16 juli 2010 -
Het glazen plafond in het bedrijfsleven vertoont barsten. De aanwas van vrouwelijke bestuurders en commissarissen zet door, ondanks de crisis. Dat komt door een 'effectieve lobby', het kleiner aantal commissariatenverzamelaars en het besef van de toegevoegde waarde van diversiteit door het bedrijfsleven.
Dat blijkt uit onderzoek van Elite Research in opdracht van FD.nl naar de samenstelling van besturen bij 500 Nederlandse bedrijven.
Toename
Het aantal vrouwelijke bestuurders is in 2009 met negen procent toegenomen, ruim boven het langjarig gemiddelde groei (sinds 1994) van twee procent. Het is het derde jaar op rij dat sprake is van stevige groei. In het commissariaat is al langer sprake van een structurele toename van vrouwen. Daar groeit het aantal al voor het vijfde jaar op rij, in 2009 met vijf procent bij een langjarig gemiddelde van twee procent.
Dat het aantal vrouwelijke toezichthouders ook vorig jaar is gestegen, is opmerkelijk omdat het aantal buitenlandse bestuurders fors is teruggelopen. Circa de helft van de vrouwelijke bestuurders/commissarissen heeft een buitenlands paspoort. Weliswaar komen er minder vrouwen bij dan in 2008 en gaan er meer vrouwen uit, per saldo is de toename nog altijd hoger dan het langjarig gemiddelde.
Doorbraak
Voor onderzoeker Jos van Hezewijk van Elite Research is dat reden om te spreken over een definitieve doorbraak. Van Hezewijk geeft als redenen 'een effectieve lobby van topvrouwen als Neelie Kroes'. Met paginagrote advertenties vroegen deze vrouwen eind vorig jaar aandacht voor het glazen plafond. Er werd zelfs gesproken over quotering, wat zeker druk zette op bedrijfsbesturen.
Verder is het volgens Van Hezewijk thans 'politiek correct' vrouwen te benoemen en is het besef van de opbrengst van diversiteit groter. Tenslotte heeft Wouter Bos als minister in ruil voor staatssteun veel vrouwen voorgedragen als overheidscommissaris, zoals Tineke Bahlmann bij ING en Charlotte Insinger bij SNS Reaal.
Buitenlanders
Opvallend in de cijfers over 2009 is de verdere afname van het aantal buitenlanders in zowel bestuur als toezicht na hun snelle opmars begin deze eeuw. Bij beide gremia daalde dat aantal met vijf procent, na een explosieve duikeling (23 procent) in 2008 van het aantal buitenlandse commissarissen. Van Hezewijk is niet verbaasd. "Je ziet dezelfde trend als in 2002 bij het barsten van de internetzeepbel. Buitenlanders komen vaak mee als onderdeel van een overname. Als het daarna spannend wordt, sluiten de rijen zich. Bedrijven vallen terug op het Nederlandse bestuurdersnetwerk. Buitenlanders stappen op en worden niet door buitenlanders vervangen. Ook ligt de overnamemarkt stil."
Groeiende twijfel
De cijfers versterken de groeiende twijfels onder governance-experts over de toegevoegde waarde van buitenlanders in vooral de raad van commissarissen. Onlangs stelde Nyenrode-docent Steven Schuit vast dat vooral de president-commissaris de weg moest weten in het polderlandschap om effectief te zijn. Er is consensus dat het ABN Amro-debacle mede ontstond doordat de bank met de Amerikaan Arthur Martinez een buitenlandse chairman had.
Verzamelaars van commissariaten
Wat verder opvalt, is dat het aantal commissariatenverzamelaars na zeven jaar van forse daling weer toeneemt (+dertien procent ). Na de introductie van de code-Tabaksblat, waarin een maximum aantal commissariaten van vijf werd geïntroduceerd - nam dat aantal af. Dat het nu weer stijgt, komt volgens Van Hezewijk omdat er door de huidige crisis nadrukkelijk om ervaring wordt gevraagd. Overigens zit volgens de onderzoeker bijna niemand van deze nieuwe groep 'old boys' boven het Tabaksblat-quotum. Het aantal old boys neemt toe, maar ze hebben elk een kleiner aantal commissariaten dan de vorige generatie.
Gemiddelde leeftijd
De gemiddelde leeftijd van de commissarissen neemt ook weer - bescheiden - toe: van 58 naar 59. Dat vindt plaats na drie jaren van daling en illustreert het geringere verloop in die gelederen. Het aantal vroegtijdige vertrekkers daalde van 65 procent naar 59 procent, maar ligt nog altijd boven het langjarige gemiddelde van 52 procent. De belangrijkste reden voor aftreden is de code voor corporate governance. Deze code-Tabaksblat werkt proactief.
Verloop onder CEO’s en bestuurders
In directies en raden van bestuur lijkt sprake van teruggekeerde rust, zeker in vergelijking met het crisisjaar 2008. Zo is het verloop onder bestuurders fors gedaald en ligt het ver onder het langjarig gemiddelde. Ook onder CEO's is het verloop fors gedaald en ver onder het langjarig gemiddelde. Uit de cijfers blijkt dat de gemiddelde leeftijd bij vervanging de laatst twee jaar is gestegen van 49 naar 51 jaar, wat erop wijst dat er relatief oude CEO's worden aangetrokken. Het zijn tussenpausen die orde op zaken stellen en dan het stokje overdragen. Verder valt op dat in 2009 vooral jongere CEO's het loodje leggen. De gemiddelde leeftijd van aftredende bestuursvoorzitters daalde sterk, van 57 jaar naar 54 jaar en het vroegtijdig vertrek, zoals bij bedrijfsreorganisaties, steeg van 60 procent naar 70 procent.
Voorzitter Susanne Stolte van het Nederlands Centrum voor Directeuren (NCD) is blij met de trend, maar 'in absolute aantallen zijn vrouwelijke bestuurders nog zwaar ondervertegenwoordigd'.
Bron:Allepersberichten.nl
Het feit dat er zoveel nadruk op wordt gelegd, zegt al genoeg ... jammer.
Gewoon de beste man of beste vrouw op een plaats.
Y.B. Walvisch
|
|
17
-
07
-
2010
|
10
:
56
uur
Interessante om de ontwikkeling te zien, maar hoeveel procent van de bestuursfuncties/commissariaten wordt nu bekleed door een vrouw? Dat blijkt niet uit de informatie.
Jean Marc CA
|
|
19
-
07
-
2010
|
07
:
46
uur
Als we naar de werkelijke psychologie van man en vrouw kijken, komt - grootdeels cultureel gezien - vooral het ontwijkingsgedrag van overemotionaliteit bij vrouwen en onderkoeld gedrag bij mannen voor. Bij hogere functies, lijkt nu een omgekeerde evolutie in de maak.
Toch vergeet men in kern dat dit uitwijkingsgedrag is, dus een manier, waarbij men eigenlijk problemen al vanaf zijn/haar jeugd leerde te ontwijken omdat ze niet oplosbaar waren/zijn.
In tegenstelling tot de prof's psychologie, vind ik dit niet fout noch traumatisch, maar dan wel pas op voorwaarde dat leiders zich hiervan bewust zijn en dat ze het pro-argument zien dat hen dit tijd en energieverlies via emoties oplevert.
Ik denk dat we in een diepe dip zitten waarbij veel leiders terug primitief zijn zonder dat te weten. Ze mog immers primair reageren, maar ze moeten dit beseffen, zodat ze zowel in het kindse onbewuste als in het volwassen bewuste verblijven.
Er zijn veel gruwelijke vrouwelijke (patriarchale) bedrijfsleiders die het patriarchale op fundamentalistisch feministitsich nochtans veroordelen en zelfs de zogezegd vreedzame landbouw- en godinnencultuur van voor 6000 voor Christus hiervoor misbruiken , er zijn er ook een paar die veel bedden doorlopen hebben, en dan zijn er een paar vrouwen die echt fenomenaal goed zijn en die eigenlijk ook vrouw blijven, of altijd man zijn geweest en zich ook zo goed voelen.
Omgekeerd zijn er nu veel onbekwame, geldverspillende vrouwelijk geworden mannelijke bedrijfsleiders die emotie en pseudo-zachtheid als 'zorg' misbruiken en eigenlijk geen ballen meer hebben aan hun lijf en vooral... daardoor aan integriteit gebrek hebben.
2000 jaren evolutie, draai je immers niet zo maar om.
Er zijn meer regels en mensen die regeltjes kennen dan er mensen zijn die de geest van de wet in hun hart en bewustzijn dragen.
Laat ons op zijn minst toegeven dat er niet veel echte bedrijfsleiders meer zijn, gewoon omwille van het feit dat we veel dommer geworden zijn dan onze grootouders maar een gigantisch grote bek gekregen hebben en denken dat we alles psychologisch kunnen uitwerken i.p.v. zoals onze voorouders bijv. 10 uur te werken zonder te klagen en te zagen en dan nog eens 2 uur naar en van het werk te 'tjolen' en tussenin nog eens meer communicatief waren terwijl wij met al onze elektronische mail niet eens meer praten met elkaar en liegen als nooit voorheen om onszelf beter voor te stellen dan we op zielige wijze geworden zijn (zonder klassieke waarden en met erg weinig geloof en veel bijgeloof zoals in de opwarming van de aarde door 'ons' mens).
