22 maart 2010 -
Wat willen werknemers het liefst? Doorgroeimogelijkheden en een leuke baan? Vergeet het maar. Ten gevolge van de recessie hebben werknemers hun verwachtingen ten aanzien van hun baan behoorlijk bijgesteld en willen ze niets liever dan baanzekerheid en stabiliteit.
De recessie zelf is bijna voorbij, maar de impact die hij had op werkenden is diep en langdurig. Volgens het laatste Global Workforce Study van Towers Watson heeft de recessie de manier waarom we naar ons werk en managers kijken fundamenteel veranderd. In tegenstelling tot eerdere jaren, hebben werknemers in 2010 hun baanverwachtingen drastisch naar beneden bijgesteld. Zekerheid en stabiliteit winnen nu ruimschoots van doorgroeimogelijkheden en baantevredenheid.
Zekerheid boven alles
Het verlangen naar zekerheid is zo sterk dat er een nieuwe type ‘bedrijfsman’ lijkt te zijn opgestaan. Acht van de tien respondenten zeggen inmiddels dat ze een baan voor langere tijd willen en ongeveer de helft zou zijn hele carrière voor hetzelfde bedrijf willen werken. De rest wil in zijn leven voor niet meer dan twee a drie bedrijven werken – cijfers die in sterk contrast staan met het jobhoppen dat een paar jaar geleden nog de trend was.
Doorgroeimogelijkheden
Veel werknemers lijken inmiddels hun doorgroeimogelijkheden graag in te ruilen voor baanzekerheid. De helft van de ondervraagden zegt dat er geen doorgroeimogelijkheden zijn in hun huidige functie en vier van de tien zeggen dat ze over moeten stappen naar een ander bedrijf willen ze een hogere functie. Toch zijn acht van de tien niet actief op zoek.
Empathisch en integer leiderschap
Nog een opvallende conclusie uit het onderzoek is dat werknemers steeds meer waarde hechten aan leiders die echt om hen geven en integer en empathisch zijn. Acht van de tien respondenten noemen betrouwbaarheid het belangrijkste kenmerk van een leider. Dat is bijna twee keer zoveel als degenen die vooral willen dat hun leider goede financiële prestaties levert. Nu de recessie ten einde loopt is het cruciaal dat managers en directeuren het vertrouwen van hun mensen terug winnen en hen weer weten te motiveren. Om dat te doen moeten ze meer doen dan een goede werkplek bieden, zo zullen ze moeten werken aan een organisatie met een sterk werkgeversmerk en -reputatie en een cultuur creëren waarin mensen alles uit zichzelf kunnen en willen halen om bij te dragen aan succes.
Terug naar hoe het was is geen optie
Maar: de werknemer van nu is uitgeput en gedemoraliseerd. Dus makkelijk zal het niet worden om hen weer te motiveren. Bovendien is het niet genoeg om te doen wat er gedaan werd voor de recessie. Zowel de relatie tussen de werkgever en werknemer als de prioroteiten die werknemers stellen zijn dusdanig veranderd dat dat geen optie is. Organisaties moeten hun mensen les geven in zelfredzaamheid, hen helpen hun carrière en financiële hebben en houden in eigen hand te nemen, los van het veiligheidsnet van vroeger. Niet alleen heeft vrijwel iedereen de afgelopen jaren van dichtbij meegemaakt wat de gevolgen van ontslag kunnen zijn, ook de ziektekosten en pensioenkosten zijn gestegen en blijven stijgen en leggen een steeds grotere druk op werknemers.
Bron:Management Issues
Wenig verrassend dit artikel. Het spreekt voor zich dat de meeste mensen de baanzekerheid zoeken boven het doorgroeien (angst). Degene die zeker van zichzelf is, zoekt echter wel verder. Alleen de stap zetten naar een andere baan (en dan in een andere organisatie) is een grote stap. Je bent immers de laatst binnengekomen man of vrouw. Maar ook hier geldt voor dat als je zeker van je zaak bent en je op zoek bent naar een nieuwe uitdaging je deze stap moet durven zetten. Het zegt immers ook in positieve zin iets over je als persoon.
Ik moet een beetje glimlachen als ik het eerste deel van dit artikel zie. Binnen het deel van onze I-Coaching hebben we deze open deur allang gezien en we hoefden hem niet eens in te trappen. Natuurlijk kwammen we de zzp-er's tegen die het water tot de lippen staat. En Balkenende, Bos, Donner en trawanten hebben er toch op gestaan dat dit stelsel is ontstaan?
Wij mochten toch nooit meer rekenen op de mogelijkheid niet langer meer een leven lang voor één en dezelfde werkgever te moeten werken? Privatisering? Flexibilisering? We zien nu wat er van terecht is gekomen dat wij op dit vlak zo nodig de VS achterna moesten.
Pensioenrechten, WW, WAO, AOW, ZW moesten zo nodig worden uitgehold. Want men legde, heel sneaky, de uitholling neer bij de werknemer. Ontslagrecht werd versoepeld, de positie van de werkgever verbeterd. Iedereen moest zo flexibel en zelfstandig mogelijk. ZZP kwam in opgang en menig één viel een beetje in die valkuil.
Want, niet iedereen begreep wat het was op kleine zelfstandige te zijn. Iedereen keek naar de flinke inkomsten maar dacht niet goed na en rekende niet goed door. Weinigen besefte dat je als kleine zelfstandige je ook moest indekken tegen ...... juist .... een recessie.
Weinigen konden vermoeden dat Bos klaar stond met zakken belastinggeld om de veroorzakers van de crisis, de banken, overeind te houden. Niemand van de impotenten in Den Haag dacht er ook maar aan zich strak en hard op te stellen en regie te nemen in dat opzicht.
Met lede ogen hebben we mogen zien hoe de banken op het geld gingen zitten, geld dat de economie moest worden ingebracht. In plaats daarvan mocht de belastingebetaler zien hoe men vrolijk doorging bonussen aan elkaar te verstrekken en een totaal fout signaal afgaf naar hen die hen hielpen.
Het was immers zo dat de banken hun klanten, waaronder de motor van de economie, MKB en zzp-er, niet zomaar meer kon vertrouwen toch? Dus zomaar de middenstanders en zelfstandigen steunen met het geld dat ze daarvoor van Bos ter beschikking hadden gekregen?
Sancties? We hebben de woorden gehoord van Bos. Nee, hij had geen middelen ter beschikking de doorgaande bonus en graaicultuur een halt toe te roepen. AFM, Nout Wellink, ze stonden erbij en keken ernaar en deden niets.
Neen, even terug naar nu. Natuurlijk is de vervolgschade die de banken hebben veroorzaakt enorm. Natuurlijk is die schade oor impotentie, incompetentie, die politieke benoemingen nu eenmaal met zich meebrengen, enorm verhoogd. Natuurlijk gaan wij belastingbetaler en bedriijfsleven dit betalen.
Wij horen Balkenende nog echoen, ''Wij mogen de schade van deze recessie NIET bij deze regering neerleggen''. Weet u het nog? Nee natuurlijk niet. Wij moesten er minzaam om glimlachen, net als bij dit artikel.
In deze tijden is het niet vreemd dat werknemers terug verlangen naar een systeem die wat meer zekerheden bied. Een groter vangnet. Maar het artikel rept over het gegeven dat wij niet moeten/mogen verwachten naar een dergelijke tijd terug.
Nu vraag ik me even af vanuit welk commercieel perspectief dan dit artikel? Mag er niet worden gesteld dat de vervolgschade, veroorzaakt door poltieke benoemingen, de incompetentie en impotentie die dat al decennia met zich mee aan het brengen is, en steeds evidenter wordt?
Ik heilig de stelling dat werknemers best bereid zijn een beetje meer te betalen voor een wat groter en vaster vangnet. Ik durf de stelling wel aan dat wanneer we dit contingent incompetentie en impotentie, veroorzaakt door politiek gemarchandeer, vervangen door werkelijke kennis van zaken, dat we dan inderdaa geld gaan overhouden voor meer en betere zaken.
Ik durf, naar het hele spectrum kijkend, dat wanneer we Ontwikkelingssamenwerking volledig ontmantelen tot een kwart, die kwart geven aan 4 internationale organisaties, we al Miljarden opschieten en geen wanstaltige en vage nietszeggende projecten meer financieren.
Ik durf hier gewoon hard op te stellen dat het het asielzoekersbeleid morgen nog op de helling moet omdat ik het verrek te moeten betalen voor de gevolgen van situaties elder in de wereld ontstaan onder de noemer van ........ door incompetente advocaten en agogen en geitewollensokken die mij moreel chanteren dat ik het toch vooral volgens hun visie moet bezien en dat ik moreel verplicht zou zijn om ........
Ik accepsteer niet dat wij een leugenachtige incompetente Balkenende een handtekening laten zetten onder iets wat de belastingbetaler miljarden extra aan het kosten is. Miljarden extra doordat elders in Europa verordoneerd wordt dat wij binnen onze landsgrenzen meer geld uit moeten geven aan een probleem die de onze niet is.
Kortom, ik durf de stelling aan dat met wat common sense, wat werkelijk leiderschap en managements kwaliteit, a la VOC, om met Balkenende dan maar even te spreken, dus mensen met visie, kwaliteit en boven al competentie, we dit land binnen twee jaar blijvend uit deze recessie te halen waar we op sommige punten misschien wel eens terug in de tijd zullen gaan.
Dat het best zo kan en mag dat we weer een stukje meer zekerheid hebben een langere carriere voor één en dezelfde werkgever zouden kunnen werken, waarmee we een stuk meer stabiliteit opbouwen dan dat wij de laatste tien jaar door een clubje incompetente idiote regentesk acterende impotentie, dit allemaal hebben laten afbreken.
Per saldo is niemand er namelijk werkelijk op vooruit gegaan, alleen durft niemand dat werkelijk zo te stellen. Een beetje eigengereidheid en lef is het enige wat namelijk nodig is gewoon even een beetje schoon schip te maken in de puinhopen waar we nu tegen aan kijken.
Dus dat empathische en integere leiderschap kun je alleen terug krijgen wanneer daar gron voor is. En die bodem moeten we gewoon weer terug halen want zo ongezond was het nou toch ook allemaal weer niet. Toch?
Dat de werknemer van nu, en dat geld niet alleen voor de werknemer maar ook de kleinere werkgever, zijn zo gedemoraliseerd en uitgeput dat ze weer moeten worden gemotiveerd? Dan begint dit bij visie en sleiderschap bij mensen die door ons worden betaald dit te tonen maar het overduidelijk niet kunnen. Zij houden ons in een leugenachtige, jawel, u leest het goed, Leugenachtige gelegaliseerde criminele houdgreep, waar alleen met een duielijk signaal in de komende verkiezingen een eind aan te maken zal zijn.
Als ik moet lezen dat Cohen bijles in economie krijgt, nu???? Vijf voor twaalf? Welk signaal denkt men in Godsnaam wat daar van uit zal gaan naar de belastingbetaler? Moet ik dan aannemen dat wij zo diep gezonken zijn dat wij een partij met zo iemand aan het roer zoveel zetels erbij gaan bezorgen?
Empathie begint bij begrip, oprechtheid en kunde. En heel eerlijk? Daarvan zien we op dit moment van onze leiders weinig tot niets terug. Eerlijk is eerlijk.
Terug in de tijd? Waarom niet? Zo slecht was het allemaal nog niet eens. Dus wie wie weet.
Nou ik ben het wel eens met het kopstuk van dit artikel. Dat baanzekerheid in deze periode echt wel belangrijk is. Ik zelf heb het vorig jaar meegemaakt dat ik ineens op straat stond, terwijl ik zelf aan het denken was een doorgroei functie en zelfs mee salaris. Nou ik kwam van een koude kermis thuis.... Niet dat ik iets verkeerd had gedaaan of niet goed functioneerde maar er was gewoon geen geld... Daarom zou ik nu ook kiezen voor Baanzekerheid! Ik heb zelf daarom ook ooit maar eens een cursus genomen over leiderschap, dat komt nu ook heel goed van pas tijdens deze periode!
