Vrouwen aan de top. . . een kwestie van perceptie?
8 januari 2010 -
We lezen het overal; al sinds jaar en dag zijn er te weinig vrouwen aan de top. Zelfs zo weinig dat een groot aantal organisaties in 2008 de handen ineen heeft geslagen en onder aansporing van onze minister-president tot actie is over gegaan. Maar waar liggen de oorzaak én de oplossing voor dit vraagstuk nu echt?
Soul:made vroeg het de vrouwen zelf en kreeg een even voor de hand liggend als opmerkelijk antwoord. En het positieve nieuws; de oplossing ligt dichterbij dan de vele maatschappelijke dialogen en maatregelen binnen organisaties doen vermoeden.
Onderzoek
Vanuit het gevoel dat de maatregelen om meer vrouwen aan de top te krijgen niet altijd de juiste zijn en vanuit de overtuiging dat de oplossing voor het vraagstuk dichterbij is dan je denkt, heeft soul:made een kort en pragmatisch onderzoek gehouden onder zo’n 450 vrouwen. Een kleine 200 vrouwen gaven hun uitgebreide antwoord op een drietal vragen: Zou jij zo’n functie op topniveau willen? Waarom wel of niet? Wat helpt je hierbij en wat houdt je hier juist in tegen?
It’s all in a name
Uit nagenoeg alle antwoorden blijkt dat de vrouwen bij de benaming ‘topfunctie’ automatisch vergelijkbare en traditionele associaties voor ogen krijgen. En niet noodzakelijk de meest stimulerende om de eigen ambitie naar de top veilig te willen stellen.
Een topfunctie wordt in de beleving van de vrouwen traditioneel ingevuld en betekent vooral ‘veel uren maken, altijd bereikbaar en aanwezig zijn en geen vrije tijd hebben. Het is per definitie een meer dan fulltime functie die niet te combineren valt met een (jong) gezin vanwege de vele werkuren en (buitenlandse) verplichtingen. De verwachtingen van de omgeving van iemand in een topfunctie zijn hoog, er is sprake van een dito werkdruk, weinig vrijheid en veel stress. Daarnaast zijn het geven van leiding en het dragen van eindverantwoordelijkheid belangrijke aspecten binnen de functie. De functie vraagt om opperste concentratie en een topconditie,’ aldus de vrouwen.
Eén op de drie vrouwen die soul:made haar antwoorden geeft, heeft de ambitie om deze intensieve en traditioneel omschreven functie aan de top binnen nu en afzienbare tijd te willen bekleden. Of sterker nog, bekleedt in een aantal gevallen reeds een dergelijke functie.
Meer verlangen naar de top! En dit is nog niet alles. Van de vrouwen die op korte termijn geen topfunctie willen, blijkt ruim een derde op langere termijn wel degelijk een dergelijke functie te ambiëren. Opmerkelijk feit is echter, dat deze groep vrouwen een geheel andere en eigen omschrijving van het begrip topfunctie heeft. Deze vrouwen definiëren een topfunctie namelijk vanuit de inhoud en inhoudelijkheid van hun werk en niet vanuit de hiërarchische positie. Een topfunctie houdt voor hen in: "de beste zijn in wat je doet, je optimaal ontwikkelen en ontplooien in je vak, vrijheid en resultaatgerichtheid, energie en plezier krijgen van je werk, toegevoegde waarde leveren en respect ontvangen voor wat je doet". Bovendien vinden zij een goede balans tussen werk en privé, voldoende vrijheid en flexibiliteit, en een inspirerend sociaal leven eveneens belangrijk. Het niveau van de functie is ondergeschikt aan de inhoud van de functie, evenals aan de persoonlijke ontwikkeling. Voldoening in het werk en plezier bij het uitoefenen van de functie zijn belangrijker dan status en beloning.
Kortom, er is zeker meer verlangen naar de top. Echter, het hebben van een traditionele functie op topniveau staat bovengenoemde invulling naar de mening van deze vrouwen in de weg. Tijd voor een herdefiniëring van het begrip topfunctie?
Beren op de weg? Dat de zorg voor jonge kinderen bij veel vrouwen prioriteit heeft boven het werk en de geambieerde functie, is geen nieuw gegeven. Aangezien deze zorg voor een belangrijk deel op de schouders van de vrouwen neerkomt. Alleen al omdat veel van de ondervraagde vrouwen een werkende partner hebben met eveneens een hoog ambitieniveau of alleen de zorg voor hun kinderen dragen. Overigens houden de jonge vrouwen die nog geen kinderen hebben, alvast rekening met deze kinderwens en stellen ze hun ambities richting een topfunctie uit of bij.
Een jong gezin is dan ook een voor de hand liggend argument om geen traditionele topfunctie te ambiëren. Echter, de stelling dat kinderen in deze ambitie het belangrijkste remmende aandeel hebben, moet worden ontkracht. De uitdaging ligt namelijk aanzienlijk complexer. De vrouwen geven in ruime meerderheid aan dat vooral het evenwicht tussen privéleven en carrière bepalend is in de beslissing een eventuele ambitie naar de top bij te stellen. Ruimte voor een inspirerend sociaal leven en genoeg vrijheid spelen een minstens zo belangrijke rol. Net als voldoening in het werk, inhoudelijkheid, inspiratie en niet op de voorgrond willen staan. Daarnaast wordt gevreesd voor belemmeringen in de vorm van politieke spelletjes, ongelijkwaardige behandeling en vechten in een haantjescultuur.
Het traditionele beeld van een topfunctie schrikt hierbij af, omdat veel vrouwen niet bereid zijn continu veel (extra) uren te maken en, naar eigen zeggen, onevenredig veel energie in het werk te steken.
Opvallend is bovendien het door een aantal vrouwen uitgesproken gebrek aan zelfvertrouwen om een functie op topniveau te kunnen vervullen. Vrouwen hebben inhoudelijke bezwaren en zeggen over onvoldoende leidinggevende capaciteiten en ervaring te beschikken om een dergelijke functie te kunnen vervullen. Daarnaast schrikt de verantwoordelijkheid van een topfunctie hen bij voorbaat af.
Ingrediënten voor succes
De vrouwen die naar de top willen, zowel wat betreft inhoud als hiërarchie, gaan er voor de volle 100 procent voor. Ze zoeken uitdaging en afwisseling in het topwerk, willen beslissingen nemen, het verschil kunnen maken. Ze wensen verantwoordelijkheid, zeggenschap en willen zich bovendien verder ontwikkelen. Om zich verder te ontwikkelen, zijn trainingen en een eventueel aanvullende opleiding wenselijk aldus de vrouwen. Bovendien helpt het hen om ervaringen uit te kunnen wisselen met vrouwen met dezelfde ambities. Ook een persoonlijke coach wordt op prijs gesteld.
Om deze topfunctie en het privéleven te kunnen combineren, zijn flexibele werkuren, resultaatgerichtheid en vrijheid een ‘must’. Kortom, ‘Het Nieuwe Werken’ waarbij mensen en organisaties flexibeler omgaan met arbeidstijd en werkomgeving, is voor vrouwen aan de top randvoorwaardelijk. Net als de overweging om een topfunctie als duobaan in te richten.
Uiteraard is het hierbij van belang dat ook de persoonlijke omgeving ‘meewerkt’. De steun van de partner en anderen in de directe omgeving is noodzakelijk. Het hebben van kinderen die door de pubertijd heen zijn, biedt bovendien meer ruimte om een topfunctie te vervullen. Ruimte voor meer ervaren (en oudere) vrouwen aan de top is dan ook zeker gewenst. Zijn de kinderen toch kleiner, dan helpt flexibele kinderopvang; opvang die ook na schooltijd doorgaat met creatieve en sportieve invulling van de naschoolse tijd.
Naast deze steun vanuit de privéomgeving, is het bovendien belangrijk dat de zakelijke omgeving openstaat voor vrouwelijke kwaliteiten. Want dat maakt nu net het verschil. Het zijn de vrouwelijke kwaliteiten die ‘de top’ in het bedrijfsleven anders zullen maken. "Eigenlijk zouden de topfuncties in grotere organisaties moeten worden verdeeld in twee typen topfuncties, namelijk een functie ingevuld met ‘het hoofd’ en een functie ingevuld met ‘het hart’ zodat er echte balans ontstaat aan de top. Vrouwen vullen hierbij ‘het hart’ van de organisatie op topniveau in," zegt een van de vrouwen.
Succesfactor
Tot slot geven de ambitieuze (top)vrouwen aan dat een belangrijke factor voor succes bij jezelf ligt. Uiteraard zijn kennis en relevante werkervaring een belangrijke randvoorwaarde. De persoonlijke drive, een gezonde portie zelfvertrouwen en de juiste motivatie helpen zeker om je doel te bereiken. "Een onvoorwaardelijk geloof in jezelf en volharding, welke beren je ook op je weg tegenkomt, is nodig om je niet te laten afleiden van je doel. Doe je dit met de nodige passie voor je werk en met een duidelijk doel voor ogen, dan helpt dat zeker." stellen de ondervraagde vrouwen.
Kortom, de kern van de uitdaging is dan ook niet waarom er zo weinig vrouwen aan de top zijn, maar veel meer hoe zij die topfuncties in de dagelijkse praktijk willen invullen: vanuit traditie of vanuit ‘Het Nieuwe Werken’. Balans is belangrijker dan status, inhoud weegt zwaarder dan hiërarchie, inspiratie overschaduwt werkdruk en vrijheid en resultaatgerichtheid winnen het van aanwezigheid. De vrouwen uit het soul:made onderzoek laten het ondubbelzinnig zien; genoeg geïnspireerde topvrouwen die die nieuwe en traditionele functies willen vervullen. Tijd voor een perceptieslag?
Meer vrouwen in de top, ook al is het maar voor 20 uur per week zorgen voor de langere termijn voor een betere bedrijfsvoering, daar ben ik ook zeker van overtuigd.
Dit zal ook een eind maken aan de bonussencultuur in mijn ogen die vaak vooral korte termijn en persoonsgericht is.
De oplossing is simpel, de uitvoering ervan zal echter een hele klus worden: het gaat niet om meer vrouwen aan de top, maar om meer vrouwelijke kwaliteiten aan de top.
Dan krijgen vrouwen vanzelf, en op een natuurlijke manier meer kansen en wordt een toppositie voor hen aantrekkelijker.
Ergo: maatregelen om vrouwen door het glazen plafond te duwen zijn m.i. bij voorbaat al gedoemd om te mislukken, omdat we de kern van het probleem ongemoeid laten.
Laten we eerst al die ego's aan de top maar eens afstoffen en kijken of er nog iets glimt.
Annelies
|
|
8
-
01
-
2010
|
14
:
20
uur
Wat mij opvalt aan dit soort discussies is dat het steeds om 'jonge' vrouwen in de top lijkt te gaan. Wat is er mis met de 45+ onder ons die ervaring en know how hebben en die veelal uit de zorg van de (kleine) kinderen zijn. Die gewend zijn om te multitasken, op verschillende niveaus kunnen opereren, sociaal slagvaardig zijn en prima op het huishoudboekje kunnen passen. Als we tot ons 67ste nog mee moeten draaien, zijn juist zij diegenen die een brug kunnen vormen naar het nieuwe leiding geven. Kijk naar de topvrouwen als Beatrix, Kroes, Clinton, etc.
Frank heeft gelijk. En jouw gelijk Frank zal de komende jaren ook gaan blijken. Want doordat onze wereld alleen maar transparanter wordt en de nieuwe generatie op de werkvloer al meer vanuit drijfveren i.p.v. uit ego werkt, zullen bedrijven die op de oude manier georganiseerd zijn steeds minder bestaansrecht hebben.
Wat de jonge vrouwen betreft waar het in veel discussies om lijkt te draaien, deel ik je mening. Uit ons onderzoek blijkt inderdaad ook de kracht van juist oudere vrouwen:
'Ruimte voor meer ervaren (en oudere) vrouwen aan de top is dan ook zeker gewenst'.
Marjo
|
|
9
-
01
-
2010
|
15
:
28
uur
Ha Annelies en Sonja, jullie hebben helemaal gelijk. Oudere vrouwen hebben vaker minder last van te weinig zelfvertrouwen. Bovendien als de kinderen groter zijn krijgt de vrouw meer tijd voor zichzelf en wil meer kwaliteiten ontdekken en benutten. Terwijl mannen in die leeftijdscategorie al een ruim, meestal fulltime, arbeidsleven achter zich hebben. Mannen van boven de 50 zitten vaak de rit een beetje uit en leunen enigszins achterover, terwijl een vrouw van die leeftijd pas begint en energie wil stoppen in haar eigen ontwikkeling. Het bedrijfsleven kan optimaal gebruik maken van de kracht van deze (oudere) vrouwen.
Wat een gedoe allemaal.. Gaat het er niet gewoon om dat de iedereen (man of vrouw) lekker doet waar hij/zij gelukkig van wordt?
Dat gezeur oven een glazen plafond.. Het is 2010, iedereen kan bereiken wat hij/zij wil bereiken. Daar moet iedereen alleen wel even hard voor werken. Veel vrouwen besluiten om een gezin te stichten en zetten hun carriere daarmee op pauze. Dan vinden ze het verwonderlijk dat ze 10 jaar later niet zomaar meer op een Hbo functie kunnen instromen?? Als een man dat doet zal hij net zo goed geen kans maken! Het leven bestaat uit keuzes en niet uit wensen! Slachtoffertje spelen heeft nu zo'n 40 jaar geduurd, neem het heft nu eens in eigen hand en creeer die baan, creeer die kans!
Vanuit MM&P boardroomcounseling hadden wij al de slogan:
Meer vrouwen aan de top? Nonsens!
Het gaat om meer balans in de top.
Blij dat dit onderzoek dat ook bevestigt.
Des te eerder kunnen we met elkaar alle wijsheden van alle bovenstaande schrijvers integreren in het geheel (diversiteit optima forma). En dus alle kwaliteiten optimaal inzetten, benutten en waarderen.
Hartelijke groeten,
Marjolein Hins
MM&P boardroomcounseling
Jolande
|
|
11
-
01
-
2010
|
13
:
18
uur
Quote Trojan: ''Daar moet iedereen alleen wel even hard voor werken. Veel vrouwen besluiten om een gezin te stichten en zetten hun carriere daarmee op pauze.....Als een man dat doet zal hij net zo goed geen kans maken! Het leven bestaat uit keuzes en niet uit wensen!Slachtoffertje spelen heeft nu zo'n 40 jaar geduurd ''
Vrouwen besloten dat niet alleen de afgelopen decennia. Mannen en vrouwen besloten dat samen en er was vrijwel geen enkele man te bekennen die genegen was om parttime te gaan werken samen met zijn vrouw, als er kindjes kwamen. Er was echt geen man te vinden, die zijn carriere wilde inleveren voor zijn kinderen.
Er was weinige sprake van een keuze. Het werd van de vrouw zowel door haar man als door de werkgever gewoon verwacht dat ze voor de kindjes ging zorgen als ze zwanger werd. Hoogstens kon er indien bij sommige bedrijven mogelijk, parttime gewerkt worden en anders werd je geacht te stoppen met werken. De mannen bleven onverminderd fulltime werken. Bang dat hun carriere er onder zou lijden.
Er was geen sprake van keuzen en wensen. De vrouw had de pech dat zij zwanger kon worden en hij niet. Dus werd er als vanzelfsprekend vanuit gegaan, dat zij thuis zou blijven en zorgt voor het reilen en zeilen van het gezin.
Daarbij merk ik op dat voor kinderen en gezin zorgen, nog steeds niet aangemerkt wordt als ''hard werken'' in je betoog. Hard werken doe je alleen voor een werkgever ofzo ? Wel eens een gezin gehad ?
De invulling van topbanen (veel en lang werken) door mannelijke toppers wordt in het onderzoek blijkbaar als maatgevend gezien. Dat een topfunctie uitvoeren (ook) betekent dat je veel uren moet maken komt voort uit de neiging van (top-)managers om alles 'in control' te willen houden. Waarom is een topfunctie een topfunctie? Volgens mij omdat van degene op die topplek wordt verwacht dat zij beslissingen neemt die de performance van de organisatie (positief) beinvloeden. Daarvoor is wijsheid nodig, balans tussen werk en prive, kennis van zaken (product, markt, klanten) en kennis van de omgeving van een organisatie en de stakeholders. Hoe groter de organisatie waarvoor je deze functie uitoefent, des te belangrijker wordt het aantrekken, coachen en begeleiden van je naaste medewerk(st)ers. Hoe beter je dat doet, des te meer tijd voor partner, kinderen, sport en wat dies meer zij.
Meer uren gaan maken als topfunctionaris leidt op den duur tot afname van scherpte en afnemende geschiktheid voor de job.
Trojan
|
|
11
-
01
-
2010
|
17
:
52
uur
@ Solar;
Heel scherp opgemerkt, ik ben idd geen vrouw. Wil je daarmee zeggen dat ik geen recht van spreken heb?? Vrouwen zijn er zo op gefocust dat ze iets tekort wordt gedaan, dat ze dit beeld tot werkelijkheid maken (de selffullfilling prophecy!!). Ik dacht dat jullie (vrouwen) een gelijkwaardige samenleving wilden. Maar steeds als een man zijn ideeen tegen een vrouw ventileert, kruipen jullie weer in de rol van onderdrukte slachtoffers en zielige ongewaardeerde huisvrouwen. Beetje flauw en vooral erg gemakkelijk! Het zijn de vrouwen die de ongelijkheid in stand houden door onderscheid te maken. Ik probeer alleen maar aan te geven dat elk mens de regiseur van zijn/haar film is. Je kan die film echter maar 1 keer maken, dus je zult keuzes moeten maken!
;-)
@ Jolande;
''Vrouwen besloten dat niet alleen de afgelopen decennia. Mannen en vrouwen besloten dat samen en er was vrijwel geen enkele man te bekennen die genegen was om parttime te gaan werken samen met zijn vrouw, als er kindjes kwamen. Er was echt geen man te vinden, die zijn carriere wilde inleveren voor zijn kinderen.''
Bovenstaande begrijp ik wel, maar het blijft een keuze. Iedere keuze heeft consequenties en als je die consequentie niet kan accepteren, zal je misschien je keuze moeten heroverwegen. Je kan niet alles hebben!
Een opmerking als:
''Daarbij merk ik op dat voor kinderen en gezin zorgen, nog steeds niet aangemerkt wordt als ''hard werken'' in je betoog. Hard werken doe je alleen voor een werkgever ofzo? Wel eens een gezin gehad?''
1.
Als eerste neem ik voor het gemak aan dat je uit ervaring spreekt en dat je je aangevallen voelt, omdat ik de mens (voor jou gevoel de vrouw in het bijzonder) aanspreek op zijn/haar eigen verantwoordelijkheid in het maken van keuzes.
2.
Ten tweede heb ik nergens gezegd dat ik geen respect heb voor wat een huisvrouw doet. En ik heb hier zeker wel ervaring mee. Ik weet als geen ander dat het hard werken is! Ik was namelijk de huisman!!
3.
Tot slot kan ik jou opmerking net zo goed omdraaien. Denk jij dat kostwinner zijn zonder stress is? Mijn vrouw is blij dat ik nu ook weer werk. Achteraf baalt ze er zelfs van dat ze destijds geen andere keuze had gemaakt, maar c'est la vie! Ze maakte een weloverwogen keuze en kan deze nu niet meer ongedaan maken. Op basisschoolniveau; eigen schuld, dikke bult.
Tot slot is het een beetje flauw dat er meteen geroepen wordt dat de vrouw weer eens geen keuze heeft en door iedereen onder druk wordt gezet. Is dat niet die verleidelijke slachtofferrol? Lekker makkelijk om alles buiten jezelf te leggen ....het is 2010 hoor! Ik heb na 10 jaar als huisman, moeten knokken voor een comeback en daar was ik mij bewust van toen ik voor onze kinderen ging zorgen! Ik ga alleen niet zitten roepen dat ik voorrang moet krijgen, omdat ik slachtoffer ben van een kinderwens!! Mijn keus, mijn consequentie. Voor de duidelijkheid betekende deze consequentie dat ik mij gedurende 10 jaar lang kapot heb gewerkt voor ik als manager weer aan de slag kon.
@ Solar
In haar betoog bevestigd Jolande mijn eerder geschetste plaatje! ;-)
Het is niet mijn bedoeling om haat te zaaien of om mensen tegen hun zere been te schoppen, maar bovenstaande is hoe ik erover denk. Er is, was en blijft altijd ongelijkheden in kansen van mensen, maar in de keuzes die je maakt zit het verschil. Uiteindelijk geloof ik erin dat het individu zichzelf kan maken of breken door bepaalde keuzes te maken.
Dit blijft een prachtig onderwerp voor verhitte discussies ! Geweldig.
En overal zit een kern van waarheid in, 'dat is de ellende' ... of moet ik juist zeggen 'dat is de grap' ...
Natuurlijk is balans in de top belangrijk, niet alleen voor de vrouwen, maar ik neem toch aan ook voor de mannen ? Of alleen voor de mannen die een vrouw hebben die ook een hoog ambitie nivo heeft ? Want samen moet je het zien te rooien, de combinatie van 'fulltime werken (of iets minder) en een gezin', daar draait het om.
Voor de mannen die niets, of niet veel, effort hoeven te steken in het runnen van het gezinsleven lijkt het me inderdaad een stuk makkelijker, zij hebben enkel en alleen de verantwoording richting werkgever. En natuurlijk ook de verantwoording richting hun gezin, maar dat zijn neem ik aan dan gezamenlijke keuzes die gemaakt worden.
Marjolein slaat de spijker op zijn kop. Het gaat mijns inziens ook om meer balans. Hoe er verder invulling gegeven wordt aan een functie in de top ... ik neem toch aan dat diegene met de beste kwaliteiten in aanmerking komt, of dat het nu een man of een vrouw is. En hoezo kan de man de functie niet met 'het hart' vervullen? Niet alleen het onderzoek, maar ook de reacties erop staan weer vol met vooroordelen. Om er maar een paar te noemen: 'mannen van boven de 50 zitten vaak de rit uit, fulltime een gezin runnen zou geen hard werken zijn, de 45+ vrouw kan multitasken en op niveaus opereren'. Teveel om op te noemen en allemaal wel en niet waar. Het is maar net welke persoon je tegenover je hebt en welke karaktereigenschappen die persoon heeft. Waardeloos om iedereen over één kam te scheren. Ik neem aan dat niemand het prettig vind om in een hokje gestopt te worden, doe dat dan zelf ook niet!
Iedereen heeft anno 2010 de kans om zichzelf te bewijzen. Lukt het bij een bepaalde organisatie niet omdat daar teveel personen zitten die nog graag een vinger in de pap hebben en ervoor zorgen je er niet doorheen komt? Dan neem je toch zeker zelf het heft in handen? kijk om je heen, zoek en vind een organisatie waarin management en directie daar wel voor open staan.
Het zal mij niet overkomen dat ik niet de kans krijg om in ieder geval te zeggen wat ik ergens van vind. Dat hoeft dan niet per definitie in te houden dat anderen het ermee eens zijn en dat ernaar gehandeld wordt. Maar luisteren ... dat kan in ieder geval.
En bij ons... inderdaad het is een hoop plannen en regelen, maar het kan hoor! Samen fulltime werken aan je carriere, en toch een gezin runnen ...
Als je het leuk vind om te lezen hoe dat er aan toe gaat.... check mijn blog: www.superblogger.nl/joycevandepas
Solar
|
|
11
-
01
-
2010
|
20
:
16
uur
Hoi Trojan,
zo blijkt als eerste maar weer hoe moeilijk communicatie online soms is...
Snap helemaal uit Je verhaal dat Je vind dat vrouwen een slachtofferrol innemen..
Toch denk ik niet dat zo is..
Als alle vrouwen vanaf de basisschool carriere bewust waren dan waren er weinig managers en weinig mensen aan de top ;-)
Ik vond Je eerste reactie wat kort door de bocht, vandaar mijn opmerking.
Joyce maakt ook veel mooie en terechte nuances..
Ik weet uit ervaring dat veel mannen het niet zo op vrouwen aan de top hebben..
Om bijvoorbeeld redenen als veel ziek of kunnen een kinderwens krijgen of ´zomaar´ zwanger worden.. Minder flexibel etcetera...
Men zou uberhaupt meer naar kwaliteiten moeten kijken dan naar een geslacht of andere in feite randzaken...
Groeten,
William
Joyce van de Pas
|
|
11
-
01
-
2010
|
20
:
59
uur
@Trojan:
Het kan misschien allemaal iets genuanceerder, maar ik kan niet anders zeggen dan dat ik het grotendeels met je eens ben !
Joyce van de Pas
|
|
12
-
01
-
2010
|
08
:
41
uur
Hoi Solar,
Tja, dat is wat.... bij ons zitten er 3 vrouwen die in het MT meedraaien (waaronder ikzelf). Ik ben dit jaar voor de 2e maal moeder geworden, Lotte is nu 6 maanden. Natuurlijk ben ik even niet op de zaak geweest, maar vanaf afstand kan je ook veel doen ! Ook dit bewijst maar weer dat het karakter van iemand bepalend is voor het succes op een toppositie binnen een bepaalde organisatie. Liefde en passie voor je werk, tesamen met een gezonde dosis humor, inzet en doorzettingsvermogen. Daarmee kom je er wel, of dat je nu man of vrouw bent. En ik ben blij dat er in ieder geval werkgevers zijn die in de gaten hebben dat het krijgen (hebben) van kinderen prima te combineren valt met een uitdagende baan!
Nog steeds zijn er te veel bedrijven die zich totaal niet houden aan het streven van de Women Board Index, meer dan 30% van de werknemers moet in een hogere functie vrouw zijn, is het streven. Maar dit wordt lang niet gehaald, slechts 6% van alle werknemers is gemiddeld bij alle bedrijven vrouwelijk in een management functie.
