28 mei 2010 -
Zowel Europese overheden als werkgevers geven hun burgers en arbeidskrachten onvoldoende voorlichting over de waarde op lange termijn van hun pensioen. De voorlichting is zelfs zo gebrekkig dat minder dan een kwart van de Europese werkende bevolking zegt geïnteresseerd te zijn in hun pensioen, hoewel dat wel hun oudedagvoorziening is.
Als onderdeel van de Aon Consulting European Employee Benefits Benchmark is een vergelijkend onderzoek uitgevoerd onder meer dan 7.500 werknemers uit België, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Ierland, Nederland, Noorwegen, Spanje, Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk, tien van de voornaamste economieën in Europa. Het Benchmarkonderzoek richt zich op de opvattingen van arbeiders in de verschillende Europese landen over onderwerpen als pensionering, werknemersuitkeringen en andere pensioengerelateerde kwesties.
Weinig interesse
Groot Brittannië, Frankrijk en Nederland schieten tekort in het bevorderen van een voldoende op de lange termijn gerichte pensioenspaarcultuur. Ondanks de financiële beroering veroorzaakt door de kredietcrisis is slechts twaalf procent van de betrokkenen actief geïnteresseerd in hun pensioen. Ter vergelijking: in Duitsland is dat percentage 37 procent, het hoogste in Europa, in België 34 procent en in Zwitserland 33 procent.
Geen pensioenplan
Ondanks het belang van financiële planning voor pensionering, en de alom heersende trend dat overheidssteun bij pensionering afneemt, zegt zestien procent van de betrokkenen dat ze geen pensioenplan hebben klaarliggen omdat ze het zich niet kunnen veroorloven te sparen, elf procent omdat ze daar gewoon niet aan toe zijn gekomen, terwijl vijf procent beweert dat ze er bewust voor hebben gekozen te vertrouwen op overheidsuitkeringen, waardoor ze als de tijd daar is volkomen afhankelijk zullen zijn van de willekeur van de regering die op dat moment aan het bewind is. Het zal wellicht geen verbazing wekken dat, over heel Europa genomen, de mensen met een pensioenspaarpotje eerder in de hogere leeftijdscategorieën vallen dan in de groep 18- tot 35-jarigen.
Pensioen in armoede
Oliver Rowlands, hoofd pensionering, EMEA, bij Aon Consulting gaf als commentaar: "Heel wat mensen stevenen straks blindelings af op een pensioen in armoede, tenzij ze zich actief gaan interesseren voor hun pensioen. Regeringen en sommige werkgevers verspreid over heel Europa zoeken naar manieren om hun pensioenverplichtingen te verminderen, dus is het dringend noodzakelijk dat mensen meer verantwoordelijkheid nemen voor de financiering van hun eigen pensionering.
Doordachte pensioenen
"Veel werkgevers blijven de voorziening van doordachte pensioenen voor hun werknemers zeer serieus nemen, en besteden veel geld aan een gegarandeerd welzijn op lange termijn van hun personeel. Hoewel werknemers over het algemeen door hun werkgevers gesponsorde pensioenen op prijs stellen, zowel
qua uitkeringsniveau als qua bijdrageniveau, hebben ze de neiging pas kort voor hun pensionering orde op zaken te stellen - en dan is het al te laat. Werkgevers moeten de waarde en mogelijkheden van deze uitkering effectief benadrukken door middel van open, eerlijke, duidelijke en continue communicatie naar hun werknemers toe, zodat zij het kunnen smeden tot een doeltreffend onderdeel van hun wapenarsenaal in de strijd voor talent. Tegelijkertijd moeten ze ervoor zorgen dat ze hun personeel voorlichten en helpen om de nodige stappen te zetten om passende en noodzakelijke actie te ondernemen inzake hun pensioenspaarregeling."
Ik denk dat het zelfs nog erger is.
Eind jaren tachtig klonk al het geluid dat de AOW over een aantal jaren niet meer betaalbaar zou zijn.
Kom, dacht ik, laat ik een lijfrentepolis nemen. Welnu, onze regering vond dat dat wel heel veel kostte dus in 2000 werd de regeling versoberd. Achteraf blijkt deze lijfrentepolis ook nog eens een woekerpolis. Omdat ik het niet normaal vind om twee keer belasting te betalen over hetzelfde bedrag kon ik vanaf dan nog maar iets van € 1000/jaar storten (ik bouw bij mijn werkgever ook pensioen op). Helaas vond de regering dit halverwege het eerste decennium van dit jaar ook nog te veel kosten. Men zou wel eens te veel pensioen kunnen opbouwen dus werd de opbouw beperkt tot hetgeen men tekort zou kunnen komen.
Een naar mijn idee krankzinnig en alleen door ambtenaren en politici te ontwikkelen gedachte. Immers, als ik in de toekomst werkloos raak bouw ik geen pensioen meer op en heb ik tevens geen geld meer om dit zelf te doen.
En nu zijn de sociale partners bezig met het verder versoberen van de pensioenen.
Mijn conclusie: iedereen die zich niet bezig houdt met zijn/haar pensioen heeft groot gelijk en is gelukkiger dan diegene die zich er wel mee bezig houdt.
Als je je er namelijk wel actief mee bezig houdt merk je namelijk dat je door werkgevers, vakbonden en overheid/fiscus op alle fronten tegengewerkt of geplukt wordt.
