen, ook al hebben we daarvoor geen toestemming gegeven. Alleen als iemand nadrukkelijk heeft aangegeven geen onderdelen ter beschikking te willen stellen, dan dienen we dat besluit te respecteren.
Of we leven, hoe we leven, het is onze eigen keuze, onze eigen verantwoordelijkheid. Het is onzin dat een overheid ons verplicht om gordels te dragen in de auto, heb je een beetje verantwoordelijkheidsgevoel voor jezelf, dan doe je dat toch? Ook de maximum snelheid is onzin. De overheid kan niet eens met een goed argument komen (dan weer milieu, dan weer veiligheid) gewoon omdat ze het werkelijke argument (rekening rijden invoeren, de systemen zijn te foutgevoelig bij te hoge snelheden) verborgen willen houden.
En de economie? Och, we hebben als klein land zoveel buitenland dat we die nauwelijks intern kunnen beïnvloeden. Alleen Paars wist door een opeenvolging van besluiten (Belasting herziening -lees verhoging-, Millenium Probleem, invoeren van de Euro tegen een te hoge koers, paniekreacties op Enschede en Volendam) onze economie van de beste van de wereld tot een van de slechste te maken.
je hebt gelijk, dit kabinet gaat dezelfde weg op, het volgende kan dan weer knap impopulair worden, maar ja, als je na de PvdA regeert, dan is dat nu eenmaal al decennia je lot.
En, maar dat is een heel andere discussie, bepaalt de politiek de economie nog wel?
heer E Geenen
|
|
11
-
07
-
2007
|
12
:
45
uur
U uitdagen? Waarvoor? Ik zie alleen een tegenstrijdigheid in uw betoog maar ik ervaar dat niet als een strijd om het gelijk.
U ben liberaal, in hart en nieren, maar uw hart en uw nieren laat u wel na aan een overheid die niet liberaal is in hart en nieren. Eigenlijk uw (beste?!) vijand. Ik heb het idee dat uw hart en uw nieren beter terecht zijn bij iemand anders (ik acht u bij voorbaat hoog) immers u wil niet dat uw hart en nieren verkwanselt worden. Toch? En terecht komen bij iemand waarvan u, staande bij de hemelpoort, kijkende naar beneden denk, dat het een goede keus was om orgaandonor te worden.
Ik zal u iets anders vertellen. De vrouw (34) van mijn broer heeft jaren geleden een herseninfarct gehad. Resultaat; coma, IC, hersendood. Zij is ingeslapen. Enige toekomstige verbetering was ondenkbaar. Haar wens bij leven was om orgaandonor te zijn. Omdat dit snel moest gebeuren konden haar kinderen (8-8-10-11) haar niet meer zien. Ze hadden haar hiervoor nog 1 keer "levend" (IC) kunnen meemaken maar niet echt afscheid kunnen nemen. Uiteraard op de begrafenis wel. De regels van het ziekenhuis treden in werking als er afstand wordt gedaan van organen en dan heb je niets meer te vertellen over het lichamelijke "overschot". Ze halen er alles af wat ze bruikbaar achten en waarvoor je accoord bent gegaan. Daarna mogen de nabestaanden het overschot meenemen. Uiteraard netjes opgelapt.
En de kinderen. Tja, die zullen er wel overheen komen met de gedachte dat mamma iemand anders heeft geholpen met haar nieren.
Uitgaande van een liberale gedachte kun je goed werkende organen zien als eigen "onderdelen" welke op een kordate manier zijn onderhouden. Goede voeding, niet roken, geen drank, drugs en zwaarlijvigheid. Gezondheid optima forma. Iemand die zijn lichaam in een zeer goede konditie houdt zou dan ook - juist door zijn inspanningen en discipline - best geld mogen vragen voor zijn organen na zijn dood. Noem het een donorverzekeringsuitkering. Immers de ene investering is de ander waard. Zeker als het om een donorvrager gaat die, net als ik, er lustig op los paft.
Dat lijkt mij een "betere" liberale gedachte. Overigens sta ik daar niet helemaal achter maar het zelfbeschikkingsrecht gaat bij mij voor alles en sollidariteit en sociaal moet bij mij van twee kanten komen anders kan het een bodemloos weggeven worden, wat ik te vaak ziet gebeuren bij de overheid.
U zou het ook niet prettig vinden dat vanuit de sollidariteits- of sociale gedacht een tokkie ervandoor gaat met uw hart en nieren.
Weggegeven door de overheid.
Met vriendelijke groet Eduard Geenen
en ik vind dat de overheid zo veel mogelijk over moet laten aan het eigen initiatief, de eigen verantwoordelijkheid, van de mensen. Slechts in zeer bijzondere gevallen kan een overheid regels stellen. En dit is volgens mij zo'n geval.
Onze onderdelen opeisen nadat we dood zijn moet kunnen, ook al hebben we daarvoor geen toestemming gegeven.
Michel Hoetmer
|
|
11
-
07
-
2007
|
15
:
00
uur
Interessante discussie. De insteek van het artikel was echter hoe de overheid meer orgaandonoren kan werven zonder dwang uit te oefenen. Daarin schiet de overheid flink tekort.
Stel nou eens dat ze het beter zouden aanpakken. Dan is dwang misschien helemaal niet nodig.
In feite is uw discussie een prachtige weergave van wat ik in het artikel vermeldde:
'Want er moet een nieuwe wet komen die iedereen automatisch tot donor verklaart. Ik vraag mij af of dat wel zo verstandig is, want ik voorzie een eindeloze discussie over ‘het zelfbeschikkingsrecht over ons eigen lichaam’. Kortom veel gepolder en weinig actie.'
Ik wil u niet beschuldigen een 'eindeloze' discussie te voeren, maar ik ben er zeker van dat het daar wel op uitdraait en ik ben nog zekerder dat niemand met het eindresultaat tevreden is.
Over de auteur:
