Als het riool verstopt zit ben je blij wanneer de vakman langs komt en zorgt dat alles weer soepel doorloopt. Afhankelijkheid maakt nederig en we zijn blij dat er mensen zijn zoals zij, die zorgen dat onze afvoer ook echt afvoert. In coronatijd applaudisseren we voor de zorg. Zorgverleners staan bovenaan de lijst met cruciale beroepen. Hoe zit het eigenlijk met de hiërarchie in waardering voor maatschappelijke bijdragen?
De verhouding tussen de P’s
Niet van mijzelf maar van een bekende reclameman, Hans Ferree, is de indeling van beroepen volgens de drie P’s.
De eerste P staat voor Poen, de hoeveelheid geld die het oplevert. Krijg je er veel voor, of kan je er amper je levensonderhoud in voorzien.
De tweede P staat voor Pret, is het een beroep waar je juist veel plezier aan kan beleven of is het saai en eigenlijk vervelend om te doen.
De derde P staat voor Prestige. Geeft het beroep status, of kijken mensen juist op je neer.
Compensatie
Als je eerlijk wilt waarderen dan zou je eigenlijk willen dat een tekort in één P compensatie krijgt door een overvloed in de andere P’s. Dus als een beroep weinig status heeft en er ook weinig sprake is van Pret, dan zou de derde P hoog moeten zijn. Met een baan met deze kenmerken zou dan veel geld te verdienen zijn.
Ik doe dit voor de eer
Of als het echt een hele leuke job is met veel plezier en pret, dan hoeven de beloning en de status niet zo hoog te zijn. En als het werkelijk een eer is om deze functie te bekleden en de waardering in de omgeving is alom aanwezig, wie maalt er dan om geld?
En in de toekomst ...
Ook een interessante manier om naar werk te kijken. En als je dat doet, hoe verhouden zich beroepen als piloot, hoogleraar, boer en rioolontstopper zich dan tot elkaar? Voor de cruciale beroepsgroepen in de zorg is de Prestige de laatste tijd flink omhoog gegaan. Het applaus is meer dan rechtvaardig en verdiend. Maar de huidige schaarste en enorme afhankelijkheid zijn eindig. Wat dan? Wat zullen dan de cruciale beroepen zijn? En wat betekent dat dan voor de waardering?