Het school- en opvangsysteem voor kinderen, zeker vanaf 8 jaar t/m 14 jaar is ingericht om het voor scholen en opvang mogelijk te maken en veel minder om ouders te faciliteren om een grotere baan (op hoger niveau) te hebben naast zorgtaken. Zo kunnen kinderen nog lang niet alleen in het verkeer (dus ook niet alleen naar een sportclub of andere les), worden kinderen op moeilijke tijden opgeroepen bij externe schoolartsen en moet je veel begeleiding van kinderen, b.v. extra testen en lessen bij dyslexie, zelf buiten schooltijd regelen. Daarnaast zijn er zoveel vrije dagen door vakantie en studiedagen, dat je die (zeker niet als eenouder) onmogelijk goed kunt overbruggen naast een reguliere baan. Bovendien, omdat er nu zo veel moeders niet of parttime werken, is er onder kinderen een cultuur ontstaan van ''moet jij nog naar de buitenschoolse, tjeetje...''.
Tel daarbij op dat door de enorme files je dagelijks in stress zit of je wel op tijd bij de buitenschoolse opvang bent en je al helemaal geen vergadering ver weg onverwachts kunt organiseren, en het is duidelijk dat we nog veel te doen hebben om de aanwezige vrouwelijke potentie echt te benutten.
Dit maakt het vrijwel onmogelijk om je goed te committeren in een grotere vaste baan. Het is niet voor niets dat zo veel vrouwen voor zichzelf beginnen... met ook weer alle nadelen (en een aantal voordelen) van dien.
Ik vind dat wij een Future Search moeten doen met alle stakeholders op dit gebied over hoe we dit binnen 5 jaar beter kunnen organiseren.
heer Karel Walg
|
|
31
-
07
-
2006
|
10
:
34
uur
Een uitzondering daargelaten hebben vrouwen een wat naievere blik op carriere maken. Naast goed je best doen (waar ze erg sterk in zijn) moet je ook weten hoe je je politiek moet gedragen, mannen doen dit beter, vrouwen denken dat je je alleen op de juiste personen moet richten, mannen weten dat iedereen belangrijk is (of kan zijn), ook de secretaresse of receptioniste. Bovendien vinden mannen het leuk om zinloze gesprekjes aan te gaan, vrouwen zien hier het nut absoluut niet van in.
heer M.P.D. Odijk
|
|
1
-
08
-
2006
|
08
:
18
uur
Bij een topfunctie horen toptijden.
Ik denk dat onvoldoende commitment (niet meer dan 50 uur beschikbaar willen stellen in verband met bijvoorbeeld kinderen) en de krabbenmand (concurrentie van andere vrouwen) beide een grotere invloed hebben op de gebrekkige doorstroom van vrouwen naar de top dan de ouwejongens-krentebrood cultuur.
Verder is het jammer dat veel vrouwen in leidinggevende functies proberen zich als man te gedragen; dat kunnen mannen echt beter. Mannen en vrouwen kunnen elkaar uitstekend aanvullen; het is dan echter wel van belang dat vrouwen het beste uit zichzelf naar boven halen, en niet proberen "goede" dingen van mannen te kopiëren.
Verder kan ik me ook niet voorstellen dat het feit dat vrouwen (25-35) 5x zo gevoelig zijn voor burnout als mannen volledig aan discriminatie toegeschreven kan worden; Ik denk dat een stukje prioriteitsbesef daar al wonderen zou kunnen verrichten.
heer George R. Wagenaar
|
|
1
-
08
-
2006
|
08
:
35
uur
Nadeel voor vrouwen is dat de emancipatie bij de vrouw is begonnen en de man daarin niet of nauwelijks is betrokken. Wat we nu zien is dat veel mannen niet met een verandert rolpatroon om kunnen gaan. Daarnaast kunnen mannen nog steeds geen kinderen krijgen. In vaak belangrijke fases van carriere opbouw wordt de vrouw uit het arbeidsproces genomen en moet vervolgens een enorm organisatie talent zijn om alles op orde te krijgen en te houden. Dit alles naast de lichamelijke veranderingen.
mevrouw E. Peeters
|
|
1
-
08
-
2006
|
13
:
02
uur
Vrouwen zijn niet ambiteus (genoeg). Dat laatste mag van mij tussen haakjes. Ik denk dat veel vrouwen een evenwichtigere verhouding zoeken tussen werk en vrije tijd of gezin. Al dan niet gedwongen. Dat evenwicht is vaak belangrijker dan het hoogst haalbare in je carriere. Daar moet je offers voor brengen waartoe niet iedereen bereid is.
A. de Vries
|
|
1
-
08
-
2006
|
14
:
41
uur
Bij vrouwen is het commitment om voor 200% voor hun baan te gaan na het krijgen van kinderen niet meer aanwezig. Mannen met een gezin werken gewoon voor 200% door. Met als gevolg dat de stijgende lijn wel in de carriere van de mannen zit en niet in die van de vrouwen.
Nu wil ik niet alle dames uit nederland over mij heen krijgen maar ik zie een vrouw met een jong gezin niet dagelijks tot na 8 uur s'avonds werken terwijl mannen dat wel kunnen doen. Dit heeft volgens mij te maken met de binding van de vrouw aan haar kinderen in combinatie met het al oude rollenpatroon.
Anita
|
|
2
-
08
-
2006
|
09
:
30
uur
Ik heb de ervaring dat wanneer je volledig kiest voor carriere en alle daarbij behorende "offers" je zowel door mannen als door vrouwen vreemd wordt aangekeken. Mannen vinden het vreemd omdat je gemiddeld 60 tot 70 uur per week werkt terwijl je een kind hebt (mannen nadoen) en vrouwen zien (en zeggen) dat wanneer je zoveel werkt je niet in staat bent een goede moeder te zijn. Oftwel, indien je als vrouw kiest voor het hoogst haalbare wordt je van twee kanten klem gezet.
heer M.P.D. Odijk
|
|
3
-
08
-
2006
|
11
:
25
uur
Als reactie op mw. Campborg:
Ik denk dat de waarneming dat mannen bevooroordeeld zijn over de inzet van vrouwen of een vrouw op zijn minst als onzekere factor zien correct is. Het helpt hier echter niet bij dat op een sollicitatie niet naar kinderplannen mag worden gevraagd (en het leven dat daar dan omheen geleefd zou kunnen gaan worden). Ik denk dat dat voor topfuncties averechts werkt; Je gaat daar meer een relatie aan met het bedrijf dan wanneer je alleen maar "werkt voor de baas". In een open relatie moet alles gezegd en gevraagd kunnen worden, en de huidige wetgeving rondom sollicitaties geeft daar te weinig ruimte voor.
Een opmerking "Goh meneer Jansen, hoe gaat dat nu, de kinderen combineren met deze baan?" lijkt me overigens niet handig tijdens een sollicitatie; Ik denk dat je beter open kaart kunt spelen, en de dingen vertelt die ze wel willen weten maar die niet gevraagd mogen worden. Op die manier neem je zelf de gevolgen van "positieve" discriminatie weg en plaats je je op gelijk niveau.
Tot slot de volgende overweging: Mannen en Vrouwen zijn verschillend. Ik denk dat het verstandig is om de mogelijkheid open te houden dat mannen daadwerkelijk meer geschikt zijn voor deze topfuncties dan vrouwen (en dus ook dat omgekeerd het geval zou kunnen zijn). Gelukkig zijn er altijd regels en uitzonderingen.
erens
|
|
3
-
08
-
2006
|
20
:
32
uur
Is er een cultuuromslag nodig als vrouwen aan de top komen?
mw. Campborg
|
|
2
-
08
-
2006
|
15
:
03
uur
De situatie is heel simpel: zoals ook al in voorgaande reacties is genoemd binden vrouwen zich op een andere manier aan het gezin en de kinderen dan mannen. We kunnen stellen dat dit een natuurlijk gevolg is van kinderen krijgen, nagenoeg elke vrouw heeft er 'last' van. Echter, de keus is wel aan de vrouw zelf: laat zij zich leiden door dit gevoel, of kiest ze voor een andere aanpak. Aan ambitie ligt het niet, de keuze van een vrouw is slechts anders.
Vrouwen die voor de carriere kiezen lopen tegen het probleem op dat alle part-time of niet-werkende vrouwen hebben veroorzaakt. Daar komt het old boys network in beeld. 90, Misschien zelfs 99% van de vrouwen die bekend zijn bij deze heren zijn op een moment in hun carriere minder gaan werken. Waarom zou deze nieuwe vrouw dan wel alles op alles zetten? Ze nemen dus gewoon een duidelijke en zekere man aan.
Wordt de vrouw wel aangenomen, dan wordt het 300% inzet vertonen ipv de 'gebruikelijke' 200%. Wijst ook maar iets op wat als typisch vrouwelijk werkgedrag bekend staat zoals minder uren draaien etc., dan is het de bevestiging van hun vooroordeel. En tsja, ik kan het onze heren ook niet echt kwalijk nemen...
Dus dames, dit weten we van te voren, laten we er dan ook gebruik van maken en deze heren lik op stuk te geven. "Goh meneer Jansen, hoe gaat dat nu, de kinderen combineren met deze baan?"
Tinus
|
|
4
-
08
-
2006
|
10
:
37
uur
Naar mijn idee hebben vrouwen een veel bredere doelstelling in het leven. Cariere hangt af van hoe specifiek je je op 1 doel = die baan kunt richten. Juist doordat mannen vaak leunen op de vrouw om zich op deze manier te kunnen richten, zijn ze vaker in staat om sneller/beter carriere te maken. Vrouwen daarentegen blijken in praktijk veel moeilijker te kunnen leunen en steunen op de man/partner om zich primair te kunnen richten op dat ene doel = cariere........
Monique J. van Eijkelenburg
|
|
4
-
08
-
2006
|
12
:
45
uur
Reactie op Erens en de andere reacties: zeker denk ik dat het tijd is voor een cultuuromslag. We zien dat de rol van mannen in opvoeding van kinderen ook essentieel is en om die goed in te vullen is ook tijd voor contact nodig. Bovendien wordt van ons allen verwacht dat we qua jaren weer langer gaan werken, dus waarom onszelf langdurig belasten (laat staan uitputten) met minimaal 60 uur werken? Als we allemaal minder/beter kwalitatief gezien (b.v. 4 dagen per week en daarnaast complementair thuis) werken, dan moeten we het toch ook voor elkaar kunnen krijgen? Zelfmanagement en leren delegeren en vertrouwen en ruimte geven aan anderen is hierin ook essentieel.
Hans Egtberts
|
|
6
-
08
-
2006
|
11
:
40
uur
Opvallend: ten tijde van het schrijven van deze reactie werd door de meerderheid (31,9%) aangegeven dat het in deze kwestie gaat om het afschermen van het "old boys network" door mannen. En in de bovenstaande reacties gaat het juist om andere zaken, zoals andere prioriteiten stellen door vrouwen, een (betere) balans tussen werk en privé, het al dan niet hebben van meer dan 100% commitment na het krijgen van kinderen en ga zo maar door!
Blijkbaar is iedereen beducht om het werkelijke probleem aan te snijden: mannen schermen angstvallig topposities af voor vrouwen, voelen zich (blijkbaar) bedreigd en zijn niet bereid om vrouwen op te nemen in dat o zo bekende "old boys network". Een bijzonder verschijnsel, voer voor psychologen en sociologen! Laten we nu maar even al die "onzin" vergeten over vrouwen die kiezen voor kinderen, het gebrek aan kwaliteiten voor topfuncties van vrouwen (wat een onzin!) en al deze non-argumenten. Hier is gewoon het ego van de man in gevaar: aangeboren of aangeleerd, het maakt me niet uit, maar de kans dat een vrouw gelijkwaardig is aan de man is nog steeds een bedreiging voor het mannelijk ego. Natuurlijk zijn mannen anders dan vrouwen ... ieder mens is anders en het is zeker zo dat - generaliserend - vrouwen op bepaalde punten andere kwaliteiten hebben dan mannen. Maar m.i. zijn zij daarmee nog steeds niet "gediskwalificeerd" voor topfuncties. Ergens tussen de reacties in staat één zin: "Is er een cultuuromslag nodig als vrouwen aan de top komen?" (erens). Ja ... de cultuuromslag dat aan feminine eigenschappen en kwaliteiten een gelijke waarde wordt toegekend als aan masculiene. En de cultuuromslag dat mannen er voor open staan dat vrouwen óók gewoon mee kunnen doen als het gaat om topfuncties. Zeker als mannen bereid zijn om ook hun aandeel in het huishouden nu eindelijk eens op zich te nemen! En "last but not least" het nu eindelijk eens opheffen van dat "old boys network", waarvan mr. M. Tabaksblat al heeft geconstateerd dat het niet meer past in een samenleving die ethisch en verantwoordelijk handelt.
Gerard Velthuis
|
|
7
-
08
-
2006
|
01
:
13
uur
Even een korte reactie op de reactie van de heer Egtberts. Allereerst ben ik het niet met u eens, en geloof ik dat de oorzaak wel degelijk voor een groot gedeelte bij de vrouwen zelf te vinden is. Er zijn percentueel gezien minder vrouwen bereid een topbaan te nemen, gezien dit enorm veel tijd in beslag neemt. Werkweken van 50 a 60 uur zijn eerder de regel dan de uitzondering en veel (Nederlandse) vrouwen zitten daar niet op te wachten. Er zijn de afgelopen jaren verscheidene onderzoeken geweest die uniform aantonen dat veel vrouwen preferen part-time te werken in combinatie met de thuiszorg, dan fulltime te werken. Ook blijkt uit onderzoek dat slecht 8% van de vrouwen bereid is "zich op te offeren" voor een topbaan.
Dat 32% van deze poll zegt dat het aan old boys networks, vind ik niet zo veel zeggen en ik denk dat veel mensen dit maar kiezen uit politiek correcte redenen. Ik verbaas me eerlijk gezegd over het feit dat bijna een even groot percentage aangeeft dat de oorzaak bij de vrouwen zelf ligt, gezien dit erg niet-politiek correct is om te zeggen, maar dit neemt natuurlijk niet weg dat het niet waar is.
Overigens werkt de Nederlandse vrouw 23.5 uur per week.
Dit is hun eigen keuze, een argument als dat dit ligt aan het feit dat mannen te weinig aan het huishouden doen etc. vind ik inmiddels anno 2006 erg achterhaald, veel vrouwen kiezen hier bewust voor. Dit is natuurlijk niet direct een probleem, maar voor een topbaan moet je bereid zijn meer in te leveren. Dus je kunt niet alles hebben of willen.
M. Le Jeune
|
|
7
-
08
-
2006
|
15
:
00
uur
Al de commentaren lezende, kan ik concluderen dat de tekst van dhr Tinus van 04/08/2006 jl. alles samenvattend is.
Nogmaals toegelicht, vrouwen kunnen zeker een vergelijkbare carriere verwezenlijken als mannen. Echter vrouwen kiezen bredere doelstellingen dan mannen. Hierin schuilt ook een ander zeer belangrijk aspect en tevens verschil tussen mannen en vrouwen, en dat is de "balance in life". Vrouwen streven veel vaker naar harmonie tussen Prive en Zakelijke belangen.
mevrouw J.M. Hintjes
|
|
7
-
08
-
2006
|
17
:
04
uur
Hoeveel vrouwen, hoogopgeleid en met ambitie voor een topfunctie, bespreken voordat er kinderen komen met hun partner de verdeling van taken niet, zodat beide hun carriere kunnen voortzetten.
Veel heel veel.
Heel vaak zijn er dan ook de (roze wolk?) beloftes maar als het puntje bij paaltje komt zijn het vaak de mannen die het lastig vinden om zaken, bijvoorbeeld ouderschapsverlof, met de werkgever te bespreken. Want: zo is dan, als het kind er is, het argument: het kan mijn carriere kansen belemmeren en in mijn branch is dat niet gewoon etc. etc.
Jammer, want dan is het gezamenlijk gewenste kind er en kan natuurlijk niet aan het lot worden overgelaten.
Vaak worden vrouwen door oneerlijke argumenten of doordat mannen toch 'om de lieve vrede wil' niet voor de zwangerschap met argumenten komen in een onmogelijke positie geplaatst. In feite wordt de vrouw voor een voldongen feit geplaatst zonder keuze te hebben.
De man waarschijnlijk denkend dat 'als het kind er eenmaal is de vrouw wel bij zal draaien'.
Vreemd want toen de liefde begon stond nog boven aan het lijstje van eigenschappen die de partner moest hebben een hoge opleiding. Immers je wilt op niveau met elkaar kunnen communiceren.
De keerzijde van die opleiding is ook dat de hoog opgeleide vrouw carriere wil en het onderste uit haar studie en investeringen voor de kinderen wil halen.
Maar daar wordt ws. niet overgepraat.
Een cultuur omslag is zeker zeer zeker nodig. In bedrijven, bij mannen en bij vrouwen.
Vrouwen moeten hun man ook gewoon houden aan zijn beloftes en uitspraken voor de zwangerschap.
Wie kent de uitspraak niet 'een man van zijn woord'.
En daarnaast: al die oubollig 'ja maar' achtige argumenten. Laten we eens met elkaar, mannen, vrouwen en bedrijven, kijken naar nieuwe mogelijkheden waarbinnen het wel kan en dus naar 'ja en'.
Dat doen we immers ook wanneer we leiding geven aan onze mensen, organisatie, projecten etc.
Lidia Wessels
|
|
8
-
08
-
2006
|
09
:
23
uur
Toch vreemd, Ik lees herhaaldelijk dat voor topfuncties méér dan 100 % committment wordt gevraagd en werkweken van zo'n 60 uur. Vraag die dat bij mij oproept is of de topfunctie niet alleen is weggelegd voor de "gek" die onbetaald minstens een halve "topfunctie" extra in beslag neemt ten koste van diegenen (man of vrouw) die een rationele afweging maken tussen lasten en baten cq werk en privé. Tuurlijk worden dergelijke absurde werktijden gewaardeerd door de werkgever, maar dat gaat wel ten koste van andere zaken.
heer E.T.G. Hoek
|
|
8
-
08
-
2006
|
11
:
35
uur
De voorgaande reacties bevatten veel waardevolle ingredienten. Mijn organisatie is specialist in het ontwikkelen van leiderschap in organisaties. Hierbij een poging de voorgaande reacties te verenigen:
Mannen en vrouwen zijn verschillend. Dit komt omdat mannen op een andere manier denken dan vrouwen. De manier van denken is een met name onwillekeurige gewoonte, waardoor iemand een man of vrouw ‘is’. Dit is overigens geen zwart/wit situatie; er zijn vrouwen die met name als een man denken en omgekeerd. Hormonale invloeden zijn mede bepalend voor de denkgewoonten.
Ongetwijfeld krijgen zowel mannen als vrouwen kansen om hogerop te komen. Kansen moet je echter ook zelf creeren en benutten. En daar ligt het verschil: Vrouwen denken vaak anders en… Hoe iemand denkt bepaalt wat hij of zij doet! (en ‘cultuur’ is de som van denkgewoonten, dus is een cultuuromslag vereist)
Dit leidt tot de vraag: Wat denken vrouwen waardoor ze niet doen wat nodig is om een toppositie te vervullen. Ook daaraan is in bovenstaande reacties ruim aandacht besteed: Vrouwen zien het bereiken van een toppositie vaak niet als prioriteit! Anders gezegd: Vrouwen hebben in het algemeen, minder dan mannen, een focus op en passie voor het bereiken van een toppositie. Hiervoor kunnen vele redenen worden aangevoerd. Bijvoorbeeld dat zij er bewust of onbewust voor kiezen persoonlijk veel tijd in het gezin te stoppen of omdat zij zichzelf niet in een toppositie kunnen of willen zien functioneren.
Bijgevolg zijn er minder vrouwen dan mannen die doen wat nodig is om een toppositie te bereiken. Dit heeft niets te maken met capaciteiten en omstandigheden, maar met name met passie en doorzettingsvermogen. Want waar een wil is is een weg.
Mijn vrouwelijke klanten doen zeker niet onder voor hun mannelijke collega’s; ik ken enkele uitstekende vrouwelijke leiders. Zij bewijzen dat het mogelijk is een toppositie te bereiken. En als zij het kunnen dan kunnen andere vrouwen het ook, mits zij een sterke ambitie hebben!
Edwin Hoek – dir. LMI, Leadership Management Nederland
www.lmi-nl.com
M-Th Gemmeke
|
|
8
-
08
-
2006
|
13
:
00
uur
Zowel mannen áls vrouwen zitten nog altijd vast aan "oude" rolpatronen. Vrouwen blijven zorgen en mannen blijven kostwinner. Er moet dus niet zo zeer iets veranderen aan de omgevingsfactoren maar meer in wezen van de mensen.
Ik denk overigens wel dat vanuit die vastgeroeste instelling vrouwen anders beoordeeld worden, niet alleen door mannen maar zeker ook door vrouwen!
heer F Kremer
|
|
8
-
08
-
2006
|
14
:
02
uur
Wij kunnen als mens van alles willen verklaren waarom vrouwen minder doorstromen dan mannen maar in mijn optiek is er maar een echte reden waarom er zo weinig vrouwen in de top (helaas) zijn. Het is een genetische kwestie. Hoog opgeleid of niet doet er in deze situatie minder toe (Hoewel bij hoog opgeleide mensen wel meer ambitie ziet). Alleen zodra er kinderen bij komen dan treedt het oergevoel (zorg/ verantwoordelijkheid) van de vrouw naar voren. (de meeste vrouwen WILLEN en kunnen dit ook beter dan mannen). Meestal is dat de reden waarom vrouwen de zorg voor de kinderen voor laten gaan ten opzichte van de carriere. Er zijn ook vrouwen die wel carriere maken ten koste van de opvoeding/ carriere van de man. Daar waar het niet zo is en vrouwen naar de top doorstromen zijn dit vrouwen die meer de "mannelijke" houding laten zien. Het zou beter zijn dat er meer vrouwen aan de top komen zodat er tussen zakelijkheid en emotie meer evenwicht komt binnen het bedrijfsleven. Ik zie teveel mannelijke managers die (mis)gebruik maken van getoonde emotie (=kwetsbaarheid). Vrouwen zullen dat minder snel doen maar zullen daar waarschijnlijk langer over doen dan mannen om de getoonde emotie een plaatsje te geven. Cultuuromslag? ik ben hier nog niet zo zeker van. Ik heb het gevoel dat het dan te geforceerd gaat wat ten koste gaat van de stabiliteit tussen mannen en vrouwen. Iets wat eeuwen zo is geweest kan helaas niet binnen enkele jaren ongedaan worden gemaakt.
heer M.P.D. Odijk
|
|
8
-
08
-
2006
|
14
:
59
uur
Ik zie een aantal reacties (van met name vrouwen) waarin wordt gevraagd of het wel nodig is om meer dan 40 uur te werken. Als je voldoende tijd in je privé-leven wilt combineren met een top-functie is dit inderdaad de vraag die gesteld moet worden. Als het immers zo is om in minder dan 40 uur een topfunctie te vervullen (misschien wel via een duo-functie; "Part-Time-Top-Functionaris"), dan verandert de keuze van topmoeder óf topfunctie in topmoeder én topfunctie. Mannen hebben deze keuze in feite ook, en vanuit onze cultuur kiezen zij wat makkelijker voor de topfunctie, en laten daarbij inderdaad wat steken als ouder. De vraag "wie is die man die iedere zondag het vlees komt snijden" is niet voor niets ontstaan.
In mijn optiek is het niet zo dat een topfunctie in 40 uur vervuld kan worden. Een topfunctie vereist flexibiliteit en daadkracht. Op tijd thuis willen zijn zodat je je kinderen uit school kunt halen draagt niet echt bij tot die flexibiliteit, en zaken uit moeten stellen omdat je de dag zelf niet voldoende tijd hebt is ook niet bevorderlijk voor de daadkracht. Verder heb je een voorbeeld- en coachingsfuncitie voor je medewerkers. Als coach moet je beschikbaar zijn voor je mensen (en hoeveel mensen vinden dat hun leidinggevende voldoende tijd voor ze heeft?)
Omgekeerd is het ook zo dat je niet met een paar uurtjes "quality-time" in de avond een goede ouder kunt zijn. Ouders voelen zich (terecht) schuldig omdat ze te weinig tijd hebben voor hun kinderen, en in die paar uurtjes worden de kinderen zo verwend, dat er uiteindelijk geen land meer met ze te bezeilen is.
maroesja
|
|
8
-
08
-
2006
|
18
:
40
uur
Ik denk -gevoelsmatig- dat veel vrouwen (verhoudingsgewijs dan) nog een inhaalslag moeten maken voor wat betreft voor jezelf opkomen en jezelf verkopen. Bescheidenheid zit misschien toch te veel in onze aard. En, aansluitend op het artikel afgestudeerden liegen over capaciteiten: misschien zijn vrouwen ook wel te eerlijk in wat ze wel en niet kunnen en durven we wat minder te bluffen. We onderschatten onze waarde voor een bedrijf.
Kathleen
|
|
9
-
08
-
2006
|
14
:
11
uur
Ik kom net van een sollicitatie voor Account Manager bij een Amerikaanse ICT firma. Dat ik toch zo éérlijk was... En ik werd gewezen op de "mannelijkheid" van het bedrijf. Let op: we spreken hier over "Ten oorlog trekken" "Soldaten".
Als vrouw dien je je 300% te bewijzen. Ik heb het geluk een perfecte opvang te hebben voor mijn dochter, zelfs koken wordt uitbesteed. Maar de argwaan blijft, ...
Het boek van Hedwige Nuyens "Waarom vrouwen geen baas worden" is goede litteratuur en geeft aan dat de "vrouwelijke eigenschappen" een nadeel zijn in een wereld waar de "mannen" de regels hebben gesteld.
Ik ben het eens met Maroesja: Vrouwen dienen te leren zichzelf beter te verkopen en te positioneren. "Show verkopen in het bureau van de CEO" .
Maar ook vrouwen dienen meer op te komen voor elkaar...in werkelijkheid gunnen ze elkaars carrière niet...
Fijn dat er zoveel mannen deelnemen aan de discussie.
Communicatie is een begin van de weg naar verbetering!
heer E.T.G. Hoek
|
|
10
-
08
-
2006
|
00
:
08
uur
Naar aanleiding van het bericht van Kathleen hierboven realiseer ik mij volgende: Onze organisatie omvat wereldwijd meer dan 700 franchisenemers waarvan ik schat dat bijna de helft uit vrouwen bestaat. In Zweden zijn er van de ruim 40 franchisenemers zelfs zeker 25 vrouwelijk!
Ook in MLM organisaties kom je veel vrouwen tegen. Allen overigens mensgerichte bedrijven. Vanwege de extra flexibiliteit om werk en gezin te combineren en de eigen cultuur verkiezen vrouwen wellicht sneller een eigen bedrijf of zelfstandige rol dan een toppositie in een grote organisatie.
Edwin Hoek, LMI - Leadership Management Nederland
heer Karel Walg
|
|
10
-
08
-
2006
|
10
:
26
uur
Uit een aantal reacties blijkt dat men geen goed beeld heeft wat er nodig is voor een echte top carriere. De Groeninks en van der Veers van deze wereld hebben niet 60 uur of 80 uur of meer gewerkt, ze hebben hun werk geleefd, zijn altijd met hun werk bezig geweest, of dit nu in het weekend of 's-avonds is dat doet er niet toe. Dit is dan ook de enige manier om een echte top-carriere te maken, heb je dit er niet voor over (man of vrouw) dan kom je er niet. Dit betekent dat werk en prive volledig door elkaar loopt en verweven is, niet voor niets dat er vaak relaties met secretaresses ontstaan, die zien ze een stuk meer dan echtgeno(o)t(e). Blijkbaar zijn er weinig vrouwen bereid (een uitzondering als Nelie Kroes en Sylvia Toth daargelaten) dit op te brengen.
b.j.p.mieden@pyramide.nl
|
|
10
-
08
-
2006
|
10
:
56
uur
Mijn vrouw en ik hebben zelf in 1979 met twee andere echtparen een woongemeenschap opgezet. Mijn vrouw zorgde voor de kinderen en ik werkte. Van het andere echtpaar werkten man en vrouw en maakten beide carriere en bij het derde echtpaar wisselden man en vrouw van rol. Zodoende waren er twee personen die voor het huishouden en de (uiteindelijk) negen kinderen zorgden. Elk echtpaar drie. Veel commotie daarover in de werk- en leefomgeving. Rolwisseling en beide partners die werkten. In 8,5 jaar veel moois en boeiends meegemaakt. Boeiende discussies ook. In mijn werk als loopbaanprofessional, counselor en (executive)coach, na ervaring in staf- en management, is het een prima ervaring gebleken in het coachen van problemen rond man-vrouwpatronen en loopbaanplanning en evenwicht werk-prive. Met veel belangstelling heb ik kennis genomen van al bovengenoemde reacties. Veel herkenning. Ik ben op zoek gegaan naar de hoofdmotieven, bijmotieven en schijnmotieven van mensen(want met de verschillen is dat de overeenkomst tussen man en vrouw), ook als het gaat om dit soort keuzes. En naar de dieper liggende oorzaken van de hier besproken problematiek. Uiteindelijk legde ik e.e.a. vast in een lees-, studie en werkboek, omdat ik inzichten, ervaringen wil delen en er een behoefte is aan handvatten om met o.a. bovengenoemde problematiek om te gaan. Als daar belangstelling voor is dan kunt u mij mailen. Ik ben ervan overtuigd dat er zowel aan de buitenkant als aan de binnenkant nog heel veel huiswerk ligt en positieve acties elkaar kunnen versterken. Mijn ervaring is dat als er alleen aan de buitenkant wordt gesleuteld het niet (blijvend) werkt en als er eerst aan de binnenkant actie wordt ondernomen een steen in de vijver wordt gegooid en er kringen ontstaan. Langzaam maar zeker gaan we dan met elkaar de goede kant op. Volhouden dus.
Roos
|
|
10
-
08
-
2006
|
16
:
24
uur
Het gaat prima met je carriere, totdat er kinderen komen.
Onvoorstelbaar hoe de maatschappij reageert op het feit dat je veel werkt en daarnaast ook een kind hebt. Je wordt door je sociale omgeving bijna gedwongen om minder te gaan werken. Dan is de lol er snel af om voor je carriere te gaan!
heer M.P.D. Odijk
|
|
11
-
08
-
2006
|
09
:
57
uur
In reactie op Roos:
De reactie van je omgeving is in mijn optiek terecht. Ik vind echter wel dat die dwang naar jou én je partner uit moet gaan. Een kind op de wereld zetten brengt verantwoordelijkheden met zich mee, die jij en je partner in onderling overleg zullen moeten dragen, als jullie allebei (meer dan) fulltime blijven werken, krijgt het kind niet de zorg die het verdient.
heer F Kremer
|
|
14
-
08
-
2006
|
09
:
23
uur
In reactie op de heer Odijk: Dat een kind de zorg krijgt die het verdient ben ik het helemaal mee eens. Maar waar Roos waarschijnlijk tegenaan loopt is dat zich teveel mensen van met name de oudere garde deze uitspraken doet omdat deze generatie niet is opgegroeid in een maatschappij met tweeverdieners. Dit kan volgens mij voor spanningen zorgen in de sociale omgeving. Ik zie in mijn omgeving dit namelijk ook optreden. Daarnaast moet de oudere generatie niet vergeten dat het "noodzakelijk" is dat er tweeverdieners zijn om de kosten voor hen te kunnen dekken. Dit wordt vaak vergeten. Vroeger waren de rollen duidelijk. Man werkt, vrouw zorgt en doet het huishouden. Nu is het man en vrouw werken, zorgen beide en doen samen het huishouden. Dit vraagt flexibiliteit (ook van de generatie die alles hebben opgebouwd. Aan de top komen is moeilijk, aan de top blijven is nog moeilijker!)
b.j.p.mieden@pyramide.nl
|
|
14
-
08
-
2006
|
14
:
52
uur
Naar aanleiding van het bericht van de heer Kremer:
Ik gun iedereen alles, maar wat te denken van bijvoorbeeld de vader die ik coach: beide ouders willen carriere maken, een paar keer op vakantie en drie kinderen, wel na de kinderopvang door ouders of in centrum, grootbrengen en goede ouders zijn en meer tijd voor zichzelf en voor elkaar. Hun werkgevers verwachten ook het een en ander en laat wonen en werken nu niet altijd op steenworp afstand zijn. Ze willen in alles slagen en succesvol zijn. Kortom: realiseren we ons wel hoeveel luxe er in onze problemen zitten en........ willen we alles hebben en kunnen in plaats van keuzes maken. Niet alle oplossingen zijn gemakkelijk en we kunnen niet alle verantwoordelijkheid "afkopen" en/of "Afregelen door het inschakelen van anderen". Gelukkig komt het echtpaar door coaching tot dit besef en creeren ze meer rust en evenwicht en "moeten en hoeven" ze minder en zien ze de betrekkelijkheid en de eigen verantwoordelijkheid ten aanzien van de "noodzakelijkheid" waar de heer Kremer en vele anderen over spreken.
Steven
|
|
15
-
08
-
2006
|
09
:
17
uur
De heer Mieden heeft daar een goed punt. Heel veel mensen reageren boos omdat ze als tweeverdieners niet de mogelijkheden krijgen om ook een kind op te voeden. Dat is toch van de gekke? Niemand heeft jullie gedwongen beiden zoveel te werken. Dat is een keuze geweest die jullie (als het goed is) sámen gemaakt hebben. Als je een kind wil zal je daar nou eenmaal dingen voor op moeten geven. Met de oorspronkelijke discussie heeft dit echter niets te maken. Het zou in dit geval ook kunnen zijn dat de man besluit minder te gaan werken en meer huishoudelijke taken op zich te nemen.
Het grootste probleem zit hem dan volgens mij ook in de associatie Vrouw - > Kind/Huishouden. Die is, zelfs bij de vrouwen zelf, totaal nog niet uitgeband.
Anita
|
|
15
-
08
-
2006
|
09
:
18
uur
In reactie op de heer Odijk; u heeft het over de oude garde die niet gewend is dat beide ouders werken en dat een kind de zorg nodig heeft die het verdient. Bij mij komt dan de vraag bovendrijven welke maatstaven hiervoor worden gehanteerd. Mijn kind is full time bij onze oppas. Wij hebben maar een kind zij 3, waarvan een baby. Hij leert delen, zorgen voor een baby etc. etc. Zij is qua karakter een moeder die ik niet zijn kan (en niet wil). Over de aandacht. "Vroeger" toen er nog gezinnen waren van meer dan 10 kinderen mochten deze kinderen blij zijn als ze 5 minuten per dag echt aandacht van vader/ moeder kregen. Ik zie dat wij allen genieten van ons samenzijn en dat mijn zoon een heel gelukkig en stabiel kind is geworden. Daarnaast vraag ik mij af waarom er toch steeds discussies zijn over vrouwen die werken en dus geen goede moeder zouden kunnen zijn. Ik ken vele andere situaties waarvan ik denk "had die moeder maar gewerk, dan was het beter af geweest".
Karel Walg
|
|
16
-
08
-
2006
|
13
:
39
uur
Reactie op de heer Mieden en Steven:
Wij kiezen niet voor het tweeverdiener zijn, echter om om ons het leven en huis te kunnen veroorloven dat in de jaren 70 en 80 van een salaris kon zijn er nu twee salarissen nodig. Dit in aansluiting op wat de heer Kremer meldt.
heer RCL Spaai
|
|
14
-
09
-
2006
|
14
:
01
uur
Goh en wie zorgt er nu voor de (sleutel) kinderen......
