13 juli 2009 -
Is het water na de wijn of het begin van een tijdperk: de ‘eed’ die een aantal MBA-studenten aan de Harvard Business School afleggen? Met het afleggen van de eed beloven ze in de toekomst ‘verantwoordelijk en ethisch’ te handelen. De crisis lijkt dus een gevoelige snaar te hebben geraakt bij de toekomstige generatie managers.
De MBA Eed is bedacht door 33 tweedejaars studenten van Harvard met de bedoeling om tenminste 100 laatstejaars meer te krijgen. Inmiddels heeft al de helft van de 900 studenten hun handtekening gezet. Ook studenten van 25 andere businessschools staan achter het idee. Is dit een typisch voorbeeld van jeugdig idealisme dat snel vergeten zal zijn in de ‘echte wereld’ of een oprechte wens om de zakenwereld voorgoed te veranderen?
Uitdagende verandering
De bedenkers van de ede hebben in ieder geval grootse plannen. "We hopen dat de eed de levens van de studenten die hem afnemen voorgoed veranderen, dat ze klasgenoten uitdagen om volgens de hoogste professionele normen te werken en dat we een publieke discussie ontketenen over het professionaliseren en verbeteren van het managementberoep. Onze uiteindelijke doelstelling is om van manager een echt vak te maken, een vak waarin MBA’ers gerespecteerd worden vanwege hun integriteit, professionalisme en leiderschapskwaliteiten."
Idealen
Steve New, vice-decaan aan de Saïd Business School stelt dat de eed een positieve verandering teweeg kan brengen. "Het heersende beeld van de MBA-student is dat van een intellectueel beperkt persoon die alleen maar denkt aan persoonlijk gewin, en de crisis heeft alleen maar bijgedragen aan dat beeld. Maar op onze opleiding blijkt steeds opnieuw dat studenten zeer geïnteresseerd zijn in het grote geheel en de zakenwereld willen begrijpen vanuit een veel bredere sociale en ethische context." Raj Tulshan, student aan de Saïd Business School, is het daar helemaal mee eens: "Het initiatief komt perfect overeen met onze eigen overtuigingen. Een MBA volg je niet alleen om rijk te worden, maar moet je ook verantwoordelijkheid bijbrengen."
Hoeveel studenten inmiddels ook achter de eed staan, de meesten hebben nog niet hun handtekening gezet. Of omdat ze niet bekend zijn met de eed of omdat ze het te druk hebben of omdat het ze niet kan schelen. BusinessWeek stelt echter nu al dat het best eens zo kan zijn dat bedrijven in de toekomst de voorkeur geven aan afgestudeerden die wel getekend hebben of dat zelfs eisen van hun toekomstige managers. Wie een chirurg nodig heeft, kiest toch ook voor degene die de Eed van Hippocrates afgelegd heeft, is de redenering.
De Praagse Lente in 1968. De bestorming van het Maagdenhuis in 1969.
Veertig jaar later kan dit studenten-initiatief revolutionaire impact hebben. Het zijn blijkbaar de studenten die de toekomst serieuzer nemen dan hun docenten/leraren en dat klopt evolutionair ook, want er is niet eerder een koning geweest die vroeg om zijn eigen revolutie, die kreeg hij uiteindelijk toch wel. Hulde voor dit initiatief en tijd voor verkopers en managers in Nederland dit voorbeeld te volgen.
In 1602 waren we de uitvinders van de eerste multinational en we hebben de eerste beurs ter wereld opgericht. Wat zullen we doen: laten we ons afleiden en afgleiden naar de grijze middelmaat, of nemen we weer onze plaats in de kopgroep in?
Klink weer eens heel goed.
Hadden advocaten, notarissen, rechters en artsen ook niet een eed afgelegd.
Een eed afleggen geeft geen enkele zekerheid dat er geen “zakkenvullers” zullen zijn in de toekomst.
Een mens blijft een mens en verleiding om veel geld te kunnen verdienen is groter dan de ethiek van een eed.
Zonder sanctiebeleid stelt dit soort zaken helemaal niets voor.
Ook blijkt dat controle nog steeds van groot belang is, maar helaas de mensen die controleren zitten vaak in dezelfde positie als de persoon die gecontroleerd moet worden.
Misschien toch eens denken aan de werknemers, die ook een groot deel van het kapitaal vormen en binnen de commissarissen wat meer vertegenwoordigers van die groep binnen mogen halen.
Schijnbaar zitten de topmanagers tegenwoordig op een andere planeet met andere regels, zeker bankdirecteuren mag je daar nog steeds bij rekenen.
Helaas heeft de politiek er geen antwoord op, daar deze groep de kennis niet heeft en zich de laatste jaren als een zeer zwakke groep heeft geprofileerd, die geen contact meer hebben met hun kiezers en met de “echte” maatschappij.
Maar ik blijf hopen dat de echte ondernemers weer eens de belangrijkste groep mogen worden!
chris cuypers ingbc
|
|
13
-
07
-
2009
|
12
:
46
uur
professionals zijn net als de echte vaklui de meest betrouwbare steunpilaren van bedrijf en maatschappij
Mark Jonckheere
|
|
13
-
07
-
2009
|
15
:
03
uur
Een reactie op ''sanctiebeleid''. Eerst een vraagje : welk dier kun je trainen met een strafbeleid. Probeer bijvoorbeeld maar es een leeuw te temmen met een ''strafbeleid''. Om verder te gaan met mensen. Ik spreek hier voor mezelf en het eerste obstakel die ik nam bij de opvoeding van mijn dochter. Een probleemkind. Aggressief, onhandelbaar, ging in shock door woede ... etc. Ik besefte dat ik haar negatieve aandacht gaf, of toch tenminste aandacht gaf tov haar negatief gedrag. Het weigeren van het geven van negatieve aandacht en het belonen van positief gedrag, leidde er uiteindelijk toe dat ik de opvoeding terug in goede banen heb kunnen leiden. Het problematisch gedrag van het verleden is nu gelukkig slechts een zich vervagende slechte herinnering.
Wat ik daaruit heb geleerd is dat ik, sedert mijn andere aanpak, nooit nog straf heb moeten geven, dat er evenwicht in het karakter gekomen is. Het mooiste is dat ik overal complimentjes krijg de beleeftheid, voornaamheid, handelbaarheid van m'n wolkje (soms ook nog wel es donderwolkje).
Ik geniet ervan om samen dingen te doen etc... Ik ben een gelukkig man.
Dit heeft me aan het denken gezet. Ik stel me vragen bij het harder en harder straffen, zwaarder beboeten, extremere wetten. Ik denk dat dit eerder het risicogedrag van mannetjesdieren stimuleert... Als ik een filosofische metafoor hierbij mag betrekken : hoe meer je je hand harder en dichter sluit, hoe minder zand je vasthoudt.
Bovenstaand idee is het beginpunt van een denkoefening die er uiteindelijk zou moeten toe leiden een fundamentele filosofische oplossing te bieden voor het juridische marasme en de fundamentele creatie van frustratie waarin onze maatschappij dreigt te verzanden.
Ik denk dat extreme wetgeving de kans tot extreme frustratie vergroot en daarmee ook de extreme criminaliteit, gedoogbeleid (corruptie), verzet (oppositie).
Ron Ladage
|
|
13
-
07
-
2009
|
15
:
44
uur
Hallo Mark
Je reactie met veel interesse gelezen en ik spreek mijn waardering uit voor deze levenslessen.
Ik herken heel veel van wat je schrijft en kan me ook geheel achter je verhaal stellen.
Maar toch even een nuancering van wat ik geschreven heb.
Het woord sanctiebeleid roept in ons land direct hevige reactie op, zowel voor als tegen.
Maar een goed sanctie beleid waarin duidelijkheid voor alle partijen wordt betracht, is niet straffend maar opvoedend en soms corrigerend.
Ik mag aannemen dat mensen die zo graag topmanager willen worden, al een fase achter de rug hebben als kind en daar hopelijk uit geleerd hebben.
En helaas pakt een “zachte” aanpak niet altijd goed uit, ook niet bij onze jeugd, gezien de vele excessen die heden ten dage plaats vinden.
Maar laten we allemaal ons best doen om van deze wereld nog steeds een menselijke wereld te maken.
Groeten Ron
