Reactie: Inderdaad de stagiaire zit in een leerproces en mag gaan kijken in de keuken van zijn toekomst.
Het wordt ofwel vanuit een werkgeverssituatie bekeken,ofwel vanuit een schoolse situatie.
Er wordt weinig rekening gehouden met hoe een stagiaire zijn stageperiode ziet.
Of hoe zo iemand zo snel mogelijk mee kan draaien in een werkomgeving.
Laat staan dat men rekening houd met persoonlijke voorkeur en omstandigheden.
Allebei mijn kinderen hebben onder moeilijke omstandigheden hun verschillende stages gedaan.
En wat mij het meest opgevallen daaraan, is de slechte tot zeer slechte begeleiding en bemiddeling tussen partijen van de school.
Leraren zien zo'n stageperiode als een afsluiting van een leerproces.
De desinterresse is groot, omdat leraren er niet voldoende voor betaald worden. Wat kan hun het schelen als die kinderen stranden? Dan worden ze het jaar daarop toch ingeboekt voor een nieuwe stage?
Terwijl leerlingen het vaak heel anders zien.
Voor hen is het een toevoeging van ervaringen voor hun diploma. Zij zetten zich dus voor de volle 100% in, om het laatste stuk naar vermogen op de beste manier in te vullen.
En hun diploma veilig te stellen na een goede begeleide stage.
De school houd dan nergens rekening mee.
Mijn kinderen werkten dus verplicht bij om een deel van hun school zelf te betalen.
Zij hadden dus al werkervaring op de vloer.Zulke leerlingen zijn extra welkom bij een werkgever.Maar tijdens de stage konden ze niet extra werken, om hun kosten te dekken. Ze werden van te voren ook niet geseind dat de stageperiode duur zou zijn en je minimaal 2000 euro extra moest rekenen voor een buitenland stage, die goed op je CV staat.
De school houd geen rekening met het feit dat sommige mensen dan al verder zijn op weg naar een werkbaar leven.
Mijn kinderen hebben het volbracht, maar hadden het gevoel niet gehoord te worden.
Terwijl... en dat is het belangrijkste... het om hun toekomst gaat!!!
In geval van ziekte(mijn zoon werd te zwaar belast tijdens stage en viel 6 maanden uit, omdat hij door zijn knie zakte),zijn mentoren nooit thuis en weten niets van de materie met het UWV. Als ouder mag je dan zaken uit zoeken en bekvechten met de school of het een werksituatie betreft of een leerproces. De school wordt dan arrogant en wil geen voorschot verstrekken.
Het UWV betaald na drie maanden pas uit!!
Je kind zit vast in het buitenland zonder enige hulp en zonder geld en/of eten, omdat een school zich niet verdiept in persoonlijke rampspoed tijdens zo'n stage. Van de buitenlandse werkgever kun je niets verwachten, van de school ook niet. Zoek het zelf maar uit. Van drie partijen worden offers gevraagt. Als ze dan voorbereid worden op een werkzaam leven, zorg dan ook dat alles tot in de puntjes geregeld word.Kom met een boekje waarin alles goed verwoord staat en waar leerlingen en ouders op terug kunnen vallen.
Regels voor stage zijn er niet en als ze er zijn,komt niemand voor het belang van de leerling op, vanwege de afspraken en de goede naam van school en werkgever. Daar moet echt iets aan gedaan worden.
Reactie: Jonge managers handelen minder ethisch dan ouderen. Als adviseur consultant met als specialisatie ethiek, en ontwikkelen van gedragscodes en alles eromheen, vind ik dit eigenlijk logisch.
Gedeeltelijk krijg je normen en waarden mee van huis uit maar verder is het een te ontwikkelen houding, attitude. In trainingen die ik geef zeggen jongeren vaak: ik?... ik heb geen morele dilemma's. Ze herkennen lastige besluiten niet als dilemma's en al helemaal niet als zijnde moreel. Mijn ervaring in al die jaren is dat mensen zich van deze kanten van hun werk niet bewust zijn, het is geen onwil of kwade opzet men ziet het gewoon niet. Men is zich niet of nauwelijks bewust van de eigen 'waarden' of beginselen,en herkent al helemaal niet dat er waarden van anderen geschaad kunnen worden. In mijn werk is bewustmaking het allerbelangrijkste. De wereld gaat niet aan criminaliteit ten onder maar aan onwetendheid, bewusteloosheid. En wanneer iemand niet zelf aan den lijve ondervindt hoe het is als je 'waarden' geschaad worden, zal het bewustzijn hieromheen pas ontwaken als anderen hem er op wijzen. In de berichtgeving wordt vaak gesuggereerd dat mensen bewust onethisch handelen. Ik beweer dat dat maar weinigen gegeven is. Men voelt hoogstens enig onbehagen, of een gevoel van 'het hoort eigenlijk niet' wanneer men iets doet wat eigenlijk niet kan.Maar men is geleerd en ziet en hoort voortdurend, dat bijna iedereen zijn gedragingen rechtvaardigt. Ook degenen die een voorbeeld zouden moeten zijn. Ook onze ministers en bestuurders, haasten zich om als ze zich 'betrapt' weten, hun gedrag 'recht' te praten, te vergoelijken, zo te wenden dat het geen onethisch daad meer is, zie mevrouw Herfkens.
Jongeren krijgen dergelijke voorbeelden, dagelijks over zich uitgestort, ook omdat de media veel meer belangstelling hebben voor zgn. 'schuinsmarcheerders' dan voor mensen die correct en ethisch handelen. Dus van voorbeeldgedrag moet de jonge manager het niet hebben, eigen ervaringen zijn dan de manier waarop hij leert door trial en error. Bovendien een andere reden is dat weinig jonge mensen zich al afvragen hoe ze willen zijn als ze ouder zijn, welk soort mens ze willen worden. Ze zien vaak nog niet dat elke keuze die je maakt in een moreel dilemma, jou als mens en als manager 'maakt'. Dat de rode draad van je leven loopt langs alle besluiten met een moreel karakter die je hebt genomen en dat die jouw vormen. Dat besef speelt nog nauwelijks een rol wanneer je nog bezig bent om jezelf waar te maken onder druk van de waan van de dag. Dus oudere managers handelen met meer ethisch besef, gelukkig wel. Als een oudere manager nog steeds niet ethisch handelt heeft hij niet geleerd van zijn ervaringen en ontmoetingen, en dan is er pas echt iets ernstigs aan de hand.
Tanni Koens
Reactie: Blij met het stukje van Hans van der laan.
In een wereld van high tech en schaalvergroting dreigt de 'high touch'-kant in de verdrukking te komen. Anonimiteit in grote kantooromgevingen bevorderen de loyaliteit niet. Kunstmatige teambuildingssessies ook niet. Het enige dat mensen werkelijk willen is gezien, gehoord en gewaardeerd worden. En dat is erg eenvoudig: persoonlijke interesse van de manager/meerdere.
Geluiden als die van Hans van der Laan zouden veel vaker moeten klinken!
Rob Janssen
Instituut Janssen - de Lorijn
Reactie: - Een maandelijkse reconciliatie van de balans rekening en bepaalde winst- en verlies rekeningen, waarbij er geen posten voorkomen in de specificaties van ouder dan 1 maand is reeds een hele besparing. Deze reconciliatie specificaties kunnen dan in een excel spreadsheet worden opgeslagen.
De verantwoording voor de reconciliaties van de diverse rekeningen geschiedt op basis van de personen die de controles verricht vanuit de financiele administratie.
Voor de accountants komen wordt er een dossier aangelegd waarin deze specificaties voorkomen. Het dossier kan makkelijk samengesteld worden op basis van de vorige controle en de daaruit voortgevloeide vragen.
Dit hebben wij gedaan en het heeft onze accountantskosten en de duur van hun bezoek gehalveerd.
Reactie: Het is een vraag gesteld in ontkennende vorm, maar Nederlands correct geformuleerd. Vreemdelingen kan men niet weigeren op basis van ras, wel kunt u bepaalde eisen stellen waardoor een aantal kandidaten al snel af zouden vallen. Bij sommige banen wordt overigens ook positieve discriminatie gebruikt; zoals het voortrekken van vrouwen, omdat er in verhouding minder vrouwen topfuncties bekleden dan mannen.
Reactie: Ja, je kan ook moeilijk doen... Maar je begrijpt kennelijk wat er wordt bedoeld, dus lijkt me geen erge fout.
Je mag vreemdelingen niet weigeren op basis van ras. Je kan wel bepaalde voorwaarden stellen, waardoor sommige kandidaten al snel zouden afvallen. Bovendien geldt voor sommige banen positieve discriminatie, om meer diversiteit te creeeren. Met positieve discriminatie worden vooral vaak vrouwen en allochtonen voorgetrokken.
Reactie: Zelf wil ik er nog een zesde fout aan toevoegen
Gisteren werd ik uitgenodigd door onze landelijke grootgrutter, waar ik al jaren klant ben, om mee te doen aan een onderzoek. Vooruit dacht ik, laat ik het maar doen. Na twee vragen beantwoord te hebben kwam er een pop up. Het onderzoek werd afgebroken omdat ik niet voldeed aan de kenmerken van de doelgroep (??). Het voelt als een afwijzing. En het roept meteen vragen op zoals: “hm… ben ik niet goed genoeg voor jullie?” of “waarom sluiten jullie mij plotseling uit terwijl ik zo enthousiast ben begonnen?” of ''Hadden jullie vantevoren niet beter kunnen selecteren wie er aan het onderzoek deelneemt?'' Je voelt het wel aan. Er is een deukje ontstaan in onze relatie. Dit is niet de eerste keer dat mij dit overkomt bij een onderzoek. De volgende keer doe ik niet meer mee. Toch jammer.
Ik heb nog enkele tips toegevoegd aan dit artikel, zie daarvoor: www.ikwilmeerverkopen.nl
Reactie: Echt heel erg mooi! Elke lijn klopt en hij is zowel sportief en stoer als elegant. Knap werk van Opel, ze hebben hun middenklasser naar een flink hoger niveau getild.
Reactie: Rijden wij in een hybride omdat we ''groen'' denken of omdat we economisch denken?
Rijden we minder prive omdat we ''groen'' denken of omdat we economisch denken?
Ik denk dat het gros van de mensen economisch denkt. Het spekken van de schatkist zijn we meer dan beu en omdat dit kabinet alleen maar besluiten neemt met betrekking tot lastenverzwaring is dit het stille protest van de bevolking.
Ik ken heel wat mensen die een ''Fuck Bos Auto'' in prive hebben aangeschaft, een leuke occasion die net zoveel of minder kost dan de bijtelling.
En zijn hybrides zo schoon? Recent onderzoek heeft aangetoond dat een Toyota Pryus meer milieuschade aanbrengt in zijn total lifecycle dan twee (2) Hummers H2!
Toyota heeft in ieder geval wel begrepen hoe je een overheid overtuigt, geef slechts die informatie die positief is en hamer daarop.
Reactie: Ik heb weinig tijd, dus ik schrijf lange stukken. Om korte stukken te schrijven heb je gewoon meer tijd nodig.
Dat vrouwen meer dan een ding tegelijk kunnen, ja dat is bekend. Maar in het leven gaat het er niet om hoeveel dingen je tegelijk kunt, maar hoeveel dingen je goed kunt.
Wetenschappelijk onderbouwd? Kan zijn, maar ook wetenschappers zijn er goed in om het onderzoek zo in te richten dat de hun eigen mening bevestigd zien. Goed onderzoek bewijst eerder dat je ongelijk hebt.
Michel en ik verschillen over een paar dingen van mening, dat is maar goed ook, want als we het over alles eens zouden zijn, dan komen we nooit achter de waarheid. De aandachtig en geïntereseerde lezer kan zo een discussie weer gebruiken om zijn eigen mening te vormen. Als wij onze discussie achter gesloten deuren zouden uitvechten dan mist de lezer de kans om er zelf ook wijzer van te worden.
En dat allemaal gratis en voor niks. Onze trainingen zijn een stuk duurder (maar daardoor nog niet minder interessant)
Het is duidelijk dat wij een andere mening hebben over deze zaak. Naar MIJN mening heb ik overigens een visie die aansluit bij de tijd waarin we leven en is de visie van jou en onze feministe gebaseerd op de maatschappij en mening die rnd 1968 redelijk normaal was.
Tijden veranderen (The times they are changing , Bob Dylan), helaas verandert het gedachtengoed van veel mensen ter linkerzijde niet echt mee.
Ik vind het gezeur van deze conservatieve feministen dan ook een belediging voor vrouwen die zelf hun leven willen bepalen. Laat iedereen in zijn of haar waarde en dwing vrouwen niet om carriere te maken, de meeste willen het gewoon niet en zijn erg tevreden met hun werk en leven.
Reactie: Goh, Aart wat ben jij goed, dat managers met jouw antwoorden het leven zoveel leuker kunnen maken. Heb je al een groepsfoto van jezelf? Behalve MCM en MA en CMC ben je straks ook nog zelfsturend team (ZST). En dat ben je helemaal in je eentje geworden dankzij dat unieke leermoment dat je mocht ervaren als ondernemer op mondiaal niveau (jij komt vast in de hemel, dat is een logische volgende stap). Echt nieuw was het natuurlijk niet voor jouw. Met 25 jaar ervaring sluipt er altijd wel een beetje vanzelfsprekendheid in je gedachtengang. Het zij je vergeven.
Reactie: Ik ben het geheel eens met F. Schophuizen. En Michel en Ad, jullie antwoorden hierop, komen bij mij, als lezer, weinig overtuigend over. De hele discussie komt wel over als kinderachtig gewedijver, waarin ook nog eens hoogmoed doorklinkt als er wordt gesproken over een 'recent werkje' of 'The S...', dat, ik citeer: ''…ik niet uit mijn strot krijg''. Tja… wat hierop nog te zeggen. Ik neem uit boeken als Covey, Sitskoorn of Quinn mee wat voor mij relevant is en toegevoegde waarde heeft. In die context was ik geïnteresseerd in het onderwerp ‘Willen = kunnen’. Ik heb respect voor een andere mening maar in bovenstaande discussie gaat het m.i. al lang niet meer over verschillende meningen. Blijkbaar hebben jullie veel tijd om elkaar dergelijke lange stukken te schrijven (niet de eerste keer). Gelukkig gaat lezen een stuk sneller. Deze discussie, ''het kruisen van jullie degens'', heeft voor mij in elk geval geen toegevoegde waarde. De reden om deze wel te volgen was mijn nieuwsgierigheid naar de afloop. Voor mij betekent willen in ieder geval mijn bewust streven naar iets. Of dit lukt, of ik dat kan, tot mijn vermogen behoort ontdek ik dan wel. Tip voor beide heren: lees eens ‘Waarom mannen niet luisteren en vrouwen niet kunnen kaartlezen” van Pease. Erg leuk boek en, wetenschappelijk onderbouwd. Hieruit blijkt dat mannen maar één ding tegelijk kunnen…! Maar wellicht valt dit boek ook onder ‘rommel’!
