Toen ik als jonge student vrijwilligerswerk deed bij het straathoekwerk in Groningen kwam ik natuurlijk ook drugsverslaafden tegen. Deze ene junk stonk als de hel, had een grote wond aan zijn been, geen werk, geen geld en was echt iemand die mijn hulp verdiende. Ik ermee naar mijn begeleider. Meewarig keek deze oude rot in de verslavingszorg mij aan, schudde zijn hoofd en zei: 'Nee Aart, het is nog niet erg genoeg.'
