Net als in elke relatie kunnen collega's op het werk het behoorlijk oneens zijn met elkaar. Soms betreft het een onenigheid over concrete zaken, maar in veel gevallen gaat het over dingen als jaloezie, gunnen of mogen. Zo'n conflict kan zeer persoonlijk worden. Voor de lieve vrede trachten de beide partijen zich gedeisd te houden, maar die stille strijd kan wel eens vervelende vormen gaan aannemen. Een heftige woordenwisseling is in veel gevallen beter dan het alsmaar te laten sudderen.
Zwijgen om escalatie te vermijden
Een flinke woordenwisseling is beter dan het steeds maar opsparen van alle wrevel. Onuitgesproken irritaties kunnen leiden tot langdurig wederzijds onbegrip. De strijdende partijen kunt dan steeds minder van elkaar hebben en gaan elkaar negeren om echte ruzie te voorkomen. Er worden uiteindelijk helemaal geen woorden meer uitgewisseld en zo'n stilzwijgen is weinig bevorderlijk voor de (toch al slechte) onderlinge relatie. Sluimerende conflicten leiden tot groter ziekteverzuim. Soms verdwijnen mensen naar een andere afdeling of eisen ze een (andere) kamer voor zichzelf omdat het conflict met collega's uit de hand dreigt te lopen. De twistende medewerkers proberen andere collega's aan hun kant te krijgen door middel van manipulatie, roddel en achterklap. Zo verzieken ze de sfeer binnen het bedrijf.
Van zwijgen naar schreeuwen
Als het conflict voorduurt wordt het contact tussen de collega's steeds oppervlakkiger; dit is vaak niet zichtbaar maar wel voelbaar. Dit kan lang doorgaan, maar soms is er dan toch een druppel die de emmer doet overlopen. Het latente conflict wordt manifest. Er vindt dan een confrontatie plaats. Omdat de gevoelens te lang zijn opgekropt is de ruzie die dan ontstaat vaak van zeer emotionele aard. Er wordt gesproken met stemverheffing en zelfs geschreeuwd. Er is dan woordenwisseling, maar hoewel de collega's dezelfde taal spreken, verstaan ze elkaar niet meer zo goed. Is dit niet de oorsprong van het begrip Babylonische spraakverwarring?
Ruzie als doel op zich
De taal die gesproken wordt, is niet alleen onverstaanbaar vanwege het volume, maar vaak ook onsamenhangend. Omdat er daarbij ook allerlei oude koeien uit de sloot gehaald worden, weet niemand meer waar het eigenlijk over gaat. De strijd gaat echter al snel niet meer over de oorspronkelijke aanleiding. Het wordt een gevecht dat alleen nog gaat om het gelijk en om de winst. De woorden worden slechts gekozen om de ander te overtroeven. Dit kan met zoveel emoties gepaard gaan dat er een blokkade van het logisch denken optreedt. Ieder kan naar eigen idee nog maar één kant op en daardoor zit elke mogelijke onderhandeling muurvast.
Het brein in gevecht
Als de communicatie een strijd wordt, is het vaak lastig om nog tot goede oplossingen te komen. Basale processen in onze hersenen blijken daarbij in de weg zitten. De activiteit van de amygdala, het deel van de hersenen dat de emoties regelt, wordt groter. Tegelijkertijd daalt de activiteit van de frontale cortex, het deel van de hersenen dat we gebruiken om logisch na te denken en beslissingen te nemen. De strijdende partijen reageren dan dus alleen nog vanuit hun hart in plaats van hun hoofd. Het is goed om te beseffen dat de strijd op dat moment alleen nog gaat over de communicatie zelf en over de onderlinge verhoudingen. Er wordt dan vooral gestreden over wie het voor het zeggen heeft en wie elkaar het gelijk gunnen.
Als de emoties hoog oplopen, is het tijd voor een pauze. Als u tenminste wilt dat de gesprekspartners nog nadenken over het probleem dat de aanleiding was en er geen conclusies worden getrokken op basis van alleen maar emotionele gronden.
Tijd voor een woorden-wisseling
Als de meningsvorming tussen twee collega's polariseert, lijkt het opeens of er geen alternatieven voorhanden zijn. Als de individuele ideeën te veel uiteenlopen, kan dat effect hebben op de onderlinge verhoudingen op dat moment. Mogelijk gaat dit gepaard met een heleboel stress, waardoor er nog meer verstarring in het denken optreedt. Soms dient er op een andere manier naar de problemen gekeken te worden. Relationele bemiddeling kan een uitkomst bieden. Daarbij is het belangrijk dat de bemiddelaar probeert, behalve de aanleiding, ook de dieper liggende relatieproblemen op tafel te krijgen.
Bent u zelf in een latent conflict terechtgekomen? Wacht dan niet te lang met het uitspreken van uw irritaties, maar zorg er wel voor dat het een dialoog wordt in plaats van een scheldpartij waarbij niemand meer luistert. Laat uw woordenwisseling dus ook echt een woorden-wisseling zijn.
Wat ziet U als sluimerende conflicten ?
Sluimerende conflicten die ontaarden in mobbing en zelfs ziek zijn of erger nog zelfmoord tot gevolg kunnen hebben .
Ach een sluimerend conflict waar tal van voorbeelden van zijn is mobbing /pesten op het werk waar veel managers en bedrijven nog te weinig tegen op treden schaadt jaarlijks veel bedrijven .
Hoe erg het schaad?Dat mensen het soms niet meer zien zitten als ze langdurig worden gemobt ziek worden of erger nog .
Ach blaming the victum is de makkelijkste weg bij bedrijven die niets tegen pesten/mobbing ondernemen tijd wordt het voor een zwartboek.
Een zwartboek jazeker waar zijn mobbingvrije werkplekken en waar voert men degelijk beleid en ligt men eindelijk from top to down voor over de schadelijke effecten van pesten /mobben op het werk !
Ach het is geen conflict alleen zomaar een gedachte bij het lezen vaak wordt alles gezien als een cionflict op de werkvloer ,maar mobbing /pesten gebeurt bewust!
Zelf zit ik nog te denken om voor bedrijven (en werknemers van top to down )waar een mobbingcultuur heerst voorlichting te geven wat het kan doen met mensen .
Vriendelijke groet Johan Wieles en op naar een mobbingvrij 2007!
Uit mijn onderzoek blijkt dat veel managers het veel makkelijker vinden om een conflict uit de weg te gaan en het niet op te lossen en ondertussen een niet integere sfeer op de afdeling creeëren, dan om zich kwetsbaar op te stellen en de tijd te nemen om te zoeken naar een humane oplossing voor beiden.
De laatste uitzending van Zembla(15-2-2009) geeft hier ook een heel duidelijk voorbeeld van.
Mobbing is voor mij een signaal van een veel groter maatschappelijk probleem, waar ik in mijn onderzoek 'van intimidatie naar inspiratie' uitgebreid aandacht aan besteed.
Over de auteur:
