De moderne consument wordt steeds mondiger. Helaas is mondig niet altijd een synoniem voor ‘slim’ of ‘verstandig’. Diezelfde consument blijkt regelmatig een hebzuchtige domoor die tegen zichzelf in bescherming moet worden genomen.
Op mijn bureau ligt een envelop. De afzender is het “Nederlands Muntkantoor”. Het is overduidelijk een mailing. Op de voorzijde zie ik blauwe letters: 'DeskundigeN ENQUÊTE 2007.' Het poststempel wordt opgeleukt met de woorden ‘persoonlijk document’ en ‘meteen openmaken’. Gek genoeg is het document nou ook weer niet zo persoonlijk want in het venster lees ik in plaats van mijn naam, de tekst: 'Enquête over het onderwerp ‘euro’. Uw deelname wordt beloond – maak open en profiteer!'
“Zo, zo” denk ik: “eindelijk ben ik eens uitverkoren om mijn waardevolle mening te mogen geven. En ik krijg ook nog een setje munten cadeau!” Nou niet helemaal cadeau, want ik moet wel de verzendkosten betalen. Driftig begin ik de enquête in te vullen. Kijk dit zijn mensen die begrijpen hoe belangrijk ik ben, want het staat er toch écht bij vraag 3: “Wat vindt u als muntkundige van de euro als verzamelobject?” Tegelijkertijd voel ik ook een beetje nattigheid. Dacht ik eindelijk eens te mogen vertellen wat voor een fantastische uitvinding die euro is, dan gaan 6 van de 8 vragen over mijn eventuele interesse voor het verzamelen van munten. En waarom moet ik hiervoor mijn handtekening zetten? Oh, nou zie ik het, in de kleine lettertjes lees ik dat het om een bestelling voor setjes met euromunten gaat. Nee, dank u!
In de pers was hierover enige ophef. Dat mensen om de tuin geleid werden met deze mailing. Er is wel vaker ophef over misleide consumenten. Zoals het hele proces rond de aandelenlease en nu weer al het gedoe rond de woekerpolissen. Ik vraag me dan wel eens af: “Is de consument zelf ook niet een beetje schuldig aan zijn eigen leed?” Neem nou die aandelenlease. Toen het hele spel begon, verkocht ik zelf nog verzekeringen. En wij moesten toen ook deze contracten verkopen. Ik zag het nadeel er van in en deed tot groot chagrijn van mijn bazen niets aan de promotie van deze producten. Sterker nog ik wanneer mensen er naar vroegen, raadde ik het ze met een degelijke motivatie af. Om dan later te merken dat deze lieden er toch waren ingestapt, maar dan bij een ander.
Of neem nou die woekerpolissen. Die heb ik wel geadviseerd. En, zoals zoveel van mijn collega’s, de cliënten op de risico’s ervan gewezen. Wij maakten dan samen een afweging. Een klant zei: “Nee, dan speel ik liever op zeker” en nam een ‘ouderwetse’ polis met een constant, gegarandeerd, rendement. Na een jaar stuurde hij de polis terug naar de maatschappij. Toen ik hem vroeg wat er aan de hand was, werd mij in onverbloemd Nederlands duidelijk gemaakt dat ik een rasechte oplichter was, want bij andere maatschappijen leverden polissen veel meer op. Tot wel 18% op jaarbasis!
Kijk laten wij elkaar niet voor de mal houden. Of het nou gaat om een tamelijk doorzichtige mailing waarin de lezer een setje munten en een horloge in het vooruitzicht wordt gesteld, of een aandelenleaseplan met megawinsten, of woekerpolissen die je een rijke oude dag beloven, het draait allemaal om één ding: hebzucht. Ik heb nog slechts één vraag: zijn zij nu zo dom, of ben ik zo achterdochtig?
Michel Hoetmer helpt ondernemers en verkopers nieuwe klanten te werven en meer te verkopen via praktische verkooptrainingen. Wilt u wekelijks praktische verkooptips ontvangen? Meld uzelf aan voor de gratis verkooptips van SalesQuest.
O, meneer Schreurs u bent dus iemand met zo'n klasseproduct. Het product dat u graag bij de mensen binnen brengt en wat vervolgens dat huis niet meer verlaat want Nederlanders kunnen dan toch geen nee meer zeggen. U hebt last van een kritische houding en u vindt dat de Nederlander het dan ook nog zo goedkoop mogelijk wilt hebben.
U laat in het midden over wat voor producten u praat.
In mijn ogen u uw weg iemands huis binnen met een mooi en waarschijnlijk een wetenschappelijk onderbouwd verhaal. U gaat er vervolgens van uit, dat degene die u te woord staat het product met 90% zekerheid gaat kopen.
Een wat ouder familielid heeft op die manier diverse producten gekocht, die ze niet nodig had en zelden gebruikt. Ze heeft daar zeer veel geld voor op tafel gelegd en had later spijt, maar wist vervolgens niet wat te doen.
Ik praat hierbij over een stoomapparaat, een stofzuiger, die mijten en allergenen zuigt, een luxe strijkapparaat en een allarmsysteem voor een beveiligde flat in een woning voor louter senioren.
Via haar aankoop wordt er geworven naar nieuwe adressen en worden mensen over de streep getrokken voor spullen, waar ze eerder nog niet eens behoefte aan hadden.
U stelt:
Wij hebben géén kleine lettertjes en doen met open vizier zaken.
Ik heb nog steeds geen idee of ik u nu ten onrechte bij de aanbieders van peperdure huishoudelijke en beveiligingszaken indeel, maar ik weet wel dat mijn haren al direct omhoog stonden bij uw reactie.
Dhr Hoetmer is slim genoeg om de muntenmailing te doorzien en ook slim genoeg om het er duidelijk bij te zeggen als een product dat hij aanbiedt een risico vormt. Dat geldt niet voor iedereen en het gaat hierbij gelukkig om een relatief kleine post.
Dhr Hoetmer wil natuurlijk ook graag zijn product aan de man brengen en zijn strategie zou veel beter bij mijn consumentengedrag passen. Als ik als consument iets nodig heb ben ik gebaat bij een eerlijk advies over de risico's bij financiele beslissingenen de afwegingen van functionaliteit bij apparaten.
Als dat advies goed bevalt kom ik als consument ook terug en misschien niet meteen maar waarschijnlijk wel op termijn en zelfs als de marge voor mijn leverancier dan iets groter is ben ik bereid om trouw te zijn.
heer Theo mj Schreurs
|
|
20
-
02
-
2007
|
08
:
27
uur
Ik ben sales manager bij een bedrijf dat haar producten uitsluitend op de particulieren markt aanbied. U begrijpt het al, de directe verkoop. Ik kan U zeggen dat van de 100% potentieel die wij thuis bezoeken er maar weinig mensen zijn die durven NEE te zeggen. Hiermee wil ik niet beweren dat we meer dan 90% van deze klanten ook tot klant krijgen. Maar mij valt op dat vooral de Nederlandse consument een betweter is en altijd wat te mekkeren heeft. Het is volgens de klant altijd anders dan wij uitleggen en beroepen zich op smaakmakende TV programma's als Radar, Opgelicht of Kassa. Je moet tegenwoordig veel gewicht in de strijd gooien wil je nog een kans maken om je omzet te halen. Wij hebben géén kleine lettertjes en doen met open vizier zaken. Wij hebben allang begrepen dat korte termijn omzet een langer termijn schade oplevert. Maar ik moet toe geven dat de klant alleen maar VOORDELEN en het GRATIS wil horen. Geen enkele consument in Europa is zo moeilijk als de Nederlandse consument. En als de klant dan een beslissing neemt om te kopen dan is het achteraf GRATIS nog altijd te duur. Ik zeg altijd "je krijgt dat waar je voor betaald" Iedere consument denkt na het zien van deze TV programma's dat ze plotseling expert geworden zijn. Door gebombardeerd te worden met de meest slechte voorbeelden die zo de huiskamer worden binnen gegooid, vergelijken ze appels met peren en scheren iedere onderneming (in de zelfde branche) over een kam. De Nederlandse consument is een gevaar voor zichzelf en beklagen zich achteraf dat ze naar haar mening bedonderd zijn, of dat gevoel hebben ze in ieder geval. 95% van de klanten reageert op pakkende teksten zoals, 'Nu nog meer voordelen, Neem gratis deel aan, Haal ook uw voordeel, Nu kopen en volgend jaar pas betalen, etc ... etc ...'. Ik vraag mij wel eens af wat wilt de consument nou eigenlijk? Van een prijs kwaliteitsverhouding heeft de Nederlandse consument ooit van gehoord maar weet niet meer wat het is en erger nog hij/zij wilt hiervoor ook niet betalen. En zo als Dhr. M. Hoetmer zei "het draait allemaal om één ding: hebzucht. Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar HEBZUCHT heeft ook een prijs en die willen ze wel betalen. DOM hè.
R.E. Brouwer
|
|
22
-
02
-
2007
|
15
:
32
uur
Marketeers doen onderzoek, verkopers spelen op deze resultaten in.
Conclusie?
“wie informeert die leert!”?
“wie onderzoekt weet wat hij of zij doet!”?
Michel Hoetmer
|
|
22
-
02
-
2007
|
20
:
09
uur
Geachte heer/mevrouw Brouwer,
Belangrijkste taken verkoper, volgens de 'vla-formule':
- Vragen stellen
- Luisteren
- Aansluiten bij de wensen van de klant (alleen die zaken vertellen die relevant zijn).
Michel
mevrouw FJM Lamers
|
|
23
-
02
-
2007
|
20
:
00
uur
Mijn reactie was niet meer of minder emotioneel dan uw uithaal naar de Nederlandse consument mijnheer Schreurs.
Vreemd dat u me wel ziet zitten bij breekijzer en kassa, want dat zijn programma's waar ik niets in zie. Die zijn gedeeltelijk gemaakt ter lering en vooral ter vermaak . Ik heb zelf geen moeite om nee te zeggen en ben ook van mening dat ik als consument ergens op af dien te gaan en zelfbeschikking heb over de manier en vooal ook het moment waarop ik mijn geld uitgeef.
Ik hoef niet te weten wat u verkoopt en heb daar ook niet om gevraagd. Ik heb alleen in mijn directe omgeving toch wel nare praktijken gezien die duur en onnodig waren en nee zeggen was niet gemakkelijk voor de persoon in kwestie. Ik neem het m.i. niet onterecht op voor mensen die helaas wel heel gemakkelijk vallen voor een mooi verkooppraatje. Ik neem het ook op voor de dommerds die onder druk van de groep duur plastic, lingerie en huishoudtextiel moeten kopen. Wel slim om dat een party te noemen.
Bij verkoop aan particulieren bij particulieren thuis krijg je in elk geval nog wel een product, nodig of niet nodig.
Ik neem het ook op voor de bedrijven, die spookrekeningen betalen aan geweldig handige mensen, die niets leverden behalve een rekening en die door een administratie in een bedrijf klakkeloos wordt voldaan.
Dhr. Hoetmer is inderdaad dus wel zo slim en er zijn helaas veel dommerds. Ja, daar neem ik het voor op.
heer Theo mj Schreurs
|
|
23
-
02
-
2007
|
07
:
03
uur
Best mevr. F. Lamers,
Jammer toch dat U zich persoonlijk aangevallen voelt. Het familielid waar U over spreekt had ook NEE kunnen zeggen dat is het krachtigste woord om niet te kopen. Maar ik kan U verzekeren dat ik niet in één van de branche werkzaam ben waarin U mij categoriseert. Ik hoef U ook niet te vertellen wat ik wel doe voor mijn brood te verdienen.
Ik heb slechts mijn persoonlijke mening hier weergegeven en dan reageert U hierop zo fel. Natuurlijk bent U vrij in uw mening te gegeven, maar tegelijkertijd gaat U in de verdediging en neemt het op voor alle die geen NEE kunnen zeggen. Ik wil nog een ding hieraan toevoegen en dat is dat het bedrijf waar ik werkzaam ben al 18 jaar bestaat en waar 128 mensen met veel plezier haar werk doen.
Ja, ik geef toe dat ik een stofzuiger en een strijkijzer heb, maar dan uitsluitend voor privé gebruik.
Zonder dat ik het risico loop wil ik U een tip geven. Niemand is in staat om een mening te geven als niet alle emoties aan de kant gezet worden.
U schreef
"Dhr Hoetmer is slim genoeg om de muntenmailing te doorzien en ook slim genoeg om het er duidelijk bij te zeggen als een product dat hij aanbiedt een risico vormt. Dat geldt niet voor iedereen en het gaat hierbij gelukkig om een relatief kleine post"
Als ik uw reactie hierboven lees dan bent U de meest ideale persoon voor het programma Kassa, Breekijzer, Kat in de zak, etc ... etc ...
Ik zeg nu een duidelijke NEE tegen verdere aan- of opmerkingen want dat was niet mijn bedoeling van mijn reactie op het artikel.
Met vriendelijke en welgemeende groet,
Karen Voshol
|
|
23
-
02
-
2007
|
10
:
30
uur
Op sommige punten ben ik het absoluut met de heer Hoetmer eens. De klant wil alles het liefst gratis en als het echt niet anders kan, mag het ook met een grote korting. Dertien jaar geleden als beginnend ondernemer ging ik nog uit van de gedachte, ' beter tien klanten tegen een wat lagere omzet, dan één klant met een hoge omzet..' ...wist ik veel. In dat opzicht ben ik wel veranderd, maar de klant niet. Sterker, het is tegenwoordig handelen op hoog (of laag?) niveau. De klant dreigt bijvoorbeeld naar de concurrent te lopen als ik mijn prijs niet bijstel. Daar waar ik vroeger toegaf, ga ik nu de onderhandelingsfase in, maar zal nooit verder zakken met de prijs tot een voor mij toelaatbaar bedrag en als de klant daar niet mee akkoord gaat, dan niet en dan gaat hij of zij maar naar de concurrent. Meerdere keren is het nu al voorgekomen dat na enige tijd dezelfde klant terug komt en alsnog van onze diensten gebruik gaat maken.
Ik blijf dus voet bij stuk houden, doe wat ik beloof, spiegel de zaken niet mooier voor dan ze zijn, hou me aan deadlines enz. Eerlijk zaken doen met een eerlijk produkt en spelen met open vizier zijn voor mij de belangrijkste speerpunten in het ondernemersleven.
Mark
|
|
24
-
02
-
2007
|
00
:
13
uur
Ik vind de verwijzing naar de aandelenlease ophef als voorbeeld niet kloppen omdat je niet alle mensen over één kam kunt scheren. Ja, veel van die zelfbenoemde gedupeerden zijn gewoon dom - maar ik was nog maar net een 18 jarige student zonder enig inkomen toen ik dat contract per post opgestuurd kreeg.
Had ik het kunnen weten dat ik met het zetten van mijn handtekening mijzelf in zo'n wespennest zou steken? Nee, ik ben opgegroeid in de tijd dat bijna iedere particulier belegde en de beurs keer op keer weer naar nieuwe records steeg. Had ik kunnen weten dat ik met het tekenen van het contract een lening aanging? Misschien wel, als dat en de bijbehorende risico's maar duidelijk aan mij gemeld waren. Wat dus niet het geval was.
Nu zul je denken: 'dit is een uitzonderingsgeval'. Nou, mooi niet dus. Ik heb geen flikker aan die stomme Duisenberg regeling - laat staan dat Dexia zich tegenover mij ook maar een beetje coulant wil opstellen.
Een beetje terughoudender opstelling mag dus ook wel!!
Michel Hoetmer
|
|
26
-
02
-
2007
|
11
:
52
uur
Beste Mark,
Die andere mensen zijn volgens jou dus dom. Hoe moet de lezer jouw gedrag dan beoordelen? Een 18-jarige student zonder inkomen, die 'out of the blue' een contract thuisgestuurd krijgt, en dan zomaar elke maand geld gaat beleggen!?
Natuurlijk hadden ze je moeten vertellen dat je een lening aanging. Helemaal mee eens. De verkoper heeft een plicht tot (juiste) voorlichting. Maar er is ook een keerzijde. In het burgerlijk wetboek staat ook dat de klant de plicht heeft tot onderzoek, informatievergaring. Daar stap je nogal lichtvaardig overheen.
Een klein rekensommetje was voldoende geweest om te ontdekken dat er meer achter zat dan elke maand (bv) honderd gulden te betalen en dan na vijf jaar, zonder enige inspanning, een flink bedrag incasseren. Ik weet dat het rekenonderwijs tegenwoordig flink tekort schiet, maar dit lukt je hopelijk wel:
100 (maandinleg) x maand x jaar = ingelegd kapitaal.
Dus 100 (maandinleg) x 12 (maanden) x 5 (jaar) = 6000 kapitaal.
Dit kapitaal is pas tegen het einde van de looptijd bereikt. Welke magische truc hebben die financiële jongetjes bedacht, zodat jij in één klap rijk bent? Hoe wordt dat dan ineens 10.000 of 15.000 of nog meer? Zijn het tovenaars? Of wordt dat bedrag gelijk vanaf het begin belegd via een lening? Je zegt dat je zoiets niet kon weten? Hm… nogal naïef.
mevrouw MPA Waterschoot
|
|
27
-
02
-
2007
|
08
:
33
uur
Beste mevrouw Lamers en beste heer Schreurs,
wat u verwijt/ aanstipt richting ander van onnodig gedrag
vertoont u zelf ook.
grappig hoe mensen anoniem met name hun gram spuien op deze manier.
Over de auteur:
