Er heeft zich een drama voltrokken langs de Nederlandse kust: Johannes is niet meer. Het schijnt dat heel Nederland zich druk heeft gemaakt over een gestrande walvis.
Uiteraard bemoeit de politiek zich er ook weer mee. Minister Kamp kondigt aan dat er een protocol moet komen voor alle soorten gestrande zeezoogdieren. Krabben en vissen schijnen niet te tellen. Maar dat ter zijde. Helaas is dit soort incidentenpolitiek niet alleen bon ton in Den Haag, maar ook in het managementkringen.
Ben Kuiken wijdde er een heel boek aan. In 'Fuck de regels' beschrijft hij op een onderhoudende en vooral treffende manier hoe wij met z'n allen zuchten onder een warboel aan regeltjes, procedures en protocollen.
Ben geeft nogal wat redenen hoe het ooit zover heeft kunnen komen. Allemaal to the point en de spijker op z'n kop. Toch ontbrak naar mijn smaak één belangrijke reden waardoor het aantal regeltjes gestaag blijft groeien. Die reden is:
De manager (of politicus) die geen verstand van zaken heeft en toch van alles en nog wat wil regelen.
Het is een verschijnsel dat je steeds vaker tegenkomt: managers en politici die van de ene naar de andere functie hoppen. Je maakt mij niet wijs dat iemand die een schoonmaakbedrijf heeft geleid van het ene op het andere moment in staat is om een productiebedrijf te leiden. Of om dichter bij mijn vak te blijven: een verkooporganisatie. Idem dito voor politici die wel een erg grote broek aantrekken wanneer ze menen elke klus te kunnn klaren.
Wat gaan deze lieden doen om grip op de zaak te krijgen? Ze leunen op tweedehands kennis of nog erger: ze gaan data verzamelen. Met deze gegevens in de hand menen ze precies te weten hoe de vork in de steel zit. Vergelijk het met een kwakzalver die een thermometer in de kont van zijn patiënt steekt en vervolgens zegt 'zo dat is een flinke verhoging, jij hebt de mazelen!'
Ooit vielen me de schellen van de ogen toen ik bij mijn bejaarde moeder op bezoek kwam. De hulp in de huishouding was meer tijd kwijt met het administreren van haar werkzaamheden dan met 'huishouden'.
Ze was kennelijk ook op een training geweest en overladen met protocollen. Waaschijnlijk getraind door iemand die nog nooit een vinger in de huishouding heeft uitgestoken. De ramen zemen? Dat mocht niet zomaar. Je zou wel eens van de trap kunnen vallen. Oeps. Boodschappen doen? Mocht niet. Daar moest iemand anders voor komen.
Kortom: de meest basale dingen die je van een normale huisvrouw of -man mag kan verwachten, mocht zij niet doen.
De baas heeft het zo bepaald. Waarschijnlijk heeft die baas nog nooit een stofdoekje in zijn handen gehad of een zorgbehoeftige van dichtbij gezien.
Daar ligt dus het werkelijke probleem: de manager, of in het geval van Kamp, de minister die de ballen verstand heeft van waar hij mee bezig is en er toch zo nodig iets mee wil doen. Want o wee als de natuur en de mens zomaar hun eigen gang gaan, dan is de ellende niet te overzien.
Michel Hoetmer helpt ondernemers en verkopers nieuwe klanten te werven en meer te verkopen via praktische verkooptrainingen. Wilt u wekelijks praktische verkooptips ontvangen? Meld uzelf aan voor de gratis verkooptips van SalesQuest.
Dit probleem is al jaren oud en veroorzaakt door de zgn. management consultants. Die een heel systeem verkondigd hebben dat een manager vooral ''people manager'' moet zijn en geen kennis van de inhoud moet hebben. In praktijk is men er achter gekomen dat dit ook niet werkt, en heeft men er spreadsheet management aan toe gevoegd: legers aan adviseurs die procedures en protocollen gingen opstellen, en m.b.v. Excel te kunnen managen. Vervolgens wordt voor iedere afwijking en incident weer een adviseur naar binnen gereden en nog een regeltje en processtapje bij bedacht (en een faktuur verzonden).
Managers die ook sterk zijn op de inhoud, zijn daardoor bij voorbaat al verdacht, want die hebben geen gedetailleerde voorschriften nodig, en passen daardoor niet in het management consultants systeem.
Je trapt hier heel helder en duidelijk weer eens een pen deur in. Van hoog tot laag in Nederland. Met name in de politiek is het schering en inslag dat er mensen zitten op plaatsen waar men geen enkele materie affiniteit mee bezit. Men brabbelt wat voor de vaak en pers weg en profileert zichzelf maar wat graag.
Een paar miljoen hier, een paar miljard daar, dan weer iets kwelen over 'lessen te hebben geleerd om...' het de volgende keer nog grootser naar de donder te helpen.
Gelukkig speelt dit een tikje minder in het bedrijfsleven waar mensen ook nog wel eens kan worden afgerekend op resultaat, niettemin komt het ook daar voor.
De beste stuurlui staan aan wal? Doorgaans wel. De beste professionals worden niet overwogen omdat zij vaak, dat komt al naar voren tijdens het eerste gesprek, al beter beslagen ten ijs komen dan diegene die haar of hem interviewt.
En dat kan natuurlijk toch zomaar de bedoeling niet zijn......
Toch?
Henk
|
|
4
-
01
-
2013
|
13
:
58
uur
Wil je in Nederland ''het rendement in menig opzicht''en daarmee de besparingen echt op gang brengen dan moet je inspelen op dit werkelijk prima stuk tekst.
De grote mooie meneren vinden dit stukje waarschijnlijk niet zo leuk al ware het maar omdat ieder een tof eigenbeeld heeft (zelfs de grootste crimineel)
Over de auteur:
