Veel mensen die na middernacht zappen zijn de schilderlessen van Bob Ross wel tegengekomen. Bob Ross overleed in 1995, maar zijn schilderlessen zijn nog steeds wereldberoemd. En onlangs ben ik erachter gekomen dat hij een groot voorbeeld is voor managers en trainers. Met zijn aanpak lukt het hem om mensen in heel korte tijd prestaties te laten leveren, die niemand voor mogelijk hield. Is dat niet de wens van iedere manager?
Aart, leuk artikel echter waar leidt dit alles toe?
Vooraf gedefinieerde worksheets, kant en klare voice mailings, virtuele meetings met geprogrammeerde rollen etc? Leuk en zeker efficient, met misschien nog een redelijk resultaat (voor de buitenwacht) echter waar blijft het menselijk vernuft en vooral zijn creativiteit? Het door jou gemaakte schilderij ziet er "redelijk" uit en zal best een bepaalde indruk maken. Maar het lijkt erg op elkaar en is weinig onderscheidend (te veel van hetzelfde). Kortom leuk om even snel te scoren maar daarna weer snel wegstoppen. Graag geen klonen!
Francine ten Hoedt
|
|
9
-
11
-
2006
|
08
:
43
uur
Beste Aart,
Leuke blog, ik raak steeds meer benieuwd naar Bob Ross. Wat mij interesseert, is of je, na dit ene schilderij, nog meer bent gaan schilderen en experimenteren? Al was het alleen al een andere kwast en twee kleuren door elkaar.
En kun je de happy little accidents nu ook op andere terreinen zien?
Hartelijke groet,
Aart Pijl MCM MA CMC
|
|
9
-
11
-
2006
|
15
:
50
uur
Beste Rob en Francine,
Dank voor jullie aardige reacties.
Wat betreft de creativiteit ben je je eigen baas. Zo heb je mensen die het inkleuren van vakjes al meer dan voldoende vinden, anderen gaan met de Bob Ross-technieken zelf verder experimenteren naar eigen ontwerp.
Volgens mij is het leerzaam als managers zich realiseren welke impact het heeft als ze zorgen voor goede randvoorwaarden voor hun medewerkers. Voor mij ging het dus niet om het ‘prachtige schilderij’ als resultaat,maar om de manier waarop de Bob Ross-instructeur te werk ging. Zie ook het artikel "Opleiden alleen helpt niet." (link onderaan het Bob Ross artikel).
Het is altijd interessant om te zoeken naar wat managers kunnen leren van successen binnen andere disciplines.
Hartelijke groet A@rt
heer R Wit
|
|
10
-
11
-
2006
|
14
:
28
uur
Bob wist wat coachen was. Stimmuleren tot zelf doen en laten zien dat iedereen het kan. Of je nou extreem goed of slecht bent doet niets ter zake. Plezier hebben in wat je doet is wat de motivator is. Trots zijn op je zelf en communiceren. De basics van algeheel managen.
Een mooi artikel wat ook mijn weer doet nadenken.
heer R.M.J. Bles
|
|
13
-
11
-
2006
|
08
:
19
uur
Toch jammer dat mensen reageren op dit artikel alsof het doel hier het schilderij was, als de order die wordt geschreven en het project dat moet worden afgerond... Het gaat hier volgens mij om de weg naar het doel toe, of die weg verhard is of niet, wel of geen verlichting en of je met de fiets bent of met de auto... Of in jargon: kun je terugvallen op het projectbureau of moet je alles zelf doen, zijn er mooie samples, goede referenties, documentatie en presentatie materiaal... noem maar op. En waarom schildert Aart Pijl niet nog een schilderij? Omdat hij de randvoorwaarden niet voorhanden heeft in zijn keuken... Oftewel, waarom is een keer voordoen niet voldoende? Omdat je alles op orde moet hebben. Ja Rob, hoe creatief je in je werk bent hangt van jezelf af, maar als je er 13 prachtige kleuren (lees: assortiment), een goed palet (lees: mooie folders), een stevige ezel (lees: representatieve auto)... een lunch, goed licht en goede instructie in de vorm van motivatie enzovoorts bij 'krijgt', dan wordt jouw creativiteit toch wel beter gestroomlijnd; en dat is volgens mij ook een rol van de goede manager...Toch?
Over de auteur:
