Tien leiderschapsfouten van Obama – en hoe u ze zelf niet maakt
25 augustus 2009 -
Hoe kan het toch? President Obama is een uitzonderlijk intelligente man met enorme analytische vaardigheden maar toch….mist er iets. Op een of andere manier lukt het hem niet om zijn macht om te zetten in beleid en actie. Hoe kan dat?
1. Onderhandelen met stijfkoppen
Goede leiders onderhandelen alleen met partijen die willen onderhandelen. Eeenzijdige concessies leiden tot falen. Obama laat zich op deze manier aan de kant schuiven.
2. Ongeduld
Goede leiders zijn geduldig en geven niet snel toe. Velen geven sowieso nooit toe. Het kostte Obama echter maar zes maanden om het herzieningsbeleid voor de gezondheidszorg, waar de Democraten decennia lang voor gevochten hebben, overboord te zetten. Tegenstanders weten nu dat ze zonder al teveel moeite hun zin kunnen krijgen.
3. Loslaten in plaats van terugvechten
Je hoeft niet te beginnen met vechten, maar als een ander begint is het zaak zo open en eerzaam mogelijk terug te slaan. Als een zachte hand niet werkt, is harde actie vereist.
4. Geen geheim wapen achter de hand hebben
Het probleem met Obama is niet dat hij geen geheim wapen heeft. Dat heeft hij wel: zijn enorme achterban. Zijn probleem is dat hij dat wapen niet inzet, ook niet als dat broodnodig is.
5. Verlamming door consensus
Een van de grote minpunten van de regering Obama is het feit dat hij zich omringt met mensen die exact zo denken als hij. Zijn beide economisch adviseurs delen zijn orthodoxe visie op economische aangelegenheden, terwijl andersdenkenden geen inspraak hebben. Wie teveel leunt op een visie, is nergens meer als die visie blijkt te falen.
6. Blaffen zonder te bijten Hoe sterk sta je nog als belangrijke punten op de politieke agenda zoals hervormingen op het gebied van de gezondheidszorg, financiën en defensie zo eenvoudig sneuvelen? Als partijgenoten openlijk rebelleren tegen hun leider? Een leider die zijn macht niet laat gelden, heeft überhaupt geen macht.
7. Het vuurtje laten doven
Waar is het vuur dat Obama aan zijn presidentschap hielp? Niet alleen op gebied van gezondheidszorg, maar ook op het gebied van onderwijs, financiën, transport, energie? Goede leiders zijn passioneel en laten het vuur nooit doven.
8. Uw tegenstanders niet bij naam noemen
Elke goede leider humaniseert zijn tegenstanders, want elke tegenstander is een mens van vlees en bloed met een menselijke agenda. Obama wordt van alle kanten aangevallen maar vecht niet terug tegen de oorspronkelijke – menselijke – bron om die aanvallen effectief te neutraliseren.
9. Een pact met de duivel sluiten
Nee, om een goed leider te zijn hoeft u uw ziel niet te verkopen. Natuurlijk moet u soms compromissen sluiten, maar geen enkele goede leider geeft toe op punten waar ze hard voor gevochten hebben. Obama daarentegen blijft in discussie gaan met partijen die er op uit zijn bepaalde hervormingen tegen te gaan.
10. Verkopen in plaats van kopen
Soms lijkt het of Obama leiderschap verwart met verkoperschap. Leiders zijn echter kopers. Ze ‘kopen’ gedeelde belangen in plaats van conflicterende belangen te verkopen.
Ik zie het niet direct als fouten of gebrek.
Met je grootste troef, je achterban moet je zuinig zijn. Je kan ze nog wel eens harder nodig hebben, inclusief de oppositie. Het is ordinair om keer op keer daarmee te smijten, mocht het fout gaan gaat het hele volk inclusief Obama af. De echte winstpakkers moeten nog komen, de hervorming van het social system, alleen de vraag hoe! Daarna krijgt hij nog meer krediet, de gematigde kern tegen Obama wordt kleiner en radicaler! Dit krediet kan hij dan weer gebruiken in de strijd tegen Israel, zaken rondom Cuba en Latijns America en of bij de hervormingen van de economie! Kleine stapjes. Zijn kleur kan voordelig zijn op internationale kwesties, lokaal is het bij rechts Amerika wat lastiger. Het blijft zaak dat hij continue aan beide kanten blijft polariseren!
Pieter
|
|
25
-
08
-
2009
|
11
:
51
uur
Politiek is nu eenmaal niet te vergelijken met het leiden van een bedrijf. Compromissen zijn nodig. Als Obama niet zou toegeven, dan dreigt alles uitgesteld te worden. Wat bereik je daarmee? Idem voor 'praten met stijfkoppen'. Wat bereik je ermee om niet met Ahmadinejad te praten? Absoluut niets ... door zélf het initiatief te nemen, heb je tenminste nog de 'hoop' om iets te bereiken.
Het is ook nogal kort door de bocht om te stellen dat hij zijn macht niet weet om te zetten in beleid en actie. Tijdens zijn eerste maanden heeft hij waarschijnlijk al meer actie genomen dan Bush Jr. in zijn laatste ambtstermijn.
Ook de kritiek dat hij zich omringt met mensen die exact zo denken als hij vind ik maar wat raar. Is dat niet eigen aan de politiek? Wat ben je met politieke adviseurs die uw visie niet delen? Moet Obama republikeinen in zijn entourage opnemen om zijn democratische visie tot stand te brengen? M.i. zou dat zijn acties niet echt ten goede komen.
Valentino
|
|
25
-
08
-
2009
|
12
:
10
uur
Ja, politiek bedrijven kan je niet echt vergelijken met het leiden van een bedrijf.
In het beginsel wel maar het leiden van een bedrijf heeft meer tot doel winst maximalisatie, voorsprong uitbouwen en concurrenten uitschakelen waar de politiek meer tot doel heeft citizen satisfaction, waarbij je de belangen van verschillende (internationale) partijen moet dienen iets wat veel gecompliceerder is. Deze stellingen uit dit 'Harvard' Business artikeltje zijn dus moeilijk te bekrachtigen. Vanzelfsprekend is het geen publicatie!
Geertjan Benus
|
|
25
-
08
-
2009
|
13
:
31
uur
Obama zit niet aan de kant van het grote geld: de meeste grote industriëlen zijn Republikeins. Wanneer hij zijn macht domweg zou gebruiken, zou hij lijnrecht tegenover 'het in economisch opzicht maatschappelijk kapitaal' komen te staan: daar zit veel functionele macht die ook daadwerkelijk als macht wordt gebruikt. Hij zal de bezittende klasse in de Verenigde Staten duidelijk moeten maken dat zijn koers op termijn ook aan die klasse ten goede komt; Obama is uit op een meerwaarde voor de totale samenleving. Daarvoor moet hij wel iets toevoegen aan de in de politiek bekende tactieken en aan de doorgaans in de VS veel sterker dan in Europa materieel georiënteerde instelling: het snelle gewin.
Tot nu toe heeft hij zich getoond als iemand die vasthoudt aan zijn uitgangspunten. Zijn toegevoegde waarde is vooral zijn geduld, zijn commitment en zijn vermogen in de onderhandelingen stapjes terug te zetten.
De tien punten van kritiek komen voort uit de analyse van Obama's handelen uitgaande van republikeins en politiek traditioneel denken. Waardevolle kritiek zou zijn wanneer de analyse gebaseerd is op de uitgangspunten van de politiek van Obama zelf.
Mijn indruk is dat het voor Obama nu vooral van essentieel belang is dat hij een goed communicatieapparaat/-systeem om zich heen heeft en houdt waardoor hij zijn politiek handelen en zijn initiatieven aan de grote klok blijft hangen. Hij zal in deze periode van zijn leiderschap zijn politieke tegenstanders 100% in de gelegenheid moeten stellen met hun tegenargumenten te komen.
Het moet nu eerst duidelijk worden in de samenleving van de VS en daarbuiten om welke redenen zijn politieke tegenstanders aan de status quo willen vasthouden. Dat is op dit moment zijn grootste klus. Dat kan hij niet zelf vertellen: hij is de president voor de totale samenleving in de VS. Hij moet dat doen door zijn tegenstanders in een positie te brengen waardoor zij dit graag zelf duidelijk maken aan de samenleving. Dat kost tijd. Dat toont ook aan dat Obama zich zijn positie goed realiseert als president van een democratische samenleving. Hij creëert draagvlak voor zijn beslissingen.
Herman Cornet
|
|
26
-
08
-
2009
|
08
:
42
uur
Ben benieuwd van welke partij deze mijnheer Umair Hacque is. Het is nog wel erg vroeg om nu al vast te stellen dat Obama deze ''fouten'' maakt. Het doet mij denken aan een oud chinees verhaal over een wijze heer die voortdurend ''misschien'' antwoord op vragen van een boer over het geluk en rampspoed in zijn leven. De boodschap van deze parabel is dat je pas echt kunt evalueren als het eindresultaat duidelijk is. En ik denk dat Obama nog genoeg pijlen op zijn boog heeft om resultaten te bereiken die hij heeft beloofd. En ja, ik geef het je te doen om in deze huidige (crisis)tijden leiding te geven aan een land dat zo verdeeld is en aan het einde staat van de ''pax americana''. Umair Hacque zou er goed aan doen om zelf niet de fout te maken die hij toeschrijft aan Obama: ongeduld.
icnivad
|
|
29
-
08
-
2009
|
11
:
06
uur
Obama is een onervaren idealist, en al snel vastgelopen in het zand dat de politiek voor hem strooit. Hoop wordt teleurstelling. en obama zal net als al zijn voorgangers zand moeten vegen en de raderen moeten oliën.
De ultieme democratische keuze is die voor een dictator, dat trekt obama niet... dus wordt het 'business as usual'
H.E. Folgering
|
|
31
-
08
-
2009
|
10
:
21
uur
''Umair Haque, directeur van Havas Media Lab, noemt op HarvardBusiness.org de fouten die Obama in zijn ogen maakt.''
Met de nadruk op: in ZIJN ogen.
Ik vind het onprettig om de persoonlijke mening van iemand vertaald te zien als tips voor het bedrijfsleven.
Naar mijn idee werd het tijd dat Amerika een leider kreeg die met zachtere hand regeert. Tot op heden zagen we steeds enorm opgeblazen ego's met een hoop praatjes en weinig visie. Het belang leek meer te liggen op spierballen vergelijken en de amerikaanse superioriteit als onbetwistbaar laten gelden.
Ik denk dat deze meer genuanceerde aanpak op de lange termijn ook meer effect zal hebben.
