Reactie: Wat een onzin allemaal, bestaan er nu echt geen normale mensen meer in Nederland?
Ik werk al heel mijn leven in een diversiteit van commerciele en deels adviserende functies en pleeg tevens al net zo lang (ca. 30 jaar) ''roofbouw'' op mijn lichaam.
Ook ik ben een avondmens en ga dus laat naar bed (12 uur of later) en sta gemiddeld om 6.30 weer op. Ontbijten doe ik niet en overdag werk ik in de 6e versnelling en sla regelmatig de lunch over. In het weekend haal ik de opgedane slaaptekort (soms) wel weer in.
Voor ontspannen heb ik dus wat minder tijd, maar ontspan derhalve des te intensiever, en geniet van Golfen, mijn Porsches, uit eten gaan en vakanties.
Of ik heel erg oud zal worden? Who knows and what the hell, who cares.
Reactie: Het is meer dan eens voorgekomen dat ik bij een sollicitatiegesprek het volgende heb overwogen 1) vertrekken 2) klachtenbrief
Herhaaldelijk gaf onderstaand gedrag aanleiding tot zulke overwegingen;
1) langer wachten dan 1/2 uur na de afgesproken tijd. Helemaal ergerlijk als je in een kamer wordt geparkeerd, zonder enige afleiding. B.v. tijdschriften. - Hier vraag ik dan ook naar, na 10 min.
2) ongeinteresseerde / incapababele recruiters die hun a-b-c vragen op je afsturen, waarvan je bij binnenkomst al weet, 'nee, deze zijn niet in staat om 'out of any box - any talent' te spotten.
3) interim recruiters, ondersteund door interimmers die hun positie opgevuld moeten achterlaten. Dan heeft men bij voorkeur geen goede kandidaten. (Er valt meer te verdienen aan een langer lopende procedure)
4) onbeschofte recruiters, die persoonlijke opmerkingen maken, of onderonsje of een dolletje met een collega maken in relatie tot de functie tijdens het gesprek.
En 1 maal heb ik alle 3 in één sessie mogen meemaken bij een grote verzekeraar in Houten. Uiteindelijk heb ik de klachtenbrief niet geschreven. Mijn conclusie was, dat als de organisatie blind is voor deze situatie en deze mensen op deze posities, dan is de kans reeel dat de interne cultuur, communicatie en organisatie infaam is.
Ik ben ervan overtuigd dat deze procedures mij feitelijk behoedt hebben voor héél foute bedrijven. Ik kom ze nog wel eens tegen, van naam en faam. En dan denk ik gelukkig ben ik daar niet ingetrapt.
Reactie: Toplijstje van sollicitant uit:
1/ een directe collega en daarmee ook concurrent binnen het bedrijf heeft meebeslist over aanname kandidaat. Tegen een lager loon, natuurlijk :).
2/ bij een overheidsinstelling werd de sollicitant verwacht een formulier in te vullen voorafgaande het gesprek. Op het formulier diende geloofsovertuiging vermeld te worden. Relevant in dit geval, omdat ambtenaren daarmee ook aangeven of ze voor de ambts-eed of de ambts-belofte kiezen.
Sollicitant vulde het gegeven in, met wat persoonlijk bezwaar maar zonder dit te vermelden. Werd vervolgens in het gesprek gekapitteld dit ingevuld te hebben ''want dat interesseerde interviewer totaal niet''.
3/ mensen onevenredig, en dan bedoel ik langer dan een kwartier, laten wachten tot ze aan de beurt zijn voor het gesprek.
4/ reiskosten terug beloven te storten en dit niet of pas na maanden doen.
5/ verbaasd en gepikeerd reageren als de sollicitant vragen stelt over bedrijf, werksituatie, secundaire voorwaarden en loon. ''Dat zie je wel als we voor je kiezen''.
6/ sollicitant krijgt taakomschrijving bij gesprek uitgedeeld. Bij contract blijkt taakomschrijving niet bijgevoegd te zijn, direct na aanname blijkt taak in 80% van het geheel totaal anders te zijn dan is afgesproken.
Ach, zo kan ik nog wel even doorgaan...
Reactie: Onlangs heeft roddel en achterklap van enkele medewerkers ertoe geleid dat een Raad van Toezicht een interim opdracht tussentijds heeft beëindigd. De bewuste medewerkers hadden er belang bij zo veel mogelijk bij het oude te laten. Je krijgt de roddels achteraf te horen, maar dan ben je al in het defensief gedrongen; het is onmogelijk je te verdedigen. Roddel en achterklap is een fenomeen in organisaties dat een allesbehalve constructieve, opbouwende en toekomstgerichte werking heeft.
Reactie: Wellicht interessant voor zowel werkgevers als sollicitanten: de sollicitatiecode van de NVP, zie http://www.nvp-plaza.nl/. Deze code is een richtlijn voor werkgevers hoe op een nette manier om te gaan met sollicitanten. Onderdeel van de code is een klachtenprocedure, waarbij de sollicitant eerst bij de werkgever een klacht moet neerleggen. Als werkgever zou ik met een klacht ( mits serieus) blij zijn: het helpt je het in de toekomst beter te doen. En dan kan ook een afgewezen kandidaat een ambassadeur van jouw bedrijf zijn.
Reactie: alleen een moeilijk uitvoer plan. Wie eist die bewijst. Nogal moeilijk om uit te zoeken wie,wat schuldig is. Want werd die val niet veroorzaakt door een teamgenoot. Moet die dan aansprakkelijk worden gesteld.
Reactie: Alle culturele vooroordelen kun je wegnemen door niet alleen naar de CV te kijken, maar door ook naar het persoonlijk leven (profiel) van iemand te kijken. Wanneer een werkgever een duidelijk en evenwichtig beeld krijgt van een sollicitant, doet achtergrond minder ter zake. Het is dan wel belangrijk dat het bovenstaande bij de werkgever duidelijk wordt voor of tijdens het bekijken van de CV, anders wordt de kandidaat nog steeds niet uigenodigd. Op de nieuwe sollicitatiewebsite www.solmatch.nl is deze mogelijkheid er voor sollicitanten.
Reactie: De noodzaak van anoniem solliciteren is een gevolg van een fout in de sollicitatieprocedure van mensen die betrokken zijn bij de voorselectie van sollicitanten. Deze medewerkers zijn incompetent voor hun taak en geven blijkbaar toe aan hun vooroordelen en perceptie.
Het is toch te gek dat er door personeelsfunctionarissen niet een juiste inschatting gemaakt kan worden op basis van een sollicitatiebrief en een CV.
Graag wilde ik iets kwijt over een sollicitatiegesprek.
Laatst had ik zo'n leuk gesprek bij een bedrijf.
Het gesprek op zich verliep erg leuk en interessant naar mijn mening.
Het kwam zelfs zover dat ik ter plekke de belastingsformulieren en informatie voor in het personeelsbestand kon in vullen.
Ik vond dit echter wel een hele rare procedure, maar ach ik dacht deze baan heb ik binnen.
De interviewer zal mij vervolgens een paar dagen later bellen voor tweede gesprek, deze zal dan plaatsvinden met een teamleider er bij.
Omdat ik op desbetreffende dag niet was opgebeld, heb ik zelf de stoute schoen aan getrokken en de vriendelijke man gebeld.
Deze bleek ineens op vakantie te zijn. (raar maar waar). Een paar dagen later belde ik weer, maar kreeg hem maar niet te pakken.
Uit nieuwsgierig- en boosheid heb ik de afdeling personeelszaken gebeld met de mededeling dat ik niet was gebeld zoals wel was afgesproken.
De mevrouw van pz kon me wel vertellen dat ik niet was aangenomen.
Nadat ik vroeg om welke reden dat precies was, kon zij mijn vraag niet beantwoorden.
En ik heb verder nooit bericht mogen ontvangen van dit bedrijf van hoe en wat.
Mijn vraag is nu: Is dit normaal tegenwoordig en heb ik wel juist gereageerd?
Als deze jongeman dus een afspraak met jou had, was jouw reactie op zijn zachtst gezegd niet netjes.
Daarbij komt dat je misschien niet het hele verhaal gehoord, was zijn moeder slecht ter been en die dag onverwacht onder zijn hoede.
Nam hij toch de moeite en toonde dus de flexibiliteit om zijn afspraak toch na te komen.
Die nummer 1-notitie ging dus misschien wel over jouw bedrijf.
Reactie: Als manager zul je altijd duidelijkheid willen geven. Je leid immers!!!!
Het is echter niet alleen het leiderschap van die ene manager. Niet alleen medewerkers, collega managers of jouw manager zullen een gelijke beleving hierbij moeten hebben. Zolang je omgeving het nog steeds onprettig vindt om op zijn of haar verantwoordelijkheden te worden aangesproken blijf je Don Chichotte.
En wie zit nu te wachten op een burn out :-)
M.a.w. er is meer nodig dan die enkele 'duidelijke' manager.
