Generatie YEP, een nieuw begrip voor hoger opgeleide allochtonen
21 juni 2010 -
Arjan Erkel introduceert met het boek Generatie YEP: de Young Ethnic Professional (YEP) een nieuwe definitie voor de groeiende groep hoger opgeleide allochtonen: Generatie YEP.
Het boek beschrijft de opkomst van hoogopgeleide professionals van multiculturele komaf die een positieve bijdrage leveren aan het sociaal-economische en culturele klimaat.
Persoonlijke verhalen
Twintig ambitieuze multiculturele personen vertellen over het opgroeien tussen twee culturen en hun ontwikkeling tot hoogopgeleide professionals. De persoonlijke verhalen worden afgewisseld met interviews over diversiteit met topmensen uit het bedrijfsleven, de overheid en het onderwijs, waaronder eerder genoemde oud-staatssecretaris Albayrak.
Realiteit versus beeld
"Wie denkt aan een allochtoon, denkt niet aan een allochtone student, een allochtone vrouw in mantelpak of een directeur van een groot bedrijf," zegt Erkel. "Met dit boek willen we de perceptie verbreden. De persoonlijke verhalen van deze Yeppies over hun carrière, ambities en visie op de maatschappij tonen de opkomst van een nieuwe generatie. De groep is zowel in de politiek als in het bedrijfsleven nog steeds onderbelicht. "Tien jaar geleden was het beeld over de multiculturele samenleving beter dan de realiteit en nu precies andersom. Nu is de realiteit beter dan het beeld, zoals dit boek het ook aangeeft," aldus Paul Schnabel.
Agenda voor de toekomst
Het voorwoord van het boek is geschreven door Ruud Lubbers. "De reeks miniatuurtjes die in dit boek aan het woord komen, zijn goeddeels kinderen en kindskinderen van gastarbeiders," schrijft Lubbers. "Dit boek is kleurrijk in vele opzichten. Het is de agenda voor de toekomst."
Multiculturele achtergrond
Inmiddels is twintig procent van de Nederlandse bevolking van buitenlandse komaf. In de drie grootste steden heeft een kleine 50 procent van de bevolking een multiculturele achtergrond. Tussen 1996 en 2009 is het aantal allochtone studenten aan hogescholen en universiteiten toegenomen van 57.000 naar 142.600. Het percentage Turkse huizenbezitters steeg van vijftien procent in 1998 naar 26 procent in 2006.
Ik zal er heel open in zijn. Ongetwijfeld zal het boekje ergens aansprekend en misschien wel baanbrekend in zijn. Alleen zit ik me dus af te vragen, iedereen heeft de mond vol van integratie. Vooral vanuit de politiek. Welke zin heeft het dat ene oud politicus Ruud Lubbers het voorwoord schrijft? Had het niet beter Ella Vogelaar kunnen zijn?
Of wat te denken van Balkenende? Nu zal die natuurlijk wel heel wat andere dingen aan zijn hoofd hebben maar soit. Nu verzinnen we weer een nieuwe afkorting voor een nieuwe groep en hoe die het doet. Persoonlijk wel geweldig wat deze mensen hebben bereikt. Ik wil u graag even mee nemen naar een nadere tijd, misschien dat u dan een lichtje zal branden.
Mijn vader was italiaan. Hier in de begin jaren zestig naar toe gekomen. Vanaf moment een heeft hij zich ingezet de Nederlandse taal machtig te worden en zich een plek te verwerven in de Nederlandse maatschappij. Let wel, er waren toen helemaal geen wetten en regels voor integratie.
Van de Italianen, Spanjaarden, Chinezen, Fransen of Belgen hebben we ooit enig probleem gehad zoals we dit, jammer genoeg, laat ik wel zijn, van andere allochtone groepen heb mogen meemaken. Mijn broers en ondergetekende zijn opgegroeid met heel veel Italiaans in en met ons. Onze vader zei steevast, als we naar Italië gingen,''Denk niet dat ik daar tolk voor je ga spelen want er zijn mogelijkheden genoeg om Italiaans te leren.''
Zo was het ook. De vanzelfsprekendheid jezelf aan te passen in het land waar je je bevond. Zelf heb ik niet alleen in Nederland gewerkt, ook in Italie, Belgie, Luxemburg, Frankrijk en Oostenrijk. Waar ik kwam was het gewoon regel een paar weken je mond te houden, op te letten en ervaren wat de mores was van waar je je bevond.
Dan was het zo vlug mogelijk aanpassen. Kleine foutjes? Heb ik nooit als een probleem ervaren, werd er zelden op afgerekend. Respect? Altijd, altijd van twee kanten. Voor hen die mij/ons de ruimte en tijd gaven en wij om de moeite te doen. Nederland is het enige land in de wereld die zo dom en paternalistisch een probleem keihard in stand houd.
De voorbeelden in het boekje? Applaus. Maar applaus voor wat zij op eigen merite hebben weten te bereiken en kom hier alsjeblieft niet aan met de 'nodige problemen' die men onderweg klaarblijkelijk heeft ondervonden. Het is het vermogen tot aanpassen. Dat vermogen maakt zakenmensen beter en groter. Dat maakt hen tot voorbeelden. Daar heb ik dan respect voor.
Maar om nu weer een afkorting te verzinnen? Ik ben gewoon een halve Italiaan met de Nederlandse nationaliteit. Ik sta in twee prachtige werelden en doe de moeite beide werelden te begrijpen en geniet daarvan. Ik heb ik Italie mij nooit onwelkom gevoeld evenals in Nederland. Zou dat wel zo zijn geweest dan hoef ik alleen maar in de spiegel te kijken. Zo eenvoudig is het.
Als ik aan een Allochtoon denk denk ik aan een goede zakelijke vriend. Sahib Satyane. Is van allochtoonse afkomst die gewoon boos wordt op de juffrouw van zijn dochtertje. Er is een toneelstukje op school en zijn dochtertje moest en zou het varkentje spelen. Daarom werd hij op zijn werk gebeld. Wat nu? Als mijn kind varkentje wil spelen moet ze dat vooral doen. Wat een onzin mij daarvoor te bellen. Dat was de hele simpele reactie. Omdat wij geen varkens eten en ze beschouwen als onrein, bestaan er ineens geen varkens meer?
Ik moet met een glimlach weer denken aan mijn vader. Hoe hadden we hem moeten noemen? Yip?
Ik ga maar eens lunchen. De zon schijnt.
Waarom nu weer een speciale naam, afkorting, voor allochtonen? Hoewel iedereen in het openbaar Wilders verloochent, zijn we wel druk met het plaatsen van allochtonen in andere hokjes dan autochtonen.
Dat het doel is de allochtoon in een positief daglicht te zetten, maakt het beeld er niet beter op.
''Geen gezeik, allemaal gelijk'' vrij naar de Tegenpartij, lijkt me een betere manier om onze maatschappij wat vriendelijker te maken.
Najib
|
|
24
-
06
-
2010
|
22
:
37
uur
Respect voor jouw Italiaanse ontwikkeling.
Vind het wel een leuke benaming. Young Ethnic Professionals. Zegt ook wat over de ontwikkeling waar niet over gesproken wordt in het media. Je hebt de Gabbers, Kakkers, Hippies, Punkies, Yuppies en nu Yeppies. Prima toch?
