Nederlandse huishoudens hadden vorig jaar 3,2 % minder te besteden dan het jaar ervoor. Dit bericht van het CBS stond in meerdere kranten. Interessant, maar wat zegt het? Er is natuurlijk geen gemiddeld gezin in Nederland dat er precies 3,2% op achteruit is gegaan. De toelichting vermeldt dat het een gevolg is van de stijgende werkloosheid. Een perfect uitgevoerde rekensom, waar je verder niets mee kan. Hoe zit het met de informatie die je als managers krijgt om mee te werken?
Afgelopen week was niet de eerste keer dat we met een groep managers in gesprek waren die hun eigen spreadsheets maakten met de prestaties van hun afdeling. De gegevens die het MIS oplevert is misschien wel goed voor de top, maar niet voor het werk van deze groep uitvoerende managers. Gelukkig is er één met een goed cijfermatig inzicht. Zij haalt de gegevens uit de grote database en presenteert ze op een manier dat het team er wel mee kan werken. Treurig. Hoe zit het nou toch met al die systemen die met één druk je alle informatie geven? Of is dat theorie? In theorie is er geen verschil tussen theorie en praktijk, in de praktijk wel. Ik ben meer van de praktijk.
Rekenen heb ik geen probleem mee
Als manager kan je maar beter goed rekenen en een beetje inzicht hebben in de statistiek, Draadstaal steekt in een filmpje de draak met een bericht over verpleegkundigen die niet kunnen rekenen. Hoe zit het eigenlijk met managers? Ken je bijvoorbeeld het verschil tussen de modus, de mediaan en het rekenkundig gemiddelde?
Een opfrisser:
Modus = de waarde die het meeste voorkomt binnen een frequentieverdeling. Mediaan = het midden van een gegevensverzameling.
Rekenkundig gemiddelde = de som van alle getallen gedeeld door het aantal getallen.
Te simpel
Dat gezinnen er 3,2% op achteruit zijn gegaan is een mooi rekenkundig gemiddelde. Wellicht hadden ze met de hulp van modus en mediaan ons beter kunnen informeren, maar dat zijn begrippen die we nauwelijks tegenkomen in kranten of op het NOS journaal. Mogelijk zijn dat té moeilijke begrippen. Zo kom ik vanzelf weer op mijn stokpaardje, nl. dat als je alles zo eenvoudig mogelijk houdt, je niet echt inzicht krijgt in wat er aan de hand is. Een wat breder begrippenkader biedt meer mogelijkheden, maar je maakt jezelf er niet populair mee.
Nog meer statistiek?
- Er zijn 3 soorten mensen. Mensen die kunnen rekenen en mensen die dat niet kunnen
- Mijn vader was statisticus en hij vertelde altijd het verhaal over een vrouw die in verwachting was en zenuwachtig, omdat ze had gehoord dat 1 op de 3 baby's een Chinees is
- 3 van de 4 personen behoort tot 75% van de bevolking
- 9 vrouwen kunnen in 1 maand geen baby maken
- 42,7% van de statistieken verzint men ter plekke
Alleen al om het gegeven dat men statistieken en cijfers te pas en onpas publiceert zonder enige onderbouwing of betrouwbare mogelijkheid deze te verifiëren.
Het is jammer dat men dit in MOL ook met regelmaat tegenkomt. Bijvoorbeeld Belgische, Duitse of Amerikaanse onderzoeken die hier worden gepubliceerd.
Wat is het nut daarvan? Opvulling in MOL? Zichzelf promoten? Of moeten managers dergelijke publicaties afzetten tegen hetgeen er in NL plaats vind, overigens zonder enig gedegen onderzoek.
Ik ken schooldirecteuren die nieuwe onderwijzers en docenten toetsen op hun reken- EN taalvaardigheid.
Zelf observeer ik geregeld kinderen in basisschool- en VMBO-klassen. Wat daar aan taal- en rekenfouten op de schoolborden wordt geschreven door sommige leraren is droef makend.De achterstalligheid op deze gebieden op de PABO komt daar verlaat aan het licht.
Nu is na decennialang gedreggel door de kansenmaffia op basisscholen de CITO-toets ''kalt gestellt''. Dat betekent zeker dat voortgezet onderwijs te laag gekwalificeerde leerlingen zal aannemen. Omdat deze leerlingen uit commercieel oogpunt iets van een diploma geboden moet worden krijg je pretpakket-klassen uitmondend in bijvoorbeeld in certificaten ''HAVO zonder wiskunde''.Zelfs op hogescholen is dit al geen uitzondering meer.
Er zijn kleine gymnasia in Nederland die om zelfstandig te blijven daar al jaren misbruik van maken. Zij laten iedereen toe in de eerste klassen. Zo lopen 4 eerste klassen leeg in 2 of 3 tweede klassen. Waar bleef het verschil? Op de MAVO om de hoek, daar bestaan warme relaties mee.Zij werden vulling van de vlaflip om de school op het leerlingencriterium te houden.Beetje aso? Welnee, deze ''ex-gymnasiasten'' hebben een kans gehad en kunnen later altijd nog zeggen ''op het gymnasium gezeten te hebben''.
In het bedrijfsleven schuilt het grote gevaar dat bedrijfsleiders met te lage kwalificaties gemakkelijk adjuncten en anderen met te lage kwalificaties zullen doorlaten.En dan gaat het ooit fout met zo'n bedrijf. ''De vis rot bij de kop'', zo luidt een Chinees gezegde.En dat is maar al te waar.
Maar een CITO-toets voor de aanname kan vele niveau-problemen voorkomen.
Al een aantal jaren ligt de CITO als instrument onder vuur. En terecht. Met het afkalven van het verplichte stamp en herhaalwerk van de lagere school, heeft men namelijk een fundament onder het onderwijs weggehaald.
Een mens/kind leert door herhalen alleen.
Door langzaam aan dat kennisniveau, lees, basale vaardigheden zoals omgangsvormen, gebruik van de Nederlandse taal, rekenvaardigheid, geschiedenis, motoriek door bewegen (gym), fijn didactische vaardigheden, lees handvaardigheid en tekenen, te verlaten en daar andere vormen van lesgeven voor in de plaats te stellen, pluk je daar twee generaties later de zeer wrange vruchten van.
Vervolgens gaat men, om het bij de CITO even te houden, de kindertjes al drie jaar van tevoren vertellen dat er een 'spannend' moment komt in groep 8. Dat ze daar hun stinkende best moeten doen voor de CITO. Lees even hier, men is al twee/drie jaar van te voren een meetmodel, de kinderen eigen te maken en wat is daar het gevolg van?
Heel goed! Een volkomen gemanipuleerde momentopname.
Als we die lijn even doortrekken naar het bedrijfsleven? Dan zien we daar een woud aan methodieken, waar men zich, als men ietwat googlefehich is, zich terdege op kan voorbereiden, of gebruik maken van een bureau die zich in de voorbereidingen van assessments heeft gespecialiseerd.
De waarde daarvan? Heel goed, een volkomen gemanipuleerde momentopname die zeker niet laat zien wat de werkelijke aanleg en potentie van de betreffende persoon is.
Nu is men zeer zoekende allerlei methoden te vinden de jeugd de aansluiting met bedrijfsleven niet te laten verliezen. Een verrijking? Tja, als ik even kijk naar de sociale vaardigheden van de laatste twee generaties en de basale vaardigheden die men tot dan toe heeft opgedaan, dan is dat tenenkrommend.
Men ziet dat zelfredzaamheid en zelfstandigheid met de generaties aan verval onderhevig is geweest en het bedrijfsleven wordt dan vervolgens opgezadeld met de schone taak extra te mogen investeren in courses of aanvullende opleiding omdat men dat op school niet meer zo opportuun achtte, om welke reden dan ook.
Natuurlijk weet men op deze kijk meteen flink wat af te dingen maar bottom line? Dat men op dit moment van idiotie niet meer weet welke methode nu het meest duidelijk is om werkelijk gebruik te kunnen maken van de 'talenten' van de aankomende generaties.
Gek toch? Gek dat HR en Recruiters dat talent toch maar niet blijken te kunnen vinden.
Over de auteur:
