Reactie: Er staat duidelijk: ''Kan men geen vreemdelingen weigeren op basis van ras?'' Volgens mij moet hier iets anders staan: ''Kan men vreemdelingen weigeren op basis van ras?''
Geen vreemdelingen zijn dus wel bekenden! Wel bekenden weigeren op basis van ras? Nee, toch? Zoiets doe je toch niet? Zo zie je maar weer, het juiste gebruik van de Nederlandse taal is onontbeerlijk !!!
Reactie: Vermoeiend die Ad.
Komt mevrouw Vreneli Stadelmaier met een meer dan uitstekende visie op de problematiek, die m.i. een eind maakt aan het gezeur over vrouwen, en dan gaat de president directeur, eigenaar en founder van het succesvolle “ Interim Anders” weer uitleggen dat we in 2008 leven. En dat mevrouw Stadelmaier haar bureau promoot en dat vrouwen zeuren, en dat Ad veel ervaring heeft. Ook in het verre Duitsland. …….
Ik zie twee dingen.
Ad heeft naast zijn dominante ex-echtgenote, ook nog een vrouwelijke baas gehad en dat heeft Ad beschadigd. Vrouwen met talent passen niet in Ad’s visie op vrouwen. Ik weet dat er in Tilburg goede therapeuten zijn, maar Ad heeft nooit die stap kunnen maken.
Daarnaast is het jammer dat Ad niet eerlijk met zijn opmerking over het bureau van zijn collega.
Wanneer je even Googled dan zie je dat Ad de Beer dit soort sites (en vele anderen) intensief gebuikt voor de profilering van zijn bureau. Dat is prima en slim.
Maar,dan een beetje meer respect voor de volgens mij, intelligente, ervaren en genuanceerde collega is dan wel op z’n plaats. Zelfs Ad, wanneer ze een vrouw is.
Reactie: Opa, in uw reacties blijkt een flexibele, wijze auteur aan het woord te zijn geweest. Iemand die nog steeds groeit en waarmee het zinvol is te Opa, in uw reacties blijkt een flexibele, wijze auteur aan het woord te zijn geweest. Iemand die nog steeds groeit en waarmee het zinvol is te discussiëren
vanwege uw openheid voor een andere visie. Daar kunnen we allemaal van leren. Uw pseudo verraadt zonder omhaal dat u zichzelf minstens op leeftijd acht. Oud worden is alleen een schitterend proces zolang de geest jong en open blijft. Dan komt de levenservaring in de rijpingsfase waardoor het pure wijsheid wordt welke tegenwoordig steeds schaarser te vinden is.
Met respect groet ik u.
Reactie: Misschien een tip voor werkzoekenden ?
Deze reclame verscheen in het Belang Van Limburg op 21/4/08 naar aanleiding van een
'Wij Willen Werk' - krant:
GULLE BAAS GEZOCHT m/v
Uw functie:
U bent verantwoordelijk voor het managen en uitbouwen van mijn talenten. U leidt mij op en begeleidt mijn carriere op doeltreffende wijze. Om mij te motiveren geeft u geregeld complimenten en / of opslag.
Uw profiel :
U bent flexibel omtrent mijn werkuren.U houdt van stiptheid, vooral bij het uitbetalen van lonen.U bent een echte teamplayer, want u organiseert wekelijks een wedstrijdje voetbal. U spreekt vlot Nederlands maar begrijpt ook het limburgse dialect.
Mijn aanbod :
U kunt rekenen op een aangename werksfeer. U krijgt de kans om een enthousiaste werknemer met veel toekomstperspectief te coachen. U krijgt ook een competitief salaris, denk ik, maar als baas beslist u daar uiteraard zelf over.
Interesse ?
Contacteer Mr.X werkzoekende
Reactie: De oplossing:
Je stuurt een willekeurige jongen de wei in en vraagt hem in het midden te gaan staan.
Daarna vraag je iedere jongen rechts te gaan staan van de meeste linkse jongen met een groen petje.
First time right.
Ik weet echt niet of het al is doorgedrongen, maar we leven in 2008!
Ik zeg niet alle, maar zeer veel werkgevers in Nederland hebben al veel faciliteiten in het leven geroepen om vrouwen aan te trekken en ook te behouden.
Als ik het vergelijk met Duitsland, waar ik ruim een jaar werkzaam ben geweest, dan is Nederland een paradijs voor de werkende vrouw.
Het dictaat van de personeelsmarkt is al lang onderkent. Onder meer door ruimtes waar borstvoeding kan worden gegeven, voor- en naschoolse opvang, speciale trainingen en scholingen voor vrouwen (ja, de mannen worden wat dat betreft weer achtergesteld).
Leuk dat je een adviesbureau hebt om dit allemaal te promoten, maar het blijkt dat je gewoon achterloopt op de markt.
Wat mij wel tegen de borst stuit is het continue gezeur dat vrouwen geen kansen krijgen. Het omgekeerde is waar, de meeste vrouwen grijpen de kansen niet. Vrouwen hebben vaak veel meer tijd nodig om een besluit te nemen dan mannen (kijk maar in de supermarkten) en dat werkt hun loopbaan ook tegen.
Maar als je wilt dat vrouwen hoger op de ladder komen, het glazen plafond willen doorbreken, dan kun je je beter richten op de vrouwen, want daar zit het probleem, te weinig vrouwen hebben ambitie.
Ben ik een male chauvinist pig? Kan zijn, maar ik heb als manager MD van een multinational met 20.000 vrouwen in dienst niets anders kunnen constateren. Het percentage vrouwen met echte ambitie blijft ver achter bij de mannen.
Reactie: Opa, in uw reacties blijkt een flexibele, wijze auteur aan het woord te zijn geweest. Iemand die nog steeds groeit en waarmee het zinvol is te discusieren vanwege uw openheid voor een andere visie. Daar kunnen we allemaal van leren. Uw pseudo verraadt zonder omhaal dat u zichzelf minstens op leeftijd acht. Oud worden is alleen een schitterend proces zolang de geest jong en open blijft. Dan komt de levenservaring in de rijpingsfase waardoor het pure wijsheid wordt welke tegenwoordig steeds schaarser te vinden is.
Met respect groet ik u.
Reactie: Weer een onderzoek dat een open deur verder open trapt. Maar ja, de wetenschap is vaker bezig om dingen te bewijzen die het gewone volk al lang weet.
Laat ze ook eens een keer onderzoeken waarom onze bewindslieden zo graag geld uitgeven aan het buitenland, ik wed er een link ligt met het krijgen van een leuke functie in Straatsburg, Brussel of, het grote ideaal, New York.
Ik heb vele fusie- of samenwerkingspogingen zien mislukken enkele en alleen omdat de managers elkaar niet mochten of niet uit de vraag kwamen wie uiteindelijk de baas mocht spelen. Ook samenwerkingen op meso (afdelingen) en microniveau (individuen) slagen of mislukken door de fit tussen karakters of ambities.
Dat theorien zaken niet verklaren is makkelijk te verklaren, mensen zijn namelijk totaal onvoorspelbaar. Dat maakt HR zo'n leuk vak.
In mijn blogs ga ik hierop regelmatig in.
Reactie: Als het geen jongens, maar wijze monniken waren, zouden ze zichzelf kunnen organizeren, door twee aan twee met elkaar te gaan staan, waarbij elke jongen (monnik) die een geel petje ziet bij zijn collega, zich links van hem zet (zodat de gele zeker rechtser staat). Als hij zelf geel is, maakt het niet uit. Als hij groen is, staat hij goed. Als ze dat een tijdje blijven doen, zullen ze na verloop van tijd allemaal goed staan. Luc
Reactie: Waarde heren,
Wat een woordenstroom van zinnige en onzinnige stellingen om maar het gelijk maar aan te tonen.
Het gaat opeens over feminisme, utopisten, idealisten en struisvogels.
Bijzonder is de ontdekking dat de vrouw de kinderen baart (inclusief audiovisueel bewijs)
en verrassend dat de schrijver dezes, de dolle mina is onder de coaches is geworden.
Zucht……
Volgens mij is het allemaal niet zo zwaar en is het eigenlijk eenvoudig.
Ik leg het uit. Ondernemers kennen hun klanten. Ze onderzoeken. Ze kennen hun gedrag en hun wensen.
En ze passen hun diensten en producten aan, aan de wensen van die klant.
Het is niet meer andersom. De klant, de markt dicteert. En dat is een continu proces.
Immers, markten en omstandigheden veranderen.
En diezelfde verstandige ondernemer zal, bij de strijd om het vinden en binden van het talent, ook hier marktgericht opereren.
Het is simpel het bedrijfsbelang.
Dus wanneer de omstandigheden veranderen, bijvoorbeeld, omdat door de vergrijzing het personeelsaanbod schaars wordt, zal die werkgever zijn/haar ‘aanbod’ aanpassen.
Dus zal er meer aandacht worden gegeven aan behoud. Dus zeker ook aan het behoud van het vrouwelijk talent.
En dan zul je je als werkgever moeten verdiepen in de problematiek van de verschillende groepen van vrouwelijke medewerkers.
Mijn ervaring zit met name bij de groep leidinggevende vrouwen.
En dan zie je de problemen:
- Die liggen voor een groot deel bij de (ambitieuze) vrouwen zelf.
- Die liggen bij de organisatie van het thuisfront. (zijn de afspraken over de taakverdeling in balans)
- En die liggen bij bedrijven die hun personeelsbestand zien als één gelijksoortige doelgroep.
De alerte werkgever zal hier zijn/haar slag slaan. Die zal in die situatie dat doen wat de personeelsmarkt dicteert.
Dus, die onderzoekt en kijkt naar de wensen van zijn medewerkers. Naar zijn/haar verschillende interne doelgroepen.
En wanneer zou blijken, dat je het personeelsverloop kunt terugdringen, door bijvoorbeeld aanpassingen te doen binnen je organisatie, dan zal dat gebeuren.
Zo eenvoudig is het. Het is simpel het bedrijfsbelang.
Reactie: Een deeltijdbaan en voor de kindereen zorgen lijkt mij heerlijk. Dat er daarbij ook huishoudelijke taken bij behoren is zeker geen probleem. Ja dames, ik ben geemancipeerd dus kook ik zeer vaak, maakt de WC schoon, doet boodschappen en ben ook niet bang voor was en strijk werk. En dat met een fulltime baan. de wens naar de papadag is groot , echter niet bespreekbaar in de branche waarin ik werkzaam ben. Spijtig genoeg komt dat ook nog voor. Dus het is wel heel makkelijk om direct te roepen dat mannen het wel lekker makkelijk vinden om alle taken over te dragen aan de vrouw. Er zijn genoeg mannen die in dezelfde situatie zitten als ik: wel willen maar niet kunnen!
Reactie: Beste J.H.M. Leusden,
laat ik duidelijk stellen dat ik nieuwe, werkzame, methodieken niet uit de weg ga en mijn mening moet dan ook niet gezien worden als excuus om deze 'tool' niet te gebruiken. De uitkomsten van deze methodiek, wanneer ingevuld/toegepast, geven geen enkel waarheidsgetrouw beeld (mensen liegen wat af, ook op papier). Ik ga er slechts vanuit dat een beetje manager een goede mensenkennis heeft en daardoor z'n mensen goed kent en vrij nauwkeurig weet hoe de verhoudingen binnen een team liggen (zoals F. van Elsdingen ook terecht stelt). Daar heb ik in ieder geval geen bureaucratische meetmethode voor nodig.
