12 januari 2010 -
Oudere werknemers hebben het gevoel bij sollicitatiegesprekken gediscrimineerd te worden wegens hun leeftijd. Van de respondenten in de leeftijdscategorie 46-55 voelt vijftien procent zich gediscrimineerd, tegen slechts één procent in de leeftijdscategorieën daaronder. In de leeftijdscategorie 55+ voelt zelfs een kwart zich gediscrimineerd.
Dat blijkt uit het onderzoek van Jobtrack.nl onder 923 respondenten uit alle leeftijdsgroepen. Naast dat de ouderen zich gediscrimineerd voelen, hebben ze het gevoel dat er niet goed naar hen geluisterd wordt of vinden ze de vragen die gesteld worden vervelend. Verder blijkt uit het onderzoek dat het overgrote deel van de respondenten zich ergert aan het feit dat het sollicitatiegesprek over een andere functie gaat dan in de advertentie stond vermeld.
Voorbereiding
Sollicitanten bereiden zich goed op het sollicitatiegesprek voor. Ruim de helft van de jongeren tot 26 jaar zegt de sollicitatiebrief na te laten lezen. In tegenstelling tot de jongeren, vertrouwen ouderen meer op hun eigen kunde. Voordat sollicitanten het sollicitatiegesprek instappen, laten zij zich over het bedrijf informeren. Ze bekijken de bedrijfswebsite (87,6 procent), lezen de advertentie goed door (82 procent) en zoeken op het internet naar bedrijfsinformatie (66,3 procent). Daarnaast bedenkt ruim driekwart van de respondenten van te voren wat hij of zij wil vragen aan de gesprekspartner tijdens het gesprek. Bijna alle respondenten (90 procent) zeggen extra aandacht te besteden aan het uiterlijk door nette kleding aan te doen.
Afwijzing
Over het algemeen vinden de respondenten dat ze op een fatsoenlijke manier worden afgewezen. Het gebeurt niet vaak dat werkzoekenden niets meer horen na een sollicitatie. Wel laat desbetreffende afwijzing vaak te lang op zich wachten. In 60 procent van de gevallen wacht men langer dan twee weken of hoort men niks meer. Werkzoekenden geven aan het heel belangrijk te vinden om precies te weten waarom zij zijn afgewezen. Deze informatie gebruiken zij om bij volgende sollicitaties beter voor de dag te komen. Werkgevers kunnen zich op dit vlak zeker nog verbeteren.
en nu eens iets nieuws, dit is al zoveel jaren an de gang. met de AOWleeftijd verhoging in zicht, wordt het alleen maar spannender om alsjeblieft aan het werk te mogen blijven.
Marijke
|
|
12
-
01
-
2010
|
08
:
40
uur
In 2005 HBO en Post-HBO opleiding afgerond. Toen al heel veel te maken gehad met lijftijdsdiscriminatie. Ik was toen 52, vrouw en altijd gewerkt. Alleen door de Wet Gelijkebehandeling werd dit slim genoeg nooit hardop uitgesproken. Ik heb destijds politiek en diverse instituten benaderd. Niemand had er echt belang bij om er iets aan te doen. ' Tja we weten dat het gebeurd. maar....' 5 jaar verder. Ik heb de indruk dat het steeds erger wordt. Zelf P&O-er geweest en altijd gewerkt volgens gedragscodes. Management aangesproken op hun denken en handelen. Letterlijk ogen geopend, maar...de strijd van eenling is niet plezierig. Het vak vaarwel gezegd en tenslotte in 2006 toch de baan gekregen die ik echt wilde. Begrijp wel heel goed wat jonge Nederlanders met een niet westerse afkomst meemaken op de arbeidsmarkt en tijdens selectieprocedures. Tja de integriteit is ver te zoeken bij veel selectieprocedures. Ben niet trots op deze uitvoerders van het P&O vak. Maar.......je krijgt wat je geeft. Deze gedachte maakt me altijd weer sterk. Voor iedereen die te maken krijgt met dit verschijnsel. Twijfel vooral niet aan jezelf. het zegt alles over de ander! De aanhouder wint!
Robert
|
|
12
-
01
-
2010
|
09
:
32
uur
Als oudere sollicitant onderschrijf ik dat er wel degelijk sprake is van voorkeuren voor jongere kandidaten. Dat hoor ik ook regelmatig van ''lotgenoten''. Er wordt gesteld dat je vaak niets meer hoort na een sollicictatie. Dat gebeurd inderdaad. Selecteurs moeten beseffen dat ze met mensen te maken hebben.
C. Verdonschot
|
|
12
-
01
-
2010
|
09
:
34
uur
Geachte redactie,
Uit eigen ervaring kan ik als 55+ zeggen dat er nog steeds bij sommige werkgevers leftijdscriteria worden gehanteerd. Tip voor ons kabinet, zorg eerst dat de mensen tot 65 jaar kunnen blijven werken voordat de leeftijd van de aow wordt opgetrokken. Volgens mij levert dat uiteindelijk meer op.
Pauline
|
|
12
-
01
-
2010
|
10
:
35
uur
Geachte redactie,
Ik ben een 45+ op zoek naar een baan. Wat mij verbaasd, is dat ervaring kennelijk een begrip is die wel gevraagd wordt maar teveel ervaring maakt dat je niet in het profiel past. Sinds wanneer weegt ervaring minder zwaar als een papiertje van een of andere diploma? Ben het met voorgaande schrijver eens dat we eerst maar eens moeten zorgen dat mensen tot hun 65e jaar werken, kennelijk zijn bedrijven nog lang niet zover dat ze met oudere sollicitanten in gesprek gaan, laat staan een baan aanbieden. Hierdoor houden bedrijven het proces van langer doorwerken tegen.
. .
|
|
12
-
01
-
2010
|
10
:
58
uur
De argumenten als hieboven beschreven klopt als een bus, ook hiervoor moet gelden; zeer zware (lijf)straffen bijv. (stokslagen) ontslag óf faillissement aanvragen. Ik bedoel maar te zeggen dat je door dit arrogante gedrag criminaliteit van velen in de hand werkt, dit geldt voor leeftijdsdiscriminatie alsook voor rassendiscriminatie én andere vormen van discriminatie bijv. iemands uiterlijk, waar ie vaak niets aan kan doen (het gaat even niet over mij hoor). Kijk en dat wilde ik even kwijt!
Bart van der Meulen
|
|
12
-
01
-
2010
|
11
:
22
uur
Het is nog steeds een oud liedje. Niet alleen bedrijfsleven maakt zich schuldig aan bijna openlijke (maar net niet bewijsbare) leeftijdsdicriminatie, ook overheden (zowel op rijksniveau als lagere overheden) maken zich op grote schaal schuldig aan leeftijdsdiscriminatie. Een overheid, die met de mond belijdt dat er doorgwerkt moet worden na het 65ste, maakt zich schuldig aan het geen kansen geven van ouderen daarop.
Bedrijfsleven heeft een zeer korte termijnpolitiek en zeer beperkte blik, want oudere werknemers wisseln minder vaak van baan (net als je een jongere hebt opgeleid, gaat ie naar de buurman waar ie een tientje meer per maand kan verdienen), zijn bewijsbaar minder vaak ziek, hebben geen huilende babies meer 's nachts, geen kletspraatjes op het werk in de baas zijn tijd over doorgebroken tandjes, kwijlluiers en ander leed dat jongere ouders vaak meerdere uren per maand van het werk houdt.
Nee, de oudere heeft ervaring, doet efficienter het werk en is vaak niet zo snel meer gek te krijgen in de hectiek van alledag.
Bovendien heeft het bedrijfsleven binnen vijf tot tien jaar elke arbeidskracht nodig die men kan krijgen. Dus investeren in de 50+er is zelfs op de termijn van 5 jaar erg voordelig. Hij of zij kan nog vijftien jaar of langer mee. En toon MIJ eens een bedrijf, dat garantie kan geven of het over vijitien jaar nog bestaat...Hoe kort gekeken?
J.L.
|
|
12
-
01
-
2010
|
11
:
50
uur
je krijgt de vooroordelen niet weg bij werkgevers en ook niet bij de recruiters of P&O medewerkers. Dom, want in de praktijk blijkt dat de oudere werknemer minder kost (geen ouderschaps verlof, zwangerschap, studie, sabatical en minder ziek), hij/zij de ervaring gebruikt om betere prestaties neer te zetten dan collega's, zijn/haar collega's op een beter niveau laat presteren en minder fouten maakt.
R.V. Molenbroek
|
|
12
-
01
-
2010
|
12
:
09
uur
Lekker klagen dat we niet meer gezien worden op de arbeids markt maar we hebben er zelf voor gezorgd dat we niet meer zo aantrekkelijk zijn op de arbeidsmarkt.
Door allerlei beschermende regeltjes in CAO's en wettelijke voorzieningen zijn we gewoon te duur en lastig te handhaven ten opzichte van jongere werknemers. En ervaring of niet bedrijven pulseren nu eenmaal mee op de fluctuaties van de markt. En die willen met hun personeelbestand mee fluctueren.
Bovendien willen ze geen 2 jaar wachten met het opvullen van een werkplek als er een heel ziek wordt en dat neemt toe naar mate de werknemer ouder wordt.
Daarnaast zijn het vaak de oudere werknemers die oudere sollicitanten discrimineren.
Martha
|
|
12
-
01
-
2010
|
15
:
04
uur
Ook ik heb dit recent ervaren. Binnen het bedrijf waar ik al vele jaren werk was een vacature, een stap omhoog. In het sollicitatiegesprek werd na doornemen van het CV gevraagd 'of ik nu nooit eens ophield'. Ik ben net 59 geworden en hoop nog minstens 6 jaar door te kunnen werken.De deur naar een volgende - logische - trede in mijn loopbaan is echter dichtgegooid.
l stoel
|
|
12
-
01
-
2010
|
12
:
41
uur
Geloeder met senioren
Discriminatie van ouderen is hardnekkig. Terwijl ouderen, m.n. 50-ers, in de bloei van hun leven, blijkens divers wetenschappelijk onderzoek aanzienlijk veel pluspunten vertonen.
Heb onlangs bemiddeld voor een vitale, sterk gemotiveerde, veel jonger uitziende 60-er, die zich ruim 7 jaar keihard heeft ingezet onder moeilijke omstandigheden in de hoop in aanmerking te zullen komen voor een vaste gemeentelijke aanstelling, die zijn team in het vooruitzicht werd gesteld. Als oudste lid werd hij onverwachts toch afgevoerd ten gunste van een jongere buitenstaander zonder ervaring. Waarna hij in een depressie schoot, want voelde als dolk-in-de-rug.
Officieel klagen bij overheden is zinloos gebleken, in dit soort gevallen. Een vorm van criminaliteit die aandacht verdient !
Het kan erger. Ouderen worden vooral uitgenodigd, vanwege hun expertise en netwerken, waar bedrijven/instellingen van willen profiteren via sollicitatiegesprekken. Waarna zij te horen krijgen dat hun werkervaring toch onvoldoende is. Dit terwijl de baan al vergeven is, intern c.q. via interne netwerken. Een vorm van integriteitschending waar P&O-broodeters aan meewerken.
Meta Malm
|
|
13
-
01
-
2010
|
10
:
49
uur
De reacties zijn herkenbaar, nu nog erkenning bij bedrijfsleven en overheid voor dit probleem. Of is het een uitdaging?
Het is niet alleen VOELEN maar ERVAREN dat leeftijd wel degelijk een opstakel kan zijn. Binnen ons bedrijf is in de CAO een lap tekst over ''ouderen, diversiteit etc'' opgenomen. De praktijk: al diverse keren is tijdens interne sollicaties mijn leeftijd ter sprake gekomen.
1)Of ik, gezien mijn leeftijd wel in het team zou passen....?
2)Of ik wel in staat ben leiding te geven aan een team vol JONGE honden.....?
3)En recent: de gemiddelde leeftijd van het MT is 35 jaar, daar zit u wel erg ver boven....!!
4)Ook vond iemand het wel 'raar' dat ik pas als veertiger een masterstudie heb opgepakt en afgerond.
Die heeft blijkbaar nog nooit van een leven lang leren en ontwikkelen gehoord.
Het gevoel dat ik na 30 jaar werken en carriere voor een dichte deur sta blijft.
René
|
|
13
-
01
-
2010
|
20
:
09
uur
Recent nog op sollicitatiegesprek geweest, verbaasd, ja inderdaad, gezien mijn leeftijd 50jr, de dame van HR/ P&O vondt het een transparant gesprek en wist zeker dat ze van mijn expertise gebruik kon maken echter, het CV was achteraf toch wel wat zwaar.
Is je CV niet te zwaar dan is het de leeftijd wel waarop ze gaan sellecteren, te gek voor woorden.
Tijdens het gesprek bekroop mij het gevoel dat deze dame wat angstig werd en bang was een beetje ondergesneeuwd te worden,dit gebeurd dus overal waar je op gesprek mag komen en tegenover een persoon zit die absoluut niet het niveau en de expertise heeft wat er toch wel degelijk gevraagd wordt binnen een organisatie.
En inderdaad heb ik dus ook het gevoel dat ik na 30 jaar werken en een mooie carriere voor een dichte deur sta en deze dicht blijft.
Roel Raoul Ralph Rudie
|
|
14
-
01
-
2010
|
08
:
55
uur
Ouderen worden te snel en te vaak afgewezen.
Ik ben 54.En ik word regelmatig gevraagt en na
afloop hoor je niks meer.Want dan zijn spook vacature's. Je bent gewoon bak vulling.Of je bent te duur voor ze of je bent overgekwalificeerd.De regering en de UWV
doen er niets tegen.En jij moet 8 sollicitatie schrijven anders word je op je uitkering gekort.Zelf werk ik al 37jaar.
En als het aan de regering licht moet ik nog
13 jaar.Want ik ben geen ambtenaar die met 57 er uit gaan.
R
|
|
17
-
01
-
2010
|
11
:
10
uur
Bekende verhalen. Ook meegemaakt. Ben toen gaan nadenken. Heb zelf zware bagage aan kennis en ervaring. Ben tot de conclusie gekomen dat ik op een andere manier moet schrijven om mijn zware bagage aan kennis en ervaring te verkopen. Punten van afwijzing zoals kennis en ervaring sluiten niet aan op de functie, overgekwalificeerd enz. heb ik gebruikt. In mijn brief begon ik met een agressieve opening. De strekking is: als de lezer(es) een jonge dynamische kandidaat wil hebben, dan moet hij/zij beslist mijn brief weg leggen of in de prullenbak doen. Is de lezer(es) geïnteresseerd in een kandidaat met kennis en ervaring dan adviseer ik mijn brief verder te lezen.U raadt het al. De brief werd verder gelezen en er volgde maar 1 gesprek. Ik kreeg de baan terwijl ik al 64 jaar ben.
Belangrijk is te weten wat de talenten zijn en maak daar gebruik van. Focus op een branche, organisatie of industrietak waar de talenten gebruik kunnen worden (= kansen). Hulp kan geboden worden door coaches (re-integratie bureau). En:
wees niet bang om langzaam vooruit te gaan, wees bang om stil te staan.
Mariette de Heide, directeur Art.1
|
|
18
-
01
-
2010
|
09
:
45
uur
Bij de antidiscriminatiebureaus in het land nemen klachten over leeftijdsdiscriminatie de afgelopen jaren toe. Klagers worden na een melding bijgestaan door professionele klachtbehandelaars, die weer terug kunnen vallen op gespecialiseerde juristen bij het landelijk expertisecentrum Art.1. Art.1 staat voor: artikel 1 van de grondwet; het gelijke behandelingsartikel.
In een Postbus 51 campagne afgelopen zomer (die met die mensen met een bordje voor hun hoofd) is opgeroepen discriminatie vooral te melden. Nu gebeurt dat nog maar in 5% van de gevallen.
Iedereen die zich, op welke grond dan ook, dus óók op zijn of haar leeftijd, gediscrimineerd, afgewezen, uitgesloten voelt roep ik hierbij op via de website discriminatie.nl een klacht te melden en samen met de klachtbehandelaar (altijd bij de klager in de regio) te bezien welke actie ondernomen kan worden.
Meer weten over (leeftijds)discriminatie? Kijk op www.art1.nl. Voor cijfers: klik door naar 'kerncijfers'.
Melden helpt!
rob R.
|
|
18
-
01
-
2010
|
11
:
35
uur
Alles wat hier boven staat klopt helemaal. Maar er zijn nog meer dingen die spelen als je ergens gaat solliciteren. Blijf je in dezelfde branch werken hebben de directeuren in een keer wel contact met elkaar van wat de werknemer kan of heeft gedaan in de jaren dat hij heeft gewerkt. Dat er geen mogelijkheden waren of kreeg om te laten zien dat je meer in je mars hebt wordt daar niet bij verteld. Het komt er eigenlijk op neer dat ze je maar op een manier kennen
René
|
|
18
-
01
-
2010
|
12
:
14
uur
Dag Mariette,
Goed verhaal m.b.t leeftijdsdiscriminatie en dat er servicepunten en adviesbureaus zijn zoals Art 1 echter, het gaat hierbij niet alleen om leeftijsdiscriminatie er is nog een ander aspect wat meespeelt wat bij nader inzien veel en veel zwaarder weegt, het volgende.
Enkele collega's van mij die in hetzelfde segment werkzaam waren als ik die op een gegeven moment de zaak niet meer draaiende konden houden zijn noodgedwongen echt failliet gegaan, het 1 sloot het ander nooit uit begrijp je, we kunnen allemaal gaan zitten mekkeren dat het een slecht management was of er was een slechte bedrijfsvoering, allemaal denkbeeldig reeël, maar denk ook eens aan de bedrijven die hun betalingsverplichtingen niet nakomen.
Nu is het zo dat de gefailleerden met naam en toenaam en persoonlijke gegevens gewoonweg door de curratoren en advocaten op 1 of andere internetsite gedumpt worden ( schandalig)vind ik dit, dit is de puurste vorm van witteboordcriminaliteit.iedereen kan op een willekeurige site gaan kijken of de sollicitant wel geschikt is en wordt met voorkennis bijvoorbaat al afgewezen ongeacht zijn expertise, mensen op boardlevel niveau maken zich hieraan ook veelvuldig schuldig, jijzelf bent ook werkzaam op boardlevelniveau, mijn vraag aan jouw is, wat is jullie routing in deze, met alle respect, ik verwacht dat ik een niet al te uitgebreid antwoord kan verwachten, dat begrijp ik maar al te goed na aanleiding van de verhalen en documenten die ik heb gehoord en ingezien van mijn oud collega's.
Maar jij kunt mij zeer zeker vertellen welke kansen deze mensen nog hebben op de arbeidsmarkt, wat doet Art1 hieraan in hun programma, of is dat misschien een beetje link om in te stappen omdat jullie neem ik aan ook een groot relatiebestand hebben die daar dan waarschijnlijk niet zo blij mee zijn.
Enkele van mijn collega's zijn al meer dan 4 jaar onderweg om via verschillende instanties die daar subsidie op subsidie voor krijgen werk te vinden, echter, alles is al kapot gemaakt, niet door de mensen zelf maar door die witteboordcriminelen, gezin kapot, achterstanden van betalingen m.b.t huur, verzekeringen, belastingen die niet meer afgedragen kunnen worden enz enz en, ja ja zelfs dakloos zijn en worden onderhouden door familie , vrienden of kennissen, is dit het sociale nederland, ik dacht het niet he, ik dacht het niet, mensen die dit soort gegevens plaatsen moeten s'morgens maar eens in de spiegel kijken en zich afvragen of ze het wel goed doen en bedoelen.
Beste Mariette,
Als jullie nog een Art1 service punt op willen starten in mijn gebied dan houd ik mij aanbevolen, ook een goed transparant gesprek ga ik niet uit de weg.Er heerst onder de mensen veel meer onvrede dan je ook maar enigzins kunt bevroeden. Trek mijn reactie jezelf dan ook niet persoonlijk aan maar na aanleiding van jouw reactie vond ik dat ik toch even moest reageren en je ervan bewust te maken dat er nog veel meer werk aan de winkel is om goede welwillende mensen aan het werk te krijgen in ons o zo sociale Nederland.
De ware ondekkinsreis ligt niet in het zoeken naar andere landschappen maar in het kijken met andere ogen.
Met vriendelijke groet verblijf ik,
Mr. John Smeur
|
|
25
-
01
-
2010
|
17
:
13
uur
Er is niets nieuws onder de zon: gaat het geweldig met de economie, dan kie iedereen werk krijgen. In een slechte economie kiest de werkgever voor de goedkoopste oplossing en de kleinste risiko's.
Alleen betere wetgeving kan dat veranderen zonder dwang.
Interessant artikel. Zelf ben werkzaam in de personeelsbemiddeling en merk ook dat er wel eens opdrachtgevers zijn die eisen stellen aan de leeftijd van een kandidaat. Uiteraard tolleren wij dit niet op een site als www.maxers.nl maar wij kunnen enkel wat doen dat de communicatie naar buiten stopt.
Dave Callahan
|
|
25
-
06
-
2010
|
20
:
50
uur
Ja, interessant artikel en ik wijt ook de rol P&O en HRM hier een sleutelrol in en 'in opdracht' mensen buiten de deur houdt.
De afdeling P&O en HRM belemmeren serieus 'economische groei'.
Er is teveel (strategische) macht toegekend aan deze afdelingen, waardoor bedrijven steeds minder slagvaardig en het juiste personeel kunnen aantrekken met ervaring.
Simpelweg doordat de huidige generatie P&O'ers afgestudeerd komen met ingeprente vooroordelen t.a.v. diploma's en niet t.a.v. karakter, ervaring en spirit.
Je ziet dan ook dat 'echte' talenten soms door P&O / HRM niet tot uiting komen in een organisatie.
Hier nog een stuk hierover: 'P&O'ers frusteren werknemers-ontwikkeling''
Zeer herkenbaar en het is zeker te rechtvaardigen om de conclusie te trekken dat de 45+ werkloze op de arbeidsmarkt wordt gediscrimineerd. De kerncijfers 2008 van Art.1, zoals hierboven in een reactie genoemd, laten zien dat discriminatie naar leeftijd al sinds 2004 een goede tweede plaats inneemt als klachten worden gesorteerd naar discriminatiegrond. De eerste plaats wordt consequent met stip bezet door discriminatie op grond van ras. Tussen de 80% en 90% van de klachten over leeftijdsdiscriminatie heeft te maken met de arbeidsmarkt. Als we de kerncijfers op grond van discriminatiegrond hiervoor corrigeren kunnen we concluderen dat klachten over leeftijdsdiscriminatie in verband met de arbeidsmarkt de tweede plaats op de ranglijst van discriminatieklachten inneemt en dat van alle klachten over discriminatie tussen 16% en 20% door deze categorie wordt ingenomen. Helaas zijn de kerncijfers over 2009 (nog) niet van de site te downloaden, het wordt interessant om te zien hoe de trend zich over dat jaar voortzet.
Zelf ben ik 51 jaar, heb een zeer uitgebreide nationale en internationale ervaring en zoals dat heet een ‘zwaar’ CV. Door een reorganisatie begin dit jaar zonder werk komen te zitten. Ik behoor tot de groep die nu voor zichzelf wil beginnen. Zelf hoef ik in de ‘startersfase’ niet te solliciteren, maar ik leid onder andere een netwerkgroep 45+ bij de plaatselijke UWV. Daarnaast heb ik een aantal discussies op LinkedIn geopend met betrekking tot de 45+ ‘problematiek’, waar zeer veel reacties op zijn gekomen en waarbij ik nu samenwerk met anderen en werk ik op vrijwillige basis samen met een bedrijf dat zich richt op de 45+ werkloze. Door deze activiteiten zie ik een enorme hoeveelheid aan de meest beleefde, maar nietszeggende afwijzingen aan 45+ werklozen op elk niveau voorbijkomen. Afwijzingen die vaak zorgvuldig de vooroordelen over de ‘oudere’ werknemer vermijden. Helaas werkt de frustratie ook door in een verzuurde houding van de 45+ werkloze. Hoe begrijpelijk ook, deze houding zorgt niet voor een verbetering van de situatie. Integendeel, zij versterkt vooroordelen en werkt een verslechtering van de situatie in de hand.
Samen met andere 45+ werklozen proberen we nu om discussies hierover enigszins te centraliseren. Daarnaast zijn we discussies gestart op de fora van politieke partijen. De volgende actie is om tijdens een bijeenkomst te bepalen wat de volgende stappen moeten zijn om dit probleem publiekelijk aan de kaak te stellen en de politiek daadwerkelijk betrokken te laten worden. Ons uiteindelijk doel is om een einde te maken aan leeftijdsdiscriminatie op de arbeidsmarkt en om de positie van de werkloze 45+ op de arbeidsmarkt weer op een gezond niveau te brengen. Secundair doel hierbij is te voorkomen dat er binnen tien jaar een niet meer op te vullen gat aan ervaring en kennis ontstaat.
Er wordt drie keer zoveel op leeftijd gediscrimineerd dan op godsdienst, vier keer zoveel dan op seksuele gerichtheid. Terecht krijgen deze laatste twee vormen van discriminatie uitgebreid aandacht en wordt er vanuit de politiek tegen gestreden. Elke vorm van discriminatie moet hard worden bestreden. Maar het is vreemd en binnen ons democratische en sociale systeem onacceptabel dat een probleem dat nu al zoveel jaar op nummer twee van de discriminatie-ranglijst staat niet de aandacht krijgt die het verdient en niet daadkrachtig wordt aangepakt.
Om met ons mee te praten en vooral te handelen plaats ik hierbij de oproep aan allen die hier hebben gereageerd en aan de betrokken medewerkers bij Art. 1 om ons te contacten. Dit kan eenvoudig door op het envelopje boven aan deze reactie te klikken. Mensen met een LinkedIn account kunnen ook naar mijn profiel gaan en een message te sturen. Een andere mogelijkheid is om direct een email te sturen naar discriminatie45plus@gmail.com . We bereiken het meest door gezamenlijk, constructief en doortastend naar buiten te treden!
Hartelijke groet,
Max Takkenberg
Leeftijdsdiscriminatie bestaat! Voor mij reden hier een boek over te schrijven: Werken tot je 67ste? Bekijk het! Daarin komen sideliners en instanties aan het woord. Aan de ene kant verwacht een uitkeringsinstantie dat je solliciteert, je positief voelt, je aanpast aan een mogelijke nieuwe werkgever. Aan de andere staat de HR-consulent,die verklaart:'Een sollicitatiebrief van een 56-jarige lees ik niet, die verdwijnt meteen in de prullenmand en ik schrijf niet terug'. Of ze roepen je op en gebruiken je als 'spiegel' voor andere kandidaten, die altijd jonger zijn. Voor de meeste 55-plussers is solliciteren een 'mission impossible'. Een navrante gedachte in een tijd dat de regering ons klaarstoomt voor werken tot je 67ste. Wil je het boek lezen? Ga dan naar: www.redactie-communicatie.nl.
Tja, wat kan ik nog aanvullen? Vrouw, 52 jaar, altijd werkzaam geweest met kinderen (tropenjaren!) nog een Hbo gedaan en op 46e cum laude afgestudeerd en met de verwachting nog een vaste baan te vinden ... of zelfs carrière te maken.
Je kunt er inderdaad een boek over schrijven en het vervelende is dat ik exact dezelfde situatie met mijn vader in de jaren '80 heb meegemaakt. Ook hij was 52 jaar toen hij zijn baan verloor als velen bij het concern Rijn Schelde Verolme.
Mijn vraag is positief gericht: Hoe lossen we dit nu eens op? Waarmee doorbreken we deze taboe. Het vervelende is dat ik nu altijd in een situatie 1 op 3 zit en nooit fysiek mensen meemaak die hetzelfde verhaal hebben.
Annelies
|
|
13
-
09
-
2010
|
09
:
04
uur
Jeetje mensen! Als je ''ervaring'' als USP hebt en er wordt niet op gereageerd, pak het dan anders aan. Je USP klopt dan dus niet meer. De ouderen worden veelal niet aangenomen omdat ze zoveel klagen! Er zijn ook genoeg ouderen die wel aangenomen worden (zoals ik), waarom is dat? Met geluk alleen heeft het echt niet te maken hoor! Stop met klagen en ga er wat aan doen. Instanties helpen je niet, je moet het zelf doen. Groepeer je zelf, verkoop je zelf op een andere manier dan ''ik heb oh zo veel ervaring, waarom zien PO'ers dat niet?''. Dat heeft een willekeurige jongere sollicitant ook. Waarom moet een bedrijf jou hebben, los van je ervaring! Ik word moe van mijn lotgenoeten die meer klagen dan doen. Het is ALTIJD iemand anders zijn schuld.. Dat heeft ook effect op mij, dus bedankt!
Beste Annelies,
Realiseer je dat slechts één, één op de pak weg dertig ouderen een nieuwe dienstbetrekking krijgt. Het gaat niet om klagen en er zijn ook niet genoeg ouderen ‘die wel aangenomen worden’ (zoals jij). Waarom het om gaat is dat er in dit land leeftijdsdiscriminatie bestaat. Het niet aannemen vanwege een te hoge leeftijd is schering en inslag. En geloof me, er gebeurt wel wat. Van de politiek hebben we niks te verwachten, nog van andere instanties, ook niet van de vakbonden. Op dit moment zijn er, op particulier initiatief, mensen in gesprek met elkaar die zich inzetten voor een krachtenbundeling van werklozen. En dat is goed, want door hun kaken stijf op elkaar te houden geven oudere én jongere werklozen bewindvoerders munitie voor het bedenken van nog meer maatregelen die de tweedeling stimuleren, zoals het inperken van de uitkeringen en het optrekken van de pensioenleeftijd naar 67. Oudere WW’ers met én zonder uitkering laat zien dat je er bent! Rammel aan de deuren van de Haagse Kamers! De oprichting van een politieke partij of landelijk werkende bond van werklozen is geen slecht idee!
Ilona,
|
|
13
-
09
-
2010
|
21
:
15
uur
Ik kan me er iets bij voorstellen, maar aan de andere kant is het voor een startende leidinggevende of manager ook niet makkelijk. Ik krijg bij iedere solicitatie te horen. Prima kaliteiten, maar de andere solicitant heeft meer ervaring. Kijk als ik als jonge startende manager geen kans krijg ervaring op te doen, zal ik ook weinig ervaring opbouwen... En dat is erg frustrerend kan ik zeggen. Ieder verhaal heeft 2 kanten.
Het blijft een lastige discussie, oud of jong, wie is er beter? Met de economische malaise is het voor werkgevers weer eens de uitgelezen kans om van de 'oudere' af te komen. Eigenlijk zoals in de jaren '80 waar mijn vader (lees boven) en vele tijdgenoten dus het slachtoffer van werden. Het is eigenlijk alleen gemakkelijk voor de werkgever, hij (meestal geen zij ;-( beredeneert dat er gewoon weer vers vlees op de plank moet. En natuurlijk is het ook altijd zo dat er niet alleen moet worden gebouwd op de oudere, want die vertrekt over pakweg 10 jaar. De oudere werknemer heeft wel ontzettend veel ervaring en kennis opgebouwd die een ondernemer in principe bij de vuilnis zet. Het vreemde is dat hij dit niet met verouderde machines of auto's doet. Hij probeert deze in ieder geval nog in te ruilen voor een goede prijs.
Wat dan wel?
Ik heb jarenlang hier over nagedacht, dat heb je met zo'n vader. Ik ben in die tijd al begonnen met mijn eigen pensioenopbouw, tenslotte ben ik vrouw en mocht ik in die tijd nog niet eens meedoen met het pensioenfonds. Daarnaast was het voor mij en simpele rekensom dat als ik 65 jaar zou worden de pensioenpot alleen 'leeg' zou zijn. (over visie gesproken ....)
Ik heb dus altijd gewerkt (ervaring), op latere leeftijd nog gestudeerd (scholing) en toch sta ik nu toch weer met lege handen. Ik heb natuurlijk heel veel gesprekken achter de rug waar ik tegenover jongere potentiële collega's zit en ik voel bij hen de onzekerheid. Heeft zij niet te veel kennis, is zij geen bedreiging, is zij wel aan te sturen ... enkele gedachten die ik aan de andere tafel 'voel'.
Ik weet in ieder geval dat ik niet meer in deze setting aan werk kom, maar vind dan ook dat we bijvoorbeeld op een andere manier moeten solliciteren. Afgezien van de vermelding van leeftijd en jarenlange ervaring met allerlei typen functies (''in uw CV zie ik geen groei'', ''u heeft niet voldoende ervaringen op ... vlak'' ) zou er meer een competentie, ervaringscertificering moeten zijn waarop een kandidaat wordt uitgenodigd. Ook niet met vermelding werkgevers, want de ervaring leert dat je altijd in een hokje moet worden gestopt. (Oh, heeft u bij Shell gewerkt ..., maar dat is wat anders dan een overheidsorganisatie, daar is het meer ambtelijke. Oh ja ... vraag ik mij dan af, hoe kan jij dit nu weten .... Shell is namelijk op bepaalde locaties zo star en ambtelijk als het maar zijn kan ...)
De organisatie moet ook een ander beleid ontwikkelen. We komen nu uit de periode van het korte termijn denken (snel winst maken) en er zal nu een omslag gemaakt moeten worden naar een langer termijn denken, zeker op het gebied van personeel. Kennis inzetten voor de langere termijn met flexibele contracten. Hoe kan ik daarbij een zo'n evenwichtige opbouw in mijn personeelsbestand creeren als spiegel van het aanbod. Want let wel als je naar de opbouw van medewerkers kijkt, dan zal je zien dat organisaties hier echt over moeten gaan nadenken, want anders leidt dit tot een (klein) groepje werkenden tussen 20 en 40 die alles moeten doen en een enorme grote groep tussen 40 en 67 die dus geen inkomsten meer genereren, wat funest zal zijn voor onze economie.
Het probleem in Nederland is dat dergelijke problematiek altijd zeer traag wordt opgepakt, met gevolg dat er nu veel mensen vanaf 40+ op de bank zitten en in feite hun waarde verliezen.
De klok tikt echter door. Misschien eens een grote demonstratie of zo, zoals wij dit hadden in onze jeugd ;-)
