25 maart 2010 -
Nederlandse werknemers melden zich minder vaak ziek in vergelijking met collega’s uit omringende landen. Ze zijn echter bij ziekte relatief lang afwezig. Deze verzuimdagen kosten werkgevers in Nederland jaarlijks circa 10,8 miljard euro aan directe kosten.
Dat blijkt uit de European Sick Leave Index (ESLI), een jaarlijks onderzoek van Aon naar arbeidsverzuim in Nederland, Frankrijk, Duitsland en België. Er werden gegevens verzameld bij bijna 200 werkgevers met gezamenlijk meer dan 370.000 mensen in dienst.
Verzuimpercentages en -frequentie
Over de periode 2005-2008 had Nederland het hoogste gemiddelde verzuimpercentage (4,45 procent) van de vier West-Europese landen. Ter vergelijking: Duitsland had in dezelfde periode een verzuimpercentage van 4,07 procent. Nederland laat over vier jaar gemeten de grootste daling in verzuimpercentage zien, maar behoort nog steeds tot de bovenkant van Europa. Uit de ESLI komt wel naar voren dat Nederlandse werkgevers erin geslaagd zijn de productiviteit van hun werknemers over de afgelopen vier jaar te verhogen met 4,5 procent. Hiermee heeft Nederland het productiviteitsverlies als gevolg van verzuim van een bovengemiddeld niveau naar een gemiddeld niveau teruggebracht.
Stagnatie
Ondanks de uitgebreide Nederlandse wetgeving rondom re-integratie en de inspanningen van een relatief groot aantal dienstverleners die zich hierop richten, stagneert het verder terugdringen van langdurig verzuim. Het gemiddeld aantal verzuimdagen van Nederlandse werknemers bedraagt al jaren zo’n tien dagen per ziekmelding. Alleen in Frankrijk (gemiddeld 13,5 dagen per ziekmelding) zijn werknemers langer afwezig. Duitsland (6,6 dagen) en België (7,3 dagen) doen het in vergelijking met Nederland en Frankrijk veel beter. Nederlandse werknemers die zich ziek melden, doen dat gemiddeld twee keer per jaar. Dat is meer dan in Frankrijk (1,8 keer), maar minder dan in Duitsland (2,4 keer) en België (2,3 keer).
Hoge kosten ziekteverzuim
(Ziekte)verzuim heeft grote financiële consequenties. De bijna 200 Europese werkgevers uit het Aon-onderzoek kregen in 2008 te maken met circa 665 miljoen euro aan directe kosten door ziekteverzuim. Gemiddeld kost iedere verzuimdag een werkgever bijna 160 euro aan directe kosten. Daar komen onder andere de kosten van vervanging en productiviteitsverlies nog bij. In 2008 kostten de 570.000 verzuimdagen van de 49.000 Nederlandse werknemers uit het Aon-onderzoek, de betrokken werkgevers ruim 91,2 miljoen euro aan directe kosten. Uitgaande van het totaal aantal werknemers in ons land (7,54 miljoen, CBS) levert ziekteverzuim Nederlandse werkgevers een schadepost op van jaarlijks ruim 10,8 miljard euro (directe kosten). "De financiële consequenties voor werkgevers zijn, ondanks de verschillen in sociale zekerheid, in alle deelnemende landen even substantieel," zegt Peter Abelskamp, Executive Director Health & Benefits EMEA bij Aon Consulting. "Gemotiveerd en betrokken personeel verzuimt minder en is productiever. Werkgevers doen er daarom goed aan niet alleen op gezondheid, maar ook op betrokkenheid en motivatie te sturen en hierin te investeren."
European Sick Leave Index
Met de ESLI introduceert Aon Consulting de grootste en eerste Europese index in zijn soort. Met dit onderzoek wil Aon Consulting werkgevers van concrete informatie voorzien en hen informeren over de (financiële) gevolgen van arbeidsverzuim.
De traditionele methodiek voor het meten van ziekteverzuim is het bijhouden van het aantal ziektedagen dat door werknemers op jaarbasis wordt opgenomen. Als aanvulling hierop meet de ESLI ook de effecten van ziekteverzuim op de productiviteit.
Individueel effect
De ESLI kwantificeert bijvoorbeeld het effect van het ziekteverzuim van één werknemer gedurende een aaneengesloten periode van 200 dagen ten opzichte van het ziekteverzuim van twintig werknemers gedurende tien dagen verspreid over het gehele jaar. "Ook is een beter begrip van variabelen, zoals de duur en frequentie van ziekteverzuim en het effect daarvan op de productiviteit, van grote waarde voor werkgevers. Dit geeft inzicht voor human resource management, riskmanagement en bedrijfsplanning, wat vooral in deze economisch onzekere tijden belangrijk is," aldus Abelskamp.
Verantwoording
"HR-afdelingen en aanverwante afdelingen worden steeds vaker gevraagd om een verantwoording van de toegevoegde waarde van gedane investeringen in human resources. De ESLI is een aanzienlijke stap voorwaarts in termen van de hulp die daarbij geboden wordt. Als een onderneming bijvoorbeeld een nieuw initiatief neemt om managers te trainen in het identificeren van de risico’s van langdurig ziekteverzuim, kan het directe financiële voordeel daarvan worden gemeten," voegt Abelskamp toe.
Ik vind dit wel een erg interessant artikeltje. Goed. Bijna 11 miljard aan directe kosten. Het tweede erg interessante gegeven, het cijfer voor Nederland is al enkele jaren onveranderd. Dat betekend dus, dat de investeringen het ziektegetal verder terug te dringen, verder niets opleverd.
Ik wil hier verder even niet in gaan op het gegeven hoe dat getal van 11 Miljard tot stand is gekomen, het gaat even 'for arguments sake' om het gegeven. Dat betekend dus dat we ergens anders naar moeten kijken. Even in de marge, het onderzoek beliep van 2005 - 2008. We zitten nu in 2010 en ik vraag me dus werkelijk af wat werkgevers en overheden hebben gedaan om hier naar te kijken en hier iets op te verzinnen.
Van de overheid weten we inmiddels dat we de afgelopen jaren niets anders dan incompetentie en impotentie tegemoet hebben mogen zien op werkelijk alle vlakken als we dit hier even lezen. Dus voor de duidelijkheid een sneer naar Donner mijnerzijds voor zijn incompetentie hier op dit stuk.
Dat geld eveneens voor zijn ambtenaren want die zijn toch zijn 'aangevers' of die behoren dat op zijn minst toch te zijn. Overduidelijk niet dus maar goed, dat is een volkomen andere discussie.
Laten we eens inzoomen op het percentage. Laten we voor het argument eens aannemen dat er een flink percentage arbeids gerelateerde zieken in zitten verwerkt. Een arbeids ongeval. Zullen we er eens een percentage aanhangen? 30%
Dan zal er een percentage zijn die NIET arbeidsgerelateerd is, laten we zeggen griep, een virus e.d. Ook 30%? Nou kan ik me voorstellen dat er van dat totaal misschien ook mensen zijn die gewoon op een medische ingreep wachtten. 10%? Komen we op een theoretische 70%?
Kan iemand mij hier even in behulpzaam zijn. Zou het kunnen dat die overgebleeven 30%, zieken zijn die wellicht niet ziek zijn door voorgaanden maar andere redenen? Laten we er eens een paar noemen.
- Burn out?
- Pesterij?
- Uitval door duursporten?
- Alcoholisme
- Andere verslaving [medicinale]
Misschien kunt u er hier ook een paar bedenken.
Als ik dat laatste even bekijk, weet ik dat er ééntje ontbreekt. en die ene zou wel eens een hele interessante bron kunnen zijn. Dat een aanzienlijk percentage van ziekmeldingen, wel eens heel goed voort zou kunnen komen doorat mensen werk aan het doen zijn die helemaal niet voor hun is bestemd.
Dan kun je daar veel aan ontlenen. Maar laten we daar eens op inzoomen en bedenken wat er gebeuren kan als je stelselmatig iets staat te doen wat je van nature eigenlijk niet past. Denk er eens vrij over na. Je verhoogt zomaar de kans op ongelukjes. Stress, alcohol gebruik, zomaar langer ziek zijn omdat je geen zin hebt naar je werk te gaan. We noemen er gewoon maar even een paar.
Als al enkele jaren de getallen op een zelfde niveau stabiel blijken te blijven, moet je naar andere factoren gaan kijken. We hebben kunnen zien dat Donner en zijn ambtenaren daar te incompetent voor zijn want als we het hebben over, laat ons voor dit argument zeggen, wanneer we het totale getal met een kwart kunnen terugbrengen?
Dat betekend een kwart van 10.8 miljard aan besparingen, dat is ruwweg zo'n 2,7 miljard besparing. Dat alleen maar door een andere manier van kijken en benaderen. Misschien dat iemand van het NCW of VVD dit nu aan het lezen is en bedenkt bij zichzelf wat voor een pracht verkiezingspunt dit zou kunnen zijn.
Aan de andere kant hoop ik dat werkgevers nu ook even meelezen en zich realiseren dat je, voor je iemand aanneemt, heel eenvoudig kunt zien of iemand werkelijk geschikt is voor een bepaalde functie en stress bestendig is, dan sla je twee vliegen in één klap. Je reduceert de kans dat iemand een burnout krijgt of iets gaat staan te doen wat die eigenlijk niet zou moeten doen, en je reduceert het risico van uitval en dus een berg onkosten.
Wat zou je ervan zeggen als je een mogelijkheid had dit te kunnen bepalen voor je iemand aannam? Stel dat je die kans met 60% - 85% zou kunnen reduceren? Dat percentage aan zekerheid dat je niet te maken krijgt met ienmand die voor de resterende percentage van die 30% zomaar uit valt? Zou dat niet mooi zijn? Je zu meteen meewerken aan het reduceren van die berg van 10.8 miljard en jezelf een hoop kosten besparen.
D. Brenter
|
|
25
-
03
-
2010
|
13
:
18
uur
Voor de groep die te ziek is om naar het werk te komen, maar wel thuis kan werken, zou het natuurlijk een geweldig zijn als ze vanuit huis hun werk konden doen. Dit scheelt behoorlijk in de kosten van het ziekteverzuim, voor een bedrijf. Ook voorkom je op deze manier dat mensen te vroeg naar het werk komen en andere mensen naar huis sturen [griep].
Aan de andere kant kun je natuurlijk jezelf afvragen of dit daadwerkelijk de kant is waar je als werkgever heen wilt. Immers stimuleer je mensen op deze manier niet, om weer snel 'op het werk' te komen. De vraag is alleen: Maakt dat nog heel veel uit als de werkzaamheden wel gedaan worden?
Er is al onderzoek gedaan naar jouw stelling, die ik van harte onderschrijf overigens, maar dat kan alleen maar voor een beperkte groep functies en mensen. Natuurlijk zullen niet alle functies voor zoiets in aanmerking komen.
Die pro-actieven, dia al niet zo heel snel thuis gaan zitten maar dan echt ook ziek zijn, 'rommelen' in de regel thuis wel een beetje door. In andere woorden maken thuis ook nog productie.
Het zou niet een kant moeten zijn die een werkgever zou moeten ambiëren maar denk even aan de spits, gewoon als voorbeeld, dat je flexibeler werken makkelijker mogelijk maakt. Het contact kun je hoe dan ook blijven houden omdat vrijwel elke werkplek uit te rusten is met een webcam.
videoconferencing wordt dan ook mogelijk. Wat de stimulering betreft, om een bepaalde groep mensen weer op het werk te krijgen? Kijk even naar de groepen die ik als voorbeeld heb opgevoerd. Ik zie die niet zo snel aan het werk komen. Sterker, dat zijn net de mensen die het snelst en langste thuis zullen zitten.
Misschien een gedachte van de werkgevers om er eens naar te gaan kijken? We hebben het hier wel over geld uiteindelijk. Toch????
D.Brenter
|
|
30
-
03
-
2010
|
09
:
57
uur
Civile, ik was niet op de hoogte van het al gedane onderzoek. De conclusie klinkt mij echter wel logisch in de oren, ook ik denk namelijk niet dat het voor elke functie handig/productief is om thuis te werken.
Om dan nog maar te zwijgen over een situatie waarin de kinderen over de vloer lopen, er schoongemaakt moet worden etc etc. Ook dat zijn geen situaties waar je als werknemers productiever van wordt lijkt mij.
De verwijzing in je reactie Civile is mij niet helemaal duidelijk. Doel je op de door jou genoemde groep 'pro-activen'? Want die groep klinkt toch niet geheel kansarm? Of begrijp ik je nu verkeerd?
Waar ik het dan wel weer mee eens ben is dat we het uiteindelijk altijd over geld hebben. Hoe vervelend dat soms ook is, bedrijven rekenen alles weer oom in euro's.
Wat thuiswerken en ziek zijn thuis, met een mobiele werkplek, en dan toch nog productief zijn, daar zijn al verschillende ' onderzoekjes' naar gedaan. Daarin is steeds naar voren gekomen dat 'pro activen', het niet nalaten thuis ook ' nog even wat te doen' voor de baas. Om het zo maar te stellen.
Een ander percentage roept gewoon, ziek is ziek, en die raken vervolgens niets meer aan. Ik neem even voor het gemak aan dat wanneer je thuis werkt, je flexibel en gedisciplineerd genoeg zult zijn een bepaalde minimale productie jezelf aan te kunnen meten en uit te voeren.
Ik ben het met je eens dat er momenten kunnen zijn en bestaan dat je daar helemaal niet aan toe komt.
Tja en wat het bedrijfsleven betreft, daar draait alles toch om de berekening van de investering, inzet, omzet en winstmarge?
Als we even de cijfers van dit artikel nemen, en je zou, 'voor het argument hier', eens bedenken dat er een manier is om te kunnen bepalen of iemand nu al of niet 'selfmotivated'
of een 'selfstarter' is. Stel nu eens dat je voor 3/4 op voorhand van een aantal van die softs skills en latente eigenschappen inzichtelijk weet te maken.
Zou je dan, als organisatie zijnde dan, dergelijke verliesposten niet aanzienlijk reduceren? Dan zou je voor het gelijke percentage dat je op voorhand inzichtelijk weet te maken, je sollicitatie beleid daar op aan kunnen passen en zo de allerbesten binnen halen.
Het neemt overigens niet weg dat iedereen een keer ziek kan worden natuurlijk. Ik heb zelf ook wel eens een paar weken, na een auto ongeval, met krukken rond gehobbeld bij de opdrachtgever omdat het probleem de knie was, en niet mijn rug, handen of hoofd. Om je even een idee te geven.
Ik heb zelf ook een afschuwelijke hekel aan nodeloos stil zitten. Dus als het even kan toch lekker bezig. Niet alleen met een opdracht op zich maar wel lekker bezig.
D. Brenter
|
|
30
-
03
-
2010
|
10
:
26
uur
Overigens, dat zou ik bijna vergeten, kreeg ik onlangs een film toegestuurd. In dit filmpje, van Getronics, lijkt het bedrijf zich voor te bereieden op een tijd waarin thuiswerken/flexwerken heel normaal is. Wellicht is leuk om te bekijken, vond het zelf wel erg leuk bedacht:
Mja, een prachtige 'over de top' voorstelling alleen is er geen enkele organisatie in Nederland die dat voor elkaar weet te boxen. ;O)
Niettemin, een nobel streven en zonder streven kom je vrijwel nergens. :O)
www.numoquest.nl
Heeft een paar white papers waaronder 'Mobile Office'. Altijd leuk om weer te lezen.
D. Brenter
|
|
1
-
04
-
2010
|
10
:
01
uur
Ja, dat is waar. Zo gaat het natuurlijk nooit gebeuren. Waarschijnlijk is dit ook niet echt de bedoeling geweest, het idee komt er in ieder geval dik bovenop te liggen.
Ik zal www.numoquest.nl is bekijken, wellicht dat daar nog leuke dingen tussen staan.
Verder stonden er op dezelfde youtube account nog een aantal filmpjes. Ook die gingen over 'het nieuwe werken', of dat van Getronics is weet ik verder niet. Zal ze voor het gemak er even bijzetten.
Wat dan opvalt is natuurlijk, dat alles wel heel positief neergezet is.
2003: werkgever deelt mee dat id-banen worden opgeheven door regering, vanaf dat moment werk gezocht. 2006: mijn buitenlandse partner ontmoet, strijd volgt met overheid. 2007: valt uiteindelijk het ontslag. Op minachtende wijze behandeld door buitenlandse werknemers van gemeente bij aanvraag huwelijk (of ik aannam dat hij nu wel zou mogen blijven) dames zelf afkomstig uit een land dat nog niet bij Europa is aangesloten (ik zou een boek kunnen schrijven). Echtgenoot terug naar eigen land gestuurd. Mag niet met ons samenleven ondanks het feit dat hij kon werken. Vanaf 2003 werk gezocht, werd nooit aangenomen daar ik te duur zou zijn (50 jaar). Met een minimum uitkering en twee kinderen kan je amper leven. In 2007 werk in buitenland aanvaard, huis aangehouden voor mijn kinderen. Buren bellen de woningbouw, moet hierdoor het huis opzeggen. Werk bij Helpdek, Nederlandse teamleader blijkt monster, geeft totaal geen ondersteuning, negeert verzoek training te verbeteren, is arrogant en probeert oudere werknemers weg te werken. Managers ondernemen amper iets omdat teamleader weet dat men hem nodig heeft vanwegen zijn ervaring. Resultaat!? gezondheidsklachten, stress. Het valt mij op dat Nederlanders sinds ''Europa'' totaal worden genegeert. Mijn dochter werd door Turkse jongeren getreiterd en uitgescholden. De directeur van die school heeft totaal niets ondernomen om de situatie te verbeteren, nog de gemeente, tenzij er iets met haar zou gebeuren. Ze stond 's morgens te spuugen omdat ze naar school toe moest. Helpdesks vestigen zich in landen waar mensen een minimum loon uitbetaald krijgen en waar ontzettend veel van de werknemers geeist wordt. Mocht het weer uitkomen dan ontslaan ze mensen om zich elders te vestigen. Collega's geven aan ''ze willen robots die in hun bunkers werken'' en zoveel mogelijk moeten presteren. Ik ben nu 53 en kan mijn kleinkinderen niet zien opgroeien in Nederland. Het maakt mij zeer verdietig en ik voel mij een verbanneling. Ik zou graag bij mijn kinderen en kleinkinderen willen zijn maar niet in een land dat geen waarde aan mensen hecht. Alleen aan geld.
