In de afgelopen weken las je in de media over bijna niets anders dan werkstress. Als je het al niet had, zou je het ervan krijgen. En dan was er nu een hele week lang nog meer van hetzelfde. Je zou er zo van in een herfstdip raken…
Positieve bedoeling, negatieve klank
Het leek of alle aandacht die het vraagstuk nodig had, nu pas en ineens in de week van de werkstress gemobiliseerd moest. Alsof het in die korte tijd opgelost kon worden.
Dat was dan ook helemaal niet de bedoeling: minister Asscher wilde alleen dat werkstress een bespreekbaar thema wordt. Dat er langs die weg breed gedragen oplossingen zouden komen. Het moest op de agenda en dat is dus gelukt.
Maar er is een ander aspect dat niet meehelpt aan de populariteit van werkstress en dat is de naamgeving. ‘
Week van de werkstress’ voelt niet goed. Het is geen nastreefbaar doel, het is niet iets waarvoor je je positief kunt inzetten.
Er naartoe, er vanaf
Werkstress is iets dat je niet wilt, het is een ‘vanaf-doel’. Maar, zoals het gaat met alles waarop je je aandacht richt: dan groeit het. Kijk naar de meest recente cijfers: de kosten van langdurig, stressgerelateerd verzuim zijn nog nooit zo hoog geweest.
Bij een vanaf-doel is het kleinst mogelijke succesje al voldoende om je onbewuste tevreden te stellen. Het signaleert immers dat het ietsje beter gaat en het voelt zich beloont voor z’n inspanning. En daarmee zit het een flinke vooruitgang, waar meer voor nodig is, in de weg.
Rol van je onbewuste
Met een ‘naar-toe doel’ is dat anders. Daar kun je positieve energie in kwijt. Dan komen doorbraken binnen bereik. Een goed geformuleerd naar-toe doel helpt je stap voor stap vooruit, omdat je onbewuste er een uitdaging in blijft zien. Veel mensen zouden baat kunnen hebben bij het zo omschrijven van wat ze bereiken willen, maar ze hebben dan wel een duwtje nodig. Een prikkel om het anders te formuleren.
Positieve insteek, positieve energie
Als er ‘werkplezier’ in plaats van ‘werkstress’ in de titel zou zitten, zou het al een stuk beter voelen. Want plezier, dat kan tegenwicht bieden aan werkstress. Als stress een energievreter is, kan werkplezier daar als energiebron balans in aanbrengen.
In die formulering zit dus al de sleutel tot de oplossing.
Op een positieve manier tijd winnen
Je merkt het aan je reactie, als we er Week van het Werkplezier van maken.
Om je daarbij te helpen geef ik ter gelegenheid daarvan een boekje weg. Het heet ‘de tijd aan jezelf’ en het gaat over de vijf belangrijkste aandachtspunten om tijdwinst te boeken. Je kunt het gratis downloaden. En dan houden wij samen het thema werkplezier nog een poosje vast!
Leuk artikel en mooi initiatief! Complimenten voor jouw mooie stijl van schrijven. Ben inmiddels fan van je blog.
De kracht van Taal is een leuk onderwerp. Vooral omdat er best wel veel mensen zo negatief zijn en daar zou je inderdaad toch zo maar een herfstdip voor oplopen.
Ik vind het initiatief van de minister goed en nu nog aandacht voor de oorzaken van al die stress maken.
We zijn van goed samen werken naar drukken op prestaties en resultaten gegaan. Van open communiceren naar bot elkaar een eigen waarheid opdringen. Van leren ''naar fouten maken mag zogenaamd maar we rekenen je wel erop af''.
Wat mooi te zien dat de organisaties die dit meer vanuit een growth mindset benaderen vaak meer gaan renderen, minder negatieve aanhoudende stress en ziekteverzuim hebben, een positiever werkklimaat hebben gecreëerd door meer verbindend leiderschap. En heel vaak is de toegevoegde waarde per medewerker heel hoog en stijgend en doen ze het qua performance en resultaten enorm goed. Ik merk in mijn trainingen dat veel managers dit snappen. De contradictie tussen de growth en fixed mindset ie iets wat iedereen normaal vind als je het vertelt. Men vindt het ook heel logisch dat de bedrijven met een meer growth mentaliteit het beter doen bij de medewerkers en als gevolg daarvan ook vaak goed renderen. Hoe kan het dan dat in leidend Nederland zo weinig hierop geanticipeerd wordt? Natuurlijk moet er resultaat gehaald worden en is een goede performance belangrijk. Maar hoe komen we dan tot een omslag met elkaar.
Hoe denk jij hierover. Wat doen we aan ''de horken, ik doe het allemaal voor mezelf'' mentaliteit?. En hoe zetten we een transitie in. Ik ben benieuwd naar jouw visie hierop.
Ik heb deze week steeds een paar reizigers in mijn auto via de bla bla app. Onder het mom ik ga toch van a naar b in mijn grote lege auto. Wie kan ik helpen en blij maken? En een leuke gesprekken dat het oplevert:)
Blijf van deze leuke blogs maken. Er zijn vast nog veel meer fans:)
Over de auteur:
