Reactie:
Directies,
Laat u managers eens interviewen om er snel achter te komen wat ze precies willen, vinden en willen. Wat zou u hen willen vragen en wat zouden ze u dan antwoorden?
Reactie: Wanneer de eierstokken gaan rammelen is de werkneemster die bij de sollicitatie nog zo plechtig beloofde om volledig voor de carriere te kiezen weg. Daar kunnen 100000 Sheconsultants niets aan veranderen. De natuur is nu eenmaal sterker.
''Genderneutraal'' ? Zolang vrouwen de ontembare behoefte hebben om kinderen te krijgen staat binnen de carriere niet vast :
- Wanneer de werkneemster uitvalt
- Hoelang de werkneemster uitvalt
- Hoevaak de werkneemster uitvalt
- Of de werkneemster wel terugkeert
- Voor hoeveel uur de werkneemster terugkeert
Deze risico's zijn niet te compenseren of te herwaarderen. Ze zijn er, of we willen of niet.
En de suggestie dat de werkgever zich moet bemoeien met wie thuis de afwas doet: gel*l om maar even een mannelijk woord te misbruiken. Ik zie het eerstvolgende werkoverleg al voor me : Goedemiddag juffrouw Jannie, hier ligt het strijkschema voor manlief, hangt u dat thuis op het prikbord ?
Reactie: Ad de denker
“conservatief feminisme en niet meer van deze tijd.” Bestempeld Adde visie van Stadelmaier Die Ad. Wat een heerlijk voorspelbare reactie. Een man van de oude stempel. Een man met kennis en ervaring voor wie het allemaal helder is.
.
Vrouwen en mannen zijn gelijk en hebben beide de zelfde kansen. Punt uit.
Dus die vele bedrijven die zich het hoofd breken hoe ze hun vrouwelijk talent binnen kunnen houden, zijn een stelletje mietjes. Volgens Ad.
En een overheid die nu wil weten waarom er meer dan 50% vrouwen met succes studeren op de universiteit en dat binnen de top van het bedrijfsleven, we deze vrouwen nauwelijks tegenkomen, kan voor de antwoorden gewoon bij Ad terecht. “het ontbreekt vrouwen gewoon aan ballen. “, hoor ik Ad lachend zeggen. Dat is de reden dat er de afgelopen 20 jaar niets is veranderd, weet Ad.
.
Het heeft niets te maken met het rollenpatroon, niets met mannen die het vandaag nog steeds vanzelfsprekend vinden, dat het hun hoogopgeleide partner is , die zodra er kinderen komen, maar minder moet gaan werken. Die er niets vreemd aan vinden dat het niet de man , maar de vrouw is voor 99% die de zorgtaken in haar mik krijgt.
Nee hoor, de Ads van deze wereld, vinden het allemaal wel goed zo. En tijdens het tikken van zijn stukjes roept Ad “Schat heb je nog een kop koffie’ En Ad weet het zeker; Mannen en vrouwen zijn gelijk.
Leuk dat je een poging doet om de lezers te overtuigen van je standpunt. Je persoonlijke voorbeelden lijken overtuigend. Maar zijn ze dat wel?
Je zegt dat het je niet goed gelukt is om te leren biljarten en keeper te worden. Wat je er niet bij vertelt is:
- Wanneer (op welke leeftijd) ben je er mee begonnen?
- Hoeveel uren training heb je er in gestopt?
- Wat was je aanvangsniveau en waar ben je geëindigd?
- Hoe ben je begeleid?
Met andere woorden: jouw voorbeelden zijn incompleet en bewijzen dus niets.
Grappig genoeg geef je het zelf al aan. In ons werelddeel schoppen wij graag tegen een bal aan. En daarom zijn er hier heel veel jongetjes te vinden die er uiteindelijk ook heel goed in worden (doordat ze er van jongs af aan op trainen!). En daar heb je meteen het volgende probleem: wat is heel goed? Welke maatstaven leg je aan?
Zelf heb ik in het schaken een aardig niveau bereikt. Ik denk dat ik op een gegeven moment tot de 1.000 beste schakers van Nederland behoorde. Niet bepaald indrukwekkend. Maar dat betekend wel dat ik beter was dan ruim 15 miljoen anderen. Zo zie je dus maar: bij goed en slecht is het soms een kwestie hoe je tegen dingen aankijkt. Heb ik het maximale uit mijn 'schaakcarriere' gehaald? Ik denk het niet. En nu kom ik terug op de vragen die ik jou heb gesteld:
- Ik ben serieus begonnen op mijn veertiende (veel te laat);
- Heb er heel veel trainingsuren ingestopt (zeker wel 20 uur per week);
- Ik was een dilettant toen ik begon en op de top speelde ik op landelijk niveau;
- Ik ben nooit goed begeleid. En daardoor trainde ik (achteraf bekeken) totaal verkeerd.
En dat laatste is belangrijk. Ik speelde partijen van anderen meestal na (een belangrijke trainingsvorm) zonder me werkelijk te verdiepen in bepaalde stellingen. Grappig genoeg trainde ik mijzelf ongemerkt om oppervlakkig te schaken. Dat betaalde zich terug met snelschaken. Helaas in het serieuze schaak hebben tegenstanders meer tijd. Gevolg: ze hadden ook meer tijd om te ontdekken dat mijn zetten soms niet deugden. En daarvoor werd ik dan flink afgestrafd.
Nog een leuk detail: ik kende een andere schaker waaraan ik redelijk was gewaagd. Hij was wel een stukje fanatieker. Hij zegde zijn baan op stortte zich helemaal op het spelletje. Hij heeft uiteindelijk de Nederlandse top gehaald.
En dan nog eventjes dit: je gooit een aantal boeken op één hoop die slechts één ding met elkaar gemeen hebben, de vraag: hoe behaal je succes in het leven? Verder staan ze mijlenver uitelkaar. Het veel geprezen boek van Napoleon Hill mist elke wetenschappelijke onderbouwing. Maakt op mij geen indruk. Evenals het boek van Steven Covey. Die bouwt een praktische onwerkbare methodiek. Om van het verschrikkelijkr The S...t (sorry ik krijg het niet uit mijn strot) maar te zwijgen.
Het 'Maakbare Brein' is een prima inleiding over dit onderwerp. Inderdaad populair, maar wel met een wetenschappelijke onderbouwing.
Reactie: ik vind het spijtig dat hier geen reactie op komt voor een plubicatie als dit.Jonge generatie van managers houden geen rekening meer met emoties rondom hen.Presteren en macht,
intimidatie en onrust kweken plus roddels zodat ze hun maar beter voelen alleen maar om aan de top te geraken.Zo onvoorspelbaar en zo onverwachts toeslaan.
Reactie: Ik krijg vaker en vaker het idee dat de praktijk heel divers is. Als ik naar de twee reacties kijk die zijn gegeven dan staan deze bijna haaks op elkaar terwijl mijn inziens management, zowel HR, verandermanagement als risico-inventarisatie en kwaliteitsbewaking zou moeten omvatten.
Ik vind dat de onderverdeling van taken een oneigenlijke manier is om moeilijke taken af te splitsen. Verantwoordelijkheid weg te schuiven. Bij een grote organisatie werkt dit beter dan bij een kleine organisatie. Het werken met mensen is nu eenmaal divers en voor zover ik weet wordt er altijd geklaagd.
Belangrijk is om ook eigen (on)mogelijkheden te kennen, zonder daar een of andere externe conclusie aan te koppelen. Door alle specialisaties komen er meer communicatielijnen, meer beslissingsbevoegdheden en managers die allemaal voor eigen parochie spreken. Dit kan strijd in de hand kan werken. Bij een goede samenwerking komt men, mijn inziens, meer toe aan het behalen van doelstellingen. Volgens mij betreft het dus meer de wijze van invulling. Veel tijd gaat zitten in het praten, overtuigen en positioneren. Ik denk dat dit niet constructief is.
Daarnaast moet ik ook constateren dat in mijn twintig werkzame jaren er veel versnippering is ontstaan die betrokkenheid en stabiliteit niet altijd ten goede komen en dus indirecte gevolgen hebben. Voor een nieuwe manager is dit niet altijd invoelbaar of zichtbaar aangezien die start met nieuwe energie en eigen visie. Van de werkvloer wordt verwacht dat ze als een blad aan een boom meebuigen. Dat geeft fricties.
Ik heb diverse, in mijn ogen vaak goede, managers gekend, maar werd op een gegeven moment moe van ieders visie en alle reorganisaties die uiteindelijk niet zoveel nieuws brachten. Het voor en nadeel van ouder worden.
Daarnaast bleek een stabiel team met vaste mensen, de steeds wisselende managers beter op te kunnen vangen, dan een instabiel team. Daar was onrust en wantrouwen groter.
Maar voor zover ik weet hoeft dit niet tot desastreuze dingen te leiden mits commitment aanwezig is.
En dan is de vraag: welke conclusie kan hieruit getrokken worden?
Ik heb twintig jaar ervaring in het begeleiden van mensen. Tegenwoordig wordt dit coachen genoemd. Ook termen zijn erg aan verandering onderhevig, terwijl de werkzaamheid en werkbaarheid niet verandert.
Ik kan enkel uit ervaring zeggen dat elke vorm van management mensenwerk is, met oog voor individuele verschillen, het is geen statisch proces. Selectie kan in eerste instantie werken, maar wat zijn de kriteria? En daarna blijft het eveneens pas op de plaats maken. Ik denk dat, zodra e.e.a. benaderd wordt als enkel een optelsommetje, voorbij wordt gegaan aan de details en dus ook aan de individuele verschillen in mensen.
Reactie: van zibb.nl :
Verdonks site plat door debat over aambeien
Door: Jurgen Floor | zibb.nl | 08 april 2008
De interactieve internetsite van Rita Verdonks politieke beweging Trots op Nederland (TON) is bezweken onder een stortvloed van onzin en tot nader order buiten werking gesteld.
De Wikipedia-achtige site moet het hart van Verdonks politieke beweging worden. De politica wil haar programma baseren op de discussies op haar site. Daar werd tot nu toe echter vooral gedebatteerd over aambeien, landingsbanen voor ruimteschepen en het bestaansrecht van de rockband Kane. En niet over onderwerpen als het fileprobleem of het vreemdelingenvraagstuk, meldt het Algemeen Dagblad.
Critici hadden in een eerder stadium al aangegeven dat Verdonk haar belofte nooit waar kan maken, omdat niets zo onbetrouwbaar is als een internetpeiling. Om dat aan te tonen riep het weblog GeenStijl lezers op zelf discussies te beginnen op Verdonks site. En die discussies werden vooral melig, zo ging het onder meer ook over een pleidooi voor meer Nederlands eten (stamppot met jus) en een verbod op eenpersoonsbedden omdat zij eenzaamheid veroorzaken.
óók van zibb.nl :
Nieuwe politieke partij: tegen successierechten
Breaking news van het politieke front:
rasondernemer Martin van Gils gaat het gaatje tussen Rita Verdonk, Geert Wilders en de VVD opvullen. Alle tegenstanders van successierechten en overbodige regelgeving kleuren straks het vakje van zijn nieuwe Sociale Liberale Partij rood. Vijftig zetels, voor minder doet hij het niet.
Na politieke flirts met Pim Fortuyn en Rita Verdonk gaat hij het zelf doen. Van Gils wil Nederlanders gelukkiger maken. Voorwaar, een mooi streven! En hij weet ook al wat Nederlanders gelukkig maakt: geen successierechten, een vlijmscherp mes in overbodige regels.
Reactie: Beste Arvel.
Even reageren op jou reactie.
Wanneer je over het noorden of oosten schrijft, dan wil ik wijzen op de files die o.a. bij Zwolle, Meppel en andere knelpunten staan.
Misschien dat in het hele hoge noorden en oosten nog filevrij kan zijn, maar helaas ook het noorden en oosten loopt vast.
Wanneer ik vanuit Zeeuws Vlaanderen richting noorden of oosten moet, dan varieert de reistijd van 3 tot 5,5 uur, wat aangeeft dat er dus filevorming is.
Zelfs in Zeeuws Vlaanderen loopt het verkeer vast bij Terneuzen waar wachttijden van 30 minuten voor de brug over het kanaal Terneuzen - Gent op dit moment heel normaal zijn.
Handig om een tunnel te leggen en niet te denken aan de aan- en afvoerwegen van deze tunnel.
Verder heb ik niet het rekeningrijden gepromoot, dit is weer een idee van de oplossers in Den Haag. Ze praten over eerlijker rijden, wat op zich een lachertje is.
Ik woon in Nederland en moet zodra ik binnen Nederland mij moet verplaatsen minstens € 4,60 of € 5,00 betalen per rit door de tunnel (Westerschelde of Liefkenshoek) over eerlijk gesproken binnen één land!
Het gaat uitsluitend over hoe kan ik zoveel mogelijk geld binnenhalen als kabinet, geld dat aan volslagen onzinnige zaken wordt uitgegeven.
Maar daar denken de linkse activisten heel anders over.
Gisteren was ik bij een gastspreker Jean Marie den Decker die als parlementlid (België) zich afvroeg waarom het volk als lamme makke schapen in de file blijven staan, verhoging op verhoging (BTW, brandstof, wegenbelasting, rekeningrijden etc.) zich niet verzetten tegen de idioterie van de politieke regenten. Dit volk is elke spirit kwijtgeraakt en verdient dus eigenlijk niet beter.
Dus dit kabinet is niet slecht, lui of onkundig, maar een uitreksel van het volk dat ze gekozen hebben. Dit is een aantasting van de democratie, het uitschakelen en negeren van partijen die democratisch gekozen, maar niet in het straatje van de gevestigde orde passen.
Laten we niets zeggen over andere landen, Nederland verzaakt ook de democratie, maar niemand maakt zich daar druk over.
Schijnbaar willen we richting uitholling van onze economie en misschien kunnen we dan in aanmerking komen voor ontwikkelingshulp uit Iran of China! Krijgen we ook eens geld terug.
Ik dacht dat we de tijd van de positieve discriminatie al achter de rug hadden. Vrouwen en mannen zijn in ons land gelijk als werknemer met gelijke rechten, zeker in bedrijven die strategisch HR hebben ingevoerd.
Ik vind je reactie dan ook niets meer dan conservatief feminisme en niet meer van deze tijd.
Gelijke kansen, waarbij gelet wordt op kwaliteiten en mogelijkheden zijn in veel bedrijven al jaren lang een gewoonte.
Reactie: Vreemd dat managers ethiek niet hoog in het vaandel hebben. Volgens mij is dat basis bij elke functie waar contact met mensen plaats vindt, laat staan als je mensen aan moet sturen. Als handen vuil maken gelegitimeerd wordt, dan lijkt dit veel op onkunde, onmacht en verdoezelen van onzekerheden. Zijn deze managers in staat om werkelijk te managen, en subjectiviteit te vermijden (erkennen) of staan ze onder hoogspanning, en waarom.
Een automonteur kan toch ook niet ongestraft handen vuil maken door geen goed werk te leveren. En een chirurg kan ook niet ongestraft iets achterlaten in de wond omdat de patient lastig was.
Ik heb zelf te maken gehad met bedreiging in mijn baan door directe collega's/leidinggevende, vanwege een interne machtstrijd. Zij legitimeerden geweld. Voor mij heeft het vergaande gevolgen gehad (in negatieve zin), mede omdat ik ethiek hoog in het vaandel heb en me verantwoordelijk stelde, waar anderen in gebreke bleven. Ik ben gewend naar eigen gedrag te kijken ipv te projecteren op anderen. Ik had dan ook niet de behoefte om met gelijke munt terug te betalen, ook al kon ik ook niet vermoeden dat het deze omvang zou krijgen. Prive had ik andere zorgen en ook al signaleerde ik de machtstrijd, ik wilde er geen deel vanuit maken.
Op dat moment had ik niet in de gaten wat bedreiging, on-ethisch gedrag, op termijn voor gevolgen heeft.
De agressoren managen nu een team in een justitiele sector en hoewel ik vele negatieve geluiden hoor, vraag ik me af wat ze doen in moeilijke situaties en/of bij conflictsituaties.
De andere kant is dat waarschijnlijk het geweten en de herinnering parten gaat spelen als vergelijkbare situaties zich voordoen.
Voor mij blijft onbegrijpelijk dat deze mensen rapporteerden over strafbaar gedrag en soortgelijk agressief gedrag naar collega's hanteren. In hun functie niet in staat zijn om hetzelfde gedrag te (h)erkennen en voorkomen.
Overigens merkte ik, over kettingreacties gesproken, dat mijn ervaring ook een negatieve impact op mijn gedrag had (ook ik kreeg de neiging om voortijdig van me af te slaan), echter mede vanwege kritisch t.o.v. mijzelf zijn en ethiek, lukt het mij om bij te sturen, daar afstand van te nemen en er boven te gaan staan.
Overigens blijf ik pleiten, zelfs vanaf de zijlijn, om ethiek hoog in het vaandel te houden. Het zijn basisregels.
Reactie: Alweer een stukje waar de feministen hun tanden aan kunnen scherpen en gaan jammeren over de ongelijkheid en hoe mannen toch vrouw onvriendelijk zijn. Wel kinderen willen hebben, maar zeker niet voor ze willen zorgen. Hoewel de jonge man tegenwoordig best wel zijn steentje bij wil dragen. Maar als de vrouw automatisch meteen alle zorgtaken uit zijn handen neemt, dan gaat hij daar heus geen ruzie over maken. Want wie wil geen warme maaltijd in een schoon huis en met tevreden kinderen als je van het werk thuis komt.
Ik ben er steeds meer van overtuigd dat het niet de man is die de emancipatie van een vrouw in de weg staat, maar de vrouw zelf. In de meeste gevallen beseffen de vrouwen dat niet eens, maar zij houden zelf de eeuwen oude patronen in stand.
Ze blijven hun man steunen bij het carrière maken, vinden het prima dat hij tussen 12 en 16 uur per dag werkt, geven in als de schoonmoeder vindt dat ze maar thuis moet blijven voor de kinderen, want hij verdient toch genoeg. Ze doet dat allemaal en vraagt daar niets voor terug. Hij heeft een baan zij heeft een baantje; hij heeft carrière, zij een hobby.
Zonder dat vrouwen met hun partner duidelijke afspraken maken over de verdeling van taken thuis, toekomstperspectieven en verwachtingen en hun man steunen en coachen als hij zijn baas om een ‘pappa dag’ gaat vragen, zullen jonge vaders nooit een kans krijgen en zal de vrouw blijven steunen en kreunen onder het juk van allerlei verplichtingen.
De vrouw moet ontwaken en beseffen dat ze zelf haar leven kan bepalen en dat ze niet hoef te berusten in haar lot.
Schrijven heb ik geleerd door het ontzettend vaak te doen. Mijn interesse is jaren geleden gewekt toen ik 'hoofdredacteur' werd van een clubblad. Gelukig heb ik toen veel geleerd van een journalist. En ik leer nog dagelijks nieuwe dingen.
Je hebt gelijk. SPAM kan natuurlijk wel werken voor producten waar spontaan vraag naar is (of gewoon een enorme schaarste is, zoals straks met kaartjes voor voetbalwedstrijden).
Ik denk echter dat de diensten die deze dame aanbiedt niet in deze categorie vallen.
Reactie: Tja... Aart, zo gaat dat. Als je zaken doet in de VS is het altijd verstandig om iemand er naar te laten kijken, vooral vanuit juridisch standpunt, want voordat je het weet zit je in de 'legal shit'!
