Reactie: Beste Johan,
Dank voor het aanbrengen van de wetenschappelijke context; ik ben me er bewust van dat ik daarin nogal eens tekort schiet.
Ik schaam me er niet voor om terug verwezen te worden naar Jung.
Daarnaast pretendeer ik niet iets nieuws te presenteren; het was me er alleen om te doen dat meer mensen kennismaken met iets dat, nogal onbekend, toch uitstekend werkt. Ik zou je dan ook willen voorstellen om, als de gelegenheid zich voordoet, deze benadering eens te proberen. Zelf leek het me te simpel voor woorden; maar goed: het werkt.
Tot slot, met referentie aan je 'opgewarmde schotel': als fervent en niet onverdienstelijk thuiskok weet ik uit ervaring dat sommige gerechten een dag later heel goed en soms beter smaken dan het gerecht van de dag. Maar misschien zou ik juist daarom moeten twijfelen aan mijn kookkwaliteiten ;)
Uw uitgangspunt “Met lang niet iedereen loopt je communicatie van een leien dakje” beaam ik volmondig. Te meer dat ik vanuit hetzelfde uitgangspunt m’n boek ‘Cruciale dialogen’ geschreven heb.
Van uw voorgestelde remedie wordt ik niet warm. Het leest als een opgewarmde schotel. Ik bedoel, het deed me erg denken aan een samenvatting van de ‘Communicating Styles Technology” van Dr. Paul P. Mok. Deze CST (eerste versie in 1975) baseert zich op het werk van de Zwitserse psycholoog Carl Jung en ook op dat van Sigmund Freud, vandaar m’n uitdrukking ‘opgewarmde schotel’.
Overigens heeft CST een stijl meer dan jouw benadering; begrijpelijk want Mok spinde verder op Jung. De vier communicatie stijlen zijn gekoppeld aan vier gedragsfuncties, deze zijn:
• Intuitor – zich kunnen voorstellen, projecteren, induceren
• Thinker – analyseren, op een logische manier ordenen
• Feeler – ervaring begrijpen op basis van emotionele reacties op gevoelens
• Sensor – vooral ervaren op basis van eigen zintuigelijke percepties
De wetenschappelijke basis van deze technologie is, zoals de meer bekende MBTI (Myles Briggs Type Indicator), op zijn minst betwistbaar. Ik vrees dat Patrick Vermeren het CST en dus ook uw bijdrage zou labelen met het begrip ‘flutkunde’. Natuurlijk zullen mensen zich herkennen in de door u geschetste communicatie patronen, net zoals iedereen zich kan terugvinden in de typologieën van Myers-Briggs. Wij zijn nu eenmaal allemaal mensen die met communicatie worstelen. Men kan als enthousiaste trainer of coach op vele verschillende manieren de teamleden, managers of medewerkers aan het denken krijgen, of tot gedragsverandering bewegen. En er zijn ook veel manieren om hun tijd te verknoeien met onzin.
Dat uw aanpak zou kunnen misbruikt worden zoals u zelf stelt is correct. En ook dat is des mensen. Een hamer is een nuttig werktuig, edoch heel wat hersenen zijn reeds met een hamer ingeslagen. Doet me denken aan een prachtige quote van Abraham Maslow (jawel deze van de ‘flutkunde’ hiërarchie der behoeften): ''If you only have a hammer, you tend to see every problem as a nail.''
Tot slot, de reden dat ik in m’n pen gekropen ben is dat de titel van je column “Het geheim van begrepen worden” indruist tegen een regel uit het gebed van Sint Franciscus “Heer, geef dat ik eerder verlang te begrijpen dan begrepen te worden”. U moet weten die regel ligt mij nauw aan het hart. Overigens die regel inspireerde ook Stephen Covey om die - in z’n voortreffelijk boek “The 7 Habits of Highly Effective People‘ - uit te spinnen tot Habit #5: “Seek First to Understand, Then to Be Understood”. Daarom dat ik in m’n boek ‘Cruciale dialogen’ zoveel aandacht geef aan het ‘waarderend begrijpen’ van wat de ander zegt en niet zozeer aan ‘het geheim van zelf begrepen te worden’. Het is mijn overtuiging dat indien de acht vaardigheden van de fases ‘Communicatie’ en ‘Appreciatie’ (zie m’n boek) van binnen uit beleefd worden, men elkaar ‘waarderend begrijpt’. Maar daar heb ik geen wetenschappelijk bewijs van en dat pretendeer ik ook niet, anders catalogeert Patrick Vermeren m’n boek als ‘flutkunde’.
Creatively,
Reactie: Dag, dank voor je vraag.
Onder gelijkgestemden vallen de verschillen inderdaad weg; daarnaast hebben we ook te maken met persoonlijkheidskenmerken en andere verschillen. Die lopen echter ook door alledrie de groepen heen.
En uiteraard speelt ook intelligentie een rol.
Hoewel veel van onze werkplekcommunicatie auditief of geschreven is, bedoel ik meer wat de ontvanger met die communicatie doet. De visueel ingestelde is een beeld- of plaatjesdenker. In veel gevallen - ik spreek uit eigen ervaring - gaat diens brein in een flits met het verhaal op de loop. Meerdere malen heb ik mezelf erop betrapt dat ik dacht dat ik 'het plaatje al had'. Maar dan bewees iemand uit één van de andere kampen me een dienst door een vraag te stellen, waarop het antwoord me alsnog tot het juiste inzicht bracht...
Je ziet: elk schijnbaar voordeel heeft z'n klaarblijkelijke nadeel ;)
Een mooi stuk met waardevolle adviezen. Echter kan ik me niet helemaal vinden in jouw stelling:
''De groep gevoelsmatig ingestelden heeft letterlijk meer tijd nodig om te begrijpen wat je zegt, ze zijn langzamer. De auditief ingestelden zijn wat vlotter en de visueel ingestelden zijn het snelst in begrip en hun reacties.''
Zou het niet kunnen dat wanneer iedere groep in zijn eigen taal wordt aangesproken ze even snel van begrip zijn?
Wanneer je ervan uitgaat dat de standaard werkplek communicatie auditief is, dan zal het zeker kloppen. Echter wanneer je de communicatie aanpast dat deze manco's wegvallen?
Reactie: Sluit dat artikel niet bijzonder goed aan bij het essay van P.F Thomese ' Het raadsel der verstaanbaarheid? Of is het mede de schuld van de taal, de beperkingen en de onbetrouwbaarheid van taal..?
Reactie: Dat het aantal vechtscheidingen is toegenomen, valt niet te beoordelen omdat cijfers hierover niet vastgelegd worden. Laat staan dat er een objectieve definitiebepaling is (verbaal geweld over de mail of app of echt fysieke gevechten?). Natuurlijk zullen lezers van dit artikel punten herkennen en de classificatie vanuit hun optiek kunnen geven maar ik durf de conclusie niet aan dat het aantal in absolute en/of relatieve zin is toegenomen. Wel zie ik bij mijn cliënten een verharding van standpunten en een zakelijke benadering. Maar dat heeft ook als voordeel dat soms een scheiding heel vlot en op rationele wijze in een convenant gegoten kan worden. Een sterk punt in dit artikel vind ik de waarschuwing voor de rechtspositie en de 'expatdroom'. Omdat veel (tijdelijke) emigranten vakantiebeelden in hun hoofd prenten bij het nemen van een dergelijk besluit, komt menigeen van 'een koude kermis thuis'. Het is vaker nog veel harder werken voor je bestaan en carričrepad dan in het betrekkelijke mediocratische Nederland.
Reactie: Werkgevers zitten met verschillende problemen:
- de wildgroei aan steeds nieuwe platformen
- een krimpend rekruteringsbudget
- te weinig interne mensen om al deze kanalen te leren kennen, op te volgen en goed te gebruiken
Ik denk dat het outsourcen van deze taken daarom zal blijven bestaan, ook in de toekomst.
Reactie: Dank voor dit zeer lezenswaardige artikel. Jammer dat er niet bij staat, wie het heeft geschreven. Ik zou graag eens hierover doorpraten.
De bevindingen onderbouwen mijn blog op http://www.covide.nl/aanspreekcultuur-2.htm en dat is weer een van de pijlers onder ons CRM-systeem, dat zich op de klant en ook op het bouwen van een sterke klantgerichte interne organisatie richt. (zie missie op http://www.covide.nl/missie-visie-strategie-Covide-CRM)
Reactie: Dank voor het aandacht besteden aan de SBI Formaat MonitOR!
In uw bericht gebruikt u echter een link naar een pagina met verouderde informatie.
Beter kunt u verwijzen naar:
http://www.sbiformaat.nl/nieuws/persbericht-0
Reactie: Managen of aansturen kunnen we zien als het mennen van een span, een samenspel.Management en motivering is niet alleen voer voor psychologen het laat ons ook meer vragen stellen over karakter en vertrouwen en betrouwbaarheid ! Het lijkt soms meer ene psychologische boekhouding. Maar mensen reageren vaak als primaten en dan kan organisatieantropologie ons ooit iets meer inzicht in verschaffen of niet ?
