Leiderschapsstijlen hebben hun oorsprong in de geschiedenis van een land. Zo ontleent Nederland zijn overlegcultuur, in het gezamenlijk inpolderen en bebouwbaar maken van veengronden. De leidinggevende wil hier vooral een aanspreekpunt zijn en focust op consensus. Deze consensus is niet onverdeeld positief in economische zin, en heeft daarnaast ook keerzijden zoals het onbespreekbaar houden van hete hangijzers.
